sorry hoor meiden, maar moet eventjes mijn verhaal kwijt! De hele week hangt er hier in huis al een negatieve sfeer! Mijn mannetje vind dat ik alleen maar loop te zeuren! Ik heb al 2 weken hele erge buikpijn, heb de hele dag echt pijn in mijn buik, dit zijn volgens de VK mijn darmen. Nu vind mijn man dus dat ik niet steeds zo moet zeuren en gewoon door moet gaan, mag me niet ziek melden, mag niet de hele dag op de bank hangen, omdat het er nu eenmaal bij hoort! Ik ben toch zo kwaad geworden! Omdat kwaaltjes erbij horen betekend toch niet dat het ook een pretje is en ik gewoon kan leven zoals altijd? Ik krijg steeds nare en rare opmerkingen naar me toe gegooid, zoals dat ik enthousiaster moet doen, dat ik niet steeds met mijn buik voor de spiegel moet gaan staan, dat ik niet alle aandacht op moet eisen. Ik weet niet wat ik hier mee aan moet! Normaal is hij helemaal niet zo en ruzie hebben we ook zelden! Voel me er zo rot door, ben ik nu echt zo een rot meid? Het lijkt wel of hij jaloers is dat ik zwanger ben ofzo..ik weet het niet meer! Vanacht weer de hele nacht wakker gelegen van de buikpijn, en me dus voor vandaag voor het eerst ziekgemeld op mijn werk, nu heb ik volgens hem zijn hele dag verpest want hij had allemaal plannen! Ik heb gezegt dat hij zijn ding gewoon moet gaan doen, maar hij vind dat ik mee moet! Nu is hij boos de deur uit, ik vind het maar eventjes prima, en ben lekker mijn bedje in gekropen! Ik voel me nu echt rot, wil dit helemaal niet, wil samen gelukkig zijn en wil dat hij gewoon accepteerd dat mijn lichaam eventjes aan het veranderen is! Ik weet dat het voor een man ok vervelend is als een vrouw zwanger is en ze niet weet wat ze met der hormonen moet, maar daar kan hij toch wel rekening mee houden? Wat doe ik verkeerd? Hebben jullie hier ook last van thuis? kus eventjes een verdrietige miek
Ohhhh......da's niet tof zeg! Misschien is hij erg onzeker en weet hij niet goed hoe hij zich moet voelen nu? Misschien helpt het als hij een praat met andere zwangere dames, of verhalen leest? Het begrip en het geduld van je mannetje zijn nu juist erg belangrijk! Er is een boek: Zwanger van je eerste kind. Geschreven door Marga Schiet/Jose Sagasser. Persoonlijk vind ik dat een leuk boek. Het staat vol met vragen en antwoorden. Misschien heb je er iets aan? Mijn man vind het ook erg leuk om door te nemen. Ik wens je heel veel succes en ik hoop dat je mannetje gauw bijdraait. Liefs, Etje
Vervelend, maar het komt mij niet geheel onbekend voor. Het is ook moeilijk omdat jij van alles voelt en hij niet, maar een beetje meer begrip zou voor sommige mannen wel passend zijn. Misschien is het een idee wanneer je wat informatie van bv internet (of uit boeken) aan hem laat lezen. Het is wel jammer dat je moeite moet doen om duidelijk te maken dat het niet om aanstellerij gaat maar helaas, ik denk dat sommige mannen er geen flauw benul van hebben wat er allemaal in een vrouwenlichaam gebeurd wanneer ze zwanger is. En de één heeft gewoon meer last van kwaaltjes dan de ander. En juist dat stukje extra aandacht is nu zo belangrijk voor je. Ik vind zeker niet dat je wat verkeerd doet. Ik hoop voor je dat 'ie misschien gewoon wat meer tijd nodig heeft om het ook te begrijpen.
Ik zou inderdaad wat lectuur ophalen, zodat je vriend iets beter begrijpt wat er gebeurd. Hij zal dat waarschijnlijk niet van je aannemen, en dan krijg je alleen maar meer ruzie. Probeer het ook uit te praten. Het is nu eenmaal zo dat de een niets merkt en de ander alerlei kwaaltjes heeft. Ikzelf ben net zo ver als jij. Bij mijn eerste zwangerschappen had ik erg weinig klachten, en nu ben ik doodziek, kan bijna niets.Alles kost 10X zoveel energie, ik werk nog wel maar het kost mij veel moeite. Mijn man is superbezorgd, en wil dus juist dat ik rustiger aandoe, hij doet alles voor me op dit moment.Hij begrijpt het gelukkig heel goed.Maar ik heb dan wel veel geluk.Enige waar hij niet tegen kan als ik ga klagen, of chagrijnig wordt, maar dat is begrijpelijk, daar help je niemand mee. Ik probeer het positief te zien.Ik probeer het ook leuk te maken voor mijn man, het is ook zijn zwangerschap;de minder leuke dingen maar vooral ook de leuke dingen.
bedankt voor jullie reacties! Ik probeer ook steeds positief te doen, maar het is zo moeilijk de hele dag blij en vrolijk te zijn als je de hele dag pijn in je buik heb! Hij vind dat ik teveel op internet lees over zwangerscahp, en daar van alles afhaal en me zo meer zorgen ga maken, dus als ik zeg dat het normaal is zegt ie ook dat hij de laptop nog een suit het raam gooit! Ik ben gewoon echt gekwetst, en hij vind dat hij gelijk heeft! Ik kan hem gewoon niet aan zijn verstand brengen dat iedere zwangere vrouw dit heeft, en dat het erbij hoort! Volgens hem stel ik me aan... Hij kan ook heel lief zijn hoor, en hij is echt heel blij met de zwangerschap, scheeuwd nog net niet over straat en hij is al begonnen met de kinderkamer, maar waarom kan hij dan niet lief doen tegen mij! Ik ben gewoon wat terughoudender, maak me wat meer zorgen, maar dat betekend niet dat ik niet dol gelukkig ben met mijn ukkepuk! Dit gedoe is ook nog eens lekekr stress vol, en dus niet goed voor mijn ukkepuk. Ik wete dat we moeten praten, maar we zijn beiden nogal koppig en ik weet nu al dat ik straks van alle sde schuld krijg! Grr.. mannen en vrouwen hormonen! Zo en nu ben ik lekker aan het janken! kus miek
Is hij wel meegeweest naar de verloskundige? Hier ook een man die niet voelt wat ik voel, maar inmiddels weet ie wel dat ik me niet aanstel. Ook al voel ik me wel overigens soms zo hoor, maar ja... valt soms gewoon erg tegen het zwanger zijn. Probeer naast het geven van de lectuur aan hem ook praten met hem, want hij zou het uiteindelijk echt wel moeten begrijpen. Groetjes Daphne
Tip: koop het boekje van Kluun: Help, ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt. Erg herkenbaar, zowel voor hem als voor jou. En errug grappig! Het is een voorlichtingsboekje voor mannen, geschreven door een man.
Wat vervelend dat hij zo doet. Misschien moet hij eens een beetje op dit forum lezen. Dan ziet hij dat andere zwangeren zich net zo voelen en dat jij je dus niet aanstelt. Ik vind wel dat hij zich onmogelijk gedraagt, uiteindelijk heeft hij nergens last en jij wel.
ben blij om te horen dat het dus gewoon niet aan mij ligt! Hij blijft volhouden dat alles aan mij ligt! Ik heb al tegen hem gezegt dat ik geen zin meer heb in die discussies omdat ik dat niet gezond vind voor mijn kindje.. Ik was ind. van plan om dat boekje van Kluun te kopen, daar heb ik meerdere verhalen over gehoord en gelezen! Schijnt een boekje vol herkenning te zijn! Hoop dat hij het ook wil lezen! Tip van dit forum lezen? Nou dat doet ie niet hoor, hij vind dat ik alleen maar meer onzekerheden van internet haal! Vroger las een vrouw boeken en u hebben we internet, dat is toch iets normaals? Hij is meegeweest naar de VK, wat dat betreft is hij heel meelevend, de VK zei dat het mijn darmen waren en ik me geen zorgen hoef te maken over mijn kindje, dus sindsdien zegt mijn man steeds..ukkepuk mankeerd niks dus niet zeuren! Hopelijk komt het weer allemaal goed! Heb hier helemaal geen zin in en het is ook gewoon niet leuk! kus miek
het ligt zeker niet aan jou. Ik ben behoorlijk moe en lig dus meestal op tijd in bed dus echt gezellig ben ik ook niet en zo heeft iedereen wel wat. Ik vind dat HIJ niet zo moet aanstellen ! na 12 weken voelen de meeste vrouwen zich een stuk beter zeg hem dat dan kan hij daar naar uitkijken en laat hij jou een beetje met rust succes liefs kimberly
Mijn vriend en ik hebben een zeer goede en fijne relatie( 6,5 jaar) maar ook hier is het minder leuk geworden af en toe. Natuurlijk ligt het ook aan mijn hormonen, en hij probeert er ook het beste van te maken( ik ben niet makkelijk) maar de hele tijd op je tenen lopen breekt een keer op. Maar wat kimberly ook al zei: Hij moet zich eens wat minder gaan aanstellen. Als hij jou buikpijn had wilde hij misschien al naar het ziekenhuis van ellende( de meeste, niet alle, mannen kunnen niet zo goed tegen pijn) Probeer het over je heen te laten komen. Misschien reageert hij zijn angsten op jou af.
zo we praten nu in ieder geval weer! Hij heeft sorry gezegt en zei dat het niet de bedoeling was om me te kwetsen. Ik denk zelf dat hij niet eens zelf door heeft waarom hij mij heeft gekwetst, maar heb nu geen zin meer om het er over te hebben...vanavond ff niet meer! Morgaine..lastig he die mannen! Ik heb er ook genoeg van, is het nu echt zo moeilijk voor ze om eventje srekening te houden met ons? Hoe vaak komt zeen zwangerschap voor in je relatie..1,2, 3 keer? Met uitzonderingen daar natuurlijk! Tis ook hun kind! Meiden bedankt! Normaal is een ruzie ook veel makkelijker, maarja die hormonen he......
bosi..ook wij hebben een hele leuke en stabiele relatie, zijn al 9 jaar samen, ruzie is dan ook helemaal niet leuk! En tuurlijk hadden we voorheen ook gewoon af en toe ruzie hoor, tis niet dat we nooit ruzie hadden en dit nieuw is, maar het voelt nu gewoon niet eerlijk, het voelt alsof ik er op afgerekend wordt dat ik me niet lekker voel...voelde ik me maar lekker!
Ja inderdaad, je vraagt er ook helemaal niet om. Het overkomt je! Het liefst had je alle energie! Maar ik herken de reactie van je vriend wel. Mijn vriend heeft dat ook als ik ziek ben. Dan weet hij niet zo goed wat hij er mee aan moet. Wordt hij ook een beetje chagi van, Lief dat hij sorry heeft gezegt,
ik zou hem vragen om zelf dan ook eens wat actie te ondernemen en te verdiepen in de ins en outs van de zwangerschap! Wat denkt ie wel niet zeg.. Als dit zo je hele zwangerschap doorgaat, dan hoef je echt niet blij te izjn, want het hoeft helemaal niet makkelijker te worden of minder..
Ik zit echt met verbazing dit topic te lezen! Mijn mond valt open als ik lees wat er bij sommige meiden thuis gebeurt aan gebrek aan respect, inlevingsvermogen en een hoop onzingebral van die mannen. Als de mijne zo zou doen, zou ik hem het huis uitkieperen voor een weekje ofzo, dan mag hij zich eens gaan inlezen wat het betekent voor een vrouw om zwanger te zijn. Ik hoop echt voor je dat het beter zal gaan en je mannetje bijdraait miekie! Ook al is het ontzettend vervelend dat je zo'n buikpijn hebt, toch fijn dat het je darmen zijn en dat je kindje helemaal goed is. Zorg goed voor jezelf hoor meid!
Veel mannen hebben werkelijk geen enkel idee hoeveel last je kunt hebben van een zwangerschap, zeker in het begin als er nog niets te zien is. Het zijn ook meestal mannen die zeggen 'een zwangerschap is geen ziekte'. Nee, natuurlijk niet, maar je kunt je knap beroerd voelen! Als zij hetzelfde zouden voelen als wij zouden ze meteen naar het ziekenhuis rennen (de mens zou dan trouwens allang uitgestorven zijn ). Fijn dat je vriend zijn excuses heeft aangeboden, maar hij mag zich nog wel even wat meer inlezen. Dan komt er echt wel meer begrip. En je hebt ALTIJD het recht om te zeuren Dat lucht namelijk ontzettend op en daar heeft hij weer voordeel van.
helemaaal niks aan toe te voegen aan wat Panda zegt ik ken je probleem , heb hetzelfde gezeik gehad met me vriend, uiteindelijk heb ik heeel veel zwangerschapstijdschriften gekocht, en hem verplicht bepaalde stukjes te lezen. (over de kwaaltjes etc) ook werd een vriendin van ons zwanger en die heeft dus even duidelijk gemaakt dat ook ZIJ daar last van had enz. dat deed m inzien dat t niet alleen bij mij lag..
Ik ben het eerlijk gezegd met Manuela79 eens. Als mijn man zich zo had gedragen had hij ook even een paar dagen bij zijn ouders mogen nadenken waar hij mee bezig is. Gelukkig gaat het al wat beter met jullie, maar dit soort gedrag hoef je van mij niet te pikken hoor. Hij moet zich maar een beetje in gaan lezen dan kan hij inzien dat je je echt niet aansteld.