Het duurt nu al zeker een maand dat slapen een drama is. M'n dochtertje slaapt overdag al erg weinig (ongeveer tweemaal een half uurtje, dit is al maanden zo) maar ook de nachten zijn vaak een hel. Vanaf 3-4 uur is ze vaak wakker en erg onrustig. Bij me nemen is vaak de enige oplossing. Als ik ze in haar bedje leg om te slapen, trekt ze zich voortdurend omhoog, ook als ze doodmoe is. Ze opnieuw neerleggen heeft dus geen zin omdat ze altijd opnieuw wil rechtstaan. Meestal toon ik me niet gedurende een tiental minuten maar als ik ze dan opnieuw neerleg, staat ze binnen vijf seconden weer recht Pff ik vind het best wel vermoeiend eigenlijk. De enige manier om ze rustig in slaap te krijgen is naast haar gaan liggen en haar armpjes vasthouden zodat ze rustig wordt. Ze is dan wel overdag erg vrolijk enzo maar ik vraag me af waar ze al die energie vandaan haalt? Als ik ze niet zou 'dwingen' om te slapen zou ze overdag helemaal niet slapen Ik weet dat kindjes rond die leeftijd verlatingsangst hebben maar wat doen jullie dan? Laten huilen doe ik niet want ze geraakt dan helemaal overstuur totdat ze bijna stikt in haar traantjes. Ze geraakt eraan gewend dat mama steeds terugkomt, ze vindt het wel leuk aangezien ze trots staat te springen als ik opnieuw de kamer binnenkom om ze neer te leggen. Wat denken jullie, is dit een fase? Of doe ik iets verkeerd?
tja ik zou denk ik de periode dat je terugkomt, toch steeds wat langer maken... Hoe moeilijk ook. Om een beetje het patroon te doorbreken. Ze mag natuurlijk weten dat je terugkomt -dat dat vertrouwen er is- maar ze moet ook weten dat ze moet slapen. Fae heeft afgelopen week een huil uur gehad leek het wel , maar dan s avonds tussen 23.00 en 24.00 uur. Krijsen en krijsen... Wij probeerde het dan met de 5, 10, 15 minuten regel.. hoewel we meestal bleven hangen bij max 12 minuten . Voorheen haalde we die 3e keer nooit, maar nu valt ze meestal pas na de 5e keer troosten in slaap... En tussen dat troosten door is het dus continue, keihard brullen... Bij ons zal het ook te maken hebben met tandjes misschien hoor. Maar we merken overdag ook al heel erg de verlatingsangst... Dus tja, wij proberen dit maar vol te houden. Het werkt in zoverre, dat ze wel slaapt na dat uurtje... Maar zwaar is het wel om je kindje zo te horen huilen.
wow meis wat vervelend! misschien heb je het al geprobeerd maar Athina's tip lijkt me een zeer goede. succes ermee!
hoi, hier ook een moeilijke periode ook vanaf ongeveer de 10 maanden gehad, ineens s'nachts gierend wakker worden helemaal overstuur. Geen keuze gehad want troosten in bed hielp niets, haar dus even op de arm genomen, getroost, gekeken of ze een vieze luier had, en als ze dan weer rustig werd haar weer terug gelegd, beetje drinken en hopen dat ze stil werd. Meestal hielp dit wel, maar ze werd elke twee uur wakker, sliep erg onrustig. Nu gaat het langzaamaan weer beter, ze werd meestal om 22.00 wakker, om 2.00 en om 5.00 uur, en dan om zes uur klaarwakker! pffff echt slopend. nu wordt ze nog 2 x wakker s'nachts, als ik haar dan een beetje te drinken geef slaapt ze binnen een paar minuten weer verder, zo langzaam aan gaan we weer de goede kant op! Ze wordt nu tegen zeven uur s'morgens wakker en huilt dan niet meer direct, ze praat en teut nu eerst zo'n 10 minuten voordat ze aanzet tot huilen! Dus een behoorlijke vooruitgang! Ben er blij mee! henriette
Wij hebben het hier ook met Senna. Meestal moet ik voor middernacht 2x naar boven omdat ze wakker is en niet in slaap kan komen. Ik geef haar dan een tut en meestal valt ze dan wel weer voor een uurtje in slaap. Middernacht, als ze dan komt, geef ik haar een fles melk. Daar doet ze het dan wel op tot een uurtje of vier en dan begint het. Ik neem haar nu steevast bij me. Vannacht was ze vanaf vier uur om het uur wakker. Door haar op mijn buik te leggen en over haar billen te aaien wordt ze rustig en valt ze weer in slaap. Dit had ze voordat ze tien maanden was niet zo erg. Ze werd wel vaker wakker maar was ook makkelijk in eigen bed weer in slaap te krijgen. Ik ga er maar vanuit dat ze deze fase ook wel weer doorkomt. Tot nu pak ik haar bij me, bij ons werkt het want mamma heeft ook rust nodig.
Mano .... allereerst: KNUF ... volgens mij lijken onze meiden wat slapen betreft nogal op elkaar Hier was het drama vanaf een maand of 9/10 totdat ze 1 was geworden *gaaaaaap* ... echt verlatingsangst. Dus ik ging er altijd heen, altijd troosten, nooit laten huilen (tot het moment dat wij het gevoel kregen dat de verlatingsangst over was, maar dan huilde ze ook niet lang > 10 min ofzo en niet zo hysterisch > met tussenpozen, meer mekkeren). Was megavermoeiend, dat wel . Ik kreeg Mirre weer in slaap door in de voedstoel te zitten met haar dicht tegen me aan, vaak met hulp van tiet ... Dus ik denk dat je het heel goed doet en ja tisunfase ...
Wij hebben dit destijds met onze oudste dochter (nu 8 jaar) ook meegemaakt rond die leeftijd. Alleen zij kon niet gaan staan in bed, omdat ze vast lag in een slaapzak met een slaapzak riem om het matras heen. Dat mocht destijds nog, maar blijkt ook weer te gevaarlijk te zijn en wordt nu dus afgeraden. Voor Noëlle gebruik ik nu een Safe T Sleep, maar wanneer jouw kindje daar niet aan gewend is, is dat nu ook geen oplossing meer, denk ik. Maar goed, Anouk kon dus niet in bed gaan staan, maar huilde destijds wel steeds bij het naar bed brengen om er voor te zorgen, dat je haar er weer uithaalde. Het advies van het CB was toen om elke 5 minuten wel naar haar toe te gaan, maar stellig te zeggen, dat het nu bedtijd was en dat ze moest gaan slapen en dat je haar er niet uit zou halen. Dus in jouw geval zou ik haar elke keer weer neerleggen en toestoppen met de boodschap dat ze moet gaan slapen en dat je haar er niet uithaalt. Je moet er even een paar avonden mee bezig zijn, maar gewoon blijven volhouden. Bij ons heeft het in elk geval heel goed gewerkt. Vooral de eerste avond viel het niet mee, want ze hield het huilen behoorlijk lang vol, dus je loopt wel heel wat keertje heen en weer. Het huilen werd echter iedere avond minder en na een aantal dagen was het huilen helemaal over en konden we haar weer normaal naar bed brengen. Het is inderdaad verlatingsangst en wanneer je kindje je iedere 5 minuten toch even weer ziet, merkt het dat pappa en mamma er echt nog wel zijn en altijd komen wanneer er iets is. Succes ermee! Frieda
Ik las je bericht trouwens nog even verder na nu en zag dat ze altijd al onrustig slaapt en overdag ook nauwelijks slaapt. Wanneer ze altijd al een onrustig kindje is geweest, zou ik toch eens met haar naar een osteopaat gaan, want haar onrust kan ook een lichamelijke oorzaak hebben. Baadt het niet, het schaadt ook niet. Frieda
Bedankt meiden voor jullie lieve reacties! @ Salapio: indd megavermoeiend maar blij te horen dat het écht overgaat al zal ik nog even geduld moeten hebben @ Frieda: bedankt voor de tip, we zijn enkele maanden geleden naar een osteopaat geweest maar die stelde vast dat Louiza een erg gezond en levendig kind is. Een Safe T Sleep (na even opgezocht te hebben wat het is) is een goed idee eigenlijk, heb ik nooit eerder aan gedacht Maar kan/mag dat eigenlijk wel gebruikt worden voor een baby van 10 maanden? Wil ze niet beperken in haar bewegingsvrijheid hoewel ik ze wel heel af en toe moet inbakeren omdat ze soms te beweeglijk is. Eens ze slaapt wikkel ik ze weer los. Het gebeurt wel zelden dat ik Louiza uit haar bedje haal wanneer ze moeilijk in slaap te krijgen is. Ik laat ze eigenlijk altijd liggen behalve midden in de nacht wanneer ikzelf m'n slaap nodig heb en weet dat ze enkel naast mij rustig wordt. Maar ook dat is niet altijd een oplossing. M'n vriend is verbaasd dat ik nog zo energiek ben overdag Ik kijk nooit op m'n uurwerk maar meestal ga ik op m'n gevoel af wanneer ze huilt of moppert, wanneer ze wel doodop is maar niet wil slapen. Het moeilijkste vind ik overdag, ik ben soms een half uur tot een uur bezig haar in slaap te krijgen voor een hazeslaapje van slechts een half uurtje Ze doet niets liever dan op haar buikje te rollen, te gaan zitten en zich op te trekken, zelfs midden in de nacht staat ze soms te huppelen. Gelukkig blijft ze al bij al vrolijk en huilt of krijst ze niet zo vaak. Zou eigenlijk gewoon voor mezelf een beetje meer rust willen vinden... Ik hoop dat al die energie van haar toch ooit wel eens opgeraakt.
hallo Mano, Misschien wordt de energie wat minder op den duur, maar ga er maar vanuit dat dit in het karkakter van je kindje zit. Mijn zoontje is 15 maanden en heeft precies hetzelfde slaapgedrag. Hij heeft nog nooit doorgeslapen en ook overdag slaapt hij heel erg weinig. Hij is overdag super vrolijk. We hebben alles geprobeerd, maar niets helpt. Nu blijkt dat hij qua ontwikkeling nogal snel is met alles. Hij is ook erg alert. Dus ik denk dat het bij hem past. Ik hoop wel dat het op den duur beter gaat. In slechte nachten wordt hij wel 8 keer wakker, in goede nachten maar twee keer. Het sloopt je, maar het went wel. Ik krijg het alleen erg slecht uitgelegd, want iedereen denkt dat wij het verkeerd aanpakken... En dat krijg je er dan ook nog eens bij
Wat hier het beste hielp in die fase: wel erbij gaan zitten, maar totaal geen aandacht geven. Dat bouwde ik in stappen op/af, als je begrijpt wat ik bedoel. Dus de eerste keer ging ik naast haar zitten en hield haar handje vast, paar dagen later naast haar zitten maar geen contact, paar dagen later iets verder van haar bedje zitten, etc. en dan bleef ik zitten tot ze sliep. ik praatte niet tegen haar een maakte ook geen oogcontact, maar ze wist wel dat ik er was. Op een gegeven moment was een aai over haar bol genoeg en kon ik meteen weer weg, daarna sliep ze gewoon weer door. Het was doodvermoeiend, dat naast haar bedje zitten midden in de nacht, maar meestal sliep ze wel na een half uurtje. Overdag ken ik het probleem minder goed, dus daar durf ik je geen tip voor te geven...
@ san68: hier ontwikkelt Louiza zich ook behoorlijk snel en ze is ook erg alert, het gebeurt zelden of nooit dat ze in slaap valt in de wandelwagen omdat ze alles wil zien (deze kindjes zijn de meest verstandige wordt gezegd . Als ik ze in m'n armen neem, duwt ze zich omhoog om over m'n schouders te zien wat zich achter m'n rug afspeelt. Ze heeft alles in de gaten. En aangezien ze niet veel slaapt, heeft ze zodanig veel tijd om op ontdekking te gaan, dat ze nu dus al razendsnel kruipt en het zou me niet vebazen moest ze binnenkort alleen kunnen lopen Mensen denken ook bij mij al gauw dat ik 't verkeerd aanpak. Zelfs van de kinderarts en op het cb krijg ik vreemde blikken als ik vertel wat een slechte slaper ze is. (heb intussen geleerd om niet alles meer te vertellen) Steeds meer begin ik te geloven dat ze zo is, dat maakt het misschien wel iets makkelijker om ermee om te gaan. @ minipi: ik blijf eigenlijk nog erg vaak naast haar bedje om haar in slaap te krijgen, en houd vaak m'n hand op haar buikje of arm. Van zodra ik zachtjes wegga (heb het al vaak zo gedaan), draait ze zich onmiddellijk naar me toe met grote ogen om zich vervolgens weer op te trekken om te zien waar ik heen ga. Dat is wel meestal overdag zo. 's Nachts is vaak een flesje melk de oplossing of maak ik het mezelf niet te lastig door haar bij mij te nemen Ik zie dat je hoogzwanger bent, veel succes met de bevalling!
Dat was hier ook zo, vandaar dat ik pas wegging als ze echt vast sliep (hoorde ik aan haar ademhaling, want ik keek niet ) En pas als dat een paar dagen (3 ofzo) goed gegaan was, ging ik ernaast zitten zonder haar handje vast te houden. Tnx