Ik wil graag even wat met jullie delen en jullie meningen horen. Onze dochter was ruim 2 toen ze zindelijk was en overdag haar luier af mocht. Ze heeft net als elk kind natuurlijk in de nacht nog wel een luier gedragen tot ze ruim 3 was. Toen was ze 's nachts vaker droog dan nat en hebben we de luier afgedaan. Vaak ging het goed en soms een ongelukje maar dat kan gebeuren. Ook overdag ging het heel soms nog fout als ze iets te leuk aan het spelen was en pas heel laat (te laat dus) door had dat ze moest plassen. Halverwege haar route naar de toilet ging het dan op de gang fout. Ze is nu 4,5 en dit is nog niet verbeterd. Ze blijft ongelukjes houden overdag en in de nacht. Soms plast ze 3 dagen in de week (soms zelfs 2x per dag) in haar broek en andere keren gaat het weer een hele week (soms zelfs 2) goed zonder enig ongelukje. Hetzelfde geld voor in de nacht. Dit kan een week helemaal goed gaan of ze heeft ineens 2 ongelukjes in de week. Mijn man is al sinds de luier af is aan het zeuren dat hij hem weer om wilt in de nachten. Ik ben het daar niet mee eens om meerdere redenen die ik hem ook heb aangegeven; a. Ze is grote zus en weet dit, ze hoeft geen luier om omdat ze al zindelijk is, doe je dit wel dan geeft dit een deuk in haar eigendunk/zelfvertrouwen. b. Economische redenen, we moeten in de maand 30 luiers betalen waarvan er misschien 4 a 5 echt nodig zijn. c. met een luier haal je de schrik reactie weg en leert ze helemaal niet meer zindelijk worden in de nacht want dan merkt ze niet eens dat ze plast. Uiteindelijk toen hij dit vol bleef houden schoof ik mijn eigen mening aan de kant en vroeg ik het rustig aan haar. Want als zij zelf er ook geen problemen mee heeft wie ben ik dan om het tegen te houden. Maar ze werd helemaal overstuur en begon te huilen dat ze geen luier om wilde. Ze kon zelf niet helemaal uitleggen waarom maar ik vermoed dat ik er niet ver vanaf zat met het feit dat het haar geen "grote meid" meer maakt. Nu gisteravond is bij mij na ruim een jaar gezeur van manlief de bom ontploft. Ik hoopte (aangezien hij er een groter probleem van maakte dan dat ik dat deed, ik zag het gewoon als een fase waarin ze moet trainen) dat hij zou kijken naar een alternatieve oplossing voor haar. Maar die moeite nam hij niet hij blijft hameren op die luiers en ik vind hem ontzettend egoistisch omdat ik vermoed dat hij gewoon te lui is om in de nacht haar te douchen en te verschonen en dat het hem niet om haarzelf gaat. Hij ontkent dit en zegt dat hij HAAR graag een goede nachtrust wilt geven ipv zichzelf en dat het hem echt om haar gaat maar ik vind (nog steeds) dat als dit ECHT het geval was, hij in die anderhalf jaar echt wel verder had gekeken dan zijn neus lang was en had gekeken naar een oplossing die voor beide fijn is, ook voor haar zonder dat je haar ermee hoeft te kleineren. Ik snap wel dat het naar is voor ons. ik moet ook mn bed uit snachts en dat is gewoon geen feest, ik slaap ook liever lekker door net als iedereen maar ik doe het gewoon op automatische piloot en vind dat het bij het groter groeien hoort. Hij denkt dat er iets mis is en wil er een luier om gooien ipv verder zoeken. Ik ben echt zoo boos geworden... Na het uitgepraat te hebben blijft ik dat boze gevoel in me hebben omdat ik het gevoel heb dat hij haar onrecht aangedaan heeft door niet even de moeite te doen om naar een andere (fijnere) oplossing te kijken. Ik heb dit dus nu wel gedaan en kom bij een plashorloge uit. Heeft iemand hier ervaringen mee en vanaf welke leeftijd is dit gebruikt? We zijn er beide over eens dat dit een hele goede oplossing is voor haar ook voor later en aangezien we nog 2 kids hebben (1 al lopend en 1tje onderweg in mijn buik) kunnen we het later ook nog gebruiken. Het is multifunctioneel en ook te gebruiken als thuiskom-allarm of mocht 1 van de kids ooit medicijnen moeten gebruiken is het ook een horloge waar je meerdere tijden in kunt zetten om ze te helpen herinneren. Het horloge kan trillen of piepen zodat als ze ouder zijn het ook een discreet tril alarm af kan geven zonder dat iemand bij je kind merkt dat het af gaat dus dat is ook heel fijn als het voor iets is waar het zich voor schaamt dan hoeft je kindje niets uit te leggen e.d. Het is een heel lang verhaal maar graag heb ik even wat meningen over de hele situatie en over het plashorloge zelf. Ben ik echt zo onredelijk en kan een luier totaal geen kwaad bij kinderen van 4,5 die dus al 2 jaar zindelijk zijn en al ruim een jaar van de nachtluier af zijn of heb ik wel gelijk en maak ik de situatie daarmee alleen maar erger... (nu wil ik wel even toevoegen dat ALS ze een ongelukje heeft, ze he-le-maal in paniek is en het ontzettend erg vind zelf. Ze roept dat het per ongeluk ging en je moet haar echt kalmeren dan. We zeggen altijd dat het kan gebeuren en dat we gewoon even een schone broek aan moeten doen en als ze dan vraagt of het erg is zeggen we beide dat het natuurlijk niet hoort omdat ze al zo groot is maar dat ze gewoon nog even goed moet oefenen en het vanzelf goed komt. we zijn ook nooit boos maar ik wil haar niet het gevoel geven dat het "niet erg is" ze blijft enorm overstuur dus ze vind het zelf wel ontzettend erg dat het gebeurd, zowel overdag als 's nachts dus het is geen aandacht vragerij het is echt iets waarbij ze wat hulp kan gebruiken)
Zo heftig. Eerst jullie twee eens op een lijn komen te zitten. Jullie dochter voelt deze spanning. En ik geef jou man gelijk. Waarom niet even nog een luier om doen. Je kunt het idd ook van een andere kant bekijken ze slaapt lekker de en hoeft niet midden in de nacht onder de douche en je hoeft niet midden in de nacht het bed te verschonen. Zeg tegen haar dat een luier echt nog niet erg is en dat ze zo beter kan slapen en het niet zo KOUD heeft als ze zich nat plast. Doe het een tijdje en blijft ze wat langer droog kan je het altijd weer eens proberen. En denk dat een pak luiers goedkoper is dan elke dag een extra wasmachine was. En ik geef eigenlijk jou man gelijk. Kinderen kunnen tot zeker een jaar of 7/8 nog s nachts in bed plassen daarna is het ( een ander probleem) maak geen probleem en maak het probleem haalbaarder voor jullie maar ook voor je kind. P.s vind jou persoonlijk wel over komen naar je dochter toe dat je het erg vind. Misschien is ze wat nerveus van naturen overdag zou ik ook geen luier aan doen maar het probleem niet groter maken dan het is. En door dat jullie de ouders er ruzie over krijgen voelt zij die spanning nog meer aan. Ja ze is groot maar ook nog een klein meisje. Geen baby maar ze heeft behoefde aan begrip en niet aan een mama die vind dat ze aandacht trekt op de verkeerde manier. Als je dat vind moet je de oorzaak zoeken niet perse van dat plassen.
Hmm ik snap het wel.. Hier als dochterlief niet lekker in d'r bel zit hebben we steeds poepongelukjes... Snap de frustratie van je man dus ook wel... Doe maar een luier om.. Want blijkbaar is het nodig. Maar wellicht kun je eens vragen of ze zelf een idee heeft waarom ze in haar broek plast. (Overdag dan he... 'S nachts wordt een lastiger probleem lijkt me... Dan slaapt ze tenslotte... Misschien is een luierbroekje dat wel ongelukjes opneemt maar waar ze OOK gewoon mee naar de wc kan wel een optie?) Ik ken in ieder geval de frustratie wel.. En de oplossing hier.. Bleek dat het poepen niet de oorzaak was maar het gevolg van een ander probleem. Nu weten we het... Poept ze in d'r broek dan gaan alle zeilen bij. Maar toen we dat nog niet wisten gaf het bij ons ook flink spanning hoor Op vakantie (met schoonouders) echt dusdanig ruzie gehad dat het halve hotel heeft meegenoten. Manlief had haar op het toilet gezet met de melding dat ze bleef zitten tot ze had gepoept. (Ze had die vakantie elke dag al 2x in haar broek gepoept en die dag onwijs buikpijn.. Want ze poepte steeds "halve porties" dus hele dikke buik EN buikpijn) En wij hadden geeeeeeen zin om die avond tijdens het eten weer dochterlief 2x onder de douche te moeten zetten en d'r kleren uit te wassen. (En toen wisten we eigenlijk al dat ze dat vaak deed bij stress.... Dus verplichten te poepen is leuk... Maar werkt natuurlijk niet) Na een felle ruzie ging manlief (toen zat dochterlief al enige tijd op het toilet) naar haar toe en zei dat ze er wel af mocht (van mij) maar dat ze niet mee kon zwemmen.. Want ongelukjes in het zwembad kan natuurlijk echt niet. Dike tranen.. Drama... Echt zoooo zielig. Ze zou het nooit meer doen! Nou dat duurde tot 2 uur later onder het eten dus Maar! Nu 100% zeker is dat het komt doordat ze gewoon last heeft van stress doordat ze perse aan andermans verwachtingen probeert te voldoen.. (In de vakantie met oma dus specifiek aan die van oma.. Op school aan die van de hele klas) kun je er ook over praten en door te praten worden de ongelukjes echt veel minder. Zeg niet dat jouw kindje perse ook last moet hebben van hetzelfde.. Maar wellicht weet ze zelf wel wat de reden is... Of misschien kun je bijhouden of het zich in bepaalde situaties voordoet? En 's nachts.. Tja.. Lastig.. Ze kan er waarschijnlijk weinig aan doen. En inderdaad.. Bedplassen is tot een jaar of 7 niet heel verontrustend volgens mij. Wel heel vervelend natuurlijk. Ik zou in ieder geval het idee laten varen dat ze het express doet... Misschien doet ze het wel met opzet.. Maar dan heeft dat wel een oorzaak meestal. En soms snappen ze het zelf gewoon niet. Dat zag nabij ons wel.. Dochterlief vond (vind) het verschrikkelijk.. Maar toch doet ze het. (Ze gaat echt zelf niet naar de wc ondanks dat ze moet.. Met als gevolg dat ze later toch in d'r broek poept ondanks dat ze dat helemaal niet wil. En ze weet wat er gebeurd als ze niet gaat.. Maar ze gaat toch niet. )
Vind jou verhaal over het poepen ook te erg voorwoorden in elk geval. Dan niet mee mogen zwemmen Misschien lees ik het niet goed maar als een kind met stress poept ect en je zet ze 2 uur op de wc.... Snap er even helemaal niks van. Als mijn moeder daar bij was geweest had ze me flink aan mijn oren getrokken ben je wel helemaal goed?
Waar staat dat ze ten eerste 2 uur op de wc heeft gezeten. En ten tweede... Ik denk dat je het echt niet snapt. Je kind wat al eeuwen zindelijk is en dan weigert te poepen. Gewoon doodleuk weigeren. En je weet zeker dat je die dag 2x een enorme poepbroek moet verschonen die ze zelf ook niet echt kan waarderen... Dan is je een hoop aangelegen om te zorgen dat ze wel poept. En dat doe je niet als ze na een halve seconde weer van die wc afspringt omdat ze "toch niet hoeft" terwijl ze daarvoor wel heel nodig moest. Dan zeg je dus gewoon dat ze maar even blijft zitten tot het wel gelukt is. En als jij het daar niet mee eens bent.. Prima.. Maar je kunt je moeder er gewoon buiten laten als je het er niet mee eens bent. Ga eerst maar eens in onze schoenen staan.. Mag je daarna mekkeren dat het belachelijk is. (Of misschien toch niet?) Oh en (halfzachte) poep in het zwembad is gewoon smerig.. Daar wil jij ook niet in zwemmen lijkt me? En als jij met een kind dat steeds in z'n broek poept gaat zwemmen... Hoop ik niet dat wij ooit in hetzelfde zwembad komen.
Het kan me niet voorstellen dat ze ruzies meemaakt van mijn man en mij. We hebben vrijwel nooit echt ruzie en op zo'n moment van een nachtelijk ongelukje zijn we meer met haar bezig dan met elkaar. De een doucht haar en de ander verschoont ondertussen het bed. later als ze weer goed en wel in bed ligt en wij ook dan hebben we het erover en praten we er gewoon over we hebben er nooit ruzie om gehad tot gisteravond eigenlijk. En dat kwam meer omdat ze een ongelukje had met diaree en ze echt ZO ontzettend verdrietig was en ik was niet thuis hij belde mij op terwijl ik aan het oppassen was in de stad ernaast dus ik kon er niet bij zijn om haar te knuffelen. Zo verdrietig heb ik haar nog niet meegemaakt en juist dan ben ik er niet. De ruzie kwam pas toen ik middernacht thuis kwam en ze alweer lang en breed in dromenland lag. Het kan best zijn dat ze die meegemaakt heeft hoor (dat weet ik natuurlijk niet) maar ik weet wel zeker dat ze geen stress heeft van onze "ruzies" want die zijn zo schaars en zo wel liggen beide kids al lang en breed in dromenland. Overdag accepteren we elkaars handelingen en als we het niet met elkaar eens zijn dan zeggen we dat als de kids op bed liggen. Wat dat betreft zijn we wel altijd 1 front, met elkaar eens op dat moment of niet, we blijven altijd 1 front naar de kids toe. Het zou natuurlijk best kunnen dat stress een factor is, ik zal dan eens moeten kijken wat die stress bij haar veroorzaakt. Ik zie ook overal op medische sites dat het pas officieel "bedplassen" heet als je kindje ouder is dan 6 jaar. onze verzekering betaald ook pas hulpmiddelen hiervoor vanaf dat het kind de 7 jaar is gepasseerd. Daarvoor is het gewoon "normaal" en dat probeer ik ook aan te kaarten. Maarja de ene site keurt luiers af omdat het niet helpt bij het zindelijk worden aangezien het kind niet meer merkt of het in het bed plast of niet en het daardoor veel langer duurt voordat er nachtelijke zindelijkheid is en de andere site zegt dat het totaal geen probleem is om een luier aan te doen. Ik weet het gewoon niet. Naar mijn dochter toe wil ik overbrengen dat een ongelukje kan gebeuren en dat we daar totaal niet boos over worden omdat ze het nog moet leren maar dat het wel de bedoeling is dat ze op tijd naar de WC gaat en dat het niet "oke" is om het zomaar in haar broek te doen dus ik hoop niet dat ik overbreng dat het heel erg is, dan zal ik toch mijn aanpak aan moeten passen. Ik kalmeer haar altijd door te zeggen "word eens rustig schat, dit doe je toch niet expres?" en dan knikt ze nee en dan zeg ik "nou dan, dat kan toch gewoon gebeuren dan doen we gewoon andere kleding aan dat geeft helemaal niets" en dan kalmeert ze wel weer. Soms zegt ze als ze gekalmeerd is "dit is niet erg he mamma" en dan antwoord ik "nou het is de bedoeling natuurlijk dat het op de toilet gebeurd en niet in je broek maar een ongelukje kan altijd gebeuren dan moeten we gewoon nog even goed oefenen de volgende keer." En dan is het oke dan is ze niet meer verdrietig ofzo... met dat luier gesprek ging ik er zo open mogelijk in. Ik heb haar gevraagd of we een luier aan zouden doen zodat ze lekker kon slapen en dat wilde ze niet. Toen zei ik "kom meis dat geeft toch niets, dan doen we gewoon een grote meiden luier om die je zelf af kan doen als je moet plassen (broekluier) dan slaap je veel lekkerder en geeft het niet als je een ongelukje hebt!" en toen begon ze heel hard te brullen dat ze dat niet wilde en dan kijkt ze je met van die tranengevulde ogen aan en dan breekt mn hart gewoon. dus toen heb ik ook gezegd tegen haar dat als ze het echt niet wil, het niet hoeft en dat we dan gewoon verder gaan met goed oefenen 's nachts. Waar ga ik dan de mist in? Ik vind dit zo moeilijk namelijk. Heb het gevoel alsof ik tussen 2 mensen insta. Ik snap dat mijn man het vervelend vind maar ik snap ook dat onze dochter zelf wilt oefenen met het gevolg dat er zo af en toe een ongelukje gebeurd, dat hoort er in mijn gedachte gewoon bij... Oh en de was draai ik gewoon 1 dag in de week hoor, vuil beddengoed gaat in de wasmachine op zolder en je ruikt nooit iets beneden. als deze vol is dan gaat hij aan en vaak draai ik 2 kleurenwassen, 1 zwarte en 1 witte per week. Met of zonder ongelukjes. Dus die kosten zullen gewoon hetzelfde zijn als normaal ook als ze een week zonder ongelukjes doorbrengt, dan heb ik alsnog een 2e kleurenwas die ik moet draaien omdat ik dan ander beddengoed was en overal weer schone en frisse lakentjes op kan doen. Het is dus niet zo dat ik doordeweeks meteen ga wassen elke keer dat ze een ongelukje heeft, dat zal inderdaad wel in de kosten lopen maar dat is niet het geval. De luiers zullen dus aardig in de portomonee snijden. Toch weer 15 euro per week extra bovenop de normale boodschappen das 60 euro per maand. Vandaar dat we met de plashorloge willen beginnen. Wat ik wel zeker weet als (mede) oorzaak is dat ze haar blaas nog niet helemaal goed onder controle heeft. Als ze moet plassen valt het me op dat deze echt GOED vol zit en ze dus DIRECT moet plassen. even ophouden is dan geen optie. Ze merkt het dus te laat en we moeten trainen dat ze het al eerder voelt maar ik weet niet hoe. Ik hoopte dat het plashorloge daar ook bij helpt eigenlijk...
Daar heb je zwemluiers voor hoor Het verhaal van niet willen poepen ken ik wel, onze dochter was allang zindelijk maar vroeg als ze moest poepen om een luier, hier heb ik nooit een probleem van gemaakt en lekker omgedaan. Ze vond poepen op een potje of toilet gewoon reuze eng. later met beloningsysteem toch voor elkaar gekregen dat ze op het potje ging poepen (en dan dik feest ala blote-billen-indianendans door de woonkamer als er dan een ieniemienie drolletje in het potje terecht kwam ) maar toen durfte ze alsnog niet op de toilet dus plassen ging op de toilet en voor een poepje pakte ze het potje uit de kast. Mijn man heeft haar op een gegeven moment toen ze het potje wilde pakken op de toilet gezet en vastgehouden tot ze gepoept had. Ik had het hier onwijs moeilijk mee omdat ze COMPLEET overstuur was en helemaal aan het schreeuwen was dat ze het zo eng vond (je moederhart breekt dan gewoon) maar toen het poepje eruit was werd ze stil, keek ze in de toilet en was de angst weg. vanaf dat moment mocht het potje naar de berging toe en deed ze het zonder problemen op de toilet. Dus of de aanpak goed was of niet, het resultaat was er haha. Ik heb achteraf wel gezegd dat ik het niet met de aanpak eens was maar hij vond het nodig en het hielp haar wel over een grote drempel heen en daar had hij wel gelijk in. Het dochtertje van mijn vriendin had zoiets veeeeeeel erger, die durfte op een gegeven moment helemaal niet meer te poepen en heeft het opgehouden met het gevolg dat haar buik nokkie vol zat, ze at niet meer, poepte niet meer en lag de hele dag van de buikpijn op de bank (3 jaar was ze) ze durfte gewoon niet meer, ook niet meer in haar luier nergens meer. Die heeft echt via de kinderarts en veel medicijnen moeten zorgen dat er weer wat ruimte in de buik kwam. Met lactulose zorgte ze dat het er wel uit MOEST komen maar nog steeds durft ze het niet zelf en moet het met medicijnen (ze is nu bijna 4) Mijn vriendin heeft haar nooit gedwongen de angst is er gewoon met het traject van zindelijk worden ingeslopen en zo ontzettend uit de hand gelopen dat ze nu aan de medicijnen moet... Terwijl ze daarvoor wel gewoon poepte in haar luier (ze ging dan ergens staan waar niemand haar kon zien (achter het gordijn of achter de deur) en dan poepte ze bewust en plassen ging op het potje of op de grote wc en ineens in het proces van zindelijk worden is het ergens fout gegaan... geen idee hoe en mijn vriendin ook niet. Zal ook wel per kind anders liggen qua gevoeligheid enzo...
Toevallig afgelopen week nog over een vergelijkbare situatie gehad met een nichtje van mij. Haar zoontje (wel al 8 jaar) plaste 's nachts ook nog in bed... Nu waren ze naar de KA geweest en daar kregen ze het volgende advies: - plassen voor het naar bed gaan - dan mag hij een half uurtje lezen/spelen in bed - dan weer plassen (want nieren gaan in het eerste half uur in bed harder werken waardoor de blaas dan vaak al weer vol zit) - wakker maken rond 23u (of als jullie naar bed gaan) en dan écht wakker maken door een 'codewoord' te vragen en dan weer plassen om vervolgens de rest van de nacht door te slapen Hij was meteen droog 's nachts!!! Misschien een idee om te proberen??
Ik weet het ook niet helemaal hoor, maar dit zijn mijn ideeën. Dagzindelijkheid kun je trainen, nachtzindelijkheid niet. Het is doodnormaal als kinderen rond 6 of 7 jaar voor het eerst echt nachtzindelijk zijn. Hun lichaam is er dan eerder gewoon niet echt aan toe. Wat is ervoor nodig: minder urine aanmaken in de nacht (bioritme), en wakker worden op het moment dat de blaas op spanning komt (lichamelijk proces, geen kwestie van het graag genoeg willen of er alert op zijn). Volgens mij worden die dingen beide verstoord als je 's nachts wakker wordt gemaakt om te plassen. Je verstoort het waak/slaapritme, en je ontneemt het lichaam de mogelijkheid om zelf het signaal te geven om wakker te worden als dat nodig is. (en dan is het natuurlijk wel een ander verhaal of je het over een 4-jarige of een 8-jarige hebt.) Als je dochter meerdere keren per week 's nachts in bed plast, vind ik het helemaal niet gek om haar voor de nacht een luier of luierbroekje aan te doen. Dat broekje is voor haar misschien makkelijker te accepteren; die zijn niet voor baby's maar die zijn er om grote kinderen 's nachts te helpen. Wat je ook kunt doen is een onderbroekje aantrekken en daaroverheen een luierbroek. Dan voelt ze het wel als ze in haar broek plast, maar ligt niet gelijk in een nat bed. Als ze overdag nog vaak plasongelukjes heeft, is het wel meer een kwestie van er wel of niet alert op zijn. Hoe je daarmee om moet gaan op die leeftijd weet ik eerlijk gezegd niet. Een luier omdoen is dan in elk geval de oplossing niet, lijkt mij. Ik herken dat intense verdriet als het misgaat in elk geval wel. Vooral zoonlief heeft dat heel erg als hij eens een ongelukje heeft. 'Het is wél erg!!!' schreeuwt hij dan, dus ook wij hebben afgeleerd om te zeggen dat het niet erg is. Lijkt me wel goed om haar gevoelens op die manier te erkennen. Zij vindt het erg, dus het is erg... Sterkte ermee, 't is soms best lastig - zeker als je het (nog) niet eens bent over de beste manier om ermee om te gaan.
Eh ja... Maar die neem je niet mee op vakantie als je kind 5 is... En ik gok zomaar dat ze ook niet echt meer in die maat gemaakt worden. En het niet poepen was niet omdat ze niet op de wc durfde.. Dat was afgelopen najaar en later in de winter nog een keer.. Toen was ze dus al 2 jaar zindelijk Beide keren duurde het 3-4 weken dat ze gewoon weigerde te poepen. En achteraf gezien had het dus een onderliggend probleem wat zich uitte in niet willen poepen. Niet echt een bewuste connectie die ze zelf legde.. Eentje die we zelf bij elkaar moesten puzzelen.
@Saskia: ik ben wel benieuwd naar hoe jullie dat bij elkaar gepuzzeld hebben. Hier heeft zoon er in periodes ook de grootst mogelijke problemen mee, en ik kom er maar niet achter wat nou écht zijn probleem is.
@bri: toeval Het ging namelijk ook al hele lang echt slecht op school.. En toen ze zo vaak in d'r broek poepte deed ze het alleen op school.. Dus dan ga je toch nadenken. En in diezelfde periode is er hulp geweest op school voor haar. Nadat er wat veranderingen aangebracht waren in haar werk.. Was het spontaan over. De andere keer.. Was eigenlijk min of meer dezelfde situatie... En laatst voor de vakantie in februari.. Dreigde er we zoiets te gebeuren.... En (heel toevallig) is toen de plusklas gestart op school en krijgen ze groep3-les... En ging het daarna weer prima. Ds na 3x denk ik dat we wel kunnen concluderen dat het gewoon te maken heeft met hoe ze zich voelt. En bovenal met of ze zichzelf mag zijn. (Mag, van zichzelf dus... Ik heb nog nooit een volwassene zie. Zeggen dat ze zich anders moest gedragen dan anders maar blijkbaar voelt ze het wel zo)
Blijft lastig om dat soort informatie uit henzelf te krijgen he.... (niet dat we het zelf altijd zo goed weten als we niet lekker in ons vel zitten). We blijven proberen met zoonlief te praten over wat hem dwars zit als het een tijdje niet zo goed gaat, maar het blijft lastig. Bij jouw dochter heeft het dus helemaal niets met het poepen op zichzelf te maken? Dat ze dat moeilijk of eng vindt, of het niet aan de juf durft te zeggen als het mis is gegaan?
Wij hebben hier hetzelfde voor met onze oudste zoon. Hij is nu net 3 geworden. Hij is zindelijk sinds zijn 2jaar, zonder problemen. Na de zomervakantie vorig jaar had hij door constant ih zwembad te zitten en de natte zwembroeken geen besef meer van wanneer hij moest plassen. Dus toen zijn we voor de 1x moeten herstarten met zindelijkheidstraining. 1 letterkoekje bij pipi en 2 letterkoekjes indien kaka op het potje. half jaar later was het hier thuis een drukte van jewelste gedurende een week (door mijn job) en dan had hij waarschlk niet genoeg aandacht en dan konden we gelijk terug opnieuw beginnen. Dan met stickertjes kleven.. ik had een raster gemaakt en in het laatste vakje hing de foto ve cadeautje en dat mocht hij openmaken als hij telkens flink op het potje was geweest. nu is dus net 3 geworden er zijn -gelukkig- geen grote ongelukjes, maar hij is steeds zodanig aan het spelen dat hij 'vergeet' te plassen en dan heeft hij altijd een kleine natte plek in zijn broek.. Ik ben zwanger en door de hormonen heb ik soms wat minder geduld deze keer en ik weet dat ik geduldig moet blijven en rustig en weinig aandacht aan geven, maar soms is het me even teveel en zou ik soms iets kwader reageren dan nodig.. Maar ik zit ook een beetje met de handen in het haar hij loopt op zijn teentjes, ik zie hem wiebelen, maar hij wil niet op het potje en als hij dan uiteindelijk gaat, is zijn broekje al een klein beetje nat hoe moet ik hierop reageren ? wat kan ik nog doen om hem dit weer af te leren ? hij is een gevoelig ventje, sowieso.. en zoalng zijn kleine broer zijn eten kreeg, wilde hij ook niet meer alleen eten. ik weet niet of hij zich wat spiegelt aan kleine broer die nog pampers draagt ik ben zwanger en misschien is dat voor hem ook een grote inpakt.. want hij beseft wel dat er een baby in mama's buik zit en ik er echt wel mee bezig én ik heb de indruk dat we dit meestal thuis meemaken en minder als hij uit logeren gaat.. of in de klas is het ook minder ik hoop dat jullie me nog wat tips kunnen geven uiteindelijk plast hij wel op het potje, maar hij is gewoon steeds wat te laat en ik heb schrik dat als ik niet reageer, hij gaat denken dat het mag maar ik heb ook schrik dat als ik verkeerd reageer, ik het nog erger ga maken... hopelijk kunnen jullie me wat tips geven.
Dat hebben we hier ook een tijdje gehad, dat hij steeds net iets te laat ging. Nou ja, dan zit er maar een nat plekje in zijn onderbroek. Het 'knappe' is dan weer wel dat ze het gelijk stoppen zodra ze iets voelen, en dan alsnog naar de wc rennen. Ik heb daar nooit een punt van gemaakt. Is het een minidrupje dan mocht hij die zelfde onderbroek gewoon weer ophijsen. Was het wat meer, dan gaf ik hem een schone. Het is ook weer over gegaan, hij is bijna altijd op tijd met plassen. Dochter heeft het heeeeeel soms ook wel eens, maar echt bijna nooit. (en als ik heel eerlijk ben: ik heb het zelf ook wel eens, maar dat heeft iets te maken met bekkenbodemspieren die de tweede zwangerschap niet helemaal goed hebben doorstaan, dus als ik moet niezen of lachen of hoesten of springen... dan moet ik rennen!)
ja, misschien moet ik inderdaad gewoon hélemaal niet reageren en gaat hij het vanzelf terug afleren.. ik hoop het in alle geval ik herken de last vd bekkenbodemspieren zeker ook. als ik moet niezen en ik moet net naar het toilet, moet ik ook hard rennen
Ik heb niet alles gelezen maar je dochter wil geen luier om snacht om dat ze te groot voor is ( in haar beleving) Zat zo denken wat ik zal doen (hoop niet dat het gebeurt maar ik kan nog altijd niet in de toekomst kijken). Ikzou samen met haar leuke luier broekjes kopen (die van de reclame die dunne) Een pak in haar kamer leggen samen met haar en tegen haar zeggen. Mocht je hem om willen dan mag je hem zelf aan trekken en als hij ''vol'' is zelf uit trekken en in de prullenbak doen. Dan kan ze zelf kiezen ja of nee of misschien laten denken dat ze het zelf stiekem doet. Dan heeft z daar een stukje controle om en is het aan haar wat ze er mee zal doen. Moeilijk hoor
Sorry, geen tijd om alle reacties terug te lezen. Maar dit probleem hadden wij ook. En soms nog. Wat wij gedaan hebben is geen luier om. Als ze plast geen big deal ervan maken, maar ze is nu een grote meid, en grote meiden ruimen ook zelf de rommel op. Dus zelf boven schone kleertjes pakken en aantrekken, en daarna zelf de rotzooi die evt gemaakt is op de vloer opruimen. Ook.zetten wij haar nu iedere 2 uur op de wc, en zorgen dat ze alles goed uit plast. Vaak plaste ze namelijk alleen net de druk eraf zodat ze weer kon gaan spelen. Gevolg: half uur later toch alles weer nat. Sinds we dit zo doen gaat het een stuk beter! Ipv 8 broekjes op een dag vies is het nu terug naar Max 4 per week. Maar we zijn hier nog maar voor de 2e week mee bezig... Alleen voor de nacht weet ik niet. Daar is ons meisje nog niet klaar voor. Maar als ze zo ver is wil ik het zo gaan doen: Als wij naar bed gaan op het potje. En sochtens als ze wakker is eerst op het potje, en dan de rest. Het potje blijft op haar kamer. En MAMA of PAPA maakt hem sochtens schoon. Als ze nachts dus wakker wordt kan ze op het potje, en weer in bed. Ze hoeft ons dan niet te roepen. Succes iig! Weet hoe vermoeiend het kan zijn!