Dag dames, Ik gooi het er even allemaal uit, sorry als het wat lang wordt of als ik soms wat intieme dingen op jullie loslaat. Het moet me even van het hart. Ik ben sinds mijn zeventiende samen met mijn man (we zijn vorig jaar getrouwd). Hij is mijn enige en eerste, en alhoewel ik van anderen vaak te horen krijg dat ik nooit zal weten hoe het voelt om met iemand anders samen te zijn, vind ik dat net iets charmants hebben. Hij is mijn prins op het witte paard! Het probleem is dat ik al sinds het begin van onze relatie pijn heb bij het vrijen. De pijn is op het randje van draagelijk en vooral de eerste weken toen we sex hadden beet ik gewoon op mijn tanden, maar fijn is het niet, ook niet voor mijn man, die duidelijk zag dat ik pijn had. De frequentie ging dus snel naar beneden en inmiddels kijk ik zo op tegen seks dat we nu proberen zwanger te worden door zelfinseminatie. Jullie begrijpen uiteraard dat zowel mijn man als ik het liever op de normale manier zouden doen. Af en toe proberen we nog wel eens, maar het blijft pijn doen en mijn libido staat stilaan op een dieptepunt hierdoor. Ik ben een dikke twee jaar geleden naar onze huisarts geweest om over dit probleem te praten. Ik heb toen een verwijzing gehad naar een gynaecoloog, die geen enkele oorzaak kon vinden. Ook na een second opinion bij een andere gynaecoloog kreeg ik hetzelfde antwoord en de boodschap dat vele vrouwen pijn hebben bij het vrijen en dat ik er mee moet leren leven. Gewoon pech dus lijkt het. Ik kreeg van de eerste gynaecoloog nog een tube glijmiddel mee, nou, maakt totaal niet uit. Helpt geen ene moer. Ik denk niet dat het vaginisme is, ik kan bijvoorbeeld wel een tampon inbrengen, of een vibrator, maar eens ze er inzitten doet het gewoon pijn. Ik zou graag af en toe eens omschakelen naar tampons of cups in plaats van maandverband, maar dat is echt onmogelijk door de pijn. We hebben in de loop van de voorbije jaren wel geleerd om op andere manieren van elkaars lichaam te genieten, maar net bij het zwanger worden mis ik nu dat intieme gevoel van in elkaar te versmelten en zo zwanger te raken. Wij zitten te klooien met een spuitje en dat maakt het allemaal erg onromantisch. Herkent iemand zich in dit verhaal? Moet ik me hier inderdaad bij neerleggen?
Ik herken best wel veel van je verhaal. Ik heb zelf vaginisme en ik weet dus wat voor impact pijn kan hebben op je intieme leven. En ja, er zijn best wel veel vrouwen die pijn hebben bij het vrijen, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat je je er moet bij neerleggen. Ik heb ooit geloof ik iets gelezen over botox injecties in de vagina die de pijn kunnen verzachten. Misschien is dat een aanknopingspunt?
Ik heb zelf ook af en toe pijn bij de seks, en ik weet van vroeger dat sommige van mijn vriendinnen dit ook regelmatig hadden. In die zin heeft je gynaecoloog wel gelijk, soms hoort het er gewoon bij. Ook ik weet niet altijd waarom ik de ene keer pijn heb en de andere niet. Ik ben ook voldoende opgewonden elke keer, dat is het niet. We stoppen dan gewoon en de volgende keer lukt het wel weer goed. Maar als het ALTIJD pijn doet, zo erg dat je geen tampon kunt verdragen, dan lijkt er me toch wat meer aan de hand en zou ik eventueel voor een derde opinie gaan.
Bekkenbodemfysio eens raadplegen Na de bevalling van nr 1 kon ik niet eens plassen zonder pijn, laat staan wat anders. Bleek dat mijn bekkenbodemspieren enorm gespannen waren. Bekkenbodemfysio heeft mij zo geholpen!
Wat vervelend voor je hé! Zeker ook nu bij het samen zwanger willen worden. Ik dacht ook aan bekkenbodem fysiotherapie. Die hebben vaak ook veel verstand van alles eromheen en vooral pijn gerelateerd. Kunnen ook misschien adviseren over houdingen waarin het het minst gevoelig is? Daarnaast is er volgens mij ook therapie om heel anders met pijn om te gaan? Voor mensen die chronische pijnen hebben. Weet ik verder niet heel veel van maar zou ook nog een lijntje kunnen zijn voor je. Veel sterkte en probeer op een andere manier te genieten van het bijzondere van samen zwanger worden!
Beide gynaecologen hebben vaginisme uitgesloten en vonden bekkenbodemtherapie niet nodig. Ik denk ook niet dat dat het probleem is eerlijk gezegd, het voelt niet aan alsof ik te nauw ben of alles opspan.
Ik heb dit ook, maar niet zo erg denk ik. Bij mij doet het pijn, maar het lukt nog wel vol te houden. Ik ben ook binnenstebuiten gekeerd, nooit wat gevonden, dus bij mij was de boodschap: nou mevrouw, sluit u maar aan bij de duizenden andere vrouwen die pijn hebben bij de betrekkingen. En inderdaad dat advies van glijmiddel te gebruiken wat je altijd krijgt... NEEN dat is het probleem niet...
Ik heb dit ook mijn hele relatie gehad, maar dat kwam wel door vaginisme. Ik kan ook geen tampon handelen door de pijn. Is vaginisme echt 100% uitgesloten bij jou? Mij heeft bekkenbodemtherapie en glijmiddel redelijk geholpen. Dan deed het in het begin nog wel pijn, maar na 5-10 minuten even doorbijten werd het voor mij ook prettig. Wat écht heeft geholpen was een kind krijgen. Sinds de bevalling kan ik helemaal pijnvrij vrijen. Maar daar heb jij nu (nog) niks aan natuurlijk. Ben je al bij een seksuoloog geweest? Misschien dat die nog oplossingen heeft..
En toch zou ik erheen gaan. Let wel op dat je de echt gespecialiseerde neemt.https://nvfb.kngf.nl/zoek+fysiotherapeut/zoekresultaat Het is hun werk om mensen te helpen met dergelijke problemen
Ik herken ook veel van je verhaal en nee pijn bij het vrijen hoort er zeker niet bij.. Onbewust span je je spieren waarschijnlijk aan, een bekkenfysio maar vooral deze in combinatie met een psycholoog of seksuoloog kan daarbij enorm helpen! Ik heb vaginisme en ben daar waarschijnlijk bijna vanaf, dus het is niet onmogelijk! Als artsen of anderen zeggen dat het erbij hoort, dan neem daar geen genoegen mee.. Belangrijk is opgewonden genoeg zijn en dat word je nu niet doordat het zo zeer doet, waardoor het juist elke keer moeilijker word. Bij bekkenfysio leer je je spieren beheersen en ontspannen en bij psycholoog meer hoe je weer wat meer zin kan krijgen/werk je aan je angsten. Ik hoop dat het steeds wat beter gaat! Het is dan niet meteen pijnloos, maar het is niet de bedoeling dat het elke keer pijnlijk is.. ik zou dus zeker echt even op zoek gaan naar bekkenfysio en psycholoog of vast met de een beginnen en de ander later.. (soms werken ze samen, dat is in mijn geval zo ik begon bij fysio en die werkte veel samen met psycholoog waar ik dan naartoe ben gegaan)
Ik vind het een heel ouderwetse manier van denken: pijn hoort er voor de vrouw soms bij. Dat is echt niet waar. Iedere vrouw, lichamelijke afwijkingen daargelaten, moet kunnen vrijen zonder pijn. Ik zou zelf ook bekkenbodem fysio samen met seksuoloog aanraden om te kijken wat de oorzaak is. Artsen blijven soms te veel in het biologische model hangen: we vinden geen lichamelijke oorzaak, dus leer er maar mee leven. Ik wil wel een compliment geven dat jullie wel manieren hebben gevonden om van elkaar te genieten, want dat kunnen ook lang niet alle koppels.
Ow ja, ik herken me heel erg in je verhaal... ik heb dit ook, en ondanks onderzoeken helemaal nooit wat gevonden... ik kreeg ook de mededeling dat ik zeker niet de enige was en dat het bij wel meer vrouwen voorkwam ("pijn hoort er soms bij" heb ik al VAAK gelezen als dit onderwerp wordt aangehaald!).
Ik herken je verhaal ook. Na mijn eerste 7 jaar geleden was het begonnen. De gyn vertelde dat ik waarschijnlijk teveel aanspan en verder niets gevonden. Na mijn tweede bevalling 7 maanden geleden was het gek genoeg over. Zo raar!