Eentje tot zeven weken in mijn buik De andere tot negen. Wat had ik jullie allebei graag in mijn armen gekregen. Geen eerste voetbalschoentjes, door trotse pappa gekocht. Geen teruggevonden pop, na eerst je hele kamer te hebben doorzocht. Geen moederkus en pleistertje, op je zere knie Geen 'nu op tijd gaan slapen', 'maar dawillik nie!' En toch...heb ik jullie eventjes in mijn hand gehad. En daarna aan pappa laten zien. Met een brok in de keel, deed pappa wat hij moest doen. Een mooi plekje in de tuin, omringd door groen. In mijn buik maar heel even. In ons hart, de rest van ons leven...
supermooi geschreven...ontzettend veel sterkte toegewenst. 2 keer een kindje verliezen is niet te bevatten...hoop dat jullie snel een gezonde zwangerschap zullen hebben!!!
Dat vind ik een geweldige uitspraak: in mijn buik maar heel even, in ons hart de rest van ons leven; daar sluit ik me bij aan. Heel veel sterkte. Liefs
Dank jullie wel voor jullie lieve reacties, meiden. Pfffft...zit weer gewoon met tranen in mijn ogen. Misschien heel stom, zo 'lang' nadat ik ze allebei verloren ben, maar ik mis ze zo.