ik was zelf 28, mijn man 29, 2 jaar getrouwd, dus daar geen opmerkingen over. Maar toen ik klein was, vroegen ze altijd of ik en mn broertje, met oma en opa op pad waren! NEE dat zijn mijn papa en mama!! Mijn ouders waren 35 met mijn geboorte en 40 toen mijn broertje geboren werd. Ze hebben er 7 jaar over gedaan om mij te krijgen, en toen nog 4 jaar voordat ze mijn broertje kregen. Toen was er nog niet veel mogelijk als het zwanger worden (in eerste instantie) niet lukte..
Ik herken het alleen ben ik 22! Was niet gepland maar ofk te jong ben; nee. Ik kan me ook echt irriteren eraan haha! Ook krijgk regelmatig de vraag of t een jongen of meisje is, terwijl het echt een meisjes meisje is. Roze, jurkjes, roze dekens, roze luiertas. Maar zonder dat zie je ook dat t een meisje is. Door haar geluid maar ook door haar MEGA wimpers
Ze kwam uit de reiswieg en had dus geen sokjes aan (wel een gewoon pakje en ik had een dekentje om haar heen). Mijn man stond letterlijk maar een seconde verder maar uit het zicht, dus dachten die mensen dat ik het hele park zo met haar was doorgewandeld ofzo
Pff, ben wel blij dat ik niet de enige ben! Ik werd er bij mijn eerste dochter echt constand op aangekeken toen ik zwanger was. Voelde me zeer ongemakkelijk in winkels en drukke plekken erdoor. En inderdaad van die mensen die dan gaan staan smoezen op een duidelijk zichtbare valse manier. Mensen keken en kijken nog wel eens heel dom als ze me mama noemt, zo van ohw?! Nu ik zwanger ben van nr2 en een kleintje heb van 18 maanden zijn de blikken soms nog raarder, word werkelijk waar soms nagekeken. Terwijl ik toch gewoon bijna 25 ben. Ik ben een keer met mijn dochter aangesproken door een hele brutale dame die mij vroeg of mijn dochter mijn dochter was en daarna volgde 'mag ik vragen hoe oud je bent?' waarop ik antwoorde 24. Ze schoot in de lach en zei ohww, ik dacht dat je 18 was ofzo. Nu weet ik dat ik soms ook alcohol niet meekreeg rond nieuwjaar en etc zonder ID en ik er dus erg jong uitzie. Maar ik vind het een naar iets dat mensen puur op looks bepaalde conclusies trekken en dan ook nog is op je neer gaan kijken terwijl ze helemaal niks van je afweten verder. Ik heb soms ook het idee dat ik me extra moet bewijzen en mensen sneller staan te kijken van bepaalde dingen daardoor bij mij. Zoals dat ik met mijn eerste in een draagzak liep en nu straks weer een in de draagdoek. Nou mensen vonden het FANTASTISCH, waarschijnlijk dachten ze dat ik 16 was ofzo. En zo nog wel meer van die dingetjes.
oh ja dat soort dingen! pff heel irritant, waar bemoeien die mensen zich mee? laten we het erop houden dat ze niet verder kijken dan hun neus lang is.
Ik was 26 toen mijn meisje geboren werd. Heb nog niet echt rare opmerkingen gehad over mijn leeftijd. Wel weet ik nog dat ik me bij het echocentrum heel jong voelde toen we de eerste keer bij het echocentrum waren. Dat waren toevallig allemaal vrouwen (3)van 35 jaar en ouder. Wel een lachwekkende opmerking van de oma van mijn man, die behoorlijk dementerend is. Ze lag in een roze wikkeldoek met een roze mutsje. Oma: ach, wat een mooi menneke.. Haha..
Hier ook hoor, ik ben 29 en heb 3 kids Maar ze kijken dan ook zo van: oh 3 kids wel kort op elkaar Ik trek me er niets van aan..
Nou... jij word voor jong aangezien. haha ik zat ooit met mn schoonzusje in het ziekenhuis, vraagt de arts. Is dat je moeder?? Ik ben 26 en zij 19 hahaha ik dacht ojeeee.. zie ik er zo oud uit? Of zij zo jong
Ik werd op mijn 20e voor het eerst moeder en nu op mijn 24e is ons tweede kindje geboren. Ik ben werkelijk nog nooit raar aangekeken en heb ook nog nooit het gevoel gehad dat ik me moest bewijzen. Ik heb een geweldig gezin, we hebben het financieel super voor elkaar en ik ben een week voordat ik van onze dochter beviel afgestudeerd én heb inmiddels een baan gevonden. Dus ik zou ook niet weten wat ik nog zou moeten bewijzen en tegenover wie.
Heel herkenbaar! Ik 20 jaar oud met mijn eerste. Mensen dachten altijd dat ze mijn zusje was of nichtje!
Ach er is altijd wat. Ik was 28 toen ik beviel, maar mijn vriend en ik waren toen pas een kleine 2.5 jaar een stel (voor die tijd vrienden). Koophuis samen, allebei een goede baan, kindje is gepland (voor zover dat kan), maar ja dit is toch allemaal wel heel snel?! Wij zijn mega gelukkig en onze familie ging ook uit hun dak van blijdschap en wat de rest ervan vind.....boeiend.
hier ook, 23 en trotse mamma, mjn vriend en ik hebben niet echt vervelende opmerkingen gehad(al vinden veel mensen 23 voor een vrouw een goede leeftijd om moeder te worden maar 23 voor een man te jong... maargoed) Ik gaf meestal als reactie terug dat wij al 5 jaar gelukkig samen zijn en waarom dan niet als je er toch aantoe bent! ja die van ons ook een volle bos haar en sinds 4 weken een echte kuif, onderhand meer een hanenkam en ik denk dat mensen altijd kijken naar mensen met baby's, ik betrap mezelf er ook op, baby's zijn magisch en niemand kan ze weerstaan! soms als ik mezelf onzeker voel kan ik ook ongemakkelijk worden van al dat gekijk, maar ik denk dat alle "nieuwe" moeders dat hebben ongeacht de leeftijd!
Ik had dit ook toen ik zwanger was (ben 27!), maar nu de kleine er is, is het me niet meer opgevallen. Misschien ben ik er gewoon niet meer zo mee bezig. Maar toen ik dus hoogzwanger was dacht ik wel dan mensen daarom naar me keken (was misschien wel helemaal niet...). Maar ik word standaard begin 20 geschat.
Ben ook 26 (25 toen mijn dochter werd geboren). Ik moet zeggen dat ik dit nog nooit zo heb ervaren. Maar moet ook eerlijk zeggen dat ik nooit zo oplet. Het kan me niet boeien wat een ander vindt. Wel herkenbaar is dat jongen/meisje? verhaal. Ik heb ook eens gezegd dat ze een jongetje is. En daarna zei ik dat mijn lievelingskleur roze is hihi.