Dat heb ik erbij gezet, omdat ik andere tot last ben. Dat het een baby of een klein kind is daar ben ik mij van bewust.
Weet je wat het is. In grote lijnen voel ik mij hetzelfde, ik wil nooit overlast geven. Wij zijn nog nooit gaan vliegen met onze kinderen, zullen nooit feestjes tot laat geven, gaan niet met de kinderen naar dure restaurants. Maar op de een of andere manier wekt je algehele toon al het hele topic een rotgevoel bij mij op. Dat komt omdat ik zelf een kind met ASS heb. Dan voelt het gewoon eigenlijk als een persoonlijke afwijzing van je kind, en precies het onbegrip waarvan je altijd vreest dat je kind er tegenaan gaat lopen. Ik denk dat je precies daarmee bij velen een gevoelige snaar raakt. Ouders van kinderen met een beperking of een “label” offeren veel op, je richt er je hele leven op in, het vraagt veel energie. Maar ze doen het met liefde. Heel veel van deze ouders geven, geven en geven. Wat mij betreft verdienen zij ook een vakantie, en niet een met een beperking van hoe ver ze mogen vliegen van jou. Ook al maak ik zelf andere keuzes, ik vind het onzin dat zij vanwege een vlucht dan maar een vakantie minder ver weg moeten kiezen. Het is een ongemak van een paar uur. Het is een transport van A naar B. Het is niet de “hoofdactiviteit”.
Snap ik hoor, maar hoeft echt niet! Ik zeg altijd, mensen vergeten dat ze zelf ook klein zijn geweest
Dit heeft niks meer met dit topic te maken. Als je erover door wilt praten, stuur mij gerust een pb. Ik leg het je graag uit. Niet iedereen is hetzelfde en ik probeer juist met nuance te reageren door aan te geven dat ik er geen ervaring mee heb en dat ik denk dat als ik het echt zou meemaken ik best anders zou kunnen reageren. Maar blijkbaar willen sommigen nu eenmaal graag de popcorn door de kamer zien vliegen.
Ik weet dat het off topic is, maar ik wilde je toch meegeven dat je als ouder veel meer kan dan waartoe je jezelf in staat acht. Het leven is niet maakbaar. Een kind dat gezond wordt geboren kan ziek worden. Een kind kan psychiatrische problematiek hebben. Het kan een ongeluk krijgen met blijvende gevolgen. Dan stoot je echt je kind niet opeens af. Dan kan je veel meer dan je denkt, en met vallen en opstaan vind je een nieuwe weg in het leven. Ik bedoel het overigens bemoedigend en ik hoop natuurlijk dat je kinderen kerngezond zijn en blijven.
Ik denk dat je uzelf onderschat. De kinderen die je tegenkomt , zijn uw eigen kinderen niet e, dus het is niet abnormaal dat je daar niet echt mee kan omgaan. Je hebt als ouder ook niet veel keuze natuurlijk. Uw kind kan perfect gezond zijn, niets mankeren maar een etter 1ste klas zijn. Je kan meer als je denkt en het is pas als de rust wat terug keert of je een bepaald ritme vind, dat je u afvraagt hoe je het allemaal deed. Op de moment zelf, doe je door en zoek je oplossingen.
Ik heb niet het hele topic gelezen, alleen pagina 1, 9 en 10... Jeetje wat een consternatie. Hier een moeder die in het vliegtuig zat met "die baby" die 3u lang gehuild heeft aan 1 stuk door. Ze zijn nu 3 en 6 dus het zal vast beter gaan. Maar om te zeggen dat er iets "mis" is met het betreffende kind, vind ik ver gaan. De eerste die over mijn kind (ASS/ADHD) zegt dat er iets "mis" is, bijt ik zijn kop er af. Hij is ANDERS maar er is niets MIS. Het is niet mijn bedoeling om iemand af te branden, maar mensen die zo denken daarvan benoem ik meestal dat ze een "neurotypische stoornis" hebben, of dat ze denken dat er niets mis met hun zelf is Ik bedoel, als er met volwassene die zich stoort niets "mis" is, verwacht ik inlevingsvermogen Of ze nu voor hun vakantie vlogen of vanwege andere redenen vind ik niet van belang. Hebben mensen die anders zijn geen recht om te vliegen? De ouders zullen het zelf vast ook heel moeilijk hebben gehad op de vlucht, en hun kind naar beste kunnen (en meer) in goede banen hebben proberen te leiden. Als je geen last wil hebben van medepassagiers moet je een prive-jet regelen of eerste klas gaan vliegen.
Nu, dat is absoluut niet mijn insteek en zo moet je het ook niet zien. We weten allemaal dat ern kind een keer een meltdown kan hebben in de supermarkt dat sommige kinderen wat drukker zijn dan andere of iets meer een gebruiksaanwijzing nodig hebben. Maar ik snap ouders in zn algemeenheid niet, die puur voor de fun, met hele jonge kinderen naar de andere kant van de wereld vliegen. Want wie doe je er in werkelijkheid een plezier mee. Ja je kan het land afvinken op je lijstje, je bent er geweest. Maar vaak zijn er bestemmingen veel dichter bij huis, die meer dan de moeite waard zijn. En nogmaals, er kan een reden zijn waardoor je alsnog gaat. Ik ging bij mn vriend op bezoek, die daar deels het jaar woont. Anders waren we echt niet naar Aruba gevlogen. Dat zou dus ook de enige reden zijn waarom ik mijn zoon wellicht over een tijdje al wel mee zou nemen op zo’n lange verte vlucht. Maar nu nog niet. Hij vind een autoreis van 4 uur al drie keer niks dus garanties op een rustige reis voor mn mede passagiers die kan ik niet geven. Wel wil hij heel graag een keer vliegen, dus dan gaan we wel een kort stukje, naar naar Engeland of Denemarken ofzo. Eerst maar eens kijken of hij zich gedeisd kan houden op kortere vluchten.
Ik mag het niet zeggen, maar dat deed ik dus. En verder is er natuurlijk wel een verschil tussen verdrietig zijn, het eng of spannend vinden of compleet door het lint gaan.
Ik denk niet dat ouders hier op gerekend hebben, dat het kind dit gedrag zou vertonen. Als ze dat wel weten was er vast een dringende reden voor om te vliegen. En dan nog. Als mijn kind het niet aan zou kunnen eigenlijk, en ik wil graag bij mijn vriend op bezoek dan zou ik hem ook meenemen. Ik zou zelf overigens nooit puur voor de fun een stukje gaan vliegen met mn kids. Maar ieder z'n eigen ding
Ik had het in dit stukje wat je citeert over ouders in zn algemeenheid. Ja maar op bezoek bij iemand die je dierbaar is zou ik persoonlijk wel een reden vinden kinderen wel mee te nemen. Maar een rondreis door Azië of een strandvakantie op Aruba met een peuter dan weer niet. Dat valt bij mij in de categorie puur voor de fun. Ga dan lekker naar een locatie in Europa. Kan je ook heel mooi wandelen of op strandvakantie.
Kinderen zijn gewoon niet te voorspellen Ik verplaats me altijd direct in de ouders. Waarom? Het is zo makkelijk om over andere kinderen te oordelen. Ik ben helemaal geen perfecte moeder. Mijn toen nog jonge dochter kreeg een driftbui in de winkel. Je voelt de blikken van de buitenwereld gewoon in je rug branden. Ze ging helemaal uit haar doen omdat ik niet wou dat ze aan het snoep zat. Ik voelde de schaamte en me ook enorm falen als moeder zijnde. Het komt overal voor! Dit soort dingen kunnen dus ook in een vliegtuig gebeuren. En ik weet zeker dat de ouders er ook niet om staan te springen. Wel ben ik van mening dat filmpjes niet zo hard hoeven te worden afgespeeld
Waarom zou er een verschil zijn. Er zullen altijd kinderen zijn. Kinderen zijn een onderdeel van de wereld. En of ze nu mee gaan voor familie of voor een vakantie maakt in mijn ogen niet uit. Er zullen ook altijd dronken mensen, luidruchtige mensen en stinkende mensen in het vliegtuig zitten. Waarom zo negatief over mensen die er voor kiezen om met hun kinderen voor hun plezier de wereld over te reizen. Dat is toch hun keuze? Net zoals dat het voor jou een keuze is om zonder je kinderen te gaan? Ik vind je iedere keer erg negatief alsof alle (kleine) kinderen op een verre reis altijd dat hele vliegtuig af zouden breken.
Oja en @Huismuisie je kiest er ook voor om in een schoolvakantie op reis te gaan. Er zijn ook nog wel zo’n 35-40 weken per jaar waarop het ongetwijfeld een stuk rustiger zal zijn qua hoeveelheid kinderen in een vliegtuig. Dus voor mensen die geen zin hebben in veel kinderen aan boord ook andere vaak veel goedkopere vlieg mogelijkheden.
Nou, ik vind het ook niet nodig dat men met kinderen de hele wereld over vliegt voor vakantie. Dat zeg ik vanuit milieu-overwegingen. Ik zie echt niet de meerwaarde om ver op vakantie te gaan met kind, vooral als ze jong zijn en toch geen speciale herinneren kunnen opslaan over die reis. Hetzelfde geldt overigens voor Turkije, Canarische Eilanden, Griekenland e.d.: waarom is het steeds normaler om op vliegvakantie te gaan, vaak zelfs jaarlijks.
Tja, misschien ben ik ook gewoon beperkt met mn vakantieweken. Schoolgaand kind. Jullie kunnen nu wel allemaal met fantastische ideeën komen waardoor het toch echt allemaal mn eigen schuld was dat ik naast een krijsend kind zat en er vooral niet over mag zeuren. Ik baalde er van en thats it. Geen zin verder nog in herhaling te vallen.
Dit topic.... Maak mij als moeder van een ass met dcd diep verdrietig. En maakt weer flink duidelijk dat mijn kind met. Ass niet de gene is waar iets 'mis' mee is maar deze totaal niet tolerante samenleving! 10001 redenen waarom dit kind zo heeft kunnen reageren. En dan de BC mischien vlogen deze ouders wel exspres BC omdat ze zo minder prikkels zouden hebben. Mischien werkt het alleen om een 'tablet' te geven om te ontprikkelen. Mischien hebben ze al vaker gevlogen zonder problemen. Maar ging het nu net anders waar door dit kind een meltdown kreeg. Maar als dit topic lees.... Kan ik beter voortaan niks meer doen met onze zoon. Niet uit eten niet naar de binnenspeeltuin niet naar een pretpark .. eigenlijk gewoon niks want 100 keer kan iets goed gaan. Maar de 101 ste keer kan er iets mis gaan waar door hij tics krijgt vocaal word en ga zo maar verder. Een klein beetje inlevingsvermogen zou al zo ver schelen. Ik weet ook meteen weer waarom mijn kind gepest word. Want de gene die hier zo ' extreem' reageren hebben zelf ook kinderen Chapeau dat jullie je eigen zo superieur vinden dat kinderen met een beperking maar niet meer op vakantie zouden mogen omdat een ander er last van kan hebben. Want dit geven jullie ' onbewust' ook aan jullie kinderen door. En sorry dat ik nu heftig reageer maar wat ik al zij... Ik voel deze ouders de pijn verdriet etc wat hun dit moment gegeven heeft. Want als je een kind met een beperking heb leef je met een levende rouw. Je kind zal nooit net zo als ' anderen' zijn en op momenten dat het mis gaat is dit gevoel 1000x zo erg.