Hoi Ik herken je gevoel helemaal maar denk aan je eigen. Mijn man heeft me hier enorm kn geholpen en bijna niemand heeft haar vast gehouden en als ze haar wel vast hielden was dat naast mij en dat gaf me enorm veel rust. Ik jen vreselijk zitten huilen in mijn kraamtijd hierom en was dood ongelukkig gelukkig een goede kraamhulp die er prima op inspeelde naar bezoek toe en manlief die me steunde erin. Luister naar je gevoel
Wauw ik heb nu pas tijd om te reageren, weliswaar met een baby aan de borst. Ik heb heel de nacht lopen piekeren over het feit dat ze vandaag wéér zonder te bellen zullen komen, ik weet het gewoon zeker. Ik krijg het er spaansbenauwd van. Ik heb mijn man gevraagd of hij wilt zeggen dat ze eerst even moeten bellen, maar ik merk dat hij daar ook veel moeite mee heeft. Ik denk dat ik het zelf maar moet zeggen, alleen durf ik niet zo goed. Misschien via de app? Het geeft me totaal geen rust in mijn hoofd, de wetenschap dat ze elke dag hier zullen zijn. Was net even buiten met de baby, ging iets beter kwa gevoel, maar nu ik weer thuis ben weet ik niet waar ik het zoeken moet. Wil zo een beetje van de aardbodem verdwijnen. Ik ben heel bang dat het zal omslaan in een depressie, maar kan er niks aan doen. Mijn ma reageert ook niet op mn berichten. Alsof zij kraamvrouw is. Binnenkort gaat mijn man weer werken en daar wil ik al helemaal niet aan denken Ben bang dat ik het bij 1 kindje ga houden want dit is niet leuk.. wilde er altijd 4
Ik wil eigenlijk hier op reageren.. Hoe bijzonder het ook is voor beide kanten van de familie zo'n eerste kleinkind, het is wel JULLIE kindje! als je elke dag visite krijgt heb je zelf totaal geen tijd om te wennen en tot rust te komen. Als jij het niet tegen je schoonouders durft te zeggen moet je man/vriend dat doen.. En dan worden ze maar boos, uiteindelijk moeten ze jullie wel de ruimte geven. Hier in de kraamtijd ook regelmatig een super enthousiaste oud-oma voor de deur (zonder telefoontje van te voren) en die hebben we op den duur zelfs toegang geweigerd. Zijn ze helemaal zot om jullie niet de ruimte en rust te geven die jullie nodig hebben. Geef alsjeblieft jullie grens aan, en laat niet over je heenlopen Lieverd, alsjeblieft voel je ten eerste totaal niet schuldig tegenover je kleine ventje, want als ik je berichten lees ontbreekt het totaal niet aan liefde! Gun jezelf rust want een baby krijgen en hebben is niet niks. je kan ook eventueel je verloskundige of huisarts bellen en daar je verhaal aan vertellen daar zijn ze namelijk ook gewoon voor. en wil je hem niet afgeven aan visite, dan is dat prima. het is jou baby en dus jou regels
Als je man straks weer werken is zal je ook zelf een ritme moeten zoeken. Ik kan nu echt geen onaangekondigd bezoek gebruiken. Als ik net een luier sta te verschonen of een fles geef kan ik geen deur openen en dat doe ik ook niet. Wat je kunt doen is tegen iedereen die zo binnenkomt zeggen: 'vanaf volgende week is *naam man* weer werken en ben ik alleen met *naam baby*. Omdat ik dan een ritme moet zoeken vind ik het fijn als jullie even bellen/appen voor jullie langs willen komen.' En dan kan je op dat moment zeggen 'nee, ik ga naar de stad/park/zwembad/andere visite/komt even niet uit. Morgen doen?'
En dit!! Je doet het prima, jullie visite niet en daar kan jij niks aan doen behalve gewoon zeggen wat je dwars zit. Jouw kindje, jouw kraamtijd en dus jouw wensen.
Toen mijn man ging werken bood schoonmoeders meteen aan om te komen en heb met veel moeite mijn grens aan gegeven en uitgelegd dat ik tijd nodig heb om mijn ritme te gaan vinden met de Andere kids. Je zag dat ze het niet leuk vind en daarna probeerde ze nog om toch te komen maar heb voet bij stuk gehouden ik had echt me rust nodig en kids ook. Ik zat er niet op te wachten om mezelf voorbij te gaan lopen of weer in eendepressie te komen na de geboorte van mijn jongste zoon gehad en wou daar nu voor waken. Nu heb ik met mijn man afgesproken dat bezoek in het weekeind komt zodat hij er ook bij is. En overzicht kan houden. En als teveel wordt grijpt hij in ik ben bang dat als ik dat op gegeven moment ga doen ik teveel uit me slof schiet.
Jeetje wat respectloos van de opa's en oma's. Maar ook weer herkenbaar. Mijn schoonvader presteerde het ook om onverwacht voor de deur te staan. Net toen ik al de hele dag aan het huilen was. In mijn hysterische huilbui heb ik toen duidelijk gemaakt dat ze niet onverwacht mogen binnenvallen. Hij was zo geschrokken om mij zo overstuur t zien dat ze toen niet meer onverwacht kwamen. Adviesje: zet geen poker-face op! Laat ze maar zien hoe je er aan toe bent, wellicht houden ze dan afstand. En wat de rest zegt, laat je man grenzen stellen. Doe de deur op het nachtslot, spreek bezoektijden af (na telefoontje) en dan worden ze maar boos. Het is jullie gezin! Succes je kunt het! Dikke knuffel
Olive tree wel fijn om te lezen dat als je weg bent dat het dan al wat beter gaat. Idd wat hierboven gezegd wordt laat ze maar zien hoe je je voelt. En als je dan een keer uitschieters hebben ze dat aan hunzelf te denken. Jij doet het super goed! Je wordt alleen beperkt door buitenstaanders. Ik ben persoonlijk ook wel een beetje bang voor mijn schoonmoeder straks. Zij heeft vroeger in de zorg gewerkt en woont om de hoek. Mocht het zijn dat ze telkens op de stoep staat om te helpen dan ga ik haar ook echt de deur wijzen hoe een lief mens het ook is. Mijn huis en dus mijn regels. Je man herken ik mijn man ook wel in. Ik ben veel harder. Misschien kun je samen het gesprek voeren met ouders? En jouw moeder das echt schandalig. Als ze hem niet mag pakken als hij slaapt dan ook maar niet meer reageren? Andere kant ook weer dat er dus al 1 rustiger is geworden en afstand houdt..
Bedankt voor de reacties weer dames, ik krijg zo weer 7 man over de vloer. Als mn schoonouders weer voor de deur staan, ga ik ze vragen of ze voortaan willen bellen omdat het mij niet altijd goed uitkomt. Ik ga dit pas zeggen zodra ze vertrekken, als mijn man het niet heeft gedaan. Ik denk ook veel aan mijn man, ik wil niet dat hij gaat denken dat ik ze niet wil of iets. Heel stom, maar ik wil hem niet teleurstellen ofzo. Ik denk teveel aan anderen, echt vreselijk want ik vreet mezelf wel op van binnen! Ik ben heel de dag nerveus voor het moment dat ik ze ga zeggen dat ze moeten bellen. Gek he, het is eigenlijk een doodnormale vraag, maar het zweet breekt me uit bij de gedachte. Morgen komen ze langs van het consultatiebureau, misschien kan ik aan haar mijn gevoelens vertellen. Ik zal jullie laten weten of we het hebben kunnen zeggen en wat de reactie was. Bloednerveus!!!
Je bent net bevallen meid! Je hoeft aan niemand anders te denken, behalve je kindje! Zeven man op visite zeg.. Goed je grenzen aangeven wat betreft baby vasthouden. Gewoon lekker bij je houden.
En als je echt geen behoefte hebt aan de visite zo gewoon afbellen hoor. Snap wel je gevoel dat je daar al hele dag stress om hebt. Blijven toch lastige dingen en je wilt ze niet kwetsen. Misschien van tevoren ff met je man praten en samen regels opstellen? Dan wordt het vast al makkelijker
Meid, laat aub deze topic aan je man lezen! Hij móet er gewoon wat van zeggen, hij moet ze vanavond nog bellen. Echt waar! En dan lees ik; vandaag 7 man op bezoek.. Ik zou gillend gek worden! Aub, investeer de komende dagen in jullie zelf. Alleen in júllie zelf. Des te eerder ben je weer de 'oude' en vind je bezoek gezellig!
Oh meid, wat voel ik met je mee. Alles is al gezegd. Meer poep hebben aan wat mensen denken. Concentreer je op jezelf en je gezin. Deuren en ramen sluiten, brug ophalen, man bij de poort om iedereen weg te jagen die toch probeert de slotgracht over te steken. Als je het nu niet doet, wanneer dan wel? Alle liefde en geluk voor jullie.
ooohhh. als ik dit lees word ik weer zo boos. Ook omdat ik precies hetzelfde mee heb gemaakt en ik niet wil dat jij net zo terug kijkt op je kraamtijd als ik. Mijn schoonmoeder heeft er (grotendeels) voor gezorgd dat ik met een verdrietig gevoel terug kijk op mijn kraamtijd.Zij heeft de stress die ik toen voelde echt versterkt. We hadden aan iedereen aangegeven om van te voren te bellen. Mijn schoonmoeder accepteerde dit niet en kwam elke keer onverwacht. 1 keer stond ik boven te janken in de badkamer, stond ze ineens boven aan de trap. 3 keer aangegeven dat ik me klote voelde, dat we nog moesten eten en dat er een half uur later mensen op visite zouden komen...en nog bleef ze. Toen ze weggingen heeft mijn vriend heel voorzichtig aangegeven dat het niet zo uitkwam. Daarna is ze 2 dagen niet langs geweest en heeft ze daarna huilend mijn vriend opgebeld dat ze zich niet welkom voelde, dat we niet enthousiast hadden gereageerd op haar cadeau en dat we haar cadeau niet beneden hadden gezet zodat iedereen kon zien wat ze had gemaakt/gegeven. Geloof me....ik ben nu zwanger van de 2e en ik ga heeeeeeel duidelijk zijn van te voren. Op een lieve manier hoor. Ik ga vertellen dat ik dit aan iedereen vraag, ook aan mijn ouders. Dat dit gewoon is om ongemakkelijke situaties te voorkomen of dat het niet uitkomt. We willen juist fijn de tijd met elkaar hebben en op ons gemak. Dat is voor iedereen beter. En na een maandje kunnen we dan wel zien. Als we ons ritme hebben gevonden kan ze dan misschien wel weer onverwacht langskomen. (in onderling overleg!!) Misschien ook voor jou iets om het zo te brengen? En als ze weer onverwacht langs komt, dan zal ik gewoon niet open doen, ik trek de bel eruit of doe open en zeg: Sorry, komt nu niet uit. Anders leert ze het nooit. Ik ga mijn kraamtijd weer niet laten verpesten!! Waardoor ik ook een mindere periode heb gehad is omdat ik me fysiek heel goed voelde en daardoor veel te veel ging doen en visite toe liet.Wat ik me niet besefte is dat je mentaal ook een mega klap hebt gehad. Ik had zo ook 3 visitemomenten op een dag.... tja nu besef ik me dat dit niet zo slim was. Echt meid...RUST!! Het gaat je goed doen!!
Ja hoor dames tis weer raak. Ze stonden gewoon weer voor de deur, onaangekondigd.. terwijl ik al bezoek had. Nu ben ik huilend mn baby aan het voeden in de slaapkamer en zij zitten binnen. Ik probeer mn moed bijelkaar te rapen en ga er zo HOOP IK wat van zeggen.. jullie lieve berichten doen me goed, had ik maar zoveel lef om te zeggen dat ik even geen bezoek wens
Ik vind het zo rot voor je . Heb jij of je man er nog wat van gezegd? Ik vind het zo irritant, het is HALF TIEN