Zeker, en dat lijkt me vreselijk om zo'n relatie met eten te hebben. Maar (misschien makkelijk gedacht) daar zou je toch psychische hulp voor kunnen zoeken?
Dan is het ook heel lastig. Je bent zo moe dat zelfs koken eigenlijk al te veel gevraagd is... althans dat vond ik Maar je zoon is nog geen 3 maanden, dus wees niet te streng voor jezelf. Straks heb je weer een beetje ritme en ga je lekker veel wandelen, beetje klauteren in de speeltuin En voeding is het belangrijkste. Hup naar de markt, lekkere verse vis en heerlijke groenten. Maar eerst nog even genieten van je verlof hoor!
Ik sluit me bij je aan. Ik vind parfum op zich wel lekker ruiken. Maar als ik het de hele tijd ruik, raak ik echt een beetje kriegelig en geïrriteerd. Ik heb dus geen parfum.
Vind het wel grappig dat mensen bij voorbaat al denken dat dikkere mensen ook gelijk ongezonder zijn. Want ik heb vriendinnen die slank zijn en makkelijk 2 keer in de week bij de mc Donald komen en alles eten wat los en vast zit. Maar hun worden weggezet als "gezond" puur omdat je het aan de buitenkant niet ziet. Die hebben waarschijnlijk een cholesterol waar je u tegen zegt Maar he je ziet het niet dus dan word het wel geaccepteerd Maar oh wee als een iets zwaarder persoon een keer bij de mc Donalds komt ( misschien wel 1 keer in de maand)
Mijn zusje is rustig 4-5 keer in de week patat. Maar ze is superslank en ik niet, dus ik zal wel ongezonder zijn. Tuurlijk... mensen die niet weten waar ze over praten moeten hun mond houden.
Ik vind dat je het bij dat soort types vaak wel goed aan andere dingen kunt zien dat ze ongezond zijn, hoor! Mijn zusje bijvoorbeeld is superslank, maar ze eet en leeft zo ongezond. En dat zie je echt aan haar doffe haren, acne en grauwe huid, etc. Beetje kort door de bocht om te denken dat slank per definitie gezond is en te zwaar per definitie ongezond. Hoewel het natuurlijk om meerdere redenen niet gezond is om fors overgewicht te hebben, denk bijvoorbeeld aan gewrichtsklachten e.d.
Koken komt er bijna niet van inderdaad. Niet dat ik dan kant en klaar eet altijd. Maar meer dat ik dan snel een salade maak of gewoon soep met brood. Jouw ervaring geeft in ieder geval hoop.
Mijn onpopulaire mening: mensen met overgewicht door teveel eten voelen zich zo snel aangevallen als de discussie over afvallen gaat, omdat ze weigeren in te zien (iets met een struisvogel) dat ook zij gewoon kunnen afvallen als ze maar willen. Komt het hele "je krijgt 10 miljoen euro" weer om de hoek kijken. Wees eens eerlijk, als ik jou 10 miljoen euro beloof (of iets anders wat je altijd al wilde), lukt het je dan nog niet?
Nou in mijn geval door eten ja. Ben de laatste ook die zal zeggen dat het niet zo is. Ik ben in 2 jaar tijd 30 kilo aangekomen. Ik had een vreselijke postnatale depressie en wilde alleen maar dood, dus dat ik dik werd kon me ook niks meer schelen. Sloot mezelf ook het liefste hele dagen op. Als je je zo voelt maakt de rest niks meer uit en mijn reactie was te gaan eten. Het laatste jaar ben ik niet meer aangekomen, maar het afvallen is helaas niet zo simpel als je doet overkomen. Ik ben inmiddels 6 kilo kwijt, maar gaat niet echt hard. En ik vind dat ook niet het belangrijkste, het belangrijkste vind ik dat ik weer gelukkig ben, weer wil leven. En die kilo's komen wel.
Ik dacht echt oprecht dat ik de enige was die koken en een baby niet goed vond matchen. Daarom ben ik zo blij te lezen dat ik dus niet de enige ben en heb ik het geluk dat mijn moeder vaak voor ons kookt. Stiekem vinden wij het allemaal gezellig dat ze daardoor geregeld langs komt.
Volgens mij was je impopulaire mening of je punt inmiddels wel duidelijk! Hoef je niet nog een keer die discussie aan te wakkeren lijkt mij. We weten inmiddels wel welke mening je hebt over mensen met een kilootje meer. Maar nee. De belofte van 10 miljoen euro geeft mijn lichaam niet ineens energie om elke dag te gaan sporten, hoe graag ik dat ook zou willen.
Nee, want ik heb geen motivatie teveel te doen aan mijn lichte overgewicht. Vooral omdat ik in 4 weken 4kg kwijt ben geraakt omdat ik blij mocht zijn dat ik uberhaupt wat binnen kon houden. En dat lukt weer, dus 'gevierd' met koffie en een patatje op de ongezonde vrijdaglunch. De afgelopen weken was ik al blij als een cracker erin bleef. Omdat ik gewoon tevreden ben met mijn iets te hoge BMI en weet dat als ik een 'gezond' BMI heb, ik allerlei vage klachten heb, motiveert dat mij niet. Maar ik jojo graag even voor die 10miljoen euro hoor, mag ook wel iets minder zijn, maar ik kan het wel gebruiken. Zodra ik het binnen heb, ga ik even een bourgondische levensstijl aanmeten om weer op een gewicht te komen waar ik mij prettig bij voel, ook als dat betekent dat ik alleen bij de M&S kan shoppen Ik verwacht eigenlijk dat er veel mensen net zo over denken: een maatje meer is niet erg, als je maar conditie hebt en je er zelf lekker bij voelt (geldt uiteraard ook voor een maatje minder)
En mijn mening is dat als je zelf weet hoe moeilijk het kan zijn , maar andere nog zo beoordeeld over hun gewicht. ( want kijk mij het is mij ook gelukt ) Je jeukt zou moeten krijgen en te korte armen. Fijne dag verder
Ik ben van mening dat ik in mijn vak steeds meer mensen met een zeer ongezonde levensstijl zie. Dat de zorg die ik moet verlenen daardoor steeds zwaarder wordt en ik me daar dan toch stiekem (zonder te uiten) toch aan begin te ergeren. Als ik na een dag sjouwen meer last van mijn rug heb gekregen. Til technieken etc goed toegepast... en als het dan over overgewicht ergens gaat er meteen heel hatelijk wordt gereageerd. Het gaat dan over mensen die tgv leefstijl zo zijn geworden en niet door lichamelijke problematiek! Het is een steeds groter probleem aan het worden en dat moet erkend worden. Bedden kunnen het niet aan in ziekenhuizen. Patiënten mogen niet op de hang wc anders kan die afbreken.. +130 kg hebben we het dan over. En daar moeten dan extra voorzieningen voor getroffen worden. Hierbij extra kosten genaakt worden voor kas van de afdeling. En dat geldt niet alleen voor morbide obesitas maar ook roken en alcohol misbruik. Steeds meer mensen met alcohol abussus gerelateerde problemen opgenomen worden en de hele afdeling opstelten zetten tgv ontwenningsverschijnselen... dat ipv ontkennen men er wat mee moet gaan doen. Mopperen dat de zorg niet meer betaalbaar is maar ondertussen doorgaan met overmatig zuipen en eten en je niet aan je leefregels houden. Het valt gewoon op dat veel mensen doorslaan in hun leefwijze. Zow dat ben ik kwijt... Nb: extra toelichting voordat men over mij valt. En dan heb ik het niet over mensen met overgewicht tgv ziekte of medicatie!
Oh en dit is het laatste wat ik erover ga zeggen Al eerder aangegeven dat ik een emotie eter ben. De reden dat ik nu 10 kg te zwaar ben zal ik je dan ook maar vertellen. Toen ik zwanger was van mijn 1e zoontje, werd mijn vader een week na de geboorte met vage klachten opgenomen in het ziekenhuis. Vele onderzoeken volgden en uiteindelijk te horen gekregen dat hij ongeneeslijk ziek was en tevens uitbehandeld. Ik heb toen de zorg op mij genomen en hem verzorgd tot de laatste adem, ik zat naast hem toen hij stierf. Mijn zoontje was toen 3 maanden Ja ik heb toen mijn emoties weg gegeten en misschien was dat niet slim. Maar het is nou eenmaal zo. Daarmee wil ik zeggen je kunt nooit oordelen over waarom iemand iets doet als je de achterliggende reden niet kent.