Privacy puber op school

Mijn ouders konden dat al, via een website hadden ze een overzicht van mijn cijfers, m’n absentieoverzicht en van de keren dat ik te laat was gekomen. Ik vond het verschrikkelijk.

 

Precies. Ik heb wat afgespijbelt, ben een periode meer niet dan wel aanwezig geweest. Een week geschorst, haalde ook echt wel eens een één en was regelmatig te laat. Maar puntje bij paaltje wel met gemiddeld een 7 m’n VWO+ gehaald. Ouders hoeven niet alles te weten.

 

Nou, die helikopter-ouders die overal zo krampachtig bovenop zitten, jeuk krijg ik ervan.

Ik kan me niet voorstellen dat het goed is voor een kind als ouders zich overal mee bemoeien en elk dingetje weten. Soms moet je als kind gewoon plat gezegd op je b*k gaan om iets te leren. Bovendien was ik zelf zo’n type dat echt niet iets ging doen of laten omdat mijn ouders zeiden dat ik het wel/niet moest doen. Ik wilde (en wil) zelf ervaren hoe dingen zijn/acties uitpakken en ja, dan bedenk je je achteraf misschien dat het niet zo handig was hoe je iets hebt aangepakt, maar dat zijn m.i. juist de dingen waar je van leert.

 

Het ligt er natuurlijk helemaal aan hoe je als ouder met die informatie omgaat.
Op de school van mijn pubers wordt ook alles geregistreerd en op het ouderportaal kun je de cijfers en absentie inzien.
Ik bekijk dit echt niet dagelijks, maar het is wel fijn om een beetje te weten hoe je kind er voor staat.
Als er een keer een onvoldoende wordt gehaald, val ik daar helemaal niet over en benoem het vaak niet eens.
Van tijd tot tijd bespreken we natuurlijk wel hoe ze er voor staan. Ik merk dat het hier juist gewaardeerd wordt dat je interesse hebt in de prestaties. Mijn zoons zien het echt niet als bemoeien ofzo.

Onze oudste zoon heeft ook een app op zijn telefoon waarmee ik hem kan volgen.
Deze "straf" heeft hij gekregen nadat hij zich een keer enorm misdragen heeft.
Ik kijk er bijna nooit op en hij is zich inmiddels maar amper bewust dat hij deze app heeft.
Ik ben reuze blij dat deze techniek tegenwoordig bestaat! Mijn ouders hebben heel wat nageltjes afgebeten als ze niet wisten waar ik uithing. Daar was ik me niet van bewust en mijn kinderen zijn zich daar nog steeds niet van bewust.

Ik vind het lastig om te beoordelen of deze maatregelen een kind belemmeren in de ontwikkeling.
Er zijn nog steeds een heleboel dingen waarmee een kind onderuit kan gaan of teleurstellingen te verduren krijgt.
Je kunt de jeugd van nu ook absoluut niet 1 op 1 vergelijken met "onze" tijd.
Er komen hele andere dingen op ze af en er wordt enorm veel van ze verwacht. Ik denk dat het alleen maar fijn is als je ouders met je meedenken/ meeleven.
Er bestaat mi een verschil tussen bemoeien en alle kolen uit het vuur halen, of meeleven en begeleiden.

 

Dat is waar, maar ik spreek je nog wel over een aantal jaren.
Het feit dat je als ouder bepaalde dingen van je kind weet, wil natuurlijk nog niet zeggen dat je kind vervolgens precies doet wat je als ouders verwacht/ wil.

Er zijn heel veel dingen waar je je kind niet voor kunt behoeden, maar als je als ouder je kind kunt stimuleren om bijv harder te werken en daardoor niet te blijven zitten, zie ik niet zo goed waarom het voor het kind beter zou zijn om te blijven zitten. Dat harde werken moet een kind uiteindelijk toch zelf doen ( of niet).

 

Ik had ergens gelezen dat het juist goed is voor een puber om zich af te kunnen zetten. Dat losmaken van de ouders heeft een nut.

Altijd alles maar weten..... als moeder is dat misschien erg fijn. Maar is het wel zo goed voor het kind zelf?

Ik heb er een dubbel gevoel bij.

 

Ah ja, maar ik bedoel ook niet dat je je kind het helemaal zelf uit moet laten zoeken. Er zit nog een heel gebied tussen alles en niets. Natuurlijk zou ik mijn kinderen dusdanig willen stimuleren dat zij het beste uit zichzelf (kunnen) halen. Als mijn kind stelselmatig spijbelt dan wil ik dat weten. Spijbelt mijn kind een keer een les, dan hoef ik dat niet gelijk te weten.

 

Maar dat is dus het verschil tussen dagelijks het ouderportaal checken, of maandelijks.
En of je je kind er meteen op aanspreekt, of soms net doet of je iets niet gezien of gehoord hebt.
Ik ben alleen maar blij met de hedendaagse techniek.
Het gaat er om hoe je die gebruikt.
Vroeger was die techniek er niet, maar had ik ook wel vriendinnen wiens moeder hun huiswerk controleerde of hun dochter achterna reed om te checken waar ze heen ging.
Er is dus weinig nieuws onder de zon.

 

Denk je dat mijn moeder niet wist dat ik op vakantie 's nachts de tent uit sloop? Of dat ik stiekem rookte (alsof je dat niet ruikt) of spijbelde ( leraar heeft haar gebeld)?
Toch zei ze er zelden iets van.
Nu weet ik precies waar mijn zoon uithangt en hoe vaak hij absent is. Ik zeg er zelden iets van.
Weinig anders dus.
Natuurlijk heb je ouders die bovenop hun kind zitten, maar die had je vroeger ook.

 

Maar omdat de techniek er is, is de verleiding voor veel ouders denk ik groot/groter om hun kind wel helemaal te monitoren. En dát kon vroeger toch echt niet. Natuurlijk, vroeger waren er ook al overbezorgde ouders, dat is van alle tijden, maar nu wordt het veel meer gefaciliteerd. En dat vind ik niet nodig.

Mijn moeder wist het vroeger echt niet hoor als ik gym skipte door een zelf geschreven briefje met mijn moeders nagemaakte handtekening eronder in te leveren. Of als ik wiskunde spijbelde. Of als ik ‘s morgens naar school belde terwijl ik deed of ik mijn moeder was om mezelf ziek te melden. Of dat ik stiekem rookte (wat ik heeeel vies vond en ik snel klaar mee was).

 

Ik sta aan de andere kant. Ik ben docent en mentor. Ik hou van magister
Ouders kunnen nu nl zelf hun kind in de gaten houden. Zij zijn zelf verantwordelijk voor hun kinderen. Nu heb ik tenminste geen ouders meer die zwaar verontwaardigd aan komen dat hun kind er zo slecht voor staat of zelfs blijft zitten.
In dit soort gevallen verwijs ik naar Magister en het feit dat ze het over hun eigen kind hebben en codes hebben gekregen.

In hoeverre je controleert dat ligt dan weer aan jezelf. Sommige ouders slaan inderdaad door en het gebeurt alle kinderen weleens dat ze te laat zijn of eruit gestuurd worden.

Maar eens in de zoveel tijd de cijfers en de absentie van je kinderen checken is niets mis mee.

 

Ik denk dat verreweg de meeste ouders er heel behoorlijk mee om kunnen gaan.
Waarom zou je als ouder de behoefte hebben om je kind constant te monitoren?
Natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar die zijn er altijd geweest.
Dat het kan, wil nog niet zeggen dat het ook meer (extreem) gebeurt.
Ik voel die verleiding iig totaal niet en de ouders die ik spreek ook niet ( mijn zusje kijkt juist nooit omdat ze haar zoon gewoon vertrouwt. Die gaat straks dus zakken omdat hij er belabberd voor staat en zij weet daar niks van. Is dat beter???!!).

Die nepbriefjes en neptelefoontjes, dat gebeurt nog steeds en dat komt dus niet bij " ongeoorloofd afwezig" te staan ( ook al zal de school, net als vroeger, twijfels hebben bij de echtheid)
Er zijn nog heeeeeeel veel dingen die pubers achter de rug van hun ouders om kunnen doen.

Op de school van onze kinderen wordt verwacht dat je de resultaten van je kinderen zelf in de gaten houdt en op tijd aan de bel trekt bij de mentor als je je zorgen maakt.

 

Het heeft zijn voor en nadelen allemaal..
Ik ben ook wel een moeder die sommige dingen (te?) goed in de gaten houdt.
Sinds kort mag ze alleen naar school fietsen en controleer ik haar met whatsapp locatie. Ik merk overigens dat mijn ‘controledwang’ wel afneemt naarmate ik meer vertrouwen krijg. Het is een proces, dat loslaten .

Op school is ze nu nog heel braaf en dat was ik ook wel. Verwacht op dat gebied niet zoveel problemen eigenlijk.
Buiten school eerder