Hoe zorg je ervoor dat je geen van beide ouders voortrekt? Mijn schoonouders bemoeien zich te veel met ons leven. Mijn man is veel weg en wij willen uiteraard samen zo veel mogelijk doen zodat ook hij zoveel mogelijk meemaakt van de zwangerschap. Echter als hij weer op reis is regelen zij van alles voor mij/ons terwijl we dat samen willen doen. (Van beslissen over wat wij moeten kopen tot oppas regelen, terwijl wij daar andere iedeen erover hebben.) Hoe kan ik dit netjes temmen? Tevens gaan de beide moeders (nu al) een competitie aan wie de liefste/leukste oma gaat worden. Hoe zorgen wij dat wij ons hier compleet buiten houden? En wij geen van beide ouders voortrekken? Het zijn echt allemaal lieve mensen (en het is voor beide het eerste kleinkind) alleen hoe maken wij ze duidelijk dat dit onze zwangerschap en ons kind is! Wie heeft hier ervaring mee?
hm nou mijn schoonouders zijn ook erg lief maar zo gauw ze gaan beslissen over wat wij moeten kopen of de oppas dan krijgen ze heel snel te horen dat dat er niet in zit sorrie hoor maar dat gaat toch veel te ver ze hebben helemaal niets te beslissen .....alleen genieten van hun kleinkind en daar houdt het mee op toch
Ik heb er geen ervaring mee (tenminste niet zo erg), maar ik merk af en toe ook een beetje wrijving hier tussen schoonmoeder en moeder... En vooral mijn schoonmoeder is heel makkelijk met het vertellen van dingen die we vooral niet moeten doen en ons ook een beetje voorschrijft hoe en wat met de kleine dadelijk als het geboren is! Ik trek me er weinig van aan en ga toch doen wat wij zelf willen voor ons kleintje... Dat zou jij ook moeten doen. Gewoon doen wat jullie zelf het beste lijkt hoor, je schoonmoeder/moeder trekt wel bij zodra de kleine geboren is en merkt dat ze toch niks in te brengen heeft. Jullie hebben een eigen leventje hoe goed schoonouders/ouders het ook bedoelen!
Ik heb het gelukkig nog niet meegemaakt. Hier ook een eerste kleinkind voor ouders en schoonouders. Allemaal spannend dus. Beidi oma's gaan straks 1 dag in de week oppassen waarschijnlijk. Ik moet wel zeggen dat ik mijn moeder meer 'vertrouw'. Er wordt nog niet veel bemoeid en dat moet ook niet. Inderdaad, het is ons kindje!
Ik denk dat het enige wat je hieraan kunt doen is toch een gesprek aan te gaan met alle ouders! Je zal vast iemand voor het hoofd stoten, maar dit is JULLIE beslissing en dat van je man! Lastig hè, we willen altijd maar zo voorzichtig als mogelijk omgaan met hun, terwijl zij vaak gewoon maar doen zonder echt ons te raadplegen... SUCCES
Mijn ervaring is niet! Ik heb op een gegeven moment (na meerdere "subtiele" pogingen) m'n schoonmoeder recht in d'r gezicht gezegd dat ze zich niet zo met mijn leven moet bemoeien. En het lijkt te werken Het is moeilijk, en ik vond het heel eng, want ik wou haar niet kwetsen, maar het ging gewoon niet meer. Ik wist niet hoe ik het anders aan moest pakken, dus ik heb de stoute schoenen aangetrokken en tot nu toe heb ik helemaal geen last meer van haar. Succes.
Nou potverdorie, af en toe zou je je ouders en schoonouders toch een draai rond de oren willen geven bij wijze van spreken? Dat kinderachtige gedrag en dat bang zijn dat de een je kind vaker ziet als de ander... en ga zo maar door. Walgelijk gewoon. Gupsie, daar zeg je iets dat zo goed verwoord is! Dat is denk ik ook het probleem bij veel ouders. Ze blijven boven hun kind staan, terwijl als het volwassen is, het heel gezond zou zijn om op gelijk level met elkaar te staan. Tegenover andere volwassenen moeten zij toch ook verantwoording afleggen? Dus waarom dan niet ook tegen hun volwassen kinderen? Veel ouders vergeten vaak ook dat hun taak er als opvoeder op zit en dat je als volwassen kind op een gegeven moment niet meer zit te wachten op dat gebemoei hoe goed bedoeld dat ook is. Met de komst van (klein)kinderen, moeten de verhoudingen tussen ouders en kind weer opnieuw bepaald worden. Dat geeft vaak veel problemen.
Goh.. herkenbaar (en dan bedoel ik het willen meppen ) Ik had verwacht dat mijn moeder zich meer ging bemoeien met de opvoeding van onze dochter maar dat valt echter heel erg mee! Het is schoonmoeke die zich er zo vreselijk mee bemoeit! En nu weer... want de zwangerschap hoort zo en zo te gaan... :c: En dan krijg ik inderdaad wel eens van die momenten dat ik haar wel op haar b*k wil meppen! Mocht het maar.........!
het punt is: ze bedoelen het allemaal zo goed/lief! maar we willen het zelf uit proberen. en denk zelf ook wel dat eerlijk en direct het beste helpt, is erg moeilijk, maar jij bent het kwijt (draai er niet om heen).
Nee, we willen het zelf doen en zelf bepalen. wat ons goed recht is. Wat vele ouders vergeten is dat hun kleine meid/knul nu zelf ouder is geworden. Veel ouders lijken de komst van een kleinkind juist als een verlengde opvoedingstraject te zien van hun eigen kind. En dat is niet zo.. Dit is het moment dat ouders de teugels echt mogen, nee.. moeten laten vieren en kunnen gaan genieten van het grootouderschap. En andersom ook, want alhoewel we graag willen laten zien dat we het wel kunnen en zelfstandig zijn, zijn we toch ook altijd nog een beetje op zoek naar bevestiging van onze ouders of we het wel goed doen. En ook wij moeten dus de stap zetten om die vleugels voorgoed te verlaten. En dat is een stap waar vele (groot)ouders nog niet aan toe zijn! (die van mij ook nog niet helemaal hoor..pff... maar ik zeg gewoon waar het op staat en dat werkt het beste. Mijn moeder heeft hierdoor zelfs meer respect voor mij gekregen!)
Ik wil ook geen opa en oma voortrekken, maar de band met mijn schoonmoeder is niet zo goed, en met mijn moeder ben ik wel heel hecht. Het gevolg is dus hierdoor wel dat mijn ouders hun kleindochter twee a drie keer in de week zien en mijn schoonouders veel minder, maar al wel meer als dat we ze eerder zagen. Ik voel me hier niet schuldig over dat zij hun kleinkind niet zo vaak zien, er zijn zoveel dingen aan vooraf gegaan dat een bezoek aan hun echt een verplichting is geworden en ze dus ook echt niet om de haverklap langs hoeven te komen. Dus in die zin worden mijn ouders "voorgetrokken" Maar daar hebben mijn schoonouders het naar gemaakt. Gr Jes
Wij hebben beide geen moeder meer. Ik snap echt dat het een dilemma kan zijn maar voor mij klinkt het bijna als een luxe probleem (daarmee wil ik het echt niet afdoen als geen probleem hoor!). Mijn vader woont in Peru en mijn schoonvader ach die vindt het allemaal prachtig maar die eist helemaal niks op, is bij mannen toch anders. Mijn schoonmoeder is 17 mei een jaar overleden en ik ben 4 mei uitgerekend. Wie weet komt het wel die dag..... ook prima hoor!
Ik heb tegen zowel m'n ouders als m'n schoonouders gezegd dat ik al 2 kinderen heb en dus heus wel weet hoe ik de derde moet opvoeden. Die keken ff raar en wilden er hun mening over geven, maar heb ze de mond egsnoerd door te zeggen dat ik er géén commentaar op wens. Ik krijg al genoeg te horen van de moeders op school en de buurvrouwen die denken alles beter te weten. Ze hebben dan maar eens raar gekeken en het gelaten zoals het was. Géén ongevraagde raad meer, ik laat ze met elkaar kibbelen, nah
jeetje hey als ik dit lees voel ik me gezegend zeg. beiden ouders zijn erg geinteresseerd maar leggen ons niks op. ze vinden het heerlijk om ons te verwennen met allerlei kadootjes, maar houden zich overal buiten. misschien is het wel de leeftijd, mijn schounouders zijn beiden boven de 65 en mijn ouders hebben een drukke eigen zaak en nog 4 andere kinderen en twee kleinkinderen waar ze druk mee zijn. tsja ik zou eerlijk gezegd ook niet weten hoe je met zo'n situatie om zou moeten gaan. iemand had het erover als het te erg wordt in hun gezicht zeggen, dat vind ik wel de beste hoe moeilijk het ook lijkt.
Je moet ze gewoon netjes en duidelijk uitleggen, dat jullie de ouders zijn, en jullie beslissen wat er gebeurd, en hoe je het opvoed. M'n moeder vraagt netjes of Steven uit de box mag. Altijd vraagt ze dit netjes.Het is voor m'n moeder het 1e kleinkind. Ze heeft speciaal een fotoboek waar ze alleen de foto's van Steven inplakt zo lief. Pas deed ze Steven in bad, ik wou naar beneden gaan, maar dat vond ze eng, blijf er maar bij hoor zei ze, het is al zo lang geleden, dat ik dit heb gedaan, en hij maakt van die onverwachtse bewegingen.... Voor m'n schoonouders is Steven samen met nog 14 andere kleinkinderen, en dan is het wel wat normaler, wel leuk hoor, maar je merkt duidelijk verschil. Dan krijg je soms als opmerking als je een foto geeft; alweer een foto? wat moet ik toch met al die foto's. (denk ik nou ja...maar ze denkt soms niet goed na bij het geven van een antwoord)