Mijn zoontje is nu 11 maanden en de laatste dagen begint hij met slaan en knijpen en met die venijnige nageltjes lekker over ons gezicht te krabben. Dit is uiteraard iets wat we niet willen hebben, maar hoe krijg ik dit eruit. Ik zeg steeds tegen hem dat ie zachtjes moet doen en lief moet doen, maar of hij snapt het niet goed of hij doet alsof hij het niet begrijpt. Mama krijgt nu ook al geen kusje meer, als ik eerst om een kusje vroeg deed ie gemoedwillig die mond wagenwijd open met zijn tong eruit, als ik nu dus een kusje vraag of hem lekker wil knuffelen, draait ie zijn gezicht om en begint ie met slaan. Ik denk dat we met het leuke 11-maanden sprongetje te maken hebben, hij is ook hangeriger en huileriger dan normaal, maar goed, dat slaan willen we dus niet hebben. Doen andere kindjes dit ook en hoe hebben julllie het eruit gekregen??
Het enige wat bij ons hielp was om hem onmiddelijk op de grond te zetten als ie zoiets deed. En erbij zeggen dat het niet mag. Het is idd een fase en het gaat wel weer voorbij, maar ik wilde het toch in de kiem smoren.
Kai deed t ook en tegen Kai zijn we maar blijven herhalen, zachtjes Kai slaan doet pijn....aaien is veel leuker...en dan met zn handje zacht over mn gezicht... Nu doet t gelukkig niet meer, nu knuffelt en aait ie iedereen dood...hahaha...
Mijn dochter heeft een tijdje gehad dat ze ons beet. Als ze dat deed zei ik gelijk ´nee, dat mag niet´ en verder gaf ik er eigenlijk niet al te veel aandacht aan. Als je er te veel aandacht aan geeft (wat voor aandacht dan ook) hebben ze dat snel door denk ik
Als Kyra slaat zeg ik: Niet <naam> pijn doen. En dan pak ik haar handje en dan aai ik ermee over die persoon terwijl ik zeg dat aaien veel liever is.
Na wat andere dingen geprobeerd te hebben (zoals aaien, of alleen nee zeggen), kwam ik ook bij de oplossing van Rosao. Nee zeggen, en dan op de grond zetten. Even laten pruttelen en dan na 30 seconden weer oppakken en troosten. Zo was het met een paar dagen over.
Yup, meteen op de grond zetten die hap. Krijg je een schrik reactie die ze associeren met het pijn doen. Nee zeggen snappen ze op deze leeftijd toch nog niet. Maar abrupt de situatie beeindigen en alleen gelaten worden (nouja zo voelt het) echt wel. Na n halve/hele minuut weer op pakken. Je kan je kleine ook een alternatief aan leren voor knijpen enzo. Zodra Wendy hier gaat slaan of knijpen zeggen we "nee! Doe maar aaai" En dat doet ze dan ook netjes...doorgaans En als ze het niet doet dan zit ze dus alla minuut op de grond. Slaan en knijpen doet ze nu bijna niet meer (alleen slaan als ze gefrustreert is) Bijten heeft ze nog niet gedaan.
ok, dat ga ik dan proberen, op de grond zetten. Maar hoe pak ik dat dan aan als hij bijvoorbeeld in de kinderstoel of kinderwagen zit? Kan hem moeilijk eruit halen dan. Gewoon even weglopen zeker?
Ja, dan zou ik idd even weglopen. Ik probeer ook nooit een te grote heisa ervan te maken zodat Thijmen het ook niet voor de aandacht gaat doen.