Hoi meiden, Mijn dochter is bijna 2. Ze begint nu lekker te praten. Alleen zegt ze "jij" tegen zichzelf, en "ik" als ze iemand anders aanwijst. Ik begrijp wel hoe het komt, want als ik haar bedoel zeg ik, "ga jij dat doen" en dan zegt zij "Ja, jij doen". Waarmee ze dus zichzelf bedoelt. Haar naam spreekt ze nog niet uit, ook niet iets wat erop lijkt. (tis ook een lastige naam voor zo'n kleine om te zeggen, ze heet S.terre) Komt dit vanzelf weer goed denken jullie?
Ja, dat komt vanzelf weer goed. Ik verbeterde haar wel altijd maar niet belerend. Ik zei de zin gewoon nog een keer goed. Maar nu zeg ze alles gewoon zoals het hoort zonder dat we er echt mee bezig zijn geweest.
Sam snapt nog steeds niet dat ik ik ben en jij jij. Zegt idd ik en dan wijst ze naar mij, en andersom. Heb geprobeerd uit te leggen whahaha maar toen kwam ik er zelf niet meer uit! Soms heb je dat he dat je verzeilt raakt in een gesprekje met je kind dat je er ff niet uit komt. Dus ik laat het maar, komt vanzelf wel denk ik. Sam is trouwens 4.5 jaar.
Oh gelukkig, tis dus wel normaal Wij hebben een paar kindjes van mensen uit onze vriendenkring die een taalstoornis hebben, en dat blijft dan toch in je achterhoofd hangen. (terwijl dit helemaal niet zo'n voorbeeld is van wat die kindjes zeggen, maar toch) Bedankt meiden!
Hier gaat het ook nog niet goed met jij/jou en ik. Iris zegt ook vaak "Mama naast je zitten" als ze wil dat ik naast haar kom zitten. Ze gaat nu wel af en toe het woordje ik gebruiken als ze het over zichzelf heeft. Voorheen was dat altijd Iris (eerst Ie, toen Ies en uiteindelijk Iris). Het komt vanzelf!
Dat is ook een van de moeilijkste dingen om aan te leren volgens mij . Mama zegt ik maar ze bedoelt eigenlijk jij, en andersom, word daar maar wijs uit als peutertje De woorden 'hier' en 'daar' (ik ben hier en jij bent daar) zijn ook zo'n heerlijke bron van spraakverwarringen. Maar op een gegeven moment valt dat kwartje wel hoor!
Heel herkenbaar.Zo heeft mijn dochter Ben jij geheette volgens haar.Doormiddel van haar naam herhalen herhalen herhalen hebben we dat eruit kunnen krijgen maar omdat ze moeite had om CaiTlin te zeggen benadrukte we dat dus als iemand vroeg hoe ze heette was het CaiT-lin.Komt vanzelf wel goed hoor niet druk om maken
nog zo'n leuke : jou(w) en mij(n)... dat is van JOU ! dochter: Van jou (en wijst op zichzelf...) érg moeilijk om uit te leggen en te corrigeren - ze heeft het 2 weken goed gezegd, maar nu draait ze het weer om - maar dat komt allemaal wel goed...
Is hier ook zo geweest. Gaat nu prima! (meestal..) Ook zo lekker verwarrend, als ze iets wil.. We willen dat ze dat vraagt. Maar het verschil tussen 'mag' en 'wil' is best lastig Als ze opgetild wil worden zegt ze 'tillen!' en dan zeg ik 'kan je dat ook vragen?' en dan zegt ze 'mag je me tillen?'
Hihi wij zeggen al een hele tijd tegen onze dochter ''Als je iets wilt moet je het vragen!''...Soms vergeet ze het even en begint ze bijvoorbeeld te huilen omdat ze iets wil. Dan zeg ik weer even tegen haar ''Niet huilen, als je iets wilt dan moet je het vragen..''. ''Mama, mag ik vragen?? ''
Hier ook herkenbaar hoor, nu gaat het goed. Nog zo iets... Fenne heeft een hele tijd gezegd: Ik heeft ipv ik heb. Kon die ook wel verklaren, want ik zei natuurlijk steeds mama heeft... Ik ben toen zelf ook in de ik-vorm gaan praten ipv de mama-vorm.
Ook zo mooi: van die kindjes die de hele tijd 'MIJ! MIJ! MIJ!' roepen als een kindje te dicht bij hun speelgoed komt. Mijn dochter riep de hele tijd terug 'JOU! JOU! JOU!' omdat ik altijd zei: 'ja, dat is van jou!'. Was echt een hilarisch tijdperk als je dan die interactie zag tussen haar en andere kindjes. Terwijl ze gewoon dus bedoelde dat het van haar was en niet van dat andere kindje, whaha