Ons zoontje heeft in de eerste 6 wkn van zijn prillen leventje een rot start gehad en heel heel veel gehuild. Gek werden we ervan en vonde het moeilijk om daar mee om te gaan. Uiteindelijk was voor ons en de ha de maat vol. Mason spuugde namelijk ook hele veel en hij bleek refluxklachten te hebben. Na een weekje in het ziekenhuis te hebben doorgebracht is alles helemaal goed gekomen . We kregn een voorbeeldig slapend kindje en dit bleef ook tot Mason 10 maand oud was. Hij werd ziek en werd vaak wakker. Nadat hij bete was ,bleef hij hiermee doorgaan en zo ging alles van kwaad tot erger. 15x per nacht voor de speen eruit was niks. We hebben alles geprobeerd. Uiteindelijk hebben we de speen coldturkey afgebouwd en dat gaat super nu.Toch heeft hij nog vaak een handje van wakker worden. Hij wild an een aai over zijn bol of slokje drinken. Daarna gaat hij meteen weer slapen, maar soms kun je er weer 5x per nacht uit. Vorige week heb ik echt tegen mezelf gezegd dat het maar eens afgelopen moet zijn. Elke avond ga ik met een rotgevoel naar bed. Ik heb gezegd dat ik hem laat huilen, Prompt sliep hij die nachten weer door. Gelukkig Nu net werd hij weer wakker het is zo moelijk om te beslissen van ik laat hem huilen ,wetend dat hij van een aai over zijn bol direct weer gaat slapen. Maar toch wil ik hier vanaf ,ik wil dit rotgevoel niet meer. Elke avond ben ik er gespannen over. Al met al duurt dit al vanaf eind februari, heeft er iemand nog tips of herkent iemand dit? Alvast bedankt. Een radeloze moeder met chronisch slaapgebrek.
Ik herken het, alleen was het bij ons alleen de eerste 6 maanden zo en alleen bij het naar bed gaan. Telkens ook die spanning als je naar beneden ging, hoe lang zou ze niet huilen en hoe lang en hoeveel troostpogingen verder zal ze gaan slapen? Dat gevoel komt erg terug als ze soms een periode van verlatingsangst heeft en een paar avondjes na wat huilen in slaap valt. Gelukkig is het dan ook weer over, ik vreet mezelf dan echt op! Hier ging het uiteindelijk vanzelf wel beter, maar ik heb de tijd van laten huilen wel telkens iets langer gemaakt en ik probeerde haar in haar bed te troosten in plaats van haar uit bed te halen. Ik zou het zo aanpakken, steeds iets langer ertussen laten. Hij moet nu ook leren dat je niet om elke kik kan komen. Maar gewoon maar laten huilen is denk ik ook niet de oplossing, kan best zijn dat hij toch wat last heeft van verlatingsangst. Je kan het hem misschien wel een beetje uitleggen trouwens, vaak snappen ze meer dan je denkt. Gewoon zeggen dat hij lekker moet gaan slapen en dat als hij gaat huilen je niet meteen komt, omdat hij zelf weer moet gaan proberen te slapen. Succes!
Bedankt voor je antwoord. Ja idd dat opvreten he. Echt dat gevoel is gewoon niet fijn, wordt er zo moedeloos van en krijg er een rotgevoel van in mijn maag. Met naar bed gaan zijn er gelukkig zelden tot nooit problemen. De laatste 3 dgn heb ik ook gezegd tegen hem, dat ik niet kom als hij huilt. Toen heeft hij ook 3 nachten doorgeslapen. Vanavond heb ik het niet gezegd en prompt wordt hij wakker. Zou het dan toeval zijn of niet. Misschien moet ik idd de tijd gaan verlengen als hij wakker wordt. Bedoel je dan als hij wakker wordt bijv 5 min laten gaan en dan erheen gaan en zeggen dat hij weer lekker moet gaan slapen? Wel fijn dat jou dochter weer goed is gaan slapen naar die 6 maand. Ik snak ook naar die periode
oja ik hoef Mason trouwens nooit uit bed te halen. Hij neemt genoegen met blijven liggen en alleen al een reactie van mij op zijn kamertje.
Zie je wel, hij snapt het gewoon als je zegt dat je niet komt als hij huilt . Zonder gekkigheid, kan best dat hij het een beetje snapt, dus je kan het in ieder geval proberen uit te leggen, het kan in ieder geval geen kwaad. Ik zou de tijd gewoon telkens iets langer maken en vooral luisteren naar hoe hij huilt en hoe jij je erbij voelt. Als je nu bv. altijd na 1 minuut naar hem toegaat, wacht je net even iets langer. Niet te lang omdat dat voor hem niet leuk is, maar voor jezelf ook niet. En de volgende keer wacht je net iets langer. En zo telkens een beetje je grenzen verleggen. Zo kan Mason eraan wennen, maar jij ook. Ik hoop voor je dat het werkt! Het klinkt allemaal heel leuk en logisch maar het is altijd maar afwachten of het in de praktijk ook werkt . Ik heb het altijd ongeveer zo aangepakt. Maar in een 'zwak' moment van mezelf ben ik ook wel eens veel eerder gaan troosten. En soms juist wat later als ik eens iets anders wilde proberen en het helemaal zat was.
Heeft t misschien zin een antilek beker in zijn bedje te zetten? Ms kan hij zelf leren een slokje te nemen?? Moeilijk hoor...ben gelukkig gezegend met een meisje die zelden snachts wakker wordt..
Bedankt voor jullie antwoorden Ik ga vanavond proberen de tijd met het wakker worden te rekken. En idd als hijweer dorst heeft ,gefe ik hem misschien maar het flesje in bed.
Succes! Ze raden trouwens een flesje in bed af, omdat de speen los zou kunnen raken. Of dat hij erop gaat kauwen en 'm kapot bijt en dan ben je er dus niet bij... Antilekbeker met harde tuit kan je wel doen, dat kan niet kapot.
Ik weet wat het is, Louiza heeft ongeveer dezelfde leeftijd als jouw kindje. Ze heeft nog niet 1 nacht doorgeslapen en ondanks alle commentaar van anderen geef ik haar nog steeds 1 flesje melk elke nacht. Nadien slaapt ze weer in als een roosje. Het is pas sinds kort dat ze minder vaak wakker wordt 's nachts, ze heeft erg veel last gehad van verlatingsfase wat nu stilletjesaan beter wordt... Misschien toch ook een fase bij jouw kindje? Veel succes ermee, laten huilen is een optie maar is makkelijker gezegd dan gedaan.
Of anders een babyfoon kopen waar je kan terugpraten en dan even je stem laten horen. Misschien dat dat helpt?