Bij ons ging het per ongeluk heel snel en dat was voor mijn schoonzus/zwager ook wel even slikken. Maar ze zien ook Hoe leuk hun ouders met kinderen zijn en zelf genieten ze ook van ons kleine meisje. Ik hoop stiekem dat zij ook heel snel besluiten klaar te zijn voor kinderen zodat weer heerlijk over onze ervaringen kunnen babbelen en onze dochter en nichtje of neefje krijgt om mee te spelen!
Ik snap dit verhaal heel erg goed. Ik ben de oudste thuis en mijn zusje en ik schelen elkaar 5 jaar. Ze heeft wel een vriend die net zo oud is als ik en ik weet van mijn zusje dat ze het wel graag zou willen maar haar vriend nog niet. Het lijkt me niet leuk (klinkt super stom) dat mijn zusje eerder zou zijn dan ik (ook al gun ik haar alles van de wereld!! Maar gewoon tja.. het gevoel...
Ik ken je gevoel. Mijn ouders zijn uit elkaar en mijn stiefzusje is zwanger. Dus mijn moeder zal oma genoemd worden door haar kindje. Ik vind het ook verschrikkelijk van mezelf dat ik dat zo erg vind! Mijn stiefzusje heeft mijn moeder nu zelfs gevraagd of ze mee wilt naar een echo. Ze laat dit een beetje in het midden maar als ze gaat zal ik daar waarschijnlijk wel moeite mee hebben!
Bij ons is mijn dochter voor beide opa's en oma's het derde kleinkind. Toen mijn vriend en ik elkaar ontmoeten waren de nichtjes en neefjes er al dus bij ons is het nooit een optie geweest om één van de ouders voor het eerst opa of oma te maken. Wel is onze dochter aan mijn vriend z'n kant het enige meisje en daardoor toch wel een beetje het lievelingetje, ook omdat ze een stuk jonger is dan de rest. Dat maakt het toch ook wel heel erg bijzonder.
Herkenbaar gevoel, alleen zit het bij mij net even anders. Mijn 'stiefbroer' wordt vader en ze bestempelen mijn vader nu al tot opa. Schiet bij mij totaal in het verkeerde keelgat! Sterkte TS!
Oei dit topic zet me wel even aan het denken.. Mijn stiefzusje (1jaar jonger) wil ook gráag kinderen maar wil eerst haar opleiding afronden etc. Mijn stiefmoeder en ik zijn behoorlijk close (ik kan overigens ook goed overweg met mijn stiefzusje hoor) maar zij zou dus oma worden mocht ik zwanger raken.. Ik heb er eerlijk gezegd geen seconde bij stil gestaan over hoe dat voor mijn stiefzusje moet zijn! Dat haar moeder dus plots al 'oma' is.. Hmm wel goed om eens bij stil te staan, mocht ik eerder zwanger raken dan haar. Ik zou het ook lastig vinden als zij zwanger wordt en mijn vader opeens opa is!
Nee . Mijn ouders zijn uit elkaar gegaan toen ik 15 was en ik leerde mijn stiefzusje kennen toen ik 17 was. Nooit samengewoond in een gezin (wel met stiefbroertje en stiefvader). Misschien zou het makkelijker zijn als je wel een goede band hebt! Heb jij wel met je stiefzusje samengewoond als gezin?
Nee wij hebben ook nooit samen gewoond! Ik denk eigenlijk dat onze band dan juist slechter zou zijn haha. Maar dat maakt het helemaal lastig zeg..
Ik heb het ook meegemaakt. Toen wij vertelden dat ik zwanger was heeft mijn schoonzus geroepen dat ze niet blij voor ons kan zijn. Ze heeft staan huilen, brullen en tieren. Dus vroegen wij of er iets is in de trand van vruchtbaarheids problemen... Nee ze wilden gewoon koste wat het kost de eerste zijn... Dit is mij heel erg in het verkeerde keelgat geschoten. Snap dat je verdrietig kan zijn maar om zo te reageren heeft ons veel pijn gedaan, wij waren ook niet snel zwanger namelijk. Het contact is vanaf toen beperkt tot zo goed als niets..... Ik snap je best wel maar denk ook aan de andere kant van het verhaal
Ik weet helaas dat het niet makkelijk is. Vorig jaar kondigde mijn schoonzus dat ze zwanger was. Dat deed even pijn. Maar ik weet nog dat ze mij haar echo liet zien, en tegen mij zei dat ik waarschijnlijk geen zwangerschap kan voldragen omdat ik eerder een miskraam heb gehad. En dat deed zoveel pijn toen ze dat zei, en ik was zo boos. Begrijp nog steeds niet waarom ze zo iets kon zeggen. Ik had niks terug gezegd, want ik wou ook geen ruzie. Maar ja ik gunde het haar niet, maar ik denk meer vanwege de slechte band die we hebben, en wat ze tegen mij gezegd heeft. Nu haar kindje is geboren, ben ik wel helemaal dol op hem. Maar zowiezo is het moeilijk om familie of vrienden om je heen zwanger te zien, en bij jou lukt het maar niet. Het doet pijn, maar steeds jaloers zijn heeft ook geen zin.
Elliepellie: Wat reageerde je schoonzus heftig zeg! En koste wat het kost eerste zijn? Dat kun je volgens mij bijna nooit regelen... Ik heb wel een goede band met mijn schoonzus gelukkig. Ik heb er sinds wij proberen zwanger te worden, steeds wel rekening mee gehouden dat de mogelijkheid er is dat zij eerder is. Mijn schoonzus en zwager zijn ook ouder dan ik ben, maar ik had heel sterk het gevoel dat mijn zwager en schoonzus geen kinderen wilden. Ze laten altijd heel duidelijk merken dat ze kinderen maar niks vinden, ze zijn allebei heeeeeel erg gericht op hun werk en ik denk ook niet dan 1 van beide hun werk op zal geven voor hun kind. En ik dacht, als ze kinderen hadden gewild, dan waren ze daar vast wel eerder aan begonnen. Nogmaals bedankt voor alle reacties! Ik heb er veel aan om zoveel ervaringen en tips te lezen
Ik was (en misschien ben) ook jaloers op mijn zus en heb dit ook uitgesproken. Misschien niet naar m'n zus maar wel naar m'n ouders. Ik vind dat namelijk een normale gedachten waarvoor ik me helemaal niet schaam! Want ik gun het haar en zo hoort t ook, zij is ouder, maar ik mag best zeggen dat n eerste kleinkind toch t enige kind is dat zorgt dat je iets nieuws wordt, opa en oma, en dat vind ik bijzonder. Lijkt me niks mis mee! Heeft niks met misgunnen te maken!
Overigens had ik t jaren verwacht maar net toen ik voor n kind ging en hoop kreeg de eerste te zijn was ze ineens zwanger haha. Maar vind tante worden Superleuk en met m'n miskraam was ik blij dat m'n ouders toch sowieso opa en oma worden, dus toen was t juist fijn!
Ik hoop ook echt dat mijn gevoel verandert als ik zwanger ben! En als dat nog lang duurt, dan hoop ik dat mijn gevoel met de tijd wel verandert. En als mijn schoonouders gewoon super leuk gaan reageren is er helemaal niks aan de hand! Maar ik ben wel bang voor hun reactie. En ik ben ook blij dat ik weer tante wordt!! Voor het eerst van de andere kant, want van mijn familie ben ik al 10 keer tante!
Slechter?? haha. Ik denk dat ik er beter mee was omgegaan als ik haar ook echt als deel van het gezin zou zien. Zoals ik mijn stiefbroertje wel zie. Maar misschien ook eigenlijk niet! Mijn stiefzusje en ik zijn twee totaal verschillende types .
Goh... Over het gevoel niet de eerste te zijn kan ik niet van meespreken; wij waren nl de eerste. Maar waar SZ pas een nieuwe vriend had en wij reeds enkele jaren getrouwd waren lag het mss ook wel in de lijn der verwachtingen. Mijn SZ en ik zijn echt water en vuur! Toen SZ echter aankondigde zwanger te zijn (per appje) was het wel slikken. Wij waren toen alweer een tijdje bezig met opnieuw zwanger worden en het stak enorm dat zij dus zwanger was. Heel de wereld gun ik het van harte maar met haar kwam (en komt nog steeds) het slechtste in me naar boven. Naar het kind toe doe ik wel zo normaal mogelijk; het kindje kan er natuurlijk niets aan doen dat er zo'n vete heerst tussen ons.
Wij waren ook als eerste, toen zei mn zwager wel ja wij wilde het eerste zijn. Bij ons was het heel onverwacht omdat we nog heel jong waren. Inmiddels zijn wij al ruim twee jaar bezig voor een tweede, intussen is er weer een nichtje bij. & zijn er meerdere baby's geboren in de fam. Het steekt wel, niet omdat we eerste willen zijn. Maar meer omdat het bij ons niet lukt.