Ik kan mij alleen maar aansluiten bij mijn voorgangsters. Ik ben voor en tijdens mijn kraambed ook vaak egoistisch moeten zijn. Ik heb mij schuldig gevoeld, maar ben achteraf blij dat ik voor mijn gezin en mezelf heb gekozen ipv. voor de wensen van anderen. Dan blijf je bezig, want als de baby er eenmaal is wil iedereen er een stukje van! Wij moesten echt waken voor onze rust, tot ergernis aan toe. Moet er niet aan denken ook nog een schoonmoeder te loge te hebben... Vlinder, het is JOUW tijd, die komt maar 1 keer. Neem die tijd ook en deel hem niet met derden
@Vanilia & Sylvia: Ik begrijp dat jullie het opnemen voor schoonmoeders in het algemeen, en misschien dat schoonmoeders die zich gewoon normaal gedragen ook wel rechten hebben, maar in dit geval lijkt mij dat niet op te gaan. Op het moment dat er een nieuw gezin is of ontstaat is iedereen welkom die zich schikt naar het geluk van dat gezin. Mensen die daar lak aan hebben, familie of niet, kunnen (wat mij betreft) wieberen. Wat uiteraard niet wil zeggen dat dat van harte gaat. @Vlinder: ik hoop voor je dat dit goed uitpakt. Ik denk dat het slim is de boel misschien een beetje te laten rusten en niet meteen op te bellen en op proberen te lossen. En nog iets: voel je niet schuldig! Zij doet raar en dat moet nog even in haar oren geknoopt worden.
Meid wat een situatie zeg. Ik vind het erg jammer dat je schoonmoeder zo kort door de bocht reageert. Wellicht uit teleurstelling, wellicht uit andere gedachtens. Maar niet terecht. Ik vind het ook verschikkelijk dat zij vind dat zij nr 1 moet zijn voor haar zoon, want dat is gewoon niet meer zo. Maar meid, wat betreft de kraam tijd en logee, je hebt gelijk dat je het niet wil. Je hebt in die dagen zo veel emoties en je zal in die dagen ook zo geconfronteerd worden met het gemis om pippy* dat je dit samen met je man en kindje door moet komen. Als je nu een superband had zou het misschien anders zijn en ook als zij misschien een hele andere instelling had gehad. Misschien inderdaad een idee om haar te vragen om een maand na de bevalling te komen voor een week? Ik wil je heel veel sterkte wensen, maar meid probeer dit ook los te laten. komt tijd komt raad, al hoop ik oprecht dat zij een beetje bij draait en zich wat meer wil schikken naar jou en je man toe. wel fijn dat hij je mening steunt!
Bedankt lieve meiden, ik ben blij met jullie reacties want begon zo aan mezelf te twijfelen... Ik heb ook tegen haar gezegd dat ze ook bij mijn ouders mag (maar dan voor een paar dagen, geen 2 weken want zij hebben ook hun werk en alles) of dat ze een maand later komt en dan een week blijft. Helpen doet ze zowieso nooit, ze is een prinsesje... Ze doet thuis ook niets, man en kinderen runnen het huishouden omdat zij een hoge bloeddruk heeft... (die van mijn moeder is hoger en die 'doet' het ook nog goed hoor). Ze heeft gezed dat zij bij ons wil zijn omdat ze bij haar zoon en kleinkind wil zijn en elke minuut wil benutten. Dus ze zal 24/7 op onze lip zitten. Vandaar dus mijn keuze en gelukkig is vriendlief het daarmee eens. Hij is nu heel boos op haar, ik laat het maar een beetje varen. Stress is niet goed voor ons kindje Ze draait vanzelf wel bij, maar wij gaan onze plannen niet meer veranderen. En haar reactie sterkt ons alleen maar meer in onze beslissing. En jullie reacties ook, dus nogmaals bedankt meiden!
Maaaaar... Ik snap dat de manier waarop dit gaat helemaal niet leuk is maar blijkbaar heeft ze een dikke vette plaat voor der hoofd want je vriend weet duidelijk wie zijn ECHTE familie is en wat zijn prioriteiten zijn. Dat zijn jij en jullie baby en dat is toch niet meer dan logisch?! Ze moet zich juist afvragen wie nou wie verloochent als je als moeder zijnde je eigen zoon een keus dwingt te maken tussen zijn eigen gezin en haar egoistische eigen ik..
Hihi precies Jessy, daarom reageerde hij maar even niet op haar, want hij vond haar reactie echt buiten proporties. Maar ik vind het wel rot voor hem, het is wel zijn moeder. En juist doordat ze die plaat heeft, moet ik in het vervolg maar nog duidelijker zijn he...
Och jeetje Vlinder! Wat een gedoe! Fijn dat je vriend jou steunt, dat is echt heel belangrijk, dat jullie samen op 1 lijn zitten wat dit betreft. Zijn moeder is duidelijk gewend de belangrijkste te zijn, en dat dit gaat veranderen zal haar niet in de koude kleren gaan zitten. sommige mensen kunnen dan echt heel raar, onredelijk en onvolwassen reageren. Dat blijft echter hun eigen issue, niet het jouwe. Hou vol en heel goed van je vriend dat hij zo'n vijandige SMS niet beantwoordt. En even van de andere kant bekeken: hoe haalt ze het in haar hoofd dat ze nog welkom is als ze zich zo opstelt? Je zou toch zeggen, als je heel graag wilt komen, dan laat je je toch van je allerbeste kant zien? Of zie ik dat nou verkeerd?
Ja precies Yule. Ik begrijp heel goed dat ze teleurgesteld is. Ik had het er ook met mijn moeder over vanmorgen en zij zei ook dat ze heel erg teleurgesteld zou zijn als ze in haar schoenen stond. Maar dat ze never nooit ruzie zou gaan zoeken, want daarvoor wil ze ons te graag in haar leven. Ze vindt ook dat het onze keuze is, wij kiezen hoe we de kraamtijd doorbrengen (en je hebt al zo weinig te kiezen bij je bevalling en alles, dat ik tenminste iets onder controle wil houden). Maar het gevoel dat mijn schoonmoeder zat te wachten op een nieuw conflict, bekruipt mij steeds meer. We hebben wel eens eerder problemen gehad met haar en dat was toen ook heel onverwachts en heftig. Toen zei ze ook al heel dramatisch tegen mijn vriend dat hij geen moeder meer had en dat hij moest kiezen tussen haar en mij (je begrijpt wie aan het kortste eindje heeft getrokken...) Ik snap het gewoon niet, ik zou mezelf nooit zo laten kennen en alles weggooien wat ik zou kunnen hebben. Ze verspeeld haar eigen kansen zo. En de discussie of een (schoon)moeder rechten heeft. Tja... Moeilijk. Ik vind eigenlijk dat het kind alle rechten heeft en dus voor het kind zou het het prettigst zijn om alle opa's en oma's in zijn of haar leven te hebben. Maar als die opa of oma zich niet normaal kan gedragen, dan is het het recht van mijn kind dat hij/zij daartegen beschermd wordt. Want hoe mijn schoonmoeder zich gedraagt, hoe zij nu aan het razen en tieren is, dan komt zij echt niet in de buurt van ons kind. En dat ze dit doet om een kindje dat pas over 6 maanden geboren wordt, laat alleen maar zien hoe verknipt ze in elkaar zit. Ik had er nog niet eens over nagedacht hoe ik die tijd wil hebben, eerst maar eens de eerste 20 weken door zien te komen en dan durf ik pas na te denken over een toekomst met een kindje. Maar toen zij zichzelf zomaar even uitnodigde en medeelde dat ze 2 weken zou komen blijven slapen en dat ze alle tijd in nederland met zoon en kleinkind door wil brengen, vind ik echt onbeschoft. Ten eerste vraag je zoiets en ten tweede is het nog altijd ons besluit hoe we die (hopelijk) mooie tijd gaan doorbrengen!
Schoonzusje belde vanmiddag om haar excuses aan te bieden voor haar moeders gedrag. Ze had haar vanmiddag namelijk gebeld en had hele verhalen opgehangen over dat wij haar uit de familie verstoten hebben en dat het allemaal mijn schuld was blablabla, kortom ze was aan het stoken. Mijn schoonzusje voelde al nattigheid en heeft tegen haar moeder gezegd dat het zo niet gegaan kan zijn en dat ze eerst mij wilde spreken (omdat het heel ongeloofwaardig klonkt en ze weet hoe haar moeder de zaken kan verdraaien). Dus zo gezegd zo gedaan. Heb het uitgelegd en mijn vriend heeft haar ook nog even aan de telefoon gehad en ze vond het echt erg voor ons. Ze vertelde dat ze zelf ook moeite had om haar moeder wat meer 'op de achtergrond' te houden. Ze claimt haar ook heel erg. Zo ging mijn schoonzusje een weekendje weg met haar vriend en toen werd haar moeder boos dat ze zomaar wegging en dat ze niet mee mocht! Ik verdenk haar serieus van een geestesziekte, het kan niet dat een normaal mens zoiets denkt en doet toch? Nou ja, schoonzusje zou het aan schoonmoeder uit proberen te leggen hoe het wel bedoelt was en wat wij wel willen en dan ligt het verder bij haar wat zij ermee doet. We willen haar best nog een kans geven, maar dan wel nog steeds onder de 'voorwaarden' die wij gesteld hebben aan de kraamtijd. En we gaan haar heer duidelijk maken dat wij niet buigen onder emotionele chantage! goed, het zal allemaal wel weer met een sisser aflopen, maar ik hou haar zeker heel goed in de gaten.
Tjeetje Vlinder! Ik vind zo vervelend voor je en niet luisteren naar haar hoor Geniet het maar met je mannetje en je kindje! Mijn schoonouders komen niet logeren want ze wonen idd buitenland, maar ze logeren dan bij mijn zwager en vriendin, normaal logeren ze hier altijd, maar tijdens kraamtijd wil ik niet, maar dat gunnen ze ons heel erg dat ze ons niet wil lastig vallen, dat vind ik heel fijn van ze. Ze zeggen het ook altijd, als het niet gaat zoeken wij wel een hotel, schat van de ouders! Sterkte meis en niet schuldig voelen!
Vlinder, fijn dat je schoonzus aan jouw kant staat. Het lijkt er inderdaad wel op dat er een steekje aan je schoonmoeder los zit (hoewel je dat natuurlijk niet via een forum kunt vaststellen). Mijn schoonouders zijn ook soms bemoeierig of opdringerig, maar dit zouden ze nooit en te nimmer in hun hoofd halen. Zij begrijpen ook wel dat een pril gezinnetje rust en privacy nodig heeft in de kraamtijd. Veel sterkte, hopelijk draait ze nog bij de komende maanden. Jullie hebben gelukkig de tijd om haar gewoon te laten afkoelen. En niet te druk maken, denk aan je kindje! Oh, dat wilde ik nog zeggen. Een vriendin van mij woont in het buitenland en haar ouders gaan ook gewoon in een hotel als ze daar zijn. Tot ieders tevredenheid.
lieve vlinder jij moet je niet schuldig voelen omdat je aan julliezelf aan het denken bent. Je schoonmoeder moet maar accepteren dat ze niet bij julie in het gezin kan komen te staan. Ik geef je groot gelijk dat je van je gezin op dat moment wilt genieten. Geniet ook lekker van de zwangerschap. Je schoonmoeder moet niet zoveel zeuren.
pff bij mij is het ook zo! mijn schoonmoeder wil bij de geboorte zijn... dit heb ik al uit haar hoofd gepraat. maar nu wil ze ook een week bij mij komen logeren "om mij in het huishouden te helpen" maar ik vind het meer bemoeien... ze doet het wel om goed te doen, maar ik wil niet dat mijn eigen moeder laatstaan mijn schoonmoeder heel mijn huis gaat poetsen... das prive. (het ergste is dan nog dat ze maar 5 minuten bij mij vandaan woont) mjah, hoop dat mijn vriend tegen die tijd zal zeggen waar het allemaal op staat... vind het heel erg moeilijk om daar met mijn schoonmoeder over te praten aangezien ik mezelf nog al snel aangevallen voel enzo.
Wat een giller als je nou bij 37 weken bevalt of...dat het kindje na 42 weken zwangerschap pas wordt gehaalt! Je heb helemaal gelijk hoor...Hotel is de oplossing betreft logeren en op visite komen is leuk maar hoeft niet 14 dagen 8 uur non stop! Jullie, kind, mama en papa, hebben rust nodig! Was ook bang voor de mijne maar die houd zich tot nu toe redelijk!
Beter had ik dit niet kunnen zeggen, maar zo voelen wij dit inderdaad ook. De vrouw van m'n vader kan ook vrij opdringerig zijn. Niet alleen naar de kinderen van haar eigen zoon toe, maar ook naar onze dochter toe. Het is heel belangrijk om hierin je eigen grenzen aan te geven. Tenslotte is het jouw leven en jouw gezin.
De schoonmoeders van tegenwoordig! Pfff. Ik vind dat je je helemaal niet schuldig hoeft te voelen hoor Vlinder! Echt absoluut niet. Je hebt straks na de bevalling wel wat beters te doen, dan haar te vermaken. Of haar met je kleintje te vermaken. Zoals mijn moeder vroegah altijd wijs zei: Zolang ze niet van je eten, moet je er gewoon maling aan hebben! Gewoon doen wat je hart je ingeeft. En echt wel dat ze straks naar die kleine komt kijken! Met haar tekst dat ze jullie wil boycotten. Vaagg figuur. (en anders alleen maar beter )
Bedankt voor jullie steun meiden, ben blij dat ik begrepen wordt! We hebben nu dus met mijn schoonzus een compromis afgesproken dat ze een paar weken na de bevalling mag komen en dan 1 week blijft. Maar dan moet ze wel zichzelf vermaken en niet constant op mijn lip zitten. Mijn schoonzus gaat dat voorleggen en dan moet de rest vanuit schoonmoe komen. Wij gaan er geen energie insteken als zij zich kinderachtig blijft gedragen. En is ze wel bereid tot een compromis, dan kunnen we op een fatsoenlijke manier bespreken hoe of wat.
Wat ik er trouwens wle bij moet zeggen is dat ik me nu heel oncomfortabel zal voelen bij mijn schoonmoeder. Ik vind haar reactie zo buiten proportie, dat ik haar gewoon niet meer normaal aan kan kijken. En als ze dan een paar weken na de bevalling komt, dan is mijn vriend weer aan het werk en zit ik alleen met haar opgescheept. Ik weet niet zo goed wat ik hiermee moet... Want ik begin nu toch langzaamaan boos te worden op haar terwijl ik gister alleen nog maar verbaasd was.
Boos lijkt me een hele toepasselijke emotie...! Misschien helpt het wel om haar te verdragen als je erbij probeert te bedenken dat haar rara acties waarschijnlijk voortkomen uit angst om op de tweede (of derde, of tiende) plek te komen. Soms helpt het al om haar het gevoel te geven dat ze wel belangrijk is... (wel lastig als iemand zo raar doet, maar goed). Het gedrag kan dan toch weer normaler worden. Bekende truc uit psychologenland. Succes! PS Ik vind dat je echt heel sterk opstelt in deze lastige situatie!
Haha maar ze komt ook op de tiende plaats! Wat mij betreft iig wel, hoe oneerlijk ook. Maar daar heeft zij met haar gedrag van de afgelopen jaren zelf voor gezorgd. Ze probeert haar jeugd via ons te herbeleven en ze heeft mij ooit verteld dat ze is gesteriliseerd (toen bewuste keuze) maar dat ze er spijt van had. Nu krijg ik dus het gevoel dat ze het 'over' wil doen met ons kind. Ze wil alles kopen, overlegt niets, komt langs wanneer het haar uitkomt... Grrr ik ben er klaar mee! We proberen al jaren om haar op een normale manier in ons leven te betrekken, maar als je 1 vinger geeft... Ik ga vanavond nog maar eens goed met vriendlief praten over hoe nu verder. Want ik wil een welgemeend excuus van haar horen en dan nog weet ik niet of ik het wel aandurf met haar. Ze is zo onvoorspelbaar! Net een puber, nou aan dat soort mensen heb ik nu al helemaal geen behoefte. heb genoeg aan mijn eigen hormonen