Zijn er hier ouders die ervaring hebben met een overspannen kind? Ik zou daar graag mee in contact komen
Nee sorry. Wil je wel even sterkte wensen, de weg voor jullie met beide kinderen is niet makkelijk zo. Hoop dat je de juiste hulp krijgt en dat ze (ging ervan uit dat het over de oudste gaat) zich snel weer beter in haar vel voelt.
Bedankt! nee het is erg zwaar inderdaad. Helaas is het een hoogstwaarschijnlijk het gevolg van het ander. (gaat inderdaad om de oudste) Hulptrajecten zijn volop in gang gezet en alle vertrouwen dat het weer goed komt maar dan nog moet je het als ouder dragen
Ik sluit me helemaal aan bij Tuc. Hier ook geen ervaring/tips, maar wil jullie allemaal veel sterkte wensen.
Mijn dochter is ook overspannen geweest. Althans, ze had een andere diagnose (overspannen is geen officiële diagnose in de psychiatrie, het is meer een verzamelnaam). Maar dat viel zeker ook zeker onder de noemer overspannen. Je mag mij ook PB'en als je wil.
Overspannen weet ik niet maar zo zou je het kunnen noemen. Hier werd de jongste wel depressief genoemd door de juf en inderdaad achteraf gezien vind ik dat ook wel. Ze heeft een jaar lang therapie gehad en het gaat nu beter gelukkig. Je mag me altijd een PB sturen.
Zowel mijn oudste (zoon) en middelste (dochter) zijn overspannen geweest. Hij in 2015, zij in 2016. Zware periodes... Als je wil mag je PB sturen.
Jee ik schrik hier wel van. Wat betekent het eigenlijk als een kind overspannen is? Waar merk je het bijvoorbeeld aan en wat kunnen oorzaken zijn? Lijkt me heel heftig! Sterkte
Geen ervaring als ouder. Maar ik was zelf als kind meerdere malen overspannen/depressief. Mijn ouders hebben destijds niet echt actie ondernomen en die gevolgen merk ik nu nog. Ik wil daarom zeggen: super dat jullie hulp zoeken! Juist nu je kind zo jong is, is er nog een stuk meer aan te doen denk ik. Sterkte ermee!
Ben eigenlijk wel benieuwd he je merkt dat je kind overspannen is. Hier twee kinderen die op school er hard aan moeten trekken. Wat het thuis niet gezelliger maakt, vandaar mijn interesse.
Klachten zijn eigenlijk vergelijkbaar als bij volwassenen. Mijn kinderen hadden last van: - veel huilen, verdriet, vermoeidheid en lusteloosheid. Zagen er ook met vlagen vreselijk ongelukkig uit. Om minste of geringste van slag, boos, geprikkeld, verdrietig etc. - veel 'pijntjes', buikpijn, hoofdpijn, keelpijn, beenpijn, armpijn etc. - terugvallen in gedrag naar een jongere leeftijd. Mijn dochter van 6 gedroeg zich echt als een peuter, inclusief stampvoeten, gillen en krijsen als ze haar zin niet kreeg, veel op schoot willen, constant 'bij mama' willen zijn, heftige driftbuien waarin ze compleet de controle verloor. Ook terugval in zelfstandigheid. Barstte in tranen uit als ze zichzelf moest aankleden, of afdrogen, boterham smeren etc. Ze kon het gewoon niet meer opbrengen. Voor zoon hetzelfde. - veel drama om naar school te gaan, of überhaupt de deur uit, ze wilden beide vooral thuis blijven - niet goed kunnen spelen, heel hangerig - mijn dochter sliep ook heel slecht, had allerlei onbestemde angstgevoelens en stond vaak trillend en huilend naast me in de nacht - mijn zoon trok zich heel erg terug in zijn fantasiewereldje (autisme) en verloor de greep op realiteit (hallucinaties) Oorzaak bij mijn zoon: ernstige overvraging en overprikkeling op school. Oorzaak bij mijn dochter: overbelasting, te weinig ontspanning, door samenloop van een hoop omstandigheden, o.a. heftige thuissituatie.
Zouden diegenen, met een kindje die overspannen is (geweest) en die dat willen mij een pb willen sturen? Wij zitten in een traject met dochter van bijna 9. Veel boos,gefrustreerd, woedeaanvallen, kort lontje, veel huilen. Er word hier ook met termen als kinderdepressie of adhd/add gestrooid. Ik zie zelf dat teveel prikkels haar niet goed doen maar vraag me af in welke hoek we moeten zoeken. Ik ben erg benieuwd naar hoe de diagnose van overspannendheid is gesteld en wat er aan is te doen.
Overspannen is geen diagnose die bij kinderen wordt gesteld. Wel kunnen ze sypmtomen hebben die daar misschien op lijken maar dit heeft dan altijd een bepaalde oorzaak, zoals hierboven ergens beschreven. Een kinderpsycholoog gaat dus op zoek naar de oorzaken die eronder liggen, de oorzaken van de symptomen die een kind laat zien.
Je hebt gelijk hoor. Bedoelde ook niet "diagnose" in die zin van t woord meer zoals je bij de dokter komt en die dan zegt u bent overspannen zeg maar......als je begrijpt wat ik bedoel.
Mijn dochter kon heel neerslachtig zijn, prikkelbaar, driftig, en regressief gedrag vertonen. Soms zelfs agressief. Ze was rigide en hield overdreven vast aan haar autonomie. Oorzaak was niet passend onderwijs en een onveilige schoolsituatie waardoor ze een angststoornis kreeg.
Dat is bij volwassenen toch net zo? Ook daar heeft het een bepaalde oorzaak en is het wijs om te achterhalen waar het vandaan komt. Overspannen is simpelweg een (langdurige) disbalans tussen belasting en belastbaarheid...