Ik heb een zoontje van 4 maandjes en die gaat 1 dag per week naar mijn schoonmoeder toe omdat ik dan de hele dag moet werken. Voordat ik weer aan het werk moest ben ik elke week met Ruben naar haar huis toe gegaan zodat hij alvast een beetje kon wennen aan de omgeving en de hond. Maar elke keer als ik weg ga, ook al is het alleen maar om even snel een boodschapje te halen, gaat Ruben helemaal over zijn toeren en laat echte dikke tranen over zijn wangetjes lopen. Mijn schoonmoeder weet niet waar het aan ligt en loopt wel met hem de kamer rond en troost hem wel, maar niets wil helpen. Vanmiddag was hij weer ontroostbaar en toen ik kwam, ik was namelijk eerder vrij, begon hij weer te lachen en te brabbelen. Ik weet niet wat ik hiermee aan moet. Voor mijn schoonmoeder vind ik het erg vervelen want ik wil het liefste dat hij gewoon lief is als hij daar is. Eenkennigheid is het ook niet, want tegen onze vrienden en andere familieleden lacht hij wel en heeft daar geen moeite mee. Wie herkent dit en weet een oplossing hiervoor? Liefs Marianne
Ja ik herken het. Estelle kon ook maar niet wennen bij de oppas terwijl ze ook 1 dag naar mijn moeder ging en daar helemaal geen problemen had. Ik heb er al eens een topic over geopend waar een paar tips werden gegeven. Misschien heb je er iets aan. http://www.zwangerschapspagina.nl/viewt ... ht=#885085 Sinds een maand gaat het nu beter bij de oppas. Ik denk dat dat komt omdat ze nu ouder is en ze zich goed zelf kan vermaken, wat ze daarvoor dus niet kon. Ook ruikt het heel anders bij de oppas. Ik denk dat ze zich daarom extra ontheemd voelde. Ze was dan ook alleen stil te krijgen door haar in haar vertrouwde maxi-cosi te zetten waar de geur van thuis in zat. Misschien ruikt het ook vrij sterk bij jouw schoonmoeder waardoor je zoontje zich extra 'vreemd' voelt? Ook Estelle begon gelijk te lachen als wij binnen kwamen terwijl ze de uren daarvoor alleen maar gehuild had.
dat kan inderdaad dat het een ander geur heeft en alles, misschien zou je eens kunnen proberen dat je schoonmoeder bij jouw thuis komt oppassen?
Dat bij mij thuis oppassen is geen optie, ze willen alleen daar oppassen dit ook ivm hun hond. Ik zal wel eens proberen om een t-shirt oid mee te geven en te kijken of hij daar wat rustiger van wordt. Ik vind het wel vervelend, maar ik kan er zo weinig aan doen. Ook al is zijn moeder hier op visite, dan huilt hij ook als hij bij haar op schoot zit. Zelf denken we dat Ruben op een een of andere manier aanvoelt, dat zij wat onzeker is ( dat hebben wij namelijk zelf al wel een beetje ondervonden ). Ik zal a.s vrijdag een t-shirtje meegeven waar mijn geur aanzit en dan kijken we wel hoe dat gaat. Bedankt voor de tips!
Kaye had dat ook met me oma hij hoefde haar alleen maar te zien en ging helemaal over zijn toeren. En bij me andere oma weer niet! Het ligt echt aan de persoon zelf ze voelen iets aan wat voor hun doen dan inderdaad niet klopt.
dat zou ook inderdaad kunnen, dat merk ik ook hier, als iemand wat zenuwachtig wordt als hij huilt, dan wordt ie bij die persoon ook echt niet stil! ben benieuwd hoe het gaat met dat t-shirt, heb ook wel eens gehoord dat een kindje daar rustig van wordt.
Zelf denk ik ook wel dat het aan mijn schoonmoeder ligt. Ik denk dat ze alles te perfect wil doen, waardoor ze soms onzeker is en wordt. Ik heb zelf zoiets van....komt allemaal wel goed, je leert het kindje zelf wel kennen. In het begin is het natuurlijk even wennen voor haar, maar volgens hun ligt het ergens anders aan. Zij denken, en zeggen dat ook tegen mij, dat ik Ruben TE veel verwen ( hoe kan je een kleintje nou verwennen? ) want als hij huilt neem ik hem bij me en troost hem dan. Welke moeder doet dat niet? Maar nee, zij vinden dat hij best een kwartiertje kan huilen.....Nou, dat werkt voor mij dus niet. Als Ruben huilt is het omdat hij honger heeft, flauw van de box of speeltje is of gewoon even lekker bij je wil knuffelen. Is toch niets mis mee lijkt me zo? Of denken jullie daar anders over? Ja, ook ik ben erg benieuwd hoe het vrijdag zal gaan. Ik denk wel dat ik ze vaak zal sms-sen om te vragen hoe het gaat.
Nee er is zeker niets mis met het troosten van je kind wanneer hij/zij je nodig heeft! Heeft je schoonmoeder bepaalde uiterlijke kenmerken, bril oid? Of een bepaald luchtje op?
Ze heeft geen bril op, maar wel kort haar en ik heb lang haar. Ook heeft ze een pony, en ik heb het achterover.....daar kijkt hij ook wel naar, naar de haargrens! Ze heeft wel een parfummetje op, maar ik wissel ook weleens met geurtjes ( niet dat dat veel uitmaakt, want elk kindje herkent de moedergeur natuurlijk ). Een grappig feitje is dat Ruben bij Opa totaal geen moeite heeft, die draagt een bril en is al kalig...hmmmm
Hmmm is dan wel erg verdacht Herken het ook wel een beetje..Lotte heeft ook een soort van natuurlijke weerstand tegen in haar geval mensen die willen claimen. Voor haar geen verplichte schootzit taferelen of kusjes geven. Ze loopt weg wanneer mensen wat af proberen te dwingen bij haar. Kan me dan ook goed indenken dat Ruben zich bij je schoonmoeder met haar mss toch wel afwijkende gedrag wat minder op zijn gemak voelt..
Zelfs als ik erbij ben, zet Ruben het op een krijsen! Ik denk inderdaad dat hij iets aanvoelt wat hem niet aanstaat. Pas als ik hem om schoot neem, is hij weer stil, maar echt lachen doet hij ook niet naar haar. Vaker een pruillipje en dan rood aanlopend en dan gillen! Ja een pittig ventje, hij weet wel wat hij wel/niet wil. Ik hoop dat het over gaat en dat hij wel zijn draai kan vinden daar, want zelf zit je dan ook niet lekker op je werkplek! En voor mijn schoonmoeder is het dan ook niet leuk ook al krijg je het antwoord van `Ik red me er wel mee hoor`..... en dat geloof ik ook wel, daar niet van, maar het is wel vervelend. Waar ik me trouwens wel dood aan erger is het feit van bepaalde opmerkingen zoals: - je verwendt hem teveel - hij heeft vast honger ( als hij huilt maar ondertussen net 1 uur geleden de fles al heeft gehad! ) -ja, er zal nog wel een boertje vastzitten ( terwijl hij net een dikke boer heeft gelaten) - zo´n pittig ventje, hij is erg driftig....zat bij ons niet in de familie ( met andere woorden .... het ligt aan MIJ! ) Tja, soms he....soms.... Ik weet wel, ze bedoelen het allemaal goed, maar ik krijg altijd het idee me te moeten verantwoorden-verontschuldigen. Terwijl dat nergens voor nodig is, want wij doen de opvoeding e.d op onze eigen manier! Maar toch kunnen ze je daarmee wel even een hak zetten! Of zullen het de hormonen nog zjn? HAHA
Nou jou probleem ken ik wel, maar dan bij mijn eigen moeder. Als ik Djaydee bij haar in de handen gaf, dan was het binnen 1 minuut huilen geblazen. Bij mijn schoonouders en mijn vader was dit helemaal niet zo, maar ik denk omdat het komt omdat mijn moeder een hoge stem heeft en ook nog eens hard praat. Nu Djaydee ouder is heeft ze totaal geen last meer van huilbuien bij mijn moeder, dus ze groeien er wel overheen. Ik denk dat gewoon een fase is. Veel sterkte. Groetjes Monique76
ach ja.. schoonmoeders... moeders... ze weten het altijd beter! bij mijn meisje hielp de tshirt tip wel een beetje. ze werd er in elk geval wat rustiger van. maar heeft lang geduurd voor ze aan mijn schoonmoeder wende. aan mijn schoonvader geen probleem! mijn schoonmoeder was te druk, te veel koetjiekoetjie, word die kleine zenuwachtig van. als ik haar dan een uurtje achterliet en ze begon te huilen, dan nam de opa haar werd ze rustig. nu verhuisd,en zie ik de schoonouders dus maar 2x per jaar
Hoi meiden, Heb even met jullie meegelezen over schoonmoeders. Mijn schoonmoeder was met mijn kids, toen ze baby waren, ook heel onzeker. Ze wilden dan ook niet zo graag bij opa en oma zijn. Zelf ging ik ook niet altijd met plezier, misschien voelden ze dat. Nu zijn de kids 3 en 5 en ze gaan met plezier spelen en logeren bij oma. Oma is volgens mij helemaal over de onzekerheid heen ! Met mijn moeder nooit problemen gehad, ze zei nooit iets, gaf wel eens blikken dat ik dacht, ze bijt op haar tong om niets te zeggen ! Afgelopen april heb ik een miskraam gehad en waar ik me heel erg over verbaasde, ik kreeg/krijg de meeste steun van mijn schoonmoeder en niet van mijn moeder (die zegt er helemaal niets meer over... en mijn schoonmoeder vraagt er gewoon naar !). Wat zeggen altijd.... zoiets van, de tijd zal het leren ?! Groetjes Monique
Goh wat herkenbaar allemaal zeg dacht haast dat Jesper de enige was Jesper heeft het vooral met mijn schoonouders, als hij mijn schoonmoeder/vader alleen nog maar ziet is het huilen geblazen, echt dikke tranen,helemaal overstuur wordt z'n hoofdje helemaal rood echt zielig. Bij mijn ouders vind ie het hartstikke leuk als ie mijn moeder ziet begint ie al te lachen en te brabbelen. Mijn schoonouders hebben allebei wel een bril, maar die hebben zo ook wel eens afgezet, maar dat maakt geen verschil. Hij huilt alleen bij hun, zelfs vreemde mensen die naar hem kijken in de kinderwagen zit ie naar te lachen. Ik weet echt niet waar het aan ligt, vind het wel sneu voor mijn schoonouders, die proberen het zo goed te doen. patricia