ik heb gisteren de diagnose post traumatisch stress syndroom gekregen, na aanleiding van de bevalling. wist al langer dat er iets niet oke was, maar was wel duidelijk dat het geen postnatale depressie was. mijn bevalling van mila was snel en onverwacht (ene moment aan het shoppen in glasgow voor zwangerschapskleding die ik nooit heb gedragen, snachts water gebroken en 5 uur later een baby, dit allemaal 7 weken te vroeg) en kan me er nog maar heel weinig van herinneren. ik lig nu al weken wakker snachts, continu in mijn hoofd die ene nacht voor de geest proberen te halen in de hoop dat ik me iets meer herinner. heb van sommige mensen te horen gekregen dat ze wilden dat ze de bevalling niet konden herinneren, maar zo leuk is het niet. ik heb normaal gesproken een extreem goed geheugen, en de belangrijkste dag uit mijn leven is een groot vraagteken. ik weet wel wat punten, maar als ik er aan terug denk voelt het meer alsof ik dit in een film heb gezien dan dat het over mijn eigen leven gaat. nu heb ik maandag een afspraak met degene die de bevalling gedaan heeft om over mijn notes te gaan, wat er nou allemaal gebeurd is, maar wil eigenlijk weten of meer mensen dit hebben meegemaakt, en zoja, wat hen geholpen heeft.
Ik heb hier geen ervaring mee, maar ik wil je wel even heel veel sterkte toewensen! Hopelijk kom je snel te weten wat er op die belangrijke dag allemaal gebeurt is, en dat je het een plekje kunt geven. Liefs Minya
Wat een nare situatie zeg, heb er ook niet zo veel ervaring mee maar wellicht wel tips over je geheugen. Als je je iets moeilijk voor de geest kunt halen, werkt het meestal niet zo goed om dat heel geforceerd te proberen. Wat je eens zou kunnen proberen, is om aan de dingen er om heen te denken. Dus bijvoorbeeld het winkelen, of hoe het ziekenhuis eruit zag en soms komen dan andere dingen 'mee' als het ware. Wat misschien ook kan helpen is als je met degene die de bevalling deed in de verloskamer kan kijken. Dan heb je ook de omgeving die je aanwijzingen kan verschaffen. Het probleem met herinneringen tijdens de bevallingen is dat je zo onder invloed bent van hormonen en stress dat sowieso vaak moeilijk is herinneringen vast te houden. Dat gevoel van dat het lijkt alsof het een film is die over iemand anders gaat heb ik bijvoorbeeld ook heel erg. Heel veel succes maandag! Hoop dat je wat verder komt.
Jade, om te beginnen wil ik je feliciteren met Mila en natuurlijk heel veel sterkte wensen. En goed dat je gaat praten met degene die je bevalling heeft begeleid. Ik ben ook plots te vroeg bevallen (31w2d) en ik herken me heel goed in jouw verhaal het gevoel van de film en ik mis ook van alles en nog wat over mijn bevalling (en de eerste dagen daarna). Dit terwijl ik zelf goed en vlot ben hersteld van mijn bevalling. Ook ik ben gewend een heel goed geheugen te hebben, maar die hormonen en een totaal onverwacht vroege bevalling hebben ook bij mij een groot gat in mijn geheugen geslagen wat betreft die periode. Ter info: Ik zat 's ochtends met wat lichte buikpijn op mijn werk, belde voor de zekerheid het ziekenhuis, ben zelf naar het ziekenhuis gereden en liet daar mijn urine controleren omdat er aan een blaasontsteking werd gedacht, maar ik bleek atypische weeen te hebben en ook al ontsluiting. De weeenremmers hebben niet meer (genoeg) gewerkt en 's avonds ben ik in een ander ziekenhuis bevallen waar nog wel plek was voor mijn zoontje. Gelukkig heb ik voor mijn ontslag uit het ziekenhuis met de gyn kunnen spreken over mijn bevalling. Ik had echt het gevoel gefaald te hebben en was dan ook voortdurend hiermee bezig in mijn hoofd. (Ik had voor mijn zoontje van nog geen 1900 gram namelijk een knip en vacuumpompje nodig.) Ik weet nu dat ik het niet beter had kunnen doen en dat heeft mij veel rust gegeven. Verder heeft de gyn heel veel details en keuze momenten in kunnen vullen voor mij. Later bij de nacontrole hebben we het nogmaals besproken. Ik kan je dit dan ook echt van harte aanraden. Gewoon veel praten en als het je helpt een of meerdere potjes flink huilen.
Hoi, ik denk dat het tot op zekere hoogte normaal is dat je dingen van je bevalling kwijt bent en dat je je niet alles herinnert... dus probeer in ieder geval niet om je ALLES weer voor de geest te halen: dat zal niet lukken. Ik ben ook stukken kwijt, en dat is echt normaal, (had een vrij heftige thuisbevalling). Jouw situatie is natuurlijk heel extreem en Rosao's tips kunnen volgens mij ook erg goed werken. Verder zou je misschien wat kunnen hebben aan EMDR, dat is een behandelvorm die toegepast wordt bij PTSS en vooral zeer succesvol is bij eenmalige trauma's, zoals dat bij jou ook het geval is. Met deze behandeling ben je meestal met een paar sessies van je klachten af... Je moet dan wel een psycholoog of psychiater hebben die dit toe kan passen, niet elke psycholoog heeft dit geleerd, het is nog een relatief nieuwe behandelvorm namelijk... Heel veel sterkte!