ja het was eerst de 21ste, maar er kwam wat tussen bij linda, dus het is verplaatst naar de 28e so if you want to you're welkom
GRRRR sommige mensen zou je toch wat aandoen! Echt bepaalde mensen ga je nooit en te nimmer ook maar een klein beetje begrijpen!
Debby, fijn dat het een naam heeft en dat je er nu wat voor krijgt, hopelijk helpt het snel. Jen, ook uitsluitsel, hopelijk slaan bij jou de tabletten ook snel aan en kun je de wereld weer aan!
Komt er een oma van een kind de klas in en die zegt vervolgens dat haar kind niet meer komt op school. Dus ik vraag: oh, gaan jullie op vakantie? Nee, hij komt gewoon niet meer. Dus ik nog meer vraagtekens: komt hij dan volgende week weer? Nee, hij komt helemaal niet meer! Lang verhaal kort, ik heb hem niet genoeg uitdaging gegeven, niet overgeplaatst naar een andere groep (want hij is volgens haar uberslim) en dus gaat hij naar een andere school. Patsboem! Zo die kwam even hard aan. Dus ik zeg pissig en geirriteerd en eerlijk eigenlijk ook: Als dat zo is had u een gesprek met mij aan moeten vragen en dan hadden we kunnen bespreken wat we kunnen gaan doen met hem. Maar oma zegt: Nee, daar is het nu te laat voor, ik heb het al meerdere keren aangegeven bij jou en bij je duo (=onderwijsassistent) en er wordt niets mee gedaan. Ja, ze heeft het inderdaad aangegeven dat hij getest was, toen ze hem kwam brengen op school, maar verder geen vragen of we meer met hem wilden doen oid. Dit kwam zo uit de lucht vallen.. ik stond echt perplex. Mijn collega uit groep 2 heeft ter plekke gezegd (dat was de eerste tegen wie ik het vertelde direct erna) ik neem jouw kinderen wel even in de kring en dan kan jij even met de directeur hierover praten, want dit is echt te gek voor woorden.... voel me nog kwaad worden van die actie zeg... pfff grrrrrrr!
Ze zegt ook dat hij dus thuis zegt dat hij niet naar school wil en dat hij ligt te huilen 's nachts en dat dat komt omdat hij eigenlijk onderpresteert, en dat is dus mijn schuld, omdat ik hem niets aanbied. Dus ik vertel: in de klas is het een heel vrolijk kind en speelt hij met iedereen en vind hij het reuzegezellig. Ja, zegt ze, dat komt omdat hij niets laat merken. Dus ik zeg, hoe had ik dan moeten signaleren dat er iets aan de hand was. Ja, zegt ze, dat had ik aangegeven, dat hij getest was enzo. Dus ik zeg, ja tussen neus en lippen door ja, maar verwacht niet van een leerkracht dat hij/zij bij binnenkomst van alle ouders alle opmerkingen meteen opslaat in zijn/haar geheugen. Als het heel belangrijk is zult u toch echt een gesprek moeten aanvragen. En het was alleen een mededeling en geen vraag van: hoe nu verder?
De directeur zei dat het dus absoluut niet mijn schuld was en dat ik, omdat hij in de klas dus heel vrolijk is, het niet bij hem had kunnen signaleren en dus ook niets heb hoeven doen, want waarom zou je een vrolijk goed meekomend kind behandelen? Ze zegt dat als de ouders/oma iets had willen zien gebeuren dat ze dus zelf naar mij toe hadden moeten komen en het inderdaad niet tussen neus en lippen door hadden moeten vertellen in de wandelgangen, maar en gesprek moeten vragen. Ze geeft mij hierin dus gelijk en ze gaat ook nog even verhaal halen bij die moeder en oma.
Ik heb meteen zijn werkjes van de wand geplukt en meegegeven Mijn collega vond dat wel een goeie actie
Inderdaad! Vooral omdat ik vorig jaar ook al zo'n ouder had die mij verweet dat ik niet genoeg aan d'r kind had gedaan, waardoor hij niet over kon. Vervolgens zijn ze dus verhuisd en ging hij alsnog over.
Is erg vreemd verhaal, Daphne, ik zou me ook verschrikkelijk gepasseerd voelen. Maar trek t je niet te persoonlijk aan. Dat soort mensen leeft gewoon in hun eigen wereld. Dat arme kind is daar nog het meeste de dupe van, vermoed ik. Er worden nu blijkbaar al zulke grote dingen van hem verwacht