Ik vind het moeilijk wat ik zou doen, ik zou sowieso de eerste ronde ook nog afwachten. Ik zou het eventueel pas bij het arbeidsvoorwaardengesprek zeggen. Je loopt dan wel het risico dat je het contract niet krijgt, maar mocht je het wel krijgen en dan zeggen, kunnen ze alsnog van je af in bijvoorbeeld je proeftijd. Dus eerst een gesprek op basis van je competenties en pas bij een 'ja' zeggen. Nogmaals ik denk dat ik het zo zou doen, want ben niet in de situatie geweest - maar ik zou er niet van kunnen slapen denk ik, als ik zou tekenen en het dan pas zou zeggen. Maar je moet zelf goed afwegen wat je financiele situatie is e.d. en op basis daarvan beslissen.
Ik lees hier zelfs dat het pas wettelijk verplicht is 3wk voor de verlof datum. Maar eerlijkgezegd lijkt me dit niet bevorderlijk voor de uiteindelijke werksfeer. Zwangerschap | Rechtsbijstand verzekering
In een sollicitatie brief zou ik het niet zeggen in je 1e gesprek ook niet,maar wel als je op 2e gesprek mag komen... Ik heb 15 maanden in de ww gezeten en ben er nu eindelijk uit maar tijdens de zwangerschap heb ik geluk gehad toen ik met 27wk 1x werd gebeld om op sollicitatie te komen en heb t toen wel eerlijk gezegd omdat je er dan niet meer omheen kunt. Succes!
nou ik ben gisteren gebeld dat ik de baan heb. Heb ze toen eerlijk verteld dat ik er s morgens achter ben gekomen dat ik zwanger ben (wel erg pril kan nog veel veranderen) en ze gaan er over na denken en belt me vandaag terug
Spannend Nuts! In ieder geval ben je eerlijk geweest, hopelijk heb je net zo veel geluk als ik. Ik was net als jij pril zwanger maar heb het wel verteld en ik kreeg meteen een vast contract aangeboden!
Ik had persoonlijk ook niet in dit telefoongesprek aangegeven dat je er toevallig die ochtend bent achtergekomen, komt een beetje apart over. Ik had t dan gewoon na 2 weken werken verteld in een persoonlijk gesprek met de mededeling dat je het vervelend vindt dat je er nu pas mee komt maar dat jullie ervoor gekozen hebben het tot 14weken in de privesfeer te houden of zoiets.
Ik zou het niet vertellen. Toch niet voor het tekenen van het contract.. Je bent dan wel niet eerlijk geweest, maar hoe ver sta je als je wel eerlijk bent en de baan daardoor niet krijgt? Op dat vlak moet je soms hard zijn, want de banen liggen niet voor het rapen. Het kan inderdaad dat ze na een jaar het contract niet willen verlengen, maar het kan ook anders, want je krijgt in die periode wel de tijd om jezelf te bewijzen. Terwijl als je het direct bij de sollicitatie zegt, je waarschijnlijk geen kans zal krijgen en direct zal worden afgekeurd daardoor. Dit is jammer genoeg vaak hoe het gaat..
Het gesprek liep minder vlot dan ik had verwacht. Dat wil zeggen dat ik zeer waarschijnlijk moet verder zoeken en zo pril is mijn zwangerschap nu ook niet meer. Ik ga het zo lang mogelijk niet zeggen op sollicitaties, maar een keer het zichtbaar is, zet ik het van de eerste keer in de brief. Ik heb geen zin om telkens een hele trip te doen en dan meteen rechtsomkeert te mogen maken bij de eerste aanblik van mijn buik. Het is nu wel niet de makkelijkste periode omdat het nog niet (heel) zichtbaar is, maar dat ik niet nog kan afkomen dat ik het pas ontdekt heb en binnen een paar dagen is de nekplooimeting ook achter de rug. Ik word er moedeloos van. Zowel van de sollicitaties (echt heel demotiverend) als van de situatie.
Ja ik snap dat het echt niet tof is zo. Succes ermee, ik hoop dat er een sympathieke werkgever op je pad komt. Ze bestaan nog hoor Zelf kwam ik er eind januari achter dat ik zwanger was. Had toen het sollicitatiegesprek al gehad en ben half februari gestart. Na een week of 3, 4 werken (paar dagen na de 12-weken echo die ik al met 11w had ) heb ik mn leidinggevende gevraagd of ze even tijd voor me had en heb ik t verteld. Ik heb erbij gezegd dat ik het best moeilijk vond om te vertellen omdat ik me wat schuldig voelde tegenover hun. Zij werd bijna boos dat ik me schuldig voelde haha. Ze zei dat ze bang was dat ik ontslag kwam indienen maar dat dit alleen maar super is. Kortom: Er bestaan echt werkgevers die positief reageren en het niet zien als een ziekte! Het komt voor jou vast ook goed. Probeer positief te blijven want het is zo jammer als je zwangerschap overschaduwd wordt door zoiets. Ik duim voor je
Ik zou het zeker niet vertellen. Het is nou eenmaal niet handig voor een werkgever om een zwangere werknemer te hebben, dat is heel begrijpelijk. Maar het blijft een zakelijk iets; vrouwen worden nou eenmaal zwanger, dat hoort erbij, maar als de werkgever de keus heeft zal hij begrijpelijkerwijs voor een ander kiezen. Ik heb gezien bij een collega die op het punt stond iemand aan te nemen, na een 2e ronde gesprek, dat onze baas dat tegenhield omdat dat meisje net voor het arbeidsvoorwaardengesprek toen 'opbiechtte' dat ze zwanger was. Hij vond dat niet handig qua timing. Tja... Je bent het idd niet verplicht te vertellen tot twee maanden voor verlof (of misschien zelfs wel later nog zag ik hier voorbijkomen). En ook al denk je zelf vaak van nu moeten ze het wel zien; je kunt volgens mij tot 5, misschien wel 6 mnd met kleren een hoop verdoezelen en mensen die je niet kennen zullen al snel denken dat je gewoon een buikje hebt.
Ik zou het niet vertellen. De kans is heel groot dat je dan niet wordt aangenomen. In een later gesprek waarin je het dan wel komt melden (als je er dus al werkt) dan zou ik gewoon aangeven dat je het niet verteld hebt omdat je 1) je werkgever wilde laten zien dat je echt de juiste persoon bent voor de functie en je het dus bewust pas wilde vertellen als je er al even werkte en 2) omdat je nog niet zeker was van een goede afloop op dat moment. Volgens mij begrijpt iedere werkgever die beweegredenen. Ik werd zwanger een maand nadat ik een nieuwe baan was begonnen als uitzendkracht en nadat ik het had verteld werd ik binnen 3 weken ontslagen. Uiteraard vanwege een onzinverhaal want ze wilden opeens iemand die meer uren kon werken. Maar vreemd genoeg kon ik toch nog een tijdje blijven werken terwijl zij naar "iemand anders zochten" en toevallig was dit precies tot aan mijn verlof. Hufters. Ik maak me allang geen illusies meer over de arbeidsmarkt en zwangerschap.
Dank je wel om je verhaal te delen! Ik heb intussen nog al positieve verhalen gehoord (naast de tonnen negatieve). Intussen begin je het ook al te zien bij mij, dus ik denk dat ik voortaan het maar gewoon gelijk in mijn brief ga zetten... ik vind het een heel gedoe van het wel/niet vertellen... en hopen dat ik op die manier een fijne werkgever zal treffen..
En deze rotzakkerij zit er natuurlijk ook tussen :/ daarom misschien maar gewoon meteen open kaart spelen? Dan is het maar zo, dat ze mij niet aannemen. Ik ben dan tenminste eerlijk geweest en in het beste geval kom ik op die manier een fijn bedrijf tegen dat kijkt naar competenties en niet naar wat op dit moment even handig is...
Als je je dat kunt veroorloven kun je dat uiteraard doen. Het zou mijn voorkeur ook hebben, maar als je echt een baan nodig hebt dan heb je het niet altijd voor het kiezen in de huidige economie. En dan zou ik gewoon voor mezelf kiezen.
Ik had het niet in de brief gezet maar tijdens het gesprek verteld, ik was net zwanger maar de baan zou pas over 2 maanden beginnen dus zou ik al een stuk verder zijn. Ik mocht op 2de gesprek komen. Uiteindelijk ben ik het niet geworden omdat ik dus zwanger was. Baan in de zorg, klein team en mijn verlof zou vallen tijdens de zomervakantie en ze zeiden we kunnen je dan gewoon echt niet missen. Bij mijn volgende sollicitatie heb ik het dus niet verteld en de baan gekregen. Ik moest een baan hebben kon het me niet permitteren zonder baan te zitten. Toen ik het uiteindelijk vertelde was het ook allemaal prima.