ik ben ook bang dat ik vlak na de bevalling mijn kamer vol belangstellende heb staan. Aan de ene kant natuurlijk heel lief maar ik zit er ook totaal niet op te wachten. De vader van mijn vriend heeft al de bijnaam Frits flits en loopt dus altijd foto's te maken....phfff dat is al 1 ding waar ik helemaal niet op zit te wachten na een bevalling en de moeder van mijn vriend is nu al hieper de pieper. Misschien 1 voordeel voor mij dat ze niet in de directe omgeving wonen en eerst 3 uurtjes moeten rijden. Maar ja dan hebben we nog andere mensen die super met ons meeleven en ons het hemd van het lijf vragen en ik weet zeker zodra zij weten dat onze uk er is dat zij er ook binnen een paar uur zullen zijn. Nou ja een paar uur.. een paar kwartier. Ik heb met mijn vriend afgesproken. Je mag eerst bellen met mijn ouders en zus (die komen niet meteen, daar spreken we een tijd mee af) en de rest bellen we later als we er aan toe zijn. (Eerst genieten met zijn 3 en daarna is de rest welkom) ' Ik vindt het wel super lastig om iedereen tevreden te moeten stellen. Maar mijn mening is. Ik, mijn vriend en in onze uk zijn op dat moment belangrijk en de rest kan best wel eventjes wachten. O,ja we gaan zo wie zo niet vertellen wanneer de bevalling begint want dan zit iedereen natuurlijk op hete kolen en dan bellen en smsn ze steeds om te vragen hoe het gaat. Bel pas als je er zelf aan toe bent.
Meid, ik heb het verhaal gelezen, en doe wat goed voelt. Je mag jezelf gelukkig prijzen met je man, dat die zo achter je staat. Mijn schoonouders komen hier ook binnen met het fototoestel, maken foto's en zeggen dan een keer hallo. Heeeeeel vervelend. Mijn man staat helaas meer achter zijn ouders dan achter mij. Dus dat levert een hoop problemen op. En over je overleden vader, geef je emotie maar goed de ruimte. Ik heb dat niet kunnen doen, omdat iedereen oog had voor de baby. Want ze waren opa en oma geworden! Niemand heeft in al die maanden ooit naar mijn moeder gevraagd. (is 7 jaar geleden overleden) Zeer pijnlijk.
Dank jullie wel voor alle lieve reacties. Momenteel heb ik gewoon een beetje afstand genomen van alles en iedereen, nu moet ik ook zeggen dat ik het niet meer redt om aan alle "familieverplichtingen " te voldoen. Gisteren ben ik lekker een keer een hele dag met mijn mama samen geweest zij woont bijna 3 kwartier hier vandaan en had haar de afgelopen weken niet langer gezien dan 10 tot 15 minuten of in het bijzijn van anderen. Dit was ook erg leuk even een dagje verder hebben we naar de schoonfamilie toe gezegd dat we even wat rust willen, en dat er toch wel erg veel van ons verwacht weordt en werd. Sommigen begrepen dit en anderen zijn er boosachtig over. Wij kunnen er momenteel niet wakker van liggen. Mijn gezondheid laat te wensen over en we willen graag dat de kleine zo lang mogelijk blijft zitten. dus alle rust voor ons. dank jullie en wat betreft mijn papa het zit me momenteel heel erg hoog., maar mijn emoties lijken wel vervaagd te zijn, ik zou graag een kleer flink willen huilen.
Goed van je dat je grenzen hebt aangegeven. En een dikke knuffel, misschien lucht het inderdaad op als je even lekker huilt.
Goed van jullie Marilouise!! Ik heb dit hele topic met volle aandacht zitten lezen. Nu is echt de tijd om aan jullie/jezelf te denken want precies wat je zegt; de baby moet zolang mogelijk blijven zitten . Stress en andere dingen kun je er nu niet bij hebben. Het gemis van je vader zal nu wel erg zijn, en ik hoop dat die gevoelens nog los gaan komen en je je een keer helemaal kan laten gaan. Hoop zo dat het een beetje oplucht voor je. dit topic spreekt mij er aan trouwens; Ik heb voor dit gedeelte ook een heel stuk angst (op voorhand al - schijterd die ik ben ). Mijn schoonouders lopen de deur 'dagelijks' plat bij mijn schoonzus die hier een wijk verderop woont. Dit is een van de redenen waarom kinderen krijgen nooit mijn ideaal is geweest. Dat geklep met goedbedoelde bezoeken. De rit van hun huis naar mijn schoonzusjes huis komt zo'n beetje langs ons huis en de grootste doom-scenarios gaan er op voorhand al door mijn hoofd... Ik zie het al gebeuren straks!!!!! Jaaaa iedere dag een bezoek, leuk spontaan. Ik heb een prima band met mijn schoonouders maar niets meer en niets minder. Mijn schoonmoeder en ik hebben in het verleden al flink in de clinch gelegen omdat we totaal verschillend zijn en verschillend denken. Ik ben nogal direct in mijn mening geven en ook nu zal dit onderwerk zeker voor de bevalling besproken worden. Hoe zal dat toch straks gaan als onze kleine er is???? Maar goed, voor jou Marilouise, veel sterkte nog, de laatste loodjes en geniet nog van je zwangerschap. Je vriend staat helemaal achter je, dus alles gaat vast goedkomen!
Jeetje wat een verhalen zeg... wat kunnen mensen toch ook egoistisch zijn !! Hier wel balen dat we één van de opa's/oma's moeten vragen om op onze dochter te passen want het liefste zou ik in alle rust bevallen zonder dat iemand het weet.. maar dat even terzijde Heb er niet echt ervaring mee maar de enige tips die je waarschijnlijk al wist.. -Zo laat mogelijk bellen, maar dat was je al van plan voel je er niet schuldig over. Jij en je nieuwe gezin zijn de enige die tellen !! -Laat de kraamhulp ook mensen wegsturen, daar zijn ze ook voor om jou te beschermen tegen teveel drukte. Als je aan haar kenbaar maakt wat je wel en niet wilt kan zij het voor je regelen.. En heel veel sterkte met het verlies van je vader.. kan me voorstellen hoe moeilijk het voor je is, ik ben ook 2 handen op 1 buik met m'n vader en hij is er gelukkig nog.. Een keer flink huilen kan opluchten, wellicht zijn de emoties door de hormonen wat 'vervaagd'... Heel veel sterkte en succes met de bevalling.. ik kom in januari terug om te lezen hoe het is gegaan
Ik was ook zo bang dat mijn schoonmoeder dat zou doen. Het is haar eerste kleinkind en mijn moeder zou dan al aanwezig zijn omdat ze bij de bevalling was. Ik heb ruim optijd aangegeven dat als het midden in de nacht was ik dan liever had dat ze de volgende dag kwam. Ze had daar geen problemen mee Over het emotionele; Ik snap goed wat je bedoeld. Mijn vader is in oktober 2007 overleden en dit was voor mij ook een ontzettend emotionele zwangerschap daardoor. Wij waren erg close en ik wilde niets liever dan dat hij haar zou zien. Daar bovenop overleed mijn man zijn vader in september, die heeft zijn kleindochter dus ook nooit gezien. Je mag best emotioneel zijn daarover en als iemand daar raar van op kijkt is dat hun probleem. Success met je bevalling!!
Goedemorgen Hier weer een keer wat van mij, et gaat helaas helemaal niet zo goed. met mijzelf de baby blijft het aardig goed doen. Helaas heb ik er zwangerschapsdiabetes bij gekregen en moet inmiddels in het ziekenhuis bevallen en daar ook minimaal 48 uur blijven. ( hier heb ik totaal geen moeite mee ) zoiezo komt de kleine al over maximaal 4,5 week in verband met de diabetes. maar nu gisteren ook nog een hoge bloeddruk erbij en ik was alleen in het zieknhuis gelukkig was het geen zwangerschapsvergiftiging heb nu wel medicijnen maar moet vanmiddag weer een uur aan de ctg. Gisteren was mijn man op zijn werk en ik wilde niet dat hij vrij zou nemen om mee te gaan die 2 controles kon ik zelf ook wel even doen. helaas gelijk slecht bericht kwam ik mijn schoonzus ook nog tegen maar die ging vrij snel weer weg. uiteindelijk was ik helemaal over stuur ctg niet goed daarom nu weer terug vanmiddag had mijn eiegen apotheek de medicijnen niet op voorraad moets ik naar een andere die verhuist was en kon ik niet vinden uiteindelijk is de bom gebarsten en heb ik vreselijk zitten huilen dikke tranen helemaal over de rooie maar ik moest die medicijnen hebben dus ben ik naar mijn schoonmoeder gegaan waar mijn schoonzus ook was en hebben we eesrt met zijn allen zitten huilen en toen samen met haar naar de apotheek gegaan, dat luchtte op. Ik heb vanacht heerlijk geslapen mijn nuchtere suiker geprikt en die was voor het eerst ook goed dus nu op naar de ctg. liefs
Wat ik zelf zou doen is iedereen die jij gelijk wil bellen bellen, en de rest niet. Kan er ook geen 20 man ineens voor je neus staan, want ze weten niks. Sterkte iig ermee, lijkt me heel moeilijk!
Je moet het echt doen zoals jullie het willen. Wij zijn smiddags om 14.25 bevallen. We hebben wel meteen (na het hechten en douchen dan) iedereen gebeld. Maar ook gezegd dat we die dag geen bezoek wilde ontvangen. toen zijn de meeste de dag erna geweest toen we weer thuis waren. Was ook niet iedereen blij mee, maar het is zo wel gegaan zoals wij het wilde. Dus doe zoals jij het wil! Bel dan gewoon je schoonfamilie wat later. Of bel ze en zeg dat ze pas een paar uur later kunnen komen. Niks mis mee denk ik zo.
Ik zou zeker doen waar jullie je goed bij voelen en je niet aanpassen aan de rest! Het is jullie geluk en jullie moeten kunnen genieten. Zijn ze daar niet blij mee?.....jammer dan! Als ze echt van jullie houden zouden ze na een normale uitleg waarom jullie dit gekozen hebben het accepteren. Helaas ben ik ook gezegend met zo'n schoonfamilie. Maar geloof me....het kan veel erger!! Zij hebben mijn kraamtijd van ons 1e kindje totaal verpest. Heeft ruzie staan maken aan mijn bed en doordat ik zwangerschapsvergiftiging had en ene week in het ziekenhuis moest blijven omdat het helemala niet goed ging ook nog eens iedereen afgebeld omdat wij zogenaamd geen bezoek zouden willen....! Zij kwamen natuurlijk wel elke dag tijdens elk bezoekuur maar de rest bleef weg, later hoorde we waarom. Ik hen haar er nog op aangesproken en toen gaf ze aan dat zij vond dat familie meerrecht had als vrienden. Sorry hoor....dat bepalen we nog altijd zelf en met de meeste vrienden heb ik nog meer dan met hun. Ze waren zelfs zo zenuwachtig dat ze de hele dag over de parkeerplaats van het ziekenhuis reden om te kijken of we er nog waren.... Inmiddels is dit al 7 jaar terug en helaas 3 kindjes verder hebben we helaas geen contact meer met hen.
Hier zou ik dus echt woest van worden!! Waar haalt ze het lef vandaan!? En op de parkeerplaats van het zkh controleren of jullie er nog zijn, voelt wel een beetje als stalken.
Ja dat werd het inderdaad ook....als ik vrij was stiondne ze al vroeg aan de deur om te kijken of we al wakker waren enzo. Aan de ene kant heel jammer dat we gene contact meer met ze hebben want je mist toch iets maar het heeft ons ook een berg rust gegeven!
bij de 1e is alleen me moeder erbij geweest de hele bevalling. Me schoonzusje en man wouden komen, maar die werden (hoorde we later pas) door me schoonouders tegengehouden!! Me vader en zusje zijn savonds heel laat nog in het ziekenhuis geweest wat ik helemaal super vond omdat me vader sinds zijn moeders dood echt geen stap meer in het ziekenhuis kon zetten, en toch door zijn angst heeft doorgebeten. Ze zijn 10 minuutjes geweest en zijn weer gegaan. De volgende dag kwam ik thuis en jahoor schoonfamilie al op de stoep zonder even aan mij te vragen! de 2e ziekenhuis bevallen niemand gezien.....al moet ik zeggen dat ik ze van tevoren wel had gewaarschuwd haha...Maar thuis waren ze er weer! de 3e ben ik thuis bevallen, me man heeft me zoontjes bij me schoonouders opgehaald, ik heb gezegd geen een wil ik om de deur hebben, wil eerst met de kids genieten van ons nieuwe gezinnetje. En ineens savonds jahoor daar waren ze weer..... als je het niet wil, gewoon degene bellen die je wel wil, en de rest later.....bij de 3e kon het hier niet omdat we tegenover ze wonen....
Sluit ik me bij aan. Het is een schat van een mens. Maar wordt gek van die bemoeienis. Ze begrijpt niet dat haar zoon nu 31 is en dus zijn eigen leven heeft, en sommige dingen dus prive zijn. Ze wil echt ALLES weten, overal bij zijn en alles meemaken.
@suzie laat ik het zo zeggen... het mama's kindje wat bij mij in huis woonde... woont nu weer "veilig" bij mama in de armen... (anders gezegd: me schoonmoeder heeft het nu weer voor elkaar dat dr zoon weer bij dr woont)
Dat meen je niet!? OMG, hoe krijgt ze dat nou weer voor elkaar? Zat ze echt te stoken tussen jullie dan?
@suzie ja! en niet zo'n klein beetje ook mama was bij hem in het ziekenhuis toen hij daar lag en hij heeft van de een op andere dag besloten om daarheen te gaan... maar hij sprak wel elke dag met mama ra ra ra.... Laat ik het zo zeggen ik zou het niet erg vinden als ze per ongeluk een ongelukje krijgt met de auto en het niet overleeft!