Zelf was ik altijd een halve jongen. Zat boven in de boom, rokjes en jurkjes waren 'not done' in mijn ogen en roze hoefde je mij niet mee aan te komen. Laat staan lakschoentjes, strikjes en al die tierelantijntjes. Degene die ruzie zocht kon het krijgen en werd niet gespaard, maar wel zoals mijn ouders altijd zeiden. Nooit zelf de eerste klap uitdelen, maar zorg dat die van jou tien keer zo hard is! Uiteindelijk is het redelijk goed gekomen hoor, maar mode is nog steeds niet mijn ding en lekker kort haar is gewoon heel praktisch in mijn werk. Ik kon me dus ook niet voorstellen dat ik ooit een dochter zou krijgen. Zag mezelf veel meer als een echte jongensmoeder. Maar na twee jongens bleek de derde echt een meisje, en wat voor een! Elk stukje roze valt haar op, glitters hebben een enorme aantrekkingskracht op haar en ook de rokjes en jurkjes zijn niet aan te slepen. Haar haar moet natuurlijk lang en een simpele paardestaart is niet genoeg. Er moeten bandjes in met bloemen en sinds ze haar weg vindt op de tablet zoekt ze allerlei kapsels op die ze wel eens wil hebben. Dus ik druk aan het oefenen op invlechten en nog veel meer vlechtjes, knotjes enz. En eerlijk gezegd? Ik vind het heerlijk! Haar kamertje is ook een grote explosie van roze (en wit! ik had ook nog een aandeel ) Klein nadeeltje voor haar is dat ze de gratie heeft van een olifant. Maar da's eigenlijk geen probleem voor haar. Ze zit sinds twee weken op judo (eigen keus, ws beïnvloed door haar broer) en vindt het geweldig. En dan zie je ineens een stukje terug van jezelf. Ze is het enige meisje in de groep en dan ook nog eens veruit de jongste maar ze vindt het prachtig! Ze wil niks minder zijn dan de jongens en is bloedfanatiek. Zelfs haar judopak is in haar ogen een juweeltje . En dan is ze ineens, dat ene uurtje in de week, dat meisje dat haar moeder altijd was. Kom maar op, ik lust je rauw! En dat haar? Ik blijf oefenen en proberen tot zij ook die mooie vlechten heeft. Wordt er steeds beter in, maar het vergt nog enige oefening.
Oh ben zo benieuwd. Ik was oom precies zoals jou! Opgegroeid met 3 broers en totaal nuet van de meidenonzin. En nu een dochter op komst. Iedereen lacht zich rot omdat ik uitgerekend een meid krijg. En stiekem vind ik al die jurkjes geweldig om te zien en ben ik benieuwd hoe het gaat zijn. Stiekem hoop ik op een stoere meid die niet te veel van frutsels houdt maar wie weet word ik er ooit ook heel goed in
Ik zou het bijna zelf geschreven kunnen hebben. Alleen onze kleuter zit niet op judo. Tijdens de hele zwangerschap en eerste jaar geen jurkjes en roze gekocht en ook mijn omgeving wist heel goed : Geen cadeautjes typisch roze of jurkjes en poppen. En nu het huis lijkt niet meer van mezelf en toch geniet ik volop. Van ons poppenmoedertje met haar jurkjes en frutsels in het haar. En ja als ze weer eens flink door de modder heeft gestamp en haar roze legging zwart is zie ik ook nog iets van mezelf terug
Zalig! Pleegdochter is ook zo alles roze en glitter maar tegelijkertijd ook een durfal, enige meisje vd klas maar ze staat haar mannetje
Haha geweldig! Hier hetzelfde verhaal Vroeger veel met jongens gespeeld, op voetbal gezeten, in bomen klimmen, hekel aan truttige kleding (nog steeds) en al een aantal jaren kort haar. Ik heb een dochter en dat is een echte meid, vind het ook super leuk al dat roze en meisjesachtige voor haar, en dame nummer 2 is ook onderweg haha. Mijn moeder zegt wel eens: heb je dat voor haar gekocht? Nou ja!! dat wilde je zelf nooit aan vroeger
Haha, wat grappig! Ik had het zelf precies andersom. Ik was echt een meisje vroeger, jurkjes, mooie haartjes, poppen, eindeloos veel barbies.... En ik heb dus drie jongens gekregen. Bij de eerste had ik echt zoiets van: wat moet ik nou met jou beginnen? Ik weet niks van jongens, hellup!!!! Maar inmiddels schijn ik wel een echte jongensmoeder te zijn. Standaard gewapend met een EHBO-tasje op stap, ik draai mijn hand ook niet meer om voor de zwaardere verwondingen en ik kijk niet eens meer op als ze elkaar met een stok als zwaard te lijf gaan. En ik ben erg goed in lego geworden ook. Maar soms, heel stiekem...... zou ik toch nog wel eens dat meisje willen krijgen. Hoewel het ook maar beter is van niet. Laatst kwam mijn nichtje logeren en ik had me helemaal verheugd op het doen van haar haren 's ochtends. Maar na een half uur prutsen (heel rustig en geduldig kind, gelukkig), heb ik maar tegen haar gezegd dat ze vandaag een keertje losse haren mocht, haha. Dan is een lik gel 's ochtends toch een stuk makkelijker!