Hoi dames, Ik heb het gevoel dat mijn partner soms niet begrijpt hoe moeilijk ik het soms heb en ik heb daardoor vaak het gevoel dat ik dit alleen moet doorstaan. Wat het voor mij nog moeilijker maakt. Ik vroeg me af of er meerdere zijn die hier soms tegen aanlopen.
Hey Ik herken dit wel, ik denk ook dat de mannen het niet volledig kunnen begrijpen. Mijn man is sowieso al een binnenvetter en zal er zelden zelf over beginnen. Dit geeft mij soms het idee dat het voor hem niet zo belangrijk is of dat hij inderdaad niet beseft hoe zwaar het kan zijn. Voel me ook vaak erg alleen, dit is ook de reden dat ik mij hier gerigistreerd heb. Kan je er wel met hem over praten?
Mijn ervaring is dat omdat de vrouw de meeste behandelingen moeten ondergaan, mannen niet altijd begrijpen wat de impact is. Mijn man had daar soms ook wat moeite mee, maar was wel begaan met hoe het met mij ging. Soms kan het ook zo zijn dat de man ook met gevoelens zit waarvan die hij ook niet bij de vrouw kwijt wil, omdat hij denk (of eigenlijk wel weet) dat ze zelf ook met gevoelens zit. En dat is op zich ook wel te begrijpen. Ik zou gewoon eens samen gaan zitten en praten.
Hier hetzelfde. Ik moest vanalles en voor hem veranderde er niet zoveel. Pas toen we opgelucht konden ademhalen nadat we gehoord hadden dat we een terugplaatsing hadden zei hij hoe bijzonder hij het vond, hoe trots hij op mij was maar dat hij wel het gevoel heeft gehad slechts een toeschouwer te zijn. Dat gevoel heb ik hem niet zo zeer gegeven en we konden er wel goed over praten samen, maar hij voelde zich soms machteloos, had graag meer willen doen. Inderdaad, plan een leuke avond en probeer ontspannen een open en eerlijk gesprek aan te gaan om er achter te komen hoe hij zich echt voelt. Het valt niet mee allemaal meis!
Heel herkenbaar! Mijn man lijkt dat ook te hebben. Vooral deze poging heb ik me heel erg eenzaam gevoeld. Als ik het er met hem over had, stelde hij vragen waarvan ik dacht, oké is dit serieus? Snap je dan niet wat er allemaal gebeurd, nee dus. Vandaag weer ongesteld geworden en dus poging 2 ook mislukt. En hij is nadat ik verdrietig thuiskwam, weer in slaap gevallen (nachtdienst)
Ik herken dit zeker. Steeds als er een middel afvalt door tegenvallende resultaten, ben ik teleurgesteld en extra verdrietig en boos op mijn falende lichaam. Mijn man ziet het als; we zoeken naar de juiste weg voor ons en nu zijn we door het falen van alweer een middel/poging weer wat wijzer. Omdat het in jouw lichaam moet gebeuren, voelt het heel anders. Veel praten en veel en vaak zeggen dat je steun nodig hebt in de vorm van begrip; geen oplossingen of dingen om je vrolijk te maken; puur begrip en troost. Blijf praten want je moet hier samen doorheen. Sterkte.
Hoi dat is heel vervelend en heel Herkenbaar, maar sinds we samen BabyBoom keken, waar ook mannen ah woord waren, Begreep hij het ineens veel beter doordat hij dingen herkende. Ik ben programma Baby boom daar écht dankbaar voor! Misschien werkt het ook voor jullie. Je kan veel programma's terugkijken. Heel veel succes en begrip toegewenst! Gr.
Ik vind het wel fijn om te horen dat ik niet de enige ben die zich vaak alleen voelt en voor vele meiden herkenbaar is. Ik snap ook wel dat het anders is en voelt voor de mannen. Maar wat meer steun is soms wel gewenst!
ik denk dat het gevaar is van de MMM dat beiden, man en vrouw, hun eigen manier van omgaan hebben en dat er uiteindelijk te weinig communicatie is en er te veel ingevuld wordt voor de ander. Het zou bijv. ook heel goed kunnen dat een man feitelijk het heel beangstigend vindt en het liefst zich emotioneel terugtrekt als ''coping'' (een begrip uit de psychologie wat betekent: een manier van omgaan met problemen). Dat wordt door de vrouw dan geinterpreteerd als ''desinteresse en gebrek aan steun'' maar dat hoeft het niet te zijn. Mannen maskeren vaak hun angsten en kwetsbaarheid, vrouwen willen er juist over praten. Ik heb zelf ervaren dat het erg helpt om met een professional (psycholoog) te praten over onze MMM troubles met mijn partner erbij. En het grappige is: ik ben notabene zelf psycholoog!!!! Het geeft maar aan hoe moeilijk het dus kan zijn om goed af te blijven stemmen! Dus mijn advies: praat met elkaar maar ga desnoods in gesprek met een derde als hulp erbij. En blijf elkaar de ruimte geven maar ook uitspreken wat je emotionele behoefte is en wat je daarin van je man nodig hebt..... sterkte meiden!
Ohh ik begrijp het helemaal! We hebben het zo vaak gehad, soms gaf het erg veel spanning. Zoveel dat ik dacht is dit het allemaal wel waard... we zijn allebei geen praters en als ik verdrietig ben dan begrijpt hij me vaak niet. Gelukkig is dit nu wel wat veranderd en gelukkig zijn er velen die het wel begrijpen, zoals jullie allemaal (helaas eigenlijk). Zoals vandaag ook, mn vriend is ziek geworden en nu maak ik me druk of de ivf wel kan doorgaan. Hij maakt zich totaal niet druk erover en ik maar iedere dag spuiten pff..hij kan er niks aan doen, maarja ik voel me rot en alleen. Taatje, wat k.. zeg dikke knuffel Dikke knuffel voor iedereen die zich alleen voelt en er even doorheen zit!
@nana1980 ik denk dat jij helemaal gelijk hebt!!! Ik heb inderdaad al eens vaker tegen mijn man gezegd dat ik het lastig vind dat hij weinig praat (ook in het algemeen) omdat ik dan dingen ga invullen voor hem in mijn hoofd en dan regelmatig de verkeerde conclusie trek. Hij vindt het daarnaast ook nog eens moeilijk om zijn gevoel te benoemen wat het soms nog lastiger maakt. Dank voor je uitleg eigenlijk klinkt het best logisch.
Nana, je hebt helemaal gelijk. Ik weet ook dat het voor mijn man net zo emotioneel, verdrietig en teleurstellend is. Maar af en toe die arm, even dat woordje waar ik dan zo'n behoefte aan heb. Maar als ik dat niet tegen hem zeg, weet hij het natuurlijk ook niet. Sterkte meiden!! Hopelijk is het het allemaal waard aan het eind van de rit.
Dank jullie wel voor de berichten. Wat fijn om te lezen dat ik niet de enige ben. Bij ons is het zo dat ik echt een prater ben en mijn man juist niet. Hij is iemand doe gewoon wat je moet doen en als het niet lukt beginnen we gewoon weer opnieuw. Maar dat is natuurlijk anders voor mij, het moet allemaal in mijn lichaam gebeuren en de hormonen in je lijf maken het er niet makkelijker op. Maar we hebben nu wel een goed gesprek gehad, hij is ook heel lief met bloemen en chocolaatjes gekomen nadat hij zag hoe rot ik me voelde. We gaan maandag weer met goede moed beginnen aan een nieuwe ronde. Dikke knuffel voor jullie allemaal xxx
Grouphug! Veel succes browneyedmommy! Kan ik in deze topic een nieuwe vraag stellen die hier wel mee te maken heeft? Wat doe je als je partner je gevoelens niet deelt en er juist heel anders over denkt? Dus je praat wel, af en toe dan toch, en hij zit er heel anders in, helemaal niet emotioneel, klinisch en zakelijk zelfs. Echt een man-man; we hebben een probleem en we zoeken naar de oplossing.