Hallo allemaal. Hier mijn verhaal. In tegenstelling tot de meeste hier (wat ik zo lees) ben ik een alleenstaande moeder met een ex die enorm veel doet voor zijn kind(eren). Voor dat ik zwanger raakte waren er al flinke spanningen. Dit vooral door de druk die op hem stond door zijn baan. Ik heb lang gehoopt dat dit over zou gaan. Echter in de zwangerschap gebeurde dit niet. Hij heeft mij al die tijd niet zo behandeld als ik vind dat ik verdien (veeel schelden, weinig samen, mij alles laten doen enz). Hij heeft nog een zoon en daar gaat hij geweldig mee om ondanks dat zijn moeder en hij niet echt lekker liggen samen. Aan het einde van de zwangerschap stonden wij op het punt uit elkaar te gaan, maar we wilde het toch nog proberen om te kijken hoe het is als de kleine er eenmaal was. Helaas is hij ook nu niet veranderd. Ik trok het niet meer en sinds een paar dagen is het dan ook echt over. Onze dochter is inmiddels 2,5 maand oud. Hij is echt een geweldige papa en we zullen haar opvoeden door middel van een co-ouderschap. Hij zal haar net zo vaak zien als ik, zodra zijn baan dat toelaat. Momenteel ben ik echt een emotionele rollercoaster.. Ik had gelukkig al een huisje (we zouden verhuizen) dus daar ga ik binnenkort in. Maar als ik daaraan denk dan wordt ik niet echt vrolijk. Dan is het zo definitief! Soms denk ik, hoe kan ik bij hem weg gaan als ik nog zoveel van hem hou. Maar de situatie was echt niet te houden en er zat ook geen verandering aan te komen. Ik weet dat ik voor mijn dochter en voor mij, de beste keuze heb gemaakt. Maar het doet wel veel pijn.
ik hoop dat wat je nu denkt ook werkelijkheid gaat worden ik was met 6 mnd zwanger (dus redelijk aan einde) in steek gelaten ook in de volle overtuiging van ondanks dat we uit elkaar zijn gaan we samen voor de kleine zorgen ook gaat hij naar zijn papa erkenning alles er op en er aan dit is ook even zo geweest.... idd even want alle spanningen en toenemen negatief gedrag, leugens enz maakte dat we steeds meer conflicten kregen en ik in de gaten kreeg dat het zo niet langer kon dus alsnog helaas de knoop doorgehakt eind mei. dit was gewoon niet goed zoveel spanningen. voor geen van allen. alleen maar strijd enzo ging gewoon niet meer en o wat heb ik een spijt dat ik zo veel heb meegewerkt in alles achteraf zeg ik hoop dat het idd voor jou niet zo is, maar wees niet verrast als dingen straks anders blijken of gaan dan dat je nu denkt. je zit nog in een roes, je hormonen en emotie en dan zien dingen er heel anders uit. maar natuurlijk hoop ik met je mee dat het jou idd anders zal vergaan hoor leuk in ieder geval dat je je hebt aangemeld en succes met alles regelen enzo.... weet een keer komt de klap en weet dat je hier dan ook altijd terecht kunt
Hey, Ik begrijp jouw reactie helemaal hoor. Ik hou zeker in mijn achterhoofd dat het wel eens mis kan gaan, maar voor zover ik nu kan oordelen zal hij er zeker zijn voor onze dochter. Dit komt mede omdat hij ook nog steeds zijn zoon vaak ziet en alles voor hem doet. Dat terwijl hij met zijn moeder een veeeel slechtere band heeft dan dat hij met mij heeft. We zijn ook totaal anders uit elkaar gegaan. Maar goed, voorlopig zal hij een goede vader zijn. Wat de toekomst brengt is afwachten.
goede instelling plaatste het berichtje ook meer zo uit oogpunt dat ik met van alles akkoord ging zonder werkelijk dat te willen eigenlijk bijv. als je gezamenlijk gezag aanvraagt is hij altijd in staat jou keuzes af te ketsen en moet je zijn toestemming hebben als je deze keuzes nu dus al definitief maakt is het heel moeilijk dat als het straks fout gaat deze terug te draaien succes ermee zal toch ongeacht dat je redelijk uit elkaar bent gegaan ook voor jou best heftig en zwaar zijn nu
Ja ik denk dat het misschien nog wel moeilijker is als je zo goed uit elkaar gaat. Als je heftig uit elkaar gaat hou je die gebeurtenis altijd bij je in gedachten. Wij waren niet super naar elkaar, maar ik kan ook niet zeggen, goh wat ben ik blij dat ik van hem af ben. Best emotioneel, vooral vandaag een enorme dip. Maar in ierder geval bedankt voor je medeleven en tips. Doet mij goed.
heel herkenbaar dus voor mij heb hem in begin nog tijden gesmeekt terug te komen zo ongeveer en hield nog zo veel van hem maar na poos zie je ook de andere kant en andere dingen en komt toch die boosheid is het proces he - onzeker / verdriet / ontkenning - boos, conflicten, negeren - acceptatie zijn de fases ik zag net ook een ander topic van je.... begreep er een beetje uit dat je echter nu aldingen ziet die niet kloppen. tja... als je me wilt pb-en mag dat. ik snap zo goed wat je doormaakt en met mij nog vele anderen hier hoor. velen zijn rot uit elkaar gegaan of vrij in begin of niet zo hele lange relatie. ik met 8 jr relatie, 6 mnd zwangerschap en in 1e instantie dus op een manier die goed leek en juist nog veel contact. na 4 maanden werd dat minder en ging alles steeds slechter tot eind mei waarin ik alles heb verbroken