Dan moet je wel weten wanneer je ei is. En dat kon dus nogal beetje wisselen bij een cyclus tussen de 4 en 5 weken. Mijn man weet niet waar hij zich thuisvoelt. Zeker omdat ik regelmatig loop te klagen als hij veel weg is. Afgelopen weekend ook. Vrijdag hele dag van smorgens tot savonds laat bezig voor zijn werk, zaterdag ook. En als ik zondag een keer weg wil moet ik moeite doen. Vind het dan erg oneerlijk. Want zijn werk moet maar roepen doe je wat extra ja hoor. En ik mag hele dag alleen zitten. Kan me wel voorstellen dat hij het leuk vind hoor, maar soms vind ik het vervelend dat ik veel alleen ben. Hij is liever thuis in het weekend en ik ga liever even eruit. Hoeft echt niet hele dagen te zijn. Maar gewoon even. Dat soort dingen geeft wrijving de laatste tijd. Dat in combi met mijn huilbuien (huil ook wel erg snel hoor) gaat het mis. Geen idee dus waar mijn man staat. Spreek hem vaak aan dat hij weinig naar zijn ouders gaat. Heb hem zelfs de optie geboden dat we er vaker heen kunnen. Niks is goed.
zo ben er ff hier.. kwam even kijken hoe de punctie van hypo gegaan was.. hypo: fijn dat het achter de rug is.. nu nog een paar toppertjes erbij he doe maar lekker rustig aan he .. zonnetje: lees k nu dat je mannetje niet verder wil dan iui? all: morgen in ondertrouw ben benieuwd..
ik heb net t ziekenhuis gebelt.. en ze waren dus vergeten recepten mee op te sturen.. k vond t al raar dat ze niet bij de eerste brief erbij zaten. maar ze worden in ieder geval vandaag nog opgestuurd
Hypo; wow meid, wat goed 15 eiblaasjes aangeprikt. Nu maar hopen op veel mooie bevruchtingen. Meid doe lekker rustig aan. Mijn duimen draaien.
Gefeliciteerd gaby met je ondertrouw. Fijne dag vandaag. Dacht ik ook al dat ze de recepten vergeten waren. Nee, mijn man wil niet verder dan iui. En ik krijg met regelmaat te horen dat hij dat ook alleen doet omdat ik het wil. Als het aan hem ligt hoeft het helemaal niet meer. Maar aan de andere kant zegt hij ook dat hij het allemaal weer niet weet wat hij wil. Heb laatste tijd weer met regelmaat ruzie hier. Zwager die weer lastig doet, ivm het contact tussen hem/schoonzus/ neefje en ons. Contact was al nooit echt geweldig voor ze zwanger was. Maar nu doen ze dus moeilijk omdat ik wat heb gezegd wat ik niet leuk vond/ pijnlijk vond. Dus weer een combi van allerlei dingen. Mannetje zit ook niet lekker in zijn velletje net als ik. Na de heftige discussie van gisteren was hij weer poes lief en aardig en erg knufferig. Krijg het ene moment te horen dat hij liever niet met me getrouwd wil zijn, maar hij wil me ook niet kwijt. Heb voorgesteld dat hij een keer met iemand zijn gevoelens bespreekt ipv mij. Bv zijn ouders (die totaal niet weten wat hier speelt). Maar nee, dat wil hij niet, want hij weet niet wat die zijn. En dan moet ik het allemaal maar snappen. Laatste tijd steeds vaker ruzie en de ruzies gaan de verkeerde kant op jammer genoeg. Steeds vaker komt boven dat de gevoelens voor elkaar minder worden. En de verschillen steeds duidelijker worden tussen ons. Een relatie is leuk, mits er geen problemen zijn. Dan is het de vraag ga je het samen redden of niet. Maar dit gaat al een jaar lang zo hoor op deze manier. Vorige week ook al ruzie gehad door de spanningen. En we zijn nogsteeds bij elkaar. Dan heb ik de volgende vraag voor mezelf, stel dat hij niet verder wil in de mmm, kan ik me dan neerleggen bij een leven zonder kinderen. Terwijl er nog wel kansen waren. Daar ben ik dus niet over uit wat ik wil. Kijk als je alles hebt geprobeerd en het lukt dan niet vind ik het anders dan dat we halverwege stoppen. Ik wil hem eigenlijk niet kwijt, maar ja, ik denk dat er altijd wat blijft knagen aan me dat er nog ongebruikte kansen zijn geweest. Hoe zouden jullie hierop reageren als je man zegt dat hij eigenlijk niet verder wil in de mmm? Zouden jullie je erbij neerleggen dat hij niet wil? Ik vind dit zo moeilijk. De mmm is al heel heftig, maar met een meningsverschil wordt het nog erger. En hij verteld aan niemand wat zijn gevoel is, ik krijg het eruit in de hooglopende ruzies. Gisteravond in bed trok hij mij weer helemaal dicht tegen me aan om te knuffelen. En afgelopen week deed hij dat ook al na de ruzie van vorige week. Dus is weer afwachten hoe of wat er nu weer gaat gebeuren tussen ons. Kreeg in een ander topic al te horen dat dit niet echt een goede relatie is voor de mmm. Zit me nu ook af te vragen of ik mijn man voor het blok moet zetten of dat hij achter me staat en steunt. Of dat we inderdaad stoppen zoals hij wil, met de grote kans einde relatie. (vind mezelf dan erg egoistisch hoor als ik dat denk) Wordt er in elk geval niet blijer van. Ik krijg te horen dat ik niet vrolijk ben, maar leuke dingen doen we zelden de laatste tijd. Ik mag mezelf vermaken. Dus ja, daar wordt ik niet vrolijk van. Heb hem dit ook gezegd hoor. En dan geeft hij ook toe dat hij geen zin heeft om wat te doen. En ik heb dat regelmatig ook niet. Ik houd erg van buiten zijn, maar als het regent liever niet.
Hoe is het verder met jou ieoor? Ben je al beetje aan opknappen ondertussen? En hoe is het met je schoonmoeder?
@ gabje ga je in ondertrouw vandaag?? feliiiii @ zonnetje wat een vraag. ik weet niet wat ik zou zeggen als mijn man zou willen stoppen met behandelen. ik ben blij dat het niet zo is. maar ik moet wel zeggen hij zegt wel vaak tegen me dat ik moet beslissen over wat ik wil want het is mijn lichaam en ik moet de behandelingen ondergaan. het is zeker niet ideaal als ik je zo hoor. maar als je in de mmm zit word je er ook niet vrolijker op. dus ja. @ Ieoor hoe is het met jou? @ calani gefeliciteerd meid met 2 hartjes echt super. xx meriam
zonnetje: ik zind het niet egoistisch als je je man voor t blok zet hoor.. k vind t wel een beetje terecht. meriam: ik heb je gister een pb gestuurd heb je hem gelezen?
Man is nu weer heel lief tegen me, dus ja, dan ga je weer twijfelen hoe of wat. Maar mijn hart begint toch flinke scheuren te vertonen. Want wanneer krijg ik te horen dat het echt niet gaat. Of wanneer beslis ik dat. Ik vind mezelf wel beetje egoistisch als ik ervoor kies mijn eigen leven te gaan leiden met kans op kinderen. Terwijl hij nooit natuurlijk kinderen zal kunnen krijgen omdat het probleem bij hem ligt. En hij heeft alles voor mij achtergelaten, mocht het nu misgaan is hij zijn baan hier waarschijnlijk kwijt. Want dan gaat hij denk toch weer terug naar waar zijn familie woont. Daar ben ik dan ook weer van bewust, vind ik ook weer zielig voor hem. Ik heb ook wel deels schuld in de ruzies, omdat ik gewoon niet lekker functioneer. Omdat ik inderdaad veel bezig ben met de kinderwens. Probeer het wel naast me neer te leggen, maar ja dat lukt niet altijd. Hij verstopt zich gewoon deels in zijn werk en de computer. Want veel andere dingen doet hij ook niet tegenwoordig. Het heeft in elk geval veel impact. Wacht nog heel even af met teveel vragen stellen. Moeten morgen weer naar gyn toe. Vrijdag jammer genoeg ook weer verjaardag van schoonmoeder. Dus kan me lol weer op vrijdag. Wat timon zegt, ga ik wel rozenstruikjes neerzetten voor mezelf.
@ zonnetje het blijft een rot situatie wat je ook doet. ik weet niet goed wat je zou moeten doen . je zou eens voor kunnen stellen om samen met een therapeut te praten. misschien helpt het wel voor jullie allebei. ik vind hem voor het blok zetten ook niet ego. je zou dat toch helemaal niet doen als hij wat standvastiger zou zijn over de behandelingen e.d. @ Gaby, ik heb net je pb gelezen en bp terug gestuurd. nog van harte gefeliciteerd met je ondertrouw. groetjes
@Zonnetje: ik reageer eigenlijk nooit op je berichtjes maar wil nu eigenlijk wel mijn mening geven aangezien je zo overduidelijk twijfelt aan van alles en nog wat! Heb natuurlijk wel gelezen wat je de laatste tijd hebt geschreven over je relatie en de bijbehorende familieperikelen. Allereerst is het voor een buitenstaander natuurlijk erg makkelijk om er iets over te zeggen omdat er bepaalde gevoelens meespelen die je zelf niet zo voelt. Ik hoop dan ook dat je begrijpt dat ik het volgende alleen maar zeg voor jouw/jullie bestwil. Ik lees zoveel twijfel en negativiteit in je berichtjes over jullie huwelijk zelf dat ik me afvraag of jullie wel een goede basis hebben. Die zal er wellicht ooit zijn geweest, anders waren jullie natuurlijk nooit getrouwd, maar als ik lees dat je man (en jij ook wel ns) twijfelt aan jullie huwelijk............tja, dan gaan bij mij de alarmbellen rinkelen. Als je twijfels hebt, zou je dan wel samen aan kinderen moeten beginnen? Even buiten beschouwing latend of het makkelijk of moeilijk gaat. Mocht er nou wel een kindje komen, zijn dan ineens alle problemen verdwenen?? Ben je dan ineens vergeten dat hij heeft gezegd dat hij liever niet met je getrouwd was? Dat zijn toch enorm pijnlijke opmerkingen!!! Wil je met zo iemand wel een gezin stichten? Zou je dat je kind(eren) aandoen?? Als ik in die positie zou zitten en mijn man zou bij tijd en wijlen tegen mij zeggen dat hij liever niet met mij getrouwd zou zijn, had ik hem het gat van de deur gewezen. Dat zal dan heel zwaar en moeilijk voor me worden maar uiteindelijk wel de beste keuze. Waarom getrouwd met iemand zijn die aan die gevoelens twijfelt?? Ik denk niet dat iemand, wie dan ook, dat verdient. Dit is voor jou het moment om een knoop door te hakken want zo te zien ben je van bouwjaar 1980 en is het zeker niet te laat om je leven weer op de rails te zetten, evt met een ander die WEL voor de volle 100% achter je staat en voor je wil gaan. En dan laat ik nog achterwege dat je dan misschien niet eens de mmm in hoeft te gaan.......... Ik denk persoonlijk ook niet dat jullie de mmm zullen overleven, mocht hij er ineens anders over denken. Want sorry hoor, hoe vervelend is het nou voor een man (die geen tese/mesa of iets dergelijks nodig heeft) om in de mmm te zitten? De vrouw ondergaat alles lichamelijk en is er geestelijk vaak ook meer mee bezig want zij voelt wat voor veranderingen er in haar lichaam plaatsvinden. Hij daarentegen moet haar ondersteunen, voor haar zorgen, naar haar luisteren, een troostende schouder aanbieden als ze het niet meer ziet zitten...en als hij er niet achterstaat voor de volle 100% is dat voor de vrouw niet te doen!! Ik denk dat de meiden die al behandelingen hebben ondergaan dat zeker kunnen beamen. Lichamelijk is het voor hem echt een makkie (alleen zn zaad doneren in een bakje, wat ook voor IUI nodig is trouwens)...hij zit er dus gewoon niet op te wachten om jou emotioneel er doorheen te slepen. Op moeilijke tijden en momenten laat hij het dus afweten en tja, wat heb je aan zo iemand?? Kortom mijn mening, jij bent beter af met iemand die wel door het vuur gaat voor je en hij is beter af met iemand die de hele dag door 'ja amen' zegt. Kort door de bocht gezegd, mijn voorstel voor jullie is om uit elkaar te gaan. Sorry voor de harde bewoordingen maar je moet je afvragen of je de rest van je leven (en dat zijn nog flink wat jaartjes) met zo iemand door wil brengen, die zo in het/zijn leven staat... Hem laten praten met iemand over zn gevoelens lost nix op, wellicht tijdelijk, maar niet op de lange duur. Zoals je merkt, ik ben vrij direct en wellicht wat hard maar ik heb alleen de goede bedoelingen en weet uit ervaring dat je een ivf/icsi behandeling alleen aan kan als je man/vriend je steunt. Wij hebben dan nog mazzel gehad dat het in 1x is gelukt maar kijk bijvoorbeeld naar hoe hard Ieoor en haar man ervoor moeten knokken om hun wens in vervulling te laten gaan (en zo zijn er nog talloze andere voorbeelden hier op het forum te vinden). Je hebt echt een man nodig die je steunt.............. Kijk ns diep in je hart: weet je dan eigenlijk niet al voldoende?? Heel veel sterkte, Suus
@Zonnetje (&Susan): Ik sluit me voor een groot deel aan bij wat Susan schrijft. Ik heb de afgelopen tijd bewust niet zo veel gereageerd op dit forum omdat ik niet zo goed wist hoe ik op jouw zorgen moest reageren. Ik heb me verbaasd over de grote hoeveelheid verhalen. Lees zelf maar eens terug wat je allemaal geschreven hebt; het is zo veel waar je mee zit. Dit is absoluut geen verwijt maar zegt wel iets over hoe het nu in je leventje gaat. Dat vind ik heel vervelend voor je, maar lijkt me geen goede basis. En dan moeten de echte behandelingen nog beginnen. Het is zo belangrijk om zelf stevig in je schoenen te staan, een fijn netwerk van mensen om je heen te hebben, en een dijk van een relatie te hebben. Anders red je het gewoonweg niet! En hoe wil je idd een fijn gezin voor je kindje maken als het nu zo moeizaam loopt? Denk er heel goed over na en vraag evt hulp bij een professional! Heel veel sterkte! Hypo
Dank jullie voor de reacties. Denk dat ik het soms diep in mijn hart ook wel weet wat goed is. Maar nog niet helemaal toe ben aan de knoop door te hakken. De basis is er ooit geweest ja. Periodes is die er nogsteeds. Maar periodes ook niet. Dit zijn dingen die ik me ook al paar weken afvraag. Vandaar jullie advies wat ik vroeg. Ik ben inderdaad van 1980. Aan de ene kant het jong genoeg om wat nieuws op te bouwen, maar misschien ook bang alleen te blijven. Want echt verliefd ben ik niet snel. Maar de stap om te scheiden vind ik erg groot voor mezelf om eerlijk te zijn. Ik ga maar eens goed nadenken inderdaad wat ik wil. Jullie hoeven ook niet altijd te reageren, maar ben al blij als ik mijn verhaal even van me af kan schrijven. Mijn moeder zegt dat mijn man ook niet helemaal achter me staat. Maar bij mijn ouders is het net zo.
Wauw Suzan, Ik durfde het niet te zeggen tegen jouw Zonnetje, maar ook ik had twijfels over of jullie relatie en of dat wel een goede basis is om kindjes te krijgen. Ik durfde het niet te zeggen, respect voor Suzan. Maar ook heel veel respect voor Zonnetje, een hele dikke knuffel voor jou. Ik lees in je reactie op Suzan dat je je relatie heel serieus neemt. Je wilt niet zomaar je huwelijk aan de kant zetten, logisch, zo'n beslissing neem je niet zomaar. Maar kijk wel heel goed of dit huwelijk wel goed zit en je gelukkig maakt en gaat maken op de lange termijn. Neem ook inderdaad het geluk van eventuele kindjes goed in acht! Het typen op dit forum lijkt voor jou een goede uitlaatklep te zijn en om je steeds af te vragen: wat wil ik? Je kunt zo'n beslissing pas maken als je er zelf helemaal achter staat. Dat ben je nog nu niet. Het kan wel echt helpen hier met een professional over te praten om er achter te komen wat je wilt met je relatie. Heel veel mensen die hun relatie willen redden doen dat. Soms lukt dat op die manier of je komt er achter dat je relatie misschien niet te redden is.
@gaby gefeliciteerd! @ zonnetje ik weet niet wat ik moet zeggen...maar ondanks jullie kleine ruzietjes hoort je man wel achter de behandelingen staan. ik begrijp dat mannen soms niet het geduld hebben en zoiets zeggen maar als hij dat constant zo aanhoud is dat niet goed want als hij van je houd en toekomst in jullie ziet moet hij het er voor over hebben. ik snap het aan de andere kant weer niet want jij moet de meeste dingen ondergaan........hij hoeft maar een potje in te leveren af en toe. Meid je weet wat het beste is voor je. als je verstand en gevoel op 1 lijn zitten maak je een goede beslissing en ja je bent ook nog jong genoeg om een nieuwe toekomst op te bouwen al is het moeilijk. maar overhaast niet laat het even bezinken ga effe een paar daagjes tussen uit om te kijken hoe je je voelt zonder hem.... sterkte meis en hou je taai! knuffel van mij
Gaby, van harte met je ondertrouw! Hebben jullie er een leuke dag van gemaakt? Hypo, wanneer hoor je hoe het met de eitjes en de deling staat??
Gaby; gefeliciteerd met je ondertrouw! Wanneer ging jij nou ookal weer beginnen met een volgende poging? Mijs: morgen worden we gebeld over de embryo's en dan hebben we als het goed is woensdag een terugplaatsing.