Ik kan me zomaar voorstellen dat de man van TS onervaren en daarom ook onzeker is. Dan is het erg frustrerend dat je je best doet maar je baby blijft huilen en zn fles niet leeg drinkt. En het effect op de baby is waarschijnlijk dat ie nog meer gaat huilen. En slaapgebrek of trek in eten helpt daar ook niet echt bij. Ik zou zeggen geef hem de ruimte om het te leren en grijp niet te snel in, daar wirdt je man alleen maar onzekerder van. Als jij er niet tegen kan om je kind te horen huilen tereijl je man niks doet (dat kan ik niet met kleine baby's), zorg dat je niet in de buurt bent. En wat betreft de beschreven situatie: als je man opstaat, zorg je dat hij eerst ontbijt en zn handen vrij heeft voordat jij je bed induikt. Haal je ook het probleem mee weg, kan jij ook beter slapen. En als je hem echt de ruimte wil geven, ga je een paar uurtjes weg. Jij even lekker eruit en hij de ruimte om echt zelf voor zn kind te zorgen zonder dat jij je (goedbedoeld) overal mee bemoeit. Zoals al meer dames zeiden, het is nogal wat om ineens voor zo'n hulpeloos kleintje te moeten zorgen, zeker als dat niet eerst 9 maanden in je buik heeft gezeten. En voor iedereen die het kinderachtig vindt om met keukenkastjes te slaan: doe ik ook wel eens, uit frustratie. Verder vind ik mezelf toch aardig volwassen, in ieder geval volwassen genoeg om niet iedereen meteen te veroordelen die iets doet "wat niet hoort"
Ik zeg toch ook dat ik het niet normaal vind. Beetje raar om te zeggen dat iemand 'onnodig praat'. Blijkbaar lees je niet goed want ik was het op dat punt juist met jou eens. Ik zeg dat de vader aan zichzelf moet werken. Niet door maar door te doen en de baby overstuur te laten worden, maar om gewoon eerlijk naar zichzelf te kijken: waarom kan ik er niet tegen, misschien heb ik onrealistische verwachtingen van mezelf of het vaderschap, etc.
Hier ben ik het helemaal mee eens. En over slaan met kastjes of even afreageren, dat doet ieder mens. Maar of het normaal is als het gebeurt als je kind huilt (dan heb ik het niet over een huilbaby of als je er gewoon eens helemaal doorheen zit), tja...
Ik heb ook met deuren gegooit /keukenkastjes te hard dicht gegooit als een van de kids ging huilen en ik net wat anders aan het doen was. uit frustatie, wat moet ik nu nog doen? maar vooral uit pijn/onmacht bij mij dan wou het fysiek niet altijd. Misshcien zit hij er gewoon een beetje door en inderdaad zorg dat hij eerst tijd heeft om even wat te eten, je bent toch nog wakker die 10 min kunnen er ook wel bij . Maar vooral geef hem tijd om dingen op zijn eigen manier te ontwikkelen.