Hoi, Ik vroeg me af hoe jullie het voor elkaar krijgen om positief te blijven denken in het hele mmm-traject. Mijn man en ik zitten voor ICSI in Gent. We zijn doorverwezen ivm een mogelijk TESE voor manlief. In Gent begon het positief, er waren toch zaadcellen gevonden. Daarnaast loopt er een studie, waardoor je één poging gratis krijgt. Daar mochten we aan deelnemen. Alles zag er prefect uit: bij manlief toch nog 4 rietjes zaad in kunnen vriezen en bij mij was er niks mis. Tot een aantal weken terug: ik heb een AMH van 0,77, erg laag dus, en de studie valt af. Jammer, maar goed. Daarnaast zijn er vervolgens bij manlief helemaal geen levende zaadcellen meer gevonden. Uit 5 pogingen zijn er dus 4 rietjes ingevroren. We zouden 8 december mogen starten. Op naar Gent, alle recepten gehaald, alle data en acties besproken, helemaal goed. Zitten we in de auto, worden we gebeld: het kan niet doorgaan! Manlief moet mogelijk een acute TESE en de urologen hebben vakantie op het moment van de punctie!! Dus weer uitgesteld. Nu mogen we in januari starten. Ik weet dat het allemaal op zich nog best snel gaat, maar ik vind het af en toe toch echt moeilijk om positief te blijven. Hoe doen jullie dat? Groetjes!
Ik heb geen idee. Ik ga gewoon maar door. Soms voel ik me eerder wanhopig dan positief. Veel praten met lotgenoten, dat helpt bij mij.
Jeetje wat een tegenvaller. Ik zit er op zo'n moment bij een tegenslag even helemaal doorheen maar op de een of andere manier krijg je bij iedere behandeling weer hoop en een positief gevoel en gezien de wens zo groot is blijf je gewoon maar doorgaan. Veel sterkte bij het verwerken van deze tegenslag en heel veel succes in 2012!
ik snap het heel goed dat dat lastig is, positief blijven. Wij zitten in een vergelijkbare situatie: na TESE 2 rietjes zaad en nu wachten op ICSI. Eerlijk gezegd ga ik uit van een negatieve uitslag; dan kan de teleurstelling niet zo hard aankomen.....maar ja........misschien gaat het toch wel lukken!! Ik zou zeggen: laat alles toe qua gevoelens; je hoeft niet geforceerd positief te blijven!!!! Het gaat erom of je merkt dat je negatieve gevoelens je te veel beheersen of effect hebben op je omgeving! Dan zul je moeten proberen er iets aan te doen. Denk aan meditatie (mindfulness), lotgenoten, psycholoog, goed voor jezelf zorgen..etc etc sterkte!
+1 Zoek vooral lotgenoten op praat met ze hun snappen precies wat jij meemaakt. Tis al moeilijk genoeg Zelf heb ik een geweldig topic vol met lotgenoten waar ik veel steun van krijg als ik dr doorheen zit en natuurlijk krijgen ze dat ook weer terug Dikke knuf
Bedankt voor jullie reacties meiden! Het is gewoon moeilijk allemaal. Alleen al de vraag of het gaat lukken... Daarnaast het afwachten, alles uit handen moeten geven en maar vertrouwen dat alles goed gaat. De ene keer kan ik er beter mee om gaan dan de andere keer. Ik denk dat ik ook gewoon bang ben voor het onbekende. Ik moet (volgens mij) de hoogste dosis gaan spuiten die er is, 300 menopur, en ik ben serieus bang voor wat dat met mij gaat doen. Probeer er nu weer een positieve wending aan te geven, heb al een visionboard gemaakt (the secret) en ga daar heilig in geloven! Merken jullie ook dat als je positief bent, je dan bang bent dat een klap extra hard aan zal komen en dat wanneer je je rot voelt, je het gevoel hebt dat je juist positief moet zijn, omdat dat beter voor het proces zou zijn? Zo dubbel...
Heel herkenbaar allemaal. En jeetje kiekske, wat klote dat de poging is afgebroken! Maar... Je hoeft toch niet altijd positief te zijn? Het is juist goed om de wanhoop en het verdriet ook toe te laten. Dat emmertje word steeds voller, en soms moet het even leeg. En daarna kan je er weer tegenaan. Een mislukte poging geeft zo ontzettend veel verdriet. Maar dan kijk je weer tegen een nieuwe poging aan, en dan komt langzamerhand de hoop weer terug. En dan komt dat positieve gevoel vanzelf. Het zwaarste is de vraag of het ooit wel gaat lukken. Het zou zoveel schelen als er iemand tegen je kan zeggen dat het met zekerheid wél gaat lukken, en dat het alleen nog maar de 'wanneer' vraag is. (Trouwens... Ik ben ook in Gent onder behandeling geweest, ook in verband met een TESE die uiteindelijk niet nodig bleek. Maar ze hebben wel vaker de neiging om heel laat te bellen. Wij werden een keer gebeld dat een cryo terugplaatsing niet door ging, en toen reden we al op de ring bij Antwerpen... Das dan dus wel mooi kut...)
@ Kiekske; Gewoon dom doorgaan!! Eigenlijk heb ik niet echt veel hoop meer, maar toch komt elke keer de klap hard aan. Lijkt wel of het steeds harder aankomt..!! Voor manlief ben ik dan ook 1 dag niet te genieten..!! Manlief is wel heel erg positief, hij is er nog van overtuigd dat we een kleine krijgen! Oh ja, ik las dat je een lage amh hebt.. Ik ook! Ik heb een amh waarde van 0,2 (is afgelopen maart gemeten), en ik ben nog maar 26, dus weinig eitjes op voorraad.. Dus daarom hebben we er de vaart in gehouden.. Mag ik vragen hoe oud je bent..?? Balen dat de poging is afgebroken, ze weten toch ook wel eerder dat die artsen een bepaalde tijd op vakantie zijn..!!
Hoi! @beginneling: het is idd dom doorgaan. Ik heb een aantal dagen wel even een dip gehad, maar nu gaat het wel weer. Sta er weer wat beter in. Manlief blijft ook superpositief, ik wou dat ik wat meer van hem had wat dat betreft... Mijn AMH is 0,77 en ik ben net 30 jaar. Ik geloof dat een AMH van tussen de 2 en 5 het beste is, dus daar zitten we wel wat onder. Gelukkig heeft het ZKH er ook alle vertrouwen in en dat stelt me wel weer een beetje gerust. @Karen: ik hoop dat wij snel hetzelfde resultaat dan dat van jou/ jullie mogen hebben!!! Supergoed nieuws, geniet ervan!!! Ik hoop dat het aan Gent ligt Dat van die vakantie van de uroloog is gewoon zwaar balen, maar nu wordt 2012 gewoon ons jaar! Ik moet me melden wanneer ik weer ongesteld word (start in spontane cyclus) en dat is 1 januari! 3 Januari zou ik dan mogen beginnen. Vind het doodeng allemaal, maar we gaan ervoor!!