@Janne Hij probeert er op zijn manier wel voor me te zijn , maar of dat voor mij nu genoeg is??Ik voel me alleen gewoon, heb het even moeilijk met m'n gevoel en had graag m'n partner ...NU..bij me willen hebben! Ik weet 1000% zeker dat hij een kindje wil (daar durf ik m'n mama op te zetten ) maar ik denk zelf dat het probleem meer is ...het niet goed om kunnen gaan met tegenslagen van zijn kant en het mindere vermogen hebben om te bedenken/ervaren wat een ander (ik) voel, denk, wil en nodig heb. Dat heeft hij niet goed geleerd en probeerd alles te benaderen met een lach (vind mij vaak ook te 'zuur'...) maar niet al het gevoel is weg te krijgen met we gaan maar lachen en het is oke. @Chrizzzy Jij slaat -denk ik- de spijker op de kop! Gevoelsmatig heb ik het idee dat ik alles teveel moet uit/toelichten. het is een dubbel gevoel..ik weet dat hij me wil steunen en op zijn manier doet hij dat, maar gevoelsmatig voel ik...niet zoals ik het hoop te voelen. Best frustie hoor, want we houden wel veel van elkaar maar gaan met sommige dingen (zoals dit ..blijkt) anders om! Lieverd allemaal Het is zeker niet de bedoeling om m'n partner af te gaan zitten zeiken hier,want ik hou wel hel veel van hem. Het is gewoon ff best moeilijk nu... Ik zit met mijn gevoel/emoties en bepaalde verwachtingen omtrant m'n partner/relatie en hij met het zijne. Waarsch als hij gewoon thuis was geweest was deze heisa niet geweest, maar nu voel ik me een beetje onbegrepen en lichtelijk alleen gelaten. Ik wilde jullie mening hebben ...omdat ik een erg gevoelsmens ben en soms erg emotioneel.De hormonen spelen nu ook een rol natuurlijk, maar ik ben wel wie ik ben... Voor mij staat mijn partner voor mij altijd op nummero UNO!...en zo wil ik het ook andersom voelen. Liefs, Mirre
Bel hem en vraag of hij thuis komt dan NU. Praat met hem, huil met hem. En ja nav je andere berichtje weet ik dat hij zich geen houding weet te geven of niet met de situatie weet om te gaan. Maar nu las ik dit en dacht dat gewoon. Maar bel hem en zeg dat je hem nodig hebt. Meis je wilt toch niet weer een nacht alleen slapen? ( en verdrietig zijn?) Maar wij vrouwen voelen, mannen moet je hapklare brokken geven anders snappen ze het niet. To the point en niet via omwegen. Dus lekker bellen en over een uurtje is hij dan bij je. Enne de treinen rijden ook nog hoor.
Beste Mirre, Ik kan me je frustratie goed voorstellen. Mijn man en ik hebben een beetje het zelfde. Ik heb het gewoon soms nodig om even te kunnen praten, mijn gevoel te kunnen uiten en dan iemand hebben die luistert en zijn arm om me heen slaat. Als hij het moeilijk heeft, praat hij er liever niet te veel over, maar wil gewoon dat er een oplossing komt. Als ik het lastig heb, wil hij dus ook vooral helpen met het probleem oplossen, terwijl dat vaak niet is waar ik behoefte aan heb en soms slaat hij dan dicht. Mannen van mars, vrouwen van venus... cliche, maar wel waar.... Wij hebben het hier ondertussen over gehad en hebben ondertussen onze modus gevonden om met elkaar om te gaan, elkaar zo goed mogelijk te steunen en onze verschillen te accepteren. Dat we veel van elkaar houden vormt de basis. Zo te lezen is dat bij jullie niet anders...! Groet Chrizzzy
Hoi Mirre, Lastig hè, als steun en de behoefte aan steun niet met elkaar in evenwicht zijn. Het is, zoals ik je begrijp, niet een kwestie van overdreven veel steun verwachten van jouw kant of overdreven weinig steun geven van zijn kant. Tijdelijk wat minder evenwicht in de behoefte en het aanbod, om het maar apart te verwoorden. Mijn man heeft toen we net wat hadden een tijd in Limburg gewerkt terwijl we in Zuid Holland woonden. Na een paar maanden had ik soms weleens meer behoefte om hem te zien dan zijn werk toeliet. Vaak komen was niet haalbaar, maar in sommige situaties kwam hij dan inderdaad heen een weer rijden (2,5 uur rijden) om 's avonds even bij te kletsen en tegen elkaar aan te kruipen. Kunnen jullie niet overeenkomen dat hij 1 van de dagen dat hij weg is naar huis komt om even tijd aan elkaar te besteden, en hij zich de rest van de dagen volledig op zijn werk richt? Ik weet natuurlijk niks van zijn werkomstandigheden, maar jij voelt ruimte die hij (blijkbaar) minder voelt. De stress dat er wéér een maand voorbij is zou ik ook wel hebben trouwens... Zoveel kansen heb je niet per jaar en na een miskraam wordt die spanning alleen maar erger. Succes iig meid!
Lieve Mummy gelukkig is het maar 2x per jaar dag hij een paar dagen van huis is dus dat is zeker te overzien! Alleen nu is de timing gewoon minder, heb ik er meer moeite mee! Realistisch gezien denk ik dan..ach die paar dagen en zelfs wel lekker ff niet hoeven koken, rekening houden met.. Maar gevoelsmatig voel ik me in de steek gelaten (klinkt zo kinderachtig als ik het zelf teruglees, maar dat is het gevoel..) Ik denk dat jij het wel goed omschrijft hoor.. Beiden hebben het beste met elkaar voor, maar zijn gewoon anders/gaan verschillend om met de dingen. M'n partner belde me net... Hij zou gaan beach volleyballen vanavond, maar melde me dat hij had liggen slapen ...daar..omdat hij knallende koppijn heeft en nu in z'n hotelkamer was om te gaan slapen. Hij wilde m'n stem nog even horen. Ik merk wel dat hij het ook moeilijk heeft, maar ik heb dat zeer zeker ook!! En wil dat niet steeds duidelijk hoeven maken. Ik ben geen zwaar gesprek aangegaan..bewust en ga zometeen proberen te slapen. Ik moet misschien leren de dingen een beetje meer te laten.. Maar ja is de aard vh beestje..dingen willen (aan)sturen om alles in goede banen te lijden. Dank je in iedergeval voor vertellen van jouw ervaring, Het doet me altijd goed om te horen dat ik niet de enige ben met dit soort dingetjes! Gek he..ik gun hem geen hoofdpijn, maar ik voelde me wel een beetje opgelucht !! Zo van...hij is er ook mee bezig ipv met andere dingen. Welterust!
Aan de ene kant is het fijn een paar dagen rust, maar niet NU. Je hebt hem nodig om te huilen en elkaar te steunen. En ja, ik ben het met je eens, ook omdat je nu in je vruchtbare dagen zit. Je bent zwanger geweest en wilt dat weer. Het liefst NU. Ik snap volkomen wat je bedoelt. Het is idd wat Mummy zegt, er zijn al zo weinig kansen in een jaar. Ik denk aan je.
maar volgens mij heeft ze ook gezegd dat ze het gevoel heeft in haar vruchtbare dagen te zitten??? ze heeft net officieël gehoord dat ze 10 juli een mk heeft gehad en dan is het ook maar afwachten of het lichaam zich direct weer hersteld tis net 18 dgn geleden daar moet ze ook de tijd voor nemen om dat zowel lichamelijk als psychisch te herstellen... en zoals je uit haar berichtje kunt lezen heeft hij er ook wel moeite mee, dus het zal ongetwijfeld heus wel op zijn pootjes terecht komen, en of het waar is of niet, maar ik heb verschillende reactie's hier en op het net gelezen van vrouwen die een mk hebben gehad maar 2 mnd later alweer zwanger waren...dus ja mischien zijn die toch nog iets vruchtbaarder op het moment ze al (ff) zwanger zijn geweest.... succes meid
Waarom spreek je mij nu aan Smoekie. Ik weet als geen ander ( helaas) hoe zij zich voelt. Ik heb haar ook al PB's gestuurd en daar hebben we ook even zitten kletsen. En het schijnt een fabeltje te zijn dat je na een mk vruchtbaarder bent. Was het maar waar, dan was ik misschien nu weer zwanger geweest. ( pfoeh)