Hallo allemaal, Ik ben nieuw op dit forum, maar heb een vraag of iemand ervaring heeft met een soort gelijke situatie. Ik zal eerst even in het kort uitleggen. In maart 2011 ben ik moeder geworden van een dochter na de 1e IUI poging. Na een jaar zijn we weer gestart met de IUI behandelingen. De kwaliteit van het zaad zat gemiddeld tussen de 1-5 miljoen na opwerken, met 1 uitschieter van 21 miljoen. De 5e IUI behandeling was succesvol en ik was weer zwanger. Na een extreem zware zwangerschap hebben we deze in januari, een dag voor de 24 weken, beëindigd ivm triploidie bij ons meisje (was niet verenigbaar met het leven). Nu is onze wens, net als bij jullie allemaal, enorm sterk dus zijn we weer begonnen met de IUI behandelingen. Deze behandelingen zijn bij ons van toepassing omdat mijn cyclus gestimuleerd moet worden, voor de eisprong, de eisprong zelf en ook na de eisprong. Vandaag hadden we eigenlijk onze 4e IUI behandeling. De 1e IUI waren er 1,95 miljoen zaadcellen, 2e IUI 48(!) miljoen, de 3e IUI 0,00 (sporadisch een enkele zaadcel gezien) en vandaag bleek dus weer dat er geen levende zaadcellen te zien waren, zeer sporadisch. Met deze kwaliteit komen we dus alleen in aanmerking voor ICSI. Mijn man is nu doorverwezen naar de uroloog om te kijken of hier een oorzaak voor te vinden is. Ik ben erg benieuwd of er meer van jullie dit ook mee hebben gemaakt en wat hier een oorzaak van was. En of dit dus ook weer verbeterd is. Het is ons wel duidelijk gemaakt dat ook middels ICSI erg moeilijk zal worden, ik ben echter zeker bereid om die behandelingen te ondergaan... Mijn gynaecoloog is van mening dat we eerst de uroloog zijn werk moeten laten doen en vervolgens kijken wat de zaadkwaliteit is, en daarvan afhankelijk doorgaan met IUI of starten met ICSI. Dit is natuurlijk logisch omdat de slagingskans met een verbeterde zaadkwaliteit hoger zal zijn. Dus, zijn er meer die dit herkennen en wat was het gevolg? Ik hoor het graag... Want afwachten voelt als nutteloos... De tijd tikt toch door... En tja, die term die mensen gebruiken; 'je krijgt wat je verdient' :x ARGH!!!! Groetjes
Is je man ziek geweest, koorts gehad of antibiotica gebruikt? Koorts kan een nadelig effect hebben. Als de zaadkwaliteit al minder was, kan het zelfs desastreus zijn. Hier zaten we meestal tussen de 3 en 10 miljoen. Na koorts tijdens de eerste productie helemaal niks gevonden, voor de zekerheid nog een keer (omdat we net een punctie gehad hadden en alles anders voor niks was geweest) en toen zijn er gelukkig een paar levende bruikbare zaadcellen gevonden. Hier dus een rampzalig effect! Het is nog zeker vier maanden zichtbaar geweest in de kwaliteit. Succes!
Ik denk dat je zo weer zwanger kan worden, aangezien je zwanger ben geworden met IUI, zal ik verder niet druk om maken. ICSI is een uitkomst voor jullie na al die testen en ik zou zeggen dat je ervoor moet gaan. Ze hebben slechts 1 goede zaadcel nodig voor voor de eicel. Mijn vriend is ook vermindert vruchtbaar. Eerst even schrikken. Maar wel zwanger geworden door 1e ICSI
Mompelientje Voor ICSI heb je wel levende zaadcellen nodig. Als er helemaal niks in zit, is ICSI ook geen optie. Maar dan zou je misschien uit komen bij TESE plus ICSI. Dus dan zijn er zeker nog wel mogelijkheden. Maar het is niet zo dat een eerdere zwangerschap garanties geeft voor een volgende. Er zijn stellen die makkelijk zwanger worden van een eerste, maar waarbij het daarna niet meer wil lukken. Dus je er niet druk om maken, vind ik een beetje gemakkelijk gedacht... Tuurlijk maak je je er druk om, zeker na zulke tegenvallende uitslagen. Het is afwachten wat er op je pad komt. Natuurlijk moet je er voor gaan en positief blijven. Maar ICSI is geen wondermiddel. Dat het bij jullie de eerste keer raak was, wil niet zeggen dat het voor een ander ook meteen werkt. Ik vind je berichtje een beetje makkelijk en luchtig overkomen, al is het vast goed bedoeld.
goedemiddag, drie weken geleden hebben wij te horen gekregen dat er geen levende zaadcellen gevonden zijn bij de liefde van mijn leven. Dit was natuurlijk een slag in ons gezicht... even zie je je droom in diggelen vallen. maar nu weet ik niet wanneer er sprake is van dood zaad. dat is de term die mijn man gebruikt. we zijn ook al doorverwezen naar het umcg voor een second opinion. en moet zeggen dat ik al heb gezien dat iedereen er op zijn eigen manier mee om gaat en andere trajecten doorstaat. ervaar nu ook een overflow aan informatie die ik van internet pluk. LANG LEVE GOOGLE
Ik dacht dat haar man levende zaadcellen heeft voor de ICSI. En dat ik zeg niet druk maken, bedoelde ik dat stress de boosdoener is van het niet lukken. het klinkt misschien makkelijk gezegd dan gedaan, maar blijven focussen en positief blijven is voor mij de sleutel. Ik weet zelf niet hoe oud haar man is, iedereen heeft een biologische klok.
MarLin Dat is schrikken! De zaadkwaliteit kan wel heel erg verschillen, dus wie weet is de volgende uitslag beter. Zaadcellen worden elke drie maanden opnieuw aangemaakt, daarom is het verstandig om minimaal drie maanden na het eerste onderzoek nog eens te testen. Anders test je dezelfde voorraad en weet je nog niet of het een structureel probleem is. Ik hoop dat je dan beter nieuws krijgt! Hier op het forum is een speciaal topic voor meiden wiens partner geen levende zaadcellen heeft: Geen enkele zaadcel gevonden-deel 6. Je vindt het bij MMM-clubs, onder het subforum Kinderwens. Ik denk dat je daar wel aansluiting kunt vinden en je vragen kunt stellen.
Bedankt allemaal voor jullie reacties. Bij mijn man, 38 jaar, zijn nog zeer sporadisch levende zaadcellen gezien. Inmiddels is hij bij de uroloog geweest en in eerste opzicht waren er geen bijzonderheden. Hij krijgt nog een uitgebreide echo, bloedonderzoek en algemeen zaadonderzoek. Hier krijgen we dan eind oktober de uitslagen van. Hij heeft wel een half dagje zich niet helemaal lekker gevoeld en wat verhoging gehad, een aantal dagen later hadden we onze 2e IUI met 48 miljoen zaadcellen... Maar omdat het nu 2 behandelingen achter elkaar maar zeer sporadisch is te vinden zijn de fertiliteitsartsen en uroloog van mening dat dat niet een oorzaak kan zijn. En tja, we hebben een zeer heftig jaar achter de rug, een jaar geleden was ik zwanger en ben ik met 18 weken opgenomen ivm alvleesklierontsteking, zeer zwaar ontregelende, te snel werkende, schildklier, leverproblemen, maagproblemen... Ik heb toen oa sondevoeding gekregen en in het nieuwe jaar weer thuis gekomen van het ziekenhuis. Een week later kregen we te horen dat ons meisje triploidie had, waarna we dus besloten om de zwangerschap af te breken. Op dat moment was ik dus, op een dag na, 24 weken zwanger en 15 kilo afgevallen (en nee, dat was niet bepaald nodig...) Uiteraard is die periode van afscheid, rouw en verdriet zwaar, maar zijn ook gelukkig met de wijze waarop we afscheid van haar hebben kunnen nemen... Zij heeft voor altijd een plek in ons hart! Daarnaast heeft mijn man in mei te horen gekregen dat zijn baan, waar hij 19 jaar werkzaam is, vanwege bedrijfseconomische redenen, opgezegd wordt. Inmiddels zit hij 3 weken thuis. Uiteraard heeft hij hier stress van gehad en behoorlijk mee in zijn maag gezeten. Maar als we terug kijken zou het dan niet te verklaren kunnen zijn dat het bij de 2e behandeling zoveel was, toen was hij ook al een tijdje op de hoogte. Ook daarover denken de artsen dat dat niet de oorzaak is, je zakt dan niet naar 0.0 tot tweemaal toe. We moeten helaas nog gewoon geduld hebben, ik kan even van de hormonen af stappen en mijn lichaam eens even de tijd geven om goed te herstellen van alles en zelf te regelen... De uroloog gaf tevens aan dat hij het wel heel vreemd vond... Dat vind ik dan wel een beetje 'raar' klinken, niet veel belovend. En inderdaad, dat 'zo' zwanger worden geloof ik niet meer zo in, ook mijn lichaam heeft de hormonen heel hard nodig om alles te doen voor een goede eisprong en een innesteling te krijgen. Zonder hormonen gaat dat nooit lukken, ook volgens mijn gynaecoloog. Ik ben echter wel iemand die zeker niet met de pakken neer gaat zitten, overal positief blijft (zelfs positief blijven wanneer de gynaecoloog zegt dat hij zich zorgen maakt over je kindje), mijn motto was immers, je eigen pas zorgen maken als het zover is. Nu is dat natuurlijk allemaal wat anders met wat we meegemaakt hebben, maar ben nog steeds iemand die zijn hand niet omdraait voor medische behandelingen etc. Blijkt ook wel weer dat we, meteen na het krijgen van het groene licht van de preconceptie poli, de zware zwangerschap en het verdriet om je overleden kindje vol goede moed doorgaan naar de fertiliteitsbehandelingen en risico op weer een zware zwangerschap... Maar goed, zoals ik begrijp van jullie zijn er zeker nog mogelijkheden. Ik moet alleen even schakelen, lukt me inmiddels redelijk, dat het allemaal wat langer gaat duren als gehoopt. Sorry voor het lange en misschien onduidelijke verhaal... Groetjes