ik heb alle reacties niet gelezen, maar emotionele chantage komt ook in mij op. Ze had het wel even kunnen overleggen en alleen daarom zou ik zeggen dat we 'helaas' niet kunnen en al een afpsraak hebben. En ik moet eerlijk bekennen dat ik er wel anders op zou reageren als het mijn eigen moeder was. Die zou dat trouwens ook nooit doen.
hahaha mooi dat je niet hoeft te komen zou gewoon die dag ineens ziekjes zijn ofzo haha en klinkt idd net of ze doet of het haar kind is, mooie opmerking van die verlate kraamvisite hahahah had haar gezicht wel willen zien en goed van die regel want ik had bij ons echt moeite toen het soms druk was met kraamvisite dat ze zo onrustig werd maar mijn vriend had het eerst niet door dat het door de drukte kwam ik weet dus nu al heel goed dat ik bij een 2e daar niet aan mee ga werken dan vinden mensen het maar stom hoor.. tis goed met ze.. zelf zit je met onrustig kind anders naderhand!
O jee, mijn bloed kookt al als ik het lees, daar hoeven mijn (schoon-) ouders echt niet mee aan te komen hoor, kom nou zeg... Maar ik weet dat mijn ouders dit NOOIT zouden doen en mijn schoonouders kennen me inmiddels wel beter ook. Maar ik zou echt niet gaan! En wat ongevraagd kadootjes krijgen van mensen die voor ons vreemden zijn betreft: allemaal heel leuk en aardig, maar die ga ik geen bedankje sturen. Misschien ben ik hier wel heel erg lomp in, maar ik vind het gewoon echt te onbeleefd voor woorden om zo aan de haal te gaan met andermans kind, om zo voor het blok gezet te worden vind ik echt heel naar en het kan me dan niet schelen of het "goed bedoeld" is...
Ik zou echt niet gaan. Een trotse oma is natuurlijk hardstikke leuk, maar laat haar dat lekker met foto's doen of af en toe vragen of er een vriendin mee mag als ze bij jullie op bezoek komt. Als je dan toch gaat zou ik een paar geraniums meenemen waar ze achter kan gaan zitten (zilvershampoo of kleefpasta voor het kunstgebit wil ze als oma vast ook niet missen...)
Proest! Wat een actie! Ik vind dit dus echt niet kunnen! Zoiets overleg je toch?! Vanuit de andere kant zou ik er ook niet naar uit kijken; het kleinkind van je vriendin zien... boeien! Sorry hoor, maar daar ga je tohc niet een heel feest om de ouders heen voor organiseren? Gewoon te belachelijk voor woorden!
Ik vind het ook belachelijk!!! Het eerste wat in mij op kwam was niet gaan, tenminste...als ik voor die keuze zou staan. Maar daar schiet je niks mee op, maar om daar nu wel te gaan zitten.....ik zou me zo opgelaten voelen dat ik met mijn kind daar moet gaan zitten omdat oma zo nodig mijn kind aan haar vriendinnen wil showen..... Wat vindt jouw vriend er zelf van? Dat hij wel wil gaan om zijn moeder geen rot gevoel te geven snap ik wel maar wat vindt hij nu echt? Het is erg lastig. Ik denk dat ik ze toch eerlijk ozu zeggen dta ik het niks vind en anders zeggen dat de kleine een regeldag heeft of niet lekker is maar mijn tegen mijn zin in gaan....dat doe ik niet meer.
Heel appart dit... Zou ik zelf ook echt niet tof vinden... Ergens wel fijn dat ze zooo blij is, maar zonder overleg is een beetje jammer . Wat zegt en vind jouw man/vriend daarvan dan? Wat ik me ook afvraag is of die vriendinnen van haar dat ook niet een beetje raar vinden en of zij wel zullen komen... Weten jullie al wat je er mee aan moeten? Sterkte ermee!
O, ik lees net een eerdere reactie van je . Apparte vrouw als ik het zo lees... Weet je ik zou niet eens gaan als het op zo'n manier moet :x. Maar ja, daar moeten je man en jij dan wel beide achter staan .
Het kon m'n stiefschoonmoeder wel zijn! Dat gekke wijf wilde hier even in mijn kraamweek een discussie aangaan waarom wij geen geboortekaartjes naar HAAR vrienden en familie hadden gestuurd (fam in USA, vrienden over de hele aardkloot). Ja, euh, omdat WIJ de ouders zijn, en WIJ bepalen wie wel/geen kaartje krijgt.. Ze wilde ook een kraamfeest geven voor de mijn schoonfamilie (dus van schoonpapa), en dan bij hun thuis... Wat voor ons 3 uur rijden is! Tja, jammer dan, als ooms/tantes op kraamvisite willen komen, komen ze maar bij ons op kraamvisite, vind het belachelijk dat wij daarvoor 6 uur zouden moeten rijden. Tsjah, kan het mens ook gewoon niet uitstaan. Ik zou echt serieus niet gaan. Tis al belachelijk dat ze het doet zonder dat jullie er iets van weten. Tis nog idioter dat het voor HAAR vrienden is, terwijl jullie die mensen niet eens kennen. En dan ook nog de cadeautjes houden?! Mens spoort niet volgens mij! En zo'n kerel die het allemaal prima vindt komt me ook bekend voor. Hier al meerdere keren gehad dat we kraamvisite hadden, hij onze dochter op schoot had, en vervolgens aan 4/5/6 personen vroeg of zij de kleine ook even vast wilden houden?! Ben al meerdere keren flink pissed geweest. Gaat bij een volgende dus ook echt niet gebeuren!
Mijn man vind het zelf ook belachelijk van zijn moeder, maarja het is zijn moeder. Hij begint gelukkig onderhand wel genoeg te krijgen van die rare streken van haar. Dit is niet het eerste idiote idee wat ze heeft.. Maar helaas is het zo'n lieve goedzak die dan wel toe wil geven en even langs wil gaan 'omdat we verder toch niets hebben die avond'. Tja >.< Ik laat hem zeker niet alleen gaan want dan gaat het net zoals bij Saz667. Hij vraagt iedereen of dat ze de kleine niet even vast willen houden, gewoon om die mensen een plezier te doen. Dat is lief maar gaat ten koste van zijn eigen zoon. Niet dat die er iets blijvends aan overhoudt maar de dag nadat hij het zo druk gehad heeft is hij zó lastig, huilen huilen en niet te troosten. Vaak brult hij ook zijn longetjes al uit zijn lijf wanneer hij naar de tweede persoon overgeheveld wordt. Dan knijpt mijn maag echt samen . Oh ja en wie mag er dan mee opzitten 's nachts? Precies.
Het is natuurlijk heel fijn als je er gewoon blij mee kunt zijn met zo'n initiatief, daar heb je wel een punt. Maar ik denk dat de negatieve of in elk geval gestresste en verontwaardigde reacties ook voortkomen uit het feit dat de relatie al niet zo fijn of gemakkelijk is en je je dan snel wat belaagd voelt, gepasseerd, onder druk gezet, etc. Hier in elk geval wel. Het voelt eigenlijk zelfs raar (voor mij dan!), mensen die je toch nog niet zo goed kent - alles is relatief, ik ken ze nu bijna 5 jaar maar niet vaak gezien en als we elkaar zien gaat het alleen over koetjes en kalfjes, zelden tot nooit over iets persoonlijks -, die ineens heel intiem met je nieuwe kleintje zijn en net zo goed familie van haar zijn als je eigen ouders.
Wat grappig, je beschrijft precies waar ik vanochtend ineens over moest denken, waarom ik het zo moeilijk vind dat er nog een stel opa en oma is behalve mijn ouders... Ik had het antwoord niet maar dit is het natuurlijk... Dat ze iets heel bijzonders met mijn kind delen dat ik niet met hen heb (hier ook altijd oppervlakkig) en wel met mijn eigen ouders.
Goh ben ik dan zo raar? Ik zou het super leuk vinden. Leuk dat ze zo enthousiast zijn dat ze een kleinkind krijgen, leuk dat ze et zo geweldig vinden dat ze er een feest voor willen geven en ook leuk van ze dat jullie gezellig komen. Je moet niet vergeten dat ze familie zijn en waarschijnlijk erg veel van jullie kind gaan houden. Daarom alleen al zou ik erg dankbaar zijn voor dit gebaar.
stom he, ik voel het ook zo. Ik kan er niets aan doen en ik weet niet waarom ik me zo voel, maar hier komt tie dan.... Ik vind het irritant dat mijn sm een hele dag oppast, van mij had het niet gehoeven. Er was niet echt een mogelijkheid om daar nee tegen te zeggen. Maar als mijn eigen moeder het was geweest, wast het gewoon anders geweest. Ik zou er niet rouwig om zijn als mijn sm niet meer zou kunnen Pff ik wou dat ik me daar anders onder voelde. Want ze doet niets verkeerds ofzo, het komt gewoon echt puur en alleen door mijzelf. En waarom, zijn het de 'moeder' hormonen? Excuus voor het off topic! Ik moest het even kwijt en om daar nu een nieuw onderwerp voor te starten vind ik ook een beetje overdreven. TS, ik begrijp dat jullie toch gaan naar het feestje wat je sm georganiseerd heeft?
Dat is nu juist het probleem...het is geen familie maar vrienden van schoonmama..... en zonder overleg... Alles regelen en kaartjes verstiuren en dan op het laatst vragen of je komt.....wat heef TS met de vrienden van schoonmama??
Ik zou er niet mee akkoord gaan. Je schrijft dat je alles erg duidelijk aan haar moet aangeven omdat het anders niet doordringt. Als je dit accepteert reken maar dat er dan vaker dit soort zaken gaan spelen. Het duidelijkste zou zijn dat je haar nu meteen leert hoe jij erover denkt. EN nog beter zou zijn als je je man zo ver krijgt dat hij beter voor zijn gezinnetje opkomt. Zijn vrouw en kind zijn nu #1 en niet meer zijn mama. Natuurlijk is het leuk als grootouders trots zijn, initiatieven nemen en interesse tonen. Ik zie in mijn omgeving dat dat ook heel anders kan (desinteresse, botte opmerkingen. niet langskomen etc.) maar je kan ook doorslaan naar de andere kant en dan vinden dat TS het maar leuk moet vinden dat oma dit doet vind ik niet correct. Als oma zoiets wil doen overlegt ze dat beter eerst en dan wel op zo'n gelijkwaardige manier dat je ook gerust nee mag zeggen tegen het idee. Wat een idioot gedoe om te denken dat ze je kind even kunnen krijgen op de gewenste uren. Meteen indammen die hap. En om je goede wil te laten zien kun je dan later zelf eens iets voorstellen waarvan je weet dat zij het prettig vind, maar haar de regie over laten nemen; nee hoor.
Ook offtopic maar weer: Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die dit zo voelt! En gaat je kindje verder naar het KDV? Ik bedacht nl net dat ik het zo FIJN vindt dat ze maar 2 dagen naar het kdv moet en mijn derde werkdag gewoon met oma (mijn moeder, dat wel) thuis is. Ik snap je gevoel absoluut, maar misschien kun je bedenken dat het voor je kindje echt veel lekkerder is om ook een vaste dag lekker thuis met een lieve oma te zijn.... En dit kan een kans zijn om je band met haar te versterken misschien? Je deelt nl de liefde maar misschien ook soms de zorgen over je kind met elkaar.
Tja, je voelt wat je voelt, dat kun je niet zomaar aan of uit zetten. Maar ik snap er zelf helemaal niks van. Ik vind het bijzonder; ieder kindje bindt twee families aan elkaar en jullie kind legt een relatie tussen jouw familie en die van je partner. Ik vind dat een heel mooi iets en de relatie tussen mijn kinderen en mijn schoonouders is me heel veel waard. Had je zelf ook helemaal geen band met de familie van je vader? Want dat is per slot van rekening ook de schoonfamilie voor jouw moeder. En als je zelf een zoon hebt, ooit zul jij misschien wel de schoonmoeder van de moeder van je kleinkind worden. Als je je een beetje in de positie van je schoonmoeder verplaatst, kun je misschien een beetje anders naar haar kijken.
Tja Bri, iedereen is anders en komt uit een andere situatie natuurlijk. Ik kom uit een meidengezin en ik heb nu zelf een dochter en als nummer 2 ooit besluit er nog eens uit te komen , heb ik zelf ook een meidengezin. Maar als mijn aanstaande schoonzoon of -dochter (je weet immers maar nooit he ) later moeite zal hebben met mij, dan zal ik de eerste zijn die zich daar wat bij voor kan stellen. Ik had als kind juist weinig contact met de familie van mijn moeder omdat zij uit het buitenland komt en haar hele familie (met wie ze heel close is) daar woont. Ik had zelf een hele goede band met mijn oma en tante, van vaderskant dus. Mijn moeder heeft NOOIT laten merken aan ons hoe moeilijk ze het heeft gehad zonder haar eigen familie en dat de enige familie die ze hier had en met wie ze haar kinderen deelde, mensen waren die zoooo anders in het leven staan dan zij. Pas nu ik zelf een kind heb, praten we ook daarover. Ik heb het geluk dat ik mijn eigen familie dichtbij me heb maar eerlijk gezegd moet ik er niet aan denken dat mijn schoonfamilie de enige familie zou zijn. Ze zijn zo anders, dat ik ze niet als 'eigen' kan zien. Overigens zal ik, net als mijn moeder, nooit dit soort dingen zeggen tegen mijn dochter(s) want natuurlijk is het superfijn dat ze twee stel opa en oma hebben en natuurlijk zie ik de rijkdom van zoveel mensen die zoveel van ons kindje houden. Neemt niet weg dat ik moeite heb met de verschillen en dat ligt zeker ook aan mij. On topic kan ik ook zeggen dat mijn reactie aan mij ligt; ik ben die controlfreak die zoiets niet los wenst te laten. Maar dan maakt het me niet uit of het mijn familie is of mijn schoonfamilie hoor, dan gaat het mij om het principe dat je dingen overlegt met elkaar, tenzij je ZEKER weet dat je relatie die je hebt met je (schoon-) kinderen dat niet nodig heeft.