hoi, ik weet even niet meer wat te doen! Ons zoontje van bijna 4 is echt onhandelbaar. Het is van zichzelf al wel een ‘druk’ kind wat inhoud, dat als hij zit te spelen wat hij best goed alleen kan doen maar nooit rustig. Het gaat altijd met luid praten/schreeuwen. En beweegt altijd. Het liefste speelt hij met lego of playmobiel oid. Maar hij luistert gewoon NIET. Heb voor mijn gevoel alles wel geprobeerd, straffen, belonen. Maar niks lijkt effect te hebben. Ook is hij heel vrij naar andere toe. Maar ook brutaal, hij kan een compleeg wild vreemde gewoon slaan als ik er bijvoorbeeld mee sta te praten. Straffen geeft hij ook gewoon niks om, hij blijft lachen. Hebben jullie nog tips?? Ik weet het echt niet meer..
Ik denk dat hij zijn grenzen probeert op te zoeken. Hoort beetje bij de leeftijd. Vooral kort en duidelijk zijn. En of hij wel of niet er iets om geeft er toch een consequentie aanhangen. Hier helpt afzonderen heel goed. Mn zoontje vind het vreselijk om op de gang te staan.
Bijvoorbeeld als we aan tafel zitten te eten en hij is aan het vervelen, krijgt hij een waarschuwing en bij nog een keer doen moet hij op de trap gaan zitten. Daar gaat hij vervolgens lachend op zitten en als de 3 min om zijn mag hij aan tafel gaan zitten waarna hij gewoon precies hetzelfde doet. Of bijvoorbeeld in de supermarkt, ik probeer dan van te voren duidelijke afspraken te maken maar alsnog dat hij gaat rennen of dingen pakt terwijl ik zeg dat hij het niet mag doen. Heb je tips voor me
Ja maar dit speelt al wel even. En dan gaat het wel weer even goed maar nu is het alweer een paar weken raak. En over een paar weken mag hij op school gaan starten maar ik durf hem op deze manier bijna niet te gaan brengen. Hij doet het overigens niet alleen thuis maar op het kdv vertoont hij hetzelfde gedrag.. Consequenties blijf ik geven maar lijkt dus echt niks te doen helaas. Hij vind bijv apart ook helemaal niet erg.
Weer van tafel af halen en op de trap zetten. Zodat de rest in ieder geval rustig kan eten. Nou ja rustig meestal breekt hij dan echt de hele gang af. Dus dan door naar boven. En als wij klaar zijn met eten mag hij weer naar beneden. Hij krijgt dan geen eten meer. Maar lijkt er dus eigenlijk niet van te leren.
Nou ja dat hoop ik natuurlijk ook. Alleen heeft hij vorige week tijdens het oefenen een paar keer andere kindjes geslagen. Dat wil ik gewoon echt niet hebben! Maar wil dat thuis ook weer niet te vaak benoemen omdat ik dan bang ben dat het interessant is. Ik herken het ook gewoon totaal niet van mijn dochter. Die is zo anders
Heel moeilijk. Ik zou eens ten rare gaan bij je huisarts en eventueel verwijzing naar opvoedpoli. Vaak kunnen ze je daar echt goed helpen. Het is geen schande dat te doen. T is juist ten goede van je kind. Hier eentje met ADHD stottert en stos. Heeft veel frustraties bij m gegeven die uitte in woede (vooral naar mij en mijn man in ons geval) en dat gaat na heel wat stotter en taal therapieën stuk beter. We werken nu aan stukje ADHD. Uit eindelijk heb ik een kind die veel gelukkiger gaat zijn en anders heb ik er alles aan gedaan wat in kon.
Misschien doe je het al maar kan je met hem praten over waarom hij dat doet? Is het aandacht teveel energie of iets anders. Benoem naar hem ook duidelijk en kort waarom iets niet mag. Niet slaan dat doet pijn. Probeer een toonhoogte zoals bij de supernanny. Dus lage strenge toon en op zijn ooghoogte aankijken (als hij wat verkeerd doet). Verder klinkt het als veel energie. Dus dagelijks veel naar buiten en fysieke dingen laten doen. Kan hij fietsen in de buurt of voetballen met buurtkinderen? Ga anders een wandeling maken of naar de speeltuin of het bos. Zit hij al op een sport (kleutergym of mini voetbal etc). Leren ze omgaan met anderen en kunnen de energie kwijt. Verder zie je vervelend gedrag ook vaker vlak voor ze naar school gaan. Ze zijn dan echt toe aan school en worden thuis vervelend. Bedenk dat school straks veel energie gaat kosten. En vreemde ogen van de juf ook kunnen dwingen. Een laatste tip is om een picto bord te maken of halen. Maak een indeling van de dag zodat hij meer structuur en duidelijkheid krijgt. Dat kan soms ook helpen.
Mijn zoontje heeft precies hetzelfde. Hij is vrijwel niet te corrigeren, hij gaat lachen. En op de gang zitten vind hij helemaal prima, het lijkt hem allemaal niet te boeien. En het slaan wordt ik echt helemaal gestoord van. Hij slaat ook echt hard. Op school doet hij het trouwens niet, hij is echt een voorbeeldige leerling. Ik heb bij mijn zoontje het idee dat dit een manier is om met spanning en prikkels om te gaan. Ik krijg inmiddels hulp van het jgt. Hopelijk gaat dit helpen. Mijn zoontje heeft trouwens autisme.
Dank je wel voor de reacties! Ik zal het rustig benoemen weer eens wat beter gaan doen want merk dat ik nu ook in een negatieve spiraal zit. Als ik het aan hem vraag zegt hij dat het door zijn buik komt. Hij is gevoelig voor gluten en koemelk. Maar daar houd ik al best wel rekening mee. Maar goed er zijn wel dagen dat hij er wel iets van binnen krijgt. Dus evt dat ik hier nog iets mee kan, misschien krijgt hij toch echt pijn aan zijn buik van bijv gluten, dat hij er toch allergischer voor is dan ik dacht. Ik ga ook eens informeren voor judo, om extra te leren hoe om te gaan met andere kinderen. Want ondanks dat hij zo lomp is heeft hij wel echt al vriendjes van het kdv waar hij ook bij in de klas komt en die wel ook vragen of hij komt spelen buiten school om. Dus hij zal ook wel lief zijn Maar het is ook wel frustrerend! Maar ben blij te lezen dat ik niet de enige ben, sorry voor de andere moeders want soms ga ik toch twijfelen aan mezelf!
Heel herkenbaar, hier ook een 4.5-jarige die momenteel tamelijk losgeslagen is... En school heeft het eerder erger gemaakt dan beter! Gewoon negeren wat je zegt, net doen alsof papa en mama niet bestaan als hij een vraag of opdracht krijgt. Ik heb het gevoel dat er pas geluisterd wordt als ik boos wordt. Soms denk ik wel eens: ik kan net zo goed gewoon meteen al boos opstaan, dan slaan we al een stuk over. Onze zoon is ook druk, wild en luidruchtig. Klein voordeel is dan wel dat hij dat alleen doet op vertrouwd terrein, dus thuis, op school of bij opa en oma. Op alle andere plekken is hij een lieve blonde engel (met duivelshoorntjes maar die zien andere mensen niet ) Anderen zeggen vaak tegen mij dat ze het zo bijzonder vinden dat mijn zoon zo beleefd is en goed luistert....nou, kom maar eens thuis kijken denk ik dan. Inderdaad consequent zijn, niet toegeven omdat er toch niet naar je geluisterd wordt en je chagrijnig van jezelf wordt. Ik baal er vaak enorm van de dat sommige dagen een aaneenschakeling zijn van mopperen en corrigeren en in de hal moeten staan. Maar mijn ervaring is wel dat het anders nog erger wordt. En ik hoor het echt van veel ouders, dat ze rond de leeftijd van 4 echt ongehoorzaam kunnen zijn.