Mijn man is een week voor de bevalling vreemd gegaan en heeft aangegeven dat hij ( toen mijn 2de zoontje 2 weken oud was ) wil scheiden omdat hij mij niet zo leuk vondt in de zwangerschap Wie heeft hier ook ervaring mee want ik vindt dit zo bizar
Ik ken iemand waar dat ook gebeurd is. Maar die hadden al langer ellende. De wederzijdse irritaties liepen in die tijd hoog op.. Alleen bij haar ging haar kraamtijd beter zonder hem, omdat hij absoluut niet meewerkte.. Het koste haar meer energie met hem. Maar leuk is anders..
Jemig wat erg zeg!! :x Ik zou toch niet zomaar iets ondertekenen en zeker niet voordat hij een fikse uitleg geeft. Als hij niet gelukkig met je was, had hij niet opnieuw kinderen moeten beginnen. En niet leuk in de zwangerschap vind ik geen reden tot scheiden en het achterlaten van je vrouw met pasgeboren baby! Denk eerder dat hij nu smoesjes verzint om weer naar de andere vrouw te kunnen vertrekken. Maar niks ervan. Eerst om de tafel gaan zitten en flink praten. Gatver wat een slappe zak :x Ik zou dit mijn man nooit kunnen vergeven en die kon sowieso exit. Maar hij mag wel even flink door het stof gaan.
Geen ervaring (gelukkig) ... Maar wat een onvolwassen kokosmakroon :x. Wil wel eens zien hoe 'leuk' mannen zijn tijdens een zwangerschap! En het is je man? Dus jullie zijn getrouwd? Whatever happened to 'in voor- en tegenspoed'? Bovendien een zwangerschap mag je niet eens tegenspoed noemen. Hij zou ongelooflijk dankbaar moeten zijn! Ken het hele verhaal niet natuurlijk maar voor nu denk ik 'wat mankeert die h*fter'?!? Sorry voor het woord ... Maar met de info die je geeft heb ik er geen ander woord voor. Heel veel sterkte!
Wát een slappe zak zeg! Geen ervaring mee, maar ik wil je heel veel sterkte wensen, en probeer in ieder geval ook te genieten van je pasgeboren hummeltje.. Heb er verder geen woorden voor
Wat een ongelooflijke lamstraal! Ik zou inderdaad ook goed je informeren over je rechten en niets zomaar ondertekenen. Echt, zo'n slappe zak ben je beter kwijt dan rijk! Natuurlijk is het nu allemaal moeilijk te bevatten, maar je bent echt beter af zonder hem. Heb je lieve mensen in je omgeving die je ook kunnen steunen nu? Hoop dat je ook kan genieten van je kleine wondertje!
De scheiding is in volle gang en hij woont in middels bij de andere vrouw in En voorde tijd niks loos hij wilde begin dit jaar zelfs nog een ander huis kopen ook had ik mijn rust nodig ivm hevige bekkeninstabiliteit
Helemaal eens! Je krijgt de kans om echt gelukkig te worden want dat was je met hem nooit geworden. Denk goed na over welke rol hij zal spelen in het leven van je kleintje (en daarmee dat van jou) Heel veel sterkte!
Wat een L*L ... geen ander woord voor.. kl*te voor jou en jouw kindje.. maar zo zie je maar hoe diep je bij hem zit... sterkte meid!
Schandalig gewoon.. wat een onvolwassen ego vent.. Arme jij en arme kindjes.. Ik hoop dat je lieve familie hebt die je hier in steunen! Wat vindt je familie hier van? (Zijn ouders bvb? Kerstverse opa en oma?) Veel sterkte! Snap die vrouw bij wie hij nu woont ook niet helemaal..
Zijn ouders zijn er kapot van ook heeft bijna zijn hele omgeving hem de rug toe gekeerd en de kinderen tsja waar ik bang voor was gebeurt het is een vechtscheiding omdat ik ze wil beschermen tegen zijn midlife crisis en zij nouja ze staat er bekend om dat ze dit doet masrvdat wil hij niet zien
Eerlijk: Die hufter ben je liever kwijt dan rijk! Maar ik zou wel blijven vechten voor de kinderen. Op termijn kan hij misschien een "deftige regeling" krijgen, maar nu is zeker de jongste nog véél en véél te jong voor eender welke bezoekregeling. Daar had ie maar eerder aan moeten denken! Daarnaast zou ik serieus nadenken over een vraag tot alimentatie. Uiteindelijk heeft hij héél bewust mee gekozen voor een tweede kind. En heeft hij een week voor de bevalling héél bewust gekozen dat het hem "thuis" niet meer zinde en is op een ander gegaan en erbij ingetrokken. Dan mag hij dus mee betalen ook.
Ik kan me niet voorstellen dat dit van de een op de andere dag gebeurt... Dit gebeurt dus binnen een tijdsbestek van zeg een paar maanden. Er moet meer spelen dan alleen een midlife crisis.. Misschien waren er voor jou geen problemen maar voor je partner wel? En heeft hij deze nooit uitgesproken tegenover jou. Ik kan me niet voorstellen dat hij toch zomaar jullie verlaat voor een andere vrouw? Wil hij ook niet meer praten met je? Nu zal ik er wel een paar over me heen krijgen maar als ik sommige reacties lees schrik ik echt. ts zou beter af zijn zonder hem en dat soort dingen. Ze hebben samen gekozen voor dit huwelijk en kinderen, ik zou toch eerst willen vechten en als er echt geen toekomst meer inzit dan opgeven met zijn tweeën. TS ik wil heel veel sterkte wensen en ik hoop dat hij tot inkeer komt en toch wil vechten samen met jou en de kids! Hoop ook dat jij dat ook nog wil natuurlijk!
Dat vechten moet dan wel van 2 kanten komen. Ik heb nog een aantal maanden gevochten nadat mijn ex vreemd ging met een vriendin. Maar hij bleef zijn poot stijf houden en gaf helemaal niets terug. Hier ging ik zelf aan onderdoor, als in 10 kilo afvallen en niet meer kunnen slapen. Dus hoelang moet je blijven vechten? Ik ben zelf helemaal geen opgever en ik zal alles geven voor mijn relatie, maar ik zal de volgende keer echt eerder aan mijzelf denken. En TS heel veel sterkte! Hopelijk heb je genoeg steun...
Maar je hebt nog wel gevochten! Natuurlijk ontzettend vervelend dat het van 1 kant kwam, niet terecht maar jij hebt tenminste niet gezegd dat hij gelijk kan opdonderen. En in de reacties die ik hier lees zeggen de meeste zoooo makkelijk hem maar de deur te wijzen. Ik bedoel ze hebben twee kids samen waarvan de jongste net een paar weken / maanden oud is. Genoeg om te vechten lijkt me. En we zijn geen 16 meer dacht ik zo..... Mijn man en ik hebben ook zo onze problemen gehad in het verleden en ik had genoeg reden om te zeggen dat hij niet meer terug hoefde te komen maar we hebben ervoor gevochten en het heeft lang geduurd maar het vertrouwen is terug en de band sterker dan ooit.