Dat is dan ook precies de reden dat je bovenstaand zegt denk ik. Want je zou dat anders plaatsen als je zou weten hoe het voelt om op zo'n lastige voet met een schoonmoeder te staan. Als wij hier een dergelijke afstand zouden hebben weet ik zeker dat ik het ook heel goed met mijn schoonmoeder zou hebben. Afstand is heel erg goed voor nauw betrokken relaties zoals die tussen moeder-zoon-man-vrouw.
Dan nog denk ik dat het ook aan de schoondochters ligt. Als ik soms lees om wat voor dingen schoondochters zich druk maken! Het is zo makkelijk om schoonmoeders maar als een stel "heksen" af te tekenen. Maar ik denk dat het ook eens goed is om naar jezelf te kijken of jij niet te hoge verwachtingen hebt. Ik heb wel eens 3 maanden met mijn schoonmoeder in 1 huis geleefd...en nee ik had absoluut geen irritaties.
Ik heb gelukkig genoeg zelfkennis om te weten dat het ook deels aan mij ligt. Schoonmoeder vindt dat alles aan mij ligt en haar geen blaam treft. Maar zoals eerder is gezegd, zij kan geen stap terug doen omdat zij vindt dat ze alles beter weet en daarbij ook nog eens ontzettend eigenwijs is. Wij hebben momenteel geen contact meer met haar, ons laatste gesprek is zo uit de hand gelopen dat het er naar uitziet dat het ook niet meer goedkomt.
Afstand helpt zonder meer! Maar het is natuurlijk ook wel waar dat waar er 2 vechten er 2 schuld hebben, al dan niet in gelijke mate. Hoewel ik sommige acties hier voorbij zie komen... dat kan je echt niet goed praten. En verder, je wordt gedwongen met iemand om te gaan, en vaak nog heel intensief ook die je niet zelf uitkiest. Kijk, vrienden of collega's die je niet mag die zal je links laten liggen, maar een schoonmoeder die je niet ligt die krijgt toch een belangrijke rol in je leven. En als het dan nog een schoonmoeder is die moeite heeft met haar zoon loslaten... Dat levert waarschijnlijk voor veel vrouwen op zijn minst irritaties op. Ik heb ook schoonouders en vooral een schoonmoeder waar ik echt niks mee heb. Gewoon, ik heb ze echt niks te melden (nou ja, en meestal beginnen ze halverwege mijn verhaal over iets anders , of hoor je het verhaal in een compleet andere versie een paar weken later terug, luisteren kunnen (of proberen?) ze niet echt), ze zijn vooral met zichzelf bezig, kunnen zich nu eenmaal niet zo goed inleven in een ander, en zijn niet helemaal meer van deze tijd. Nou ja, kan je hebben natuurlijk! Maar je kunt je ook voorstellen dat dat niet de gezelligste middagen zijn om daar door te brengen. En daar denkt mijn man precies zo over, zeker nu hij ziet dat het ook anders kan bij mijn familie. En ja, regelmatig irriteert dat, maar inmiddels hebben we de frequentie tot een aangenaam nivo gebracht en laten we de meeste rare opmerkingen van ons afglijden. We gaan daar gewoon zitten, krijgen een bakkie koffie, vertellen wat basics, schoonmoeder speelt met de kinderen, de kinderen vinden het wel gezellig, dus zo is het prima. Maar er blijven momenten dat je denkt pfffffff.... We hebben afgelopen donderdag mijn oma gecremeerd. Vraagt ze (en ja, het stukje gecondoleerd sloeg ze inderdaad over) of het druk was? Ja, best wel eigenlijk. Waren al je ooms en tantes en neven en nichten er? Want het was natuurlijk toch een doordeweekse dag. Ehhhh... die mensen nemen afscheid van hun moeder en oma! Who cares dat het een doordeweekse dag is ! Maar dat kan ze zich dan gewoon echt niet inleven. Ach ja, ze is gewoon niet wijzer. Echt niet. En daar heb ik me jaren aan geirriteerd, en pas nu kan ik het van me af laten glijden en inderdaad denken ze is niet wijzer.
ik zal niet zeggen dat ik later ook zo als mijn schoonmoeder wil worden maar ik kan ook niet zeggen dat ze eenn heks van een mens is. ze is juist heel erg zorgzaam en helpt altijd met alles... enige is dat dat juist erg benauwend kan overkomen al bedoeld ze het goed. met dr kleinkinderen heeft ze de grootste lol dus op dat gebied wil ik wel net als haar worden, verder is ze een heel positief en ruimdenkend mens
Ik heb een prima schoonmoeder hoor, maar die woont idd ook aan de andere kant van het land, dus wie weet hoe het zou zijn als ze om de hoek zou wonen. Sinds ik een zoontje heb heb ik trouwens sowieso wel mee begrip voor haar. Ze kan zich soms nog eens wel een beetje bemoeien met kleine dingetjes (kapsel van m'n man, of hij ergens mee naar de dokter moet, enzv) en dat irriteerde me vroeger wel een beetje. Maar nu besef ik eigenlijk wel wat hij voor haar is en waarom ze dat soort dingetjes doet, en vind ik her ook wel best. Lijkt me ook niet makkelijk als je opeens niet meer de belangrijkste vrouw in het leven van je kind bent! Maar verder is het een lieve, hartelijke vrouw, die altijd leuk tegen me is geweest.
Hier sluit me helemaal bij aan. Mijn schoonmoeder is een schat van een mens. daarentegen is mijn eigen moeder ook een schat maar ik ben ergens blij dat zij 2 dochters heeft en geen zonen. Ik zou eerlijk gezegd medelijden hebben met haar schoondochter . Mijn moeder is gek op haar kleinkinderen maar heeft heel erg de neiging om haar eigen plan te trekken, en vooral mijn opvoedmethodes belachelijk te vinden. Ik kan het wel hebben, en ga ook hard tegenin, en gelukkig hebben mijn moeder en ik goede band en krijgen we geen ruzies hierdoor, wel meningsverschillen. Maar als zij niet mijn eigen moeder was, zou het verhaal heel anders zijn denk ik.
Ik heb een hele lieve schoonmoeder al moesten we heeeel erg aan elkaar wennen in het begin gaat het nu echt hartstikke goed. We zien elkaar niet wekelijks maar dat vind ik niet zo heel erg hoor. DL gaat in Mei dalijk 1 dag in de week naar ze toe dus krijgt ze ook een goeie band met hun. Dus hier echt geen klachten.
Denk dat daar heel vaak het probleem zit. Daarnaast denk ik ook dat het vaak van 2 kanten komt. Hier ook wel hoor. En dat komt hoofdzakelijk door wat mamavanjayden zegt. Jaloezie van SM wat zorgt voor bemoeienis en ergenis van schoondochter. Ik kan met mijn sm door 1 deur, maar daar is alles mee gezegd. We zijn gewoon echt een mismatch. We zitten totaal neit op 1 lijn. Maar, dat is nou eenmaal zo en daar veranderen we niks aan dus we moeten het maar accepteren zoals het is. Klaar. En dat bespaart mij een hoop kopzorgen en ergernissen. Ze houdt van mijn dochter en zolang het de spuitgaten niet uitloopt laat ik het allemaal maar zo. Loopt het wel uit de hand, zeg ik er wat van. Ik ben niet echt tactisch (sorry, niet een van mijn talenten) dus als ik iets zeg komt het goed aan. Dan houden we ons weer een tijdje koest. We accepteren elkaar omdat ik nou eenmaal de vrouw van haar zoon ben en moder van haar (enige) kleinkind en zij de moeder van mijn man en oma van mijn dochter. En ik wil mijn dochter haar oma niet ontzeggen en mijn man zijn moeder niet, Dus accepteren we elkaar. En dat gaat best redelijk. Soms moet je wel eens wat geven wat schoonmoders betreft, om de lieve vrede te bewaren. Nou ja, het zij zo. Het leven is niet altijd rozegeur en manenschijn... x
haha mijn schoonmoeder is de leukste! ze is er heel veel voor ons, kon het niet beter hebben denk ik. gelukkig is het niet zo een 'schoonmoeder' waar iedereen over zeurt.
Tja.. wat zal ik ervan zeggen.. Mijn sm is zéker niet de slechtste schoonmoeder van het jaar, maar om nou te zeggen dat ze een lief mens is, nee! Ik heb afgelopen week voor de eerste keer een aanvaring met haar gehad, en waarom? Mijn zoontje sloeg al een aantal keer zijn middagslaapje over, en mijn schoonouders passen 1 á 2 halve dagen per week op. Ik begin om 7.00 met werken, en dus moet mijn zoontje er om 6.15 uit. Dan breng ik hem weg, en eet ie daar, en brengt mijn s-moeder hem naar bed. Hier was ik het al niet meer mee eens, aangezien hij dat niet perse nodig had in mijn ogen. Maar omdat zoontje nu dus 3 dagen achter elkaar niet sliep 's middags, had ik gebeld en gezegd dat ze hem 's ochtends niet meer naar bed hoeft te brengen. Wordt ze me toch boos! En zíj vond dat K. dan veel te lang wakker zou blijven, en nee, hier was ze het niet mee eens. En wat wilde ik nou, want zij deed nooit iets goed in mijn ogen. (Slachtofferrol..) Het ging uiteindelijk helemaal nergens om, maar zij hing uiteindelijk boos op. Uiteindelijk 'uitgepraat' en ik ben notabene degene die dr excuses aan moest bieden.. En het 'leuke' is, nu weet ik nóg niet of ze K. nu wel of niet naar bed brengt 's middags.. *Zucht*
Mijn schoonmoeder is een heel lief mens maar ik laat ze niet op mijn zoontje passen. Mijn schoonmoeder heeft een zwaar auto onegluk gehad waarbij ze in coma heeft gelegen. Ze heeft alles weer opnieuw moeten leren en lichamelijk is alles weer goed gekomen maar geestelijk niet. Ze kan geen emoties tonen en heeft geen overzicht. Ze heeft heel erg behoefte aan structuur, alles moet precies elke dag gaan zoals zij zelf wil. Het lastige is dat ze zelf denkt dat ze alles nog kan en dat alles goed gaat. Ze stelt dus ook zelf vaak voor om op ons zoontje te passen en dan moet ik zeggen dat dit niet kan want zij vergeet gewoon dat hij er dan is die dag. Gaat ze eten koken en weet dan helemaal niet meer dat hij op de bank zit. Als ik zeg dat dit niet kan dan wordt ze boos en zegt dat we haar niet vertrouwen. We weten allemaal waar het van komt maar moeilijk is het wel. Ik ken met schoonmoeder niet van voor haar ongeluk. Ik heb geen band met haar omdat dit gewoon niet lukt maar ik zou zo willen ruilen met iemand met iemand die dat wel heeft. Terwijl ze echt een heel lief mens is.
Mijn sm is ook lief en bedoeld alles hartstikke goed. Enige probleem is dat zij uit de generatie is dat dochters niet naar school gingen maar thuis bleven om te helpen en dat ze vooral hun mond moesten houden. Ik ben heel zelfstandig wn mondig, dat botst. Tweede punt is dat ze met haar twee zonen en 1 schoondochter (zwager is homo en eeuwige vrijgezel) hoge verwachtingen van mij had: samen winkelen, ik zou haar mam noemen, haar bellen met problemen, al die dingen die ze met haar zoons mist. Maar zo ben ik helemaal niet, doe datmet mijn eigen moeder niet eens, daar heb ik vriendinnen voor. Maar dat gelooft ze niet dus ze voelt zich erg achtergesteld. Dat vind ik erg jammer
Hier ook een draak als SM! Ging een hele tijd goed, tot we het een x erover hadden dat wij wel zien hoe we het gingen doen, trouwen, samen wonen, kindjes? kindjes, samen wonen , trouwen? of helemaal niet trouwen? Nog geen 2 uur laten gaf ze deze opmerking; Nou, F. Als jij niet getrouwt zou zijn en een kind zou krijgen zou ik echt niet blij zijn! en het niet als mijn kleinkind zien, dat is een schande! tja.. toen is bij mij de knop omgegaan. ( we gingen toen al een jaar of 3) Nou word esmée overal buiten gesloten, grijpt overal op mis, Krijgt niets voor sint/kerst/O&N etc. mja, wij zijn "schande" he.. niet getrouwd wel een kind.. oei oei.. schoonfam. is heel gereformeerd.gelukkig mijn vriend niet! Ag kan wel een heel boek schrijven.. We gaan er alleen heen als we "moeten" want ze hebben toch overal commetaar op, kleding van esmée (koop redelijk wat merk voor dr), de groote, dikte etc. we moesten dit weekend weer en nu pas weer in mei! heerlijk!
Over je verwachtingspatroon, sluit ik me bij aan. Ik heb een schoonmoeder en stiefschoonmoeder, of hoe je dat zegt (stiefschoonmoeder is getrouwd met de vader van mijn man) In het begin kon ik me opvreten als we er 3 maanden niets van hoorden '' hoe kan dat nou?'''Wij hebben toch de geweldigste baby van de wereld en waarom zien zij dat niet'' . En wij maar bellen hoe goed hij gegroeid is en dat ie weer een prik had gehad enz enz. Maar ik begreep het niet waarom ze niet actief betrokken wilden zijn in het leven van ons kind en waarom zij geen hechte band wilden opbouwen (in onze ogen) Nu 6 jaar later kan ik me erbij neerleggen (duurde wel even....) Mijn verwachtingen zijn niet hetzelfde als die van hen en dat is prima. Zij doen het op hun manier, net als mijn ouders en schoonmoeder en stiefvader. We genieten als ze komen en koesteren de momenten. Het leven is veel te kort en het kost me onnodig energie om me er druk over te maken. Leven en laten leven....
Sja, irritaties zijn hier ook geweest! Vermeed dan echt de 'verplichte bezoekjes'. Ze heeft haar streken gehad, maarja..blijft toch de moeder van mijn vriend! Het is haar zoon, dat moet ik respecteren. Hier helpt gezonde afstand nemen heel erg.. We wonen 120 km. van elkaar vandaan. Wij gaan daar 1x in 3 maanden op bezoek. Jaaa heel weinig, ik weet het! Maar mijn vriend vind het blijkbaar ook niet belangrijk zijn moeder vaker op te zoeken. En ik...sja, ik zit daar maar een beetje terwijl de rest de hele middag/avond in het Vietnamees praat (versta ik niet, ik ben van Turkse komaf!!!)... En schoonmoeder kookt NOOIT een avondmaaltijd voor ons als we daarheen gaan. Kom daar al 7 jaar, maar nooit heb ik haar zien koken. Laatste keer had mijn dochtertje daar (2,5 jaar) om 19.30 uur nog geen avondeten gehad, ze had niks gekookt. Ja DAT irriteert mij. Krijgt ze een zak snoep toen ik er iets van zei..pfff! Heb uit nood een zak kant en klare soep moeten halen bij de AH. Mijn moeder is daarentegen een vrouw die altijd lekker kookt, taarten bakt, koekjes bakt, alles! Echt een oma haha. Sja, heb mijn schoonmoeder duidelijk gemaakt dat mijn kids niet bij haar blijven slapen (op een nette manier). Ze hebben ook geen band met haar. Ik kan haar niet goed peilen. Ze is heel enthousiast met de kids als we daar zijn, maar zelf komt ze dus echt niet vaak deze kant op. Om eerlijk te zijn......de laatste keer dat ze hier was, was met kraambezoek van mijn zoontje. 7 maanden terug dus.