Hallo dames Na een zware tijd na de bevalling van mijn Dochter die nu inmiddels 7 jaar is,.. Hebben we toch weer besloten om voor ons Tweede kindje te gaan.. Wel vind ik dit enorm spannend! Waarom Omdat ik naar mijn bevalling totaal geen rosé wolk gezien heb! Wat heb ik mij toen ellendig gevoeld ! Liever denk ik daar niet meer aan terug ! Postnetale depressie is echt vreselijk ! Gelukkig ben ik er zelf ( met behulp van vrienden/familie ) bovenop gekomen! Dat heeft zeker ruim een jaar geduurd.! Daarom heeft de keuze tot een tweede wondertje lang op zich laten wachten ik was en BEN Tog heel erg bang dat dit weer terug komt! Alhoewel alles nu goed gaat binnen de relatie en alles er omheen ! Dat was toen niet het geval! Dus dat zullen wel factoren zijn geweest die er toe hebben geleid dat ik een depressie kreeg mede ook door de hormonen natuurlijk ! Hebben dames hier ook last van gehad ? En bij een tweede kindje kwam die depressie toen terug? Of juist niet! Beleefde jullie toen de tijd na de bevalling anders? Wel leuk en fijn? Wel die rosé wolk? Ik zou zo graag willen meemaken en voelen om wel op die rosé wolk te zitten ! Voel me nu overigens vaak schuldig naar mijn dochtertje dat ik me toen zo gevoeld heb ! Gelukkig heeft zei dat toen niet meegekregen ! Ik geniet volop van haar! Ze is mijn allesie!
Het verloop van een eerste zwangerschap zegt niks over een volgende. Het voordeel is dat je meteen aan kunt geven hoe het bij de eerste gegaan is en ze er alert op gaan zijn.
Mijn zus kreeg na de eerste een hele zware pnd, ze is een tijd opgenomen geweest omdat ze thuis niet kon slapen en heeeel angstig werd. Bij de tweede was ze daar ook bang voor, dat het terug zou komen, dus ze hadden van te voren al van alles geregeld qua hoe ze bv moesten handelen als het toch niet goed ging, vk was op de hoogte, ze kregen extra kraamzorg en iemand die sowieso heel ervaren was en waar ze écht op kon leunen qua praktische hulp maar ook qua mentale ondersteuning. Geen pnd na de tweede. En bij de derde was die angst er natuurlijk ook weer, maar wederom alles van te voren op 'stand-by' gezet, en weer totaal geen pnd. Na de derde danste ze in de kraamweek door de kamer, echt zoooo anders dan na de eerste! Ik heb zelf geen echte pnd gehad geloof ik, maar vond het wel héél heftig na de geboorte van de oudste; zij bleek ook gezondheidsproblemen te hebben en daardoor veel te huilen, dat was echt een pittige tijd. Bij de tweede was ik ook bang dat het zich zou herhalen, maar het was echt minder heftig, ik kon het mentaal veel beter aan. Wel kraamtranen gehad, kreeg in de kraamweek 's avonds soms ineens zo'n 'klap' van hormonen en kon dan alleen maar huilen. Maar gelukkig waren dat écht gewoon kraamtranen, want na de kraamweek nergens meer last van.
Hai meid! Heel herkenbaar... Ik heb een dochter van 11 jaar. Ik kreeg bij haar in de zwangerschap ( 4maanden) al een depressie. PPD...dit is doorgaan in PND. Veel angst en dwang klachten erbij ook. Pas toen mijn dochter een maand of 8 was ging het wat beter. Was een hele heftige tijd voor mij en mijn omgeving en ik heb echt een vreselijke tijd gehad. Zelfs opname geweest omdat ik tijdens de zwangerschap niet alleen thuis durfde te zijn. Wat de mooiste tijd van je leven had moeten zijn wordt een nachtmerrie. Ik heb altijd een tweede kindje gewild. denk vanaf mijn dochter 2 was dat ik het wel wilde. En ik wilde het ook zo graag op een leuke manier meemaken. We zijn nu 10 jaar verder en het bleef knagen. Ik ben ook als de dood dat het nog eens gebeurd, maar ik wil mijn leven niet meer laten leiden door die angst. Dus we hebben pas besloten om er toch voor te gaan onder zeer goede begeleiding. Ik sta nu al aangemeld bij pscyh en gyn. Zodra ik zwanger ben kan ik gelijk terecht en krijg ik waar en als nodig hulp. We waren na 4 maanden al zwanger maar is helaas miskraam geworden na 5 weekjes. Wil het nu nog meer! Een tweede kindje. Ik heb dat gevoel ook naar mijn dochter gehad maar juist door wat ik heb meegemaakt ben ik extra dankbaar en geniet ik nu veel intenser van dat wonder wat van mij is. Dikke prijs betaald maar heel erg waard. Wil dit natuurlijk niet nog eens meemaken. En ik hou er rekening mee dat het weer kan gebeuren. Maar ik ben er niet meer bang voor. En ik ga als ik weer zwanger mag worden van elke week die ik oke ben EXTRA genieten. De hulp die ik heb ingeschakeld vooraf geeft me wel heel veel rust en daardoor durf ik het toch aan. EN ik ben 38, ik kan gewoon niet meer wachten dus het was nu of nooit. Ik wil later geen spijt hebben dat ik niet voor mijn wens voor een tweede kindje ben gegaan. Misschien ook idee voor jou de zorg vooraf en tijdens een nieuwe zwangerschap? Slik(te) je trouwens medicatie?
Wat heftig allemaal zeg! En wat knap dat je/jullie dan toch voor een tweede kindje gaan. Mijn advies: ga naar de ha, vk of gyn en bespreek dit. Zorg ervoor dat er een goed plan ligt om bij het eerste signaal direct in te grijpen. Als je direct ingrijpt en direct de juiste zorg hebt kan je veel voorkomen. Er zijn speciale programma's voor postnatale depressies waarbij indien nodig ook het kindje wordt betrokken. Veel sterkte en ik hoop dat alles goed gaat!