Mja en je kind kan ook best hoogbegaafd zijn en toch pas leren lezen in groep 3... Ook nog een optie Het zegt allemaal niet alles... Maar vaak kom je er gedurende de schoolperiode wel achter... Alhoewel... 2% van de mensen zit biven de 130 iq-punten. Hoe komt het dan dat zo ontzettend veel scholen nog nooit hoogbegaafden hebben gehad op school. Niet omdat het allemaal zo lekker duidelijk en simpel is vrees ik
Ik vind het erg triest dat hoogbegaafd zijn zo negatief wordt gezien. Als je kind zonder wieltjes kan fietsen als hij net 2 is dan mag je dat iedereen vertellen en zegt iedereen wat goed. Als hij tot de bovenste 2% in groei zit, is dat ook alleen maar stoer, maar als hij vragen stelt die de meeste kinderen niet bedenken en standaard met de oudere kindjes speelt omdat hij zich verveelt bij de kleinere, dan ben je hooghartig. Intelligentie is gewoon een aangeboren eigenschap die je kunt ontwikkelen tot de beste potentie. Net als bijvoorbeeld kunnen schilderen, de olympische spelen kunnen winnen, of viool kunnen spelen op hoog niveau.
Omda je met "alleen maar" een hoog IQ nog niet gelijk hoogbegaafd bent. IQ zegt natuurlijk wel iets, maar het is maar een component. Je kunt bij wijze van spreken een kind met een IQ van 134 hebben dat HB is en een kind met een IQ van 140 dat het niet is. Andere componenten zijn inderdaad willen snappen hoe bepaalde systemen werken, doorzettingsvermogen, talent om oplossingsgericht te denken etc. En inderdaad: wat een kind op zijn tweede, derde of vierde kan, zegt eigenlijk niet zoveel. Het is een signaal om zeker straks op school in de gaten te houden hoe het met je kind. Maar verder... Een kind dat op zijn of haar tweede enorm voorloopt, kan op zijn zesde 'gewoon' slim zijn, zonder dat er sprake is van hoogbegaafdheid. Toch is het voor mij wel iets om straks een beetje alert op te zijn. Als ik nu zie dat hij eevoorsprng heeft en bijvoorbeeld straks op school merk dat zijn gedrag ineens verandert (verslechtert) dan zal ik toch eerder richting HB gaan denken. Overigens vind ik dat je gewoon bij elk kind alert moet zijn en zo goed mogelijk moet proberen aan de (leer-)behoeften van dat kind moet voldoen, of het nu voor of achterloopt of precies in de maat. Alleen is de praktijk in kleuterklassen van 26+ kinderen helaas wel anders. En vooral de kinderen die (mogelijk) meerbegaafd of hoogbegaafd zijn, vallen dan buitede boot. Dingen zoals ADHD e.d. zijn veel bekender, dus die 'diagnose' is dan al veel sneller en makkelijke gesteld. Hoogbegaafdheid is nog erg onbekend. En heeft inderdaad bij velen zo'n vervelende associatie. Toch iets om zelf wat meer alert op te zijn dus.
Voor het kind lijkt het me belangrijk dat je een goede school kiest. Wellicht geen klassikaal onderwijs, maar gericht op de ontwikkeling van het kind. Een school met leerkrachten die om weten te gaan met kinderen die anders zijn of dat nou hoogbegaafde, autistische kinderen of kinderen met ADHD zijn. Als de school dan niet op de hoek zit, so be it. De begeleiding en vorming van je kind op school is zo belangrijk. Trouwens testen doen ze pas, heb ik vernomen, als je kind al een tijd op school zit. Succes!
Mja omdat de meeste scholen er helemaal niet op zitten te wachten en liever de boot afhouden. Werken ze wel mee... Dan is het zo langzaam dat je kind inderdaad al maanden op school zit. Sterker nog.. Onze dochter is in mei getest.. En nog steeds is er geen verrijking op school. En dat is dan nog een school die de materialen en kennis al in huis heeft. En natuurlijk wordt een kind met ADHD eerder getest.. Daar heb je namelijk echt last van. Dat stille kind wat wegkwijnt in een hoekje valt niet op.
Door wie wordt hoogbegaafdheid als iets negatiefs gezien dan? Heb het hier nog niemand horen zeggen. Ja, dat hoogbegaafdheid geen leuk woord is? Wees gewoon eerlijk en geef toe dat jullie het alleen maar leuk vinden dat jullie kinderen zo intelligent zijn en al zo vroeg dit en dat en zus en zo kunnen. Dat jullie knettertrots zijn en het graag aan anderen laten horen. Is ook allemaal prima en niks mis mee, is ook fantastisch toch? Ik zou ook trots zijn! Ik snap eerlijk waar niet zo goed waarom dat getest zou moeten worden? Kijk, als je kind volkomen buiten de boot valt, niet met andere kinderen kan spelen en echt lijdt omdat het geen kant op kan met zijn/haar intelligentie, ja dan is hulp erg welkom. Verder zie ik hier veel trotse moeders die verwachtingsvol hun lijstje opsommen in de hoop dat ze bevesteging krijgen dat hun kind inderdaad erg knap is voor zijn/haar leeftijd. Kinderen zijn kinderen, allemaal met hun eigen kwaliteiten en ontwikkelingssnelheid. Op een gegeven moment kunnen ze allemaal lezen, rekenen, schrijven en fietsen. De een met 2, de ander met 7. Nou en? Ze zijn allemaal even lief, speciaal en bijzonder toch?
Nou die lijstjes zie ik hier dus precies niet. Maar goed.. Reacties als deze halen voor mij de lol uit het knettertrots zijn dus. Mensen die wel zulke lijstjes maken doen dat niet uit trots maar omdat ze bevestiging zoeken. Of ze het zich misschien toch inbeelden... Want tja.. Voor jezelf is je eigen kind altijd normaal. Of hij nou voorloopt of achter loopt.. Elke ouder is trots. Elke eerste keer is even bijzonder. Of je nou je eerst stapje met 8 o met 24 maanden zet. Je wil alleen gewoon grag weten of je kind nou echt ZO anders is... Of valt het misschien toch wel mee? Mensen voldoen graag aan de norm. En surprise... Meeste hoogbegaafden vallen vroeger of later uit in het Nederlandse schoolsysteem. Zit je daar met al je intelligentie, heb je nog niks.
@Oleander; Misschien moet je je eerst even verdiepen in wat hoogbegaafdheid is en tegen welke problemen hoogbegaafden vaak aanlopen, voordat je zo'n reactie geeft. Het gaat namelijk helemaal niet alleen maar om 'knappe kinderen die dingen snel leren en ouders die daar trots op zijn'. Trots zijn is bullshit, daar heeft dit topic niks mee te maken. Iedere ouder is trots als zijn of haar kind z'n eerste woordje zegt, de eerste stapjes zet, voor het eerst z'n naam schrijft. Ongeacht de leeftijd! Daar gaat het hier niet om. Integendeel. Net zoals iedere ouder zich soms afvraagt "hoe kan ik hier het beste mee omgaan?" zo geldt dat ook voor ouders met kinderen die sneller zijn dan wat het gemiddelde aangeeft. Waarom zou daar niet over gesproken mogen worden? Juist jouw houding is negatief. Want jij gaat voorbij aan het kind en roept gelijk maar even dat het om ouders gaat die bevestiging zoeken. Jij bent dus één van die mensen met een heel verkeerd beeld van hoogbegaafdheid en de ouders van hb-kinderen. Je weet blijkbaar niet waar het over gaat en roept maar iets. Hoe dat overkomt op mensen voor dit dagelijkse praktijk is, over wiens kind het gaat, kan je blijkbaar niks schelen. Mijn zoon is pas twee. Hij heeft een voorsprong. Hoogbegaafd? Geen idee, kan me op dit moment niet schelen. Het gaat goed met hem en het is nu niet relevant. Maar ik ben me vanwege mijn beroep aan het verdiepen in wat hoogbehaafdheid precies is. Waar hb-leerlingen vaak behoefte aan hebben en wat ze in het huidige onderwijs nogal eens te kort komen. En tegen welke problemen ze daardoor aanlopen. Ik ben geraakt door verhalen van ouders, die al jaren knokken tegen vooroordelen zoals die van jou, en ondertussen zien dat het helemaal niet zo goed gaat met hun kind. En hun mond moeten houden als hun kind iets nieuws heeft geleerd of iets knaps kan. Want blijkbaar mag niet iedere ouder trots zijn op zijn of haar kind. Want als een kind voorloopt, zijn de ouders volgens de buitenwereld helemaal niet trots. Dan zijn het ineens opscheppers of mensen die bevestiging zoeken...
Sorry, maar dit vind ik echt een rotopmerking voor leerkrachten.Ik "zie" alle leerlingen, de drukke, maar zeker ook de rustige. EN welbevinden staat voorop, daarom korte lijntjes met thuis. Jij als ouder kan hier ook een rol in spelen...
Onze dochter was op de creche bezig met de kleuren. Waar haar leeftijdgenootjes in die tijd begonnen met de primaire kleurtjes had zij het over licht paars, donker groen en als je rood mengt met geel krijg je oranje maar als je geen geel pakt maar wit wordt het roze. De juf vroeg ons of wij thuis met kleuren bezig waren. Ik gaf aan dat we het wel wens over een paarse of roze beker hadden of deze trui is rood maar verder niet. Met 2 jaar kon ze ookal benoemen dat ze heel verdrietig was of blij, haar gevoelens kon ze tot in de puntjes verwoorden. Op de creche heeft ze het nooit naar haar zin gehad. Als ze er was ging het wel maar om haar daar te krijgen een drama. In 1 ochtend wennen op de basisschool is ze een heel ander kind geworden. Vol zelfvertrouwen, trots. Ook thuis is haar houding veranderd. Ze voelt zich er nu helemaal bij horen. Elke ochtend vraagt ze of het weer wendag is. Nog een maand en dan mag ze voor het echie. Vandaag zei ze, mam wanneer word ik precies 4? Niet voor de kadootjes hoor mam, maar dan mag ik eindelijk echt naar school woordjes leren en rekenen want dat vind ik zo leuk! Zoals ik eerder schreef is haar broer gewoon erg slim. Ik zie in haar alleen heel andere dingen dan bij hem. Ik ben heel benieuwd hoe dat straks gaat lopen.
Nou Saskia heeft gelijk. Je kunt als ouder zo veel maar als een school niet mee werkt of niet in de juiste richting zoekt sta je met je rug soms naar de muur. Hier een zoon die juist moeilijk kon leren ik als moeder wist dat al lang. Maar toch vier jaar bezig geweest om mijn zoon op speciaal onderwijs te krijgen. Ja ik had als ouder hem ook zelf kunnen laten testen maar had niet even zo 2000 liggen aan test geld. Het klinkt zo simpel maar dat is het totaal niet. Hij zat trouwens op het montessori onderwijs. Nu een dochter van 2,5 en als ik haar met hem vergelijk. Dan zie ik de verschillen duidelijk. Ze praat sneller is al met van alles en nog wat bezig mijn zoon kon het op deze leeftijd nog weinig schelen. Ze probeert ook het alfabet op te zeggen van haar speelgoed laptop ect. Twee weken terug was ik op het cb en voelde me daarna wat trots. Ze zij je dochter loopt idd iets voor. Maar wat moet ik me daar bij voorstellen ze is gewoon pinter. Maar dat zegt helemaal totaal niks. Hier komen juist lagen iq voor. Meestal erfelijk ect.. T.s Wacht nog even tot de school tijd. Eerder heeft het vaak geen zin en daarna is het ook niet altijd zo fijn om dingen te regelen en doen voor je kinderen.
ik zie steeds een 'beweging' ontstaan van ouders met kinderen die voor lopen of boven 130 iq scoren(dat is een nieuwe HB definitie die echt tekort doet aan hb fenomeen). dat onderwijs systeem veranderd moet worden zodat deze kinderen ook op hun eigen tempo etc kunnen leren of in speciale klassen moeten zitten dat ze anders problemen krijgen, omdat ze last hebben van de kinderen die normale iq hebben, of van leerkrachten die daar niets van snappen etc. men probeert via de 2de kamer de reiskosten laten vergoeden van leonardo of plusklassen, kosten van vroeg laten testen moet ook van de belastingbetaler komen, alle scholen voelen nu druk, of behoefte om die leerlingen aan te trekken met aangepaste systemen, door klassen op te bouwen voor de kinderen die HB zijn, of zich zo gedragen. (zoals op de lijsten die overal op internet opgehangen zijn.) juist in deze tijden dat t geld steeds minder wordt voor speciale onderwijs. het gaat duidelijk om een politieke beweging! die de ideaal van 'gelijke kansen voor iedereen' bewust misinterpretteert. het is ook een trend om je kind zo dicht bij te volgen in zijn ontwikkeling en gegevens verzamelen over milestones van je kinds ontwikkeling. daarmee wil je je kind in schatten voor het leven dat nog moet komen(alsof je anders een slechte ouder zou moeten zijn). kinderen die echt voorlopen hebben vaak ook pech dat hun cognitieve ontwikkeling door de ouders zo in de gaten gehouden wordt omdat intelligentie het centrale verklaringselement is. alle andere onderdelen van kids karakter ontwikkeling, persoonlijkheid wordt vanuit de intelligentie uitgelegd. maar in de werkelijkheid is het bijna met zekerheid vast te stellen dat vaker de emotionele,sociale ontwikkeling bepaalt hoe het hoofd werkt. ik vind persoonlijk niet slecht dat men steeds vaker over hb heeft en probeert de HB kinderen beter onderwijs aan te bieden. maar het is een politieke beweging. daarom zit er heel veel ideologie in de berichten hier, in de discussies, in de links die gegeven worden. dat doet me ook twijfelen over de hartelijkheid, openheid etc.
ik bedoelde omdat zo een 'beweging' en een trend tegenwoordig bestaan wordt hier ook aan de hartelijkheid getwijfeld, denk ik.daarom komen er altijd irritaties en ontspoorde discussies.
Politiek? Geen idee, zal wel. D'r is voorlopig geen geld, dat is wat ik vooral weet van de politiek in relatie tot onderwijs. (Ik weet natuurlijk wel meer, maar even zwart-wit... de politiek is hier nu nauwelijks mee bezig, het staat absoluut niet hoog op de agenda, in ieder geval.) Ik ben gewoon een simpele leerkracht. Ik zie dat niet alle leerlingen in ons (mijn) onderwijs tot hun recht komen. Het lukt me vrij goed om de kinderen te helpen die ten opzichte van leetijdsgenoten achterlopen. Daar is veel materiaal voor, er is al redelijk wat expertise en er is in bepaalde gevallen wel geld beschikbaar. (En de kinderen die geen 'rugzakje' hebben, profiteren uiteindelijk natuurlijk mee van de investeringen die we doen voor kinderen die het wel hebben.) Dan nog vallen er aan de onderkant af en toe nog kinderen uit de boot. Ook omdat ik keuzes moet maken. Als ik hun alles geef wat ze nodig hebben, doe ik anderen te kort. Dat frustreert enorm! Maar al met al heb ik het voor de middengroep en de kinderen die uitvallen (of dreigen uit te vallen) vrij goed voor elkaar. Maar dan blijven er nog kinderen over. Kinderen die misschien wel of misschien niet hoogbegaafd zijn. Kinderen voor wie (een deel van) het gewone lesprogramma te makkelijk is. Daar is weinig oog voor. Ze kunnen het toch? Het kost al genoeg tijd en energie om de kinderen mee te krijgen voor wie het moeilijk is. En sommige van die hoogvliegers vinden het wel best zo. Voor anderen is het niveau steeds zo laag dat ze gefrustreerd raken. Ze gaan vervelend gedrag vertonen of gaan onderpresteren. Tot welke categorie een kind ook behoort: het krijgt op school niet de juiste kansen. En kan zich dus bij ons niet goed ontwikkelen. Dat is om te beginnen al iets waar we vanaf moeten: als een kind meer kan, moet het ook de kans krijgen dat te laten zien. Aan de 'onderkant' gebeurt dit al steeds meer. Blijkbaar snappen we als volwassenen steeds beter dat het ontzettend frustrerend en vooral zinloos is, om een kind steeds iets te laten doen dat veel te moeilijk is en elke keer niet lukt. Maar het omgekeerde is net zo goed waar. Voor een volwassene is het toch ook niet bevredigend om steeds veel te makkelijke dingen te doen die ver onder ons niveau liggen? Waaom vragen we dit van kinderen dan wel? Die willen ook gewoon laten zien wat ze kunnen en waar ze goed voor zijn. (Geldt voor elk kind, ongeacht niveau! Ze worden gelukkiger en kunnen zich beter ontwikkelen als ze iets mogen doen wat moeilijk is, maar wat ze met wat moeite in inzet wel lukt. Daar krijg je pas zelfvertrouwen van!) Voor die kinderen wil ik iets extra's gaan doen. Op rekengebied doe ik dat al langer, gewoon omdat daar meestel wel materiaal voor handen is. Die ervaring die ik daarmee heb opgebouwd, wil ik uitbreiden naar andere vakken. En eventueel naar een nog hoger niveau. Want er zijn kinderen die aan het schrappen van een beetje basisstof en dit vervangen door wat verdieping, nog niet genoeg hebben. Een deel van de echte hoogbegaafden, mist namelijk bepaalde vaardigheden. Omdat veel dingen voor hun vanzelf lijken te gaan, leren ze niet hoe ze moeten leren. Een kind dat regelmatig op zijn eigen niveau wordt uitgedaagd, leert leren. Het gaat dan niet alleen om de stof die ze zich eigen maken (product) maar vooral ook de weg er naartoe (proces). Bijvoorbeeld: een toets leren doe je door de stof in kleinere stukken te verdelen. Je past herhaling toe, maakt schema's, bedenkt zelf vragen enzovoorts. Maar als je alles al weet, dan ga je die moeite niet nemen. Waarom zou je? Je kent de stof toch al en haalt zonder moeite een hoog punt. Het probleem is wel dat die kinderen dus niks leren van het proces. Zodra ze dan wel op hun eigen niveau uitgedaagd worden, gaat het nogal eens mis. Ze hebben namelijk geen idee hoe ze zoeits aan moeten pakken. En soms hebben ze daar ook geen zin meer in. Het hoefde vroeger toch ook niet? Het ging toch altijd vanzelf? Dan gaan we gewoon een niveautje terug, zodat het weer vanzelf gaat. Dat is dus een doelgroep waarvoor het echt van belang is om iets extra's te doen. Dat heeft echt niks met politiek te maken hoor. Als ik voor mijn klas sta, ben ik echt niet bezig met politiek. Dan ben ik bezig met "mijn" kinderen. Dan wil ik ze iets leren, ik wil ze uitdagen, ik wil ze zien groeien. Ik wil het gevoel hebben dat ik een bijdrage heb geleverd aan hun kennis en hun vaardigheden, zodat ze ook als ze overgaan naa een andere leerkacht, een andere school, daar nog steeds iets aan hebben. Zodat ze later zo veel mogelijk kansen hebben om datgene te doen wat ze willen doen.
@belize Mja er wordt sowieso tegenwoordig veel meer gedifferentieerd in de klas. Zodat de vlotte leerling geen last heeft van de trage danwel andersom. Daarentegen zijn er kinderen die daar ook echt ongelukkig worden en niks mee kunnen. Voor die kinderen is speciaal onderwijs net zo'n noodzaak als voor zwakbegaafden. Dus zo simpel is het niet altijd. Probleem aan de andere kant is dat tegenwoordig met al die lijstjes en meetpunten van professionals mensen met slimme kinderen al een probleem aangepraat word voordat ze überhaupt ergens last van hebben. En dat kan toch ook nooit de bedoeling zijn geweest.
@Belize: heel verhaal getypt, nu zie ik pas je reactie eronder. Haha. Oké, duidelijk. Toch blijf ik de reactie van Oleander, al is die waarschijnlijk niet zo bedoelt, vrij krenkend vinden richting ouders die gewoon oprecht betrokken zijn bij hun kind. Trots zijn, maar vaak het gevoel krijgen dat zij dat niet mogen zijn. Maar zich ook zorgen maken om hun kind. En dan ook weer opgezadeld worden met dit soort reacties, alsof zij zich in tegen stelling tot andere ouders ineens geen zorgen meer mogen maken over hun kind.
Tupp, WAUW!!!! Kan ik jou inhuren als juf voor mijn dochter straks? Wat goed hoe je dit omschrijft, dit is precies wat we merken!! Hier een meisje wat duidelijk voorloopt. Niet getest ofzo, maar dat vind ik ook niet nodig. Straks op de basisschool zal ze misschien wel doorgetest worden om een beeld te krijgen. Toch blijft het gek, dat er geen enkele discussie is over het busje wat kinderen voor het speciaal onderwijs brengt en haalt, maar dat een HB kind wat naar een leo school gaat daar zoveel moeite voor moet doen. Dat kind heeft toch dezelfde rechten, recht op passend onderwijs? Er is gewoon zo'n beeld van HB kinderen, waardoor het lijkt alsof zij het altijd gemakkelijker en leuker hebben omdat ze alles al 'kunnen', terwijl het net zo goed een worsteling en moeilijke tijd voor hen kan zijn op school. Genoeg verhalen van depressieve kinderen die niet meer naar school willen. Een kind wat in groep 1 Avi 3 boekjes leest, die wordt echt heel depressief van een jaar leren lezen in groep 3. Dat kind heeft net zo goed recht op onderwijs wat aansluit op zijn situatie!!!