Vandaag zijn wij begonnen aan de 17e maand van het proberen zwanger te worden... Ik merk steeds meer aan mezelf dat ik het moeilijk vind als vriendinnen om me heen met het vrolijke nieuws komen dat ze in verwachting zijn van een mooi klein wondertje. Ik wil het ook zo graag... Ik weet dat er meiden zijn die nog veel langer bezig zijn, dus misschien moet ik niet zo zeuren... maar het is mijn gevoel. Mijn zus is pas weer zwanger, gestopt met de pil en hups zwanger, dat deed eventjes pijn. Maar goed ik ben natuurlijk wel heel erg blij voor haar dat ze weer zwanger is en ik weer een neefje of nichtje er bij krijg. Maar wij wachten nu ook al zo lang, wanneer is het onze tijd? We lopen al vanaf november 2009 in het ziekenhuis ivm cyclussen zonder eisprong bij mij. Hier is er ook uit gekomen dat mijn man zijn zaad niet zo goed was... De 1e 2 testen in ider geval niet, de 3e test was prima. Nu heeft hij een maandje terug de 4e test ingeleverd bij ons nieuwe ziekenhuis (we zijn pas over gestapt ivm dat mijn oude gyn fouten had gemaakt en niet eerlijk is geweest tegen ons) en bij mij is er weer uitgebreid onderzoek gedaan (COLA-screening) Morgen krijgen we de uitslagen en ons behandelplan... Ik ben er best wel een beetje nerveus voor om eerlijk te zijn... Ik hoop zo dat we nog een paar IUI pogingen hebben voor we aan de IVF moeten. We hebben in juni dit jaar namelijk een IUI behandeling gehad, alleen heb ik jamer genoeg achteraf gezien geen eisprong gehad op de pregnyl die ik moest spuiten en ben uiteindelijk op de operatie tafel beland om een cyste te verwijderen die een bloedvat afsloot naar mn rechter eierstok toe. Wanneer zal ons nu een wondertje gegund zijn? En zullen we ooit wel zwanger raken... ik moet eerlijk zeggen dat ik af en toe toch de hoop een beetje verlies.... maar als ik reeel na denk is dat nog niet nodig aangezien we nog zeker wel kans hebben. Op naar morgen, op naar de uitslagen en ons nieuwe behandelplan... Sorry, wilde mijn verhaal toch even kwijt...
Ik kan me goed voorstellen dat het heel erg moeilijk is om te horen dat mensen in je omgeving wel zwanger worden en het bij jullie nog niet lukt. Wij zijn nu aan ronde 11 begonnen en ik heb het daar zelfs al moeilijk mee. Heel veel succes in het ziekenhuis! Ik hoop dat jij binnenkort ook van de daken mag schreeuwen dat je zwanger bent!
Och meis, ik kan me je gevoel zo voorstellen. Links en rechts worden ze ook zwanger in mijn omgeving, mijn zusje is zelfs 3 weken geleden bevallen van haar eerste ... Het voelt niet eerlijk ... Ik hoop voor jullie dat het snel mag komen dikke knuffel in ieder geval ...
Ik kan me goed voorstellen dat je het er moeilijk mee hebt. Je wilt het zo graag en als het dan zo "makkelijk" gaat bij mensen om je heen doet het pijn als het nog niet gelukt is bij jullie. Hopelijk mogen jullie ook snel van een klein wondertje genieten.
Ah meid ik kan mij heel goed voorstellen hoe je je voelt. Wij zijn nog niet zo heel lang bezig pas 9 maanden, maar voor ons natuurlijk al veelste lang . Om mij heen hoor ik ook dat ze zwanger zijn. Het lijkt of het bij iedereen zo makkelijk lukt. Ik vraag mij ook wel eens af, de laatste tijd wat meer, wanneer komt onze tijd? Maar onze en jullie tijd komt zeker wel, moeten helaas nog ff geduld hebben. Maar als het zo ver is
Jeetje, ik kan het heel goed begrepen, toen ik voor de eerste keer zwanger was, ookal was het een weekje en het ging mis, was ik zó teleurgesteld.. laat staan als je al 17 maanden bezig bent. Maar geef de moed niet op! er zijn zoveel mogelijkheden... Veel sterkte en hopelijk lukt het bij jullie heel snel!!!
Ik kan me ook heel goed voorstellen dat je af en toe verdrietig bent, dat heb ik ook vaak genoeg. Wij zijn nu sinds goed een jaar er weer 'echt' mee bezig en de moed zakt mij af en toe ook in de schoenen als het dan weer niet is gelukt. En al helemaal als de mensen in je omgeving wel stuk voor stuk zwanger raken (tenminste zo lijkt het dan ) dan ben ik er wel even goed van af voor de rest van de dag... Wens je in ieder geval sterkte, het zal morgen ook wel een spannende dag voor je worden....
soms is het gewoon KL*TE......sorry hoor, ik kan me namelijk goed voorstellen dat je je rot voelt. Zelf heb ik ook ff een dipje (en dan ben ik nog maar 9 mnd bezig....dus dat is nog een heel ander verhaal)....En dan is het gewoon zo frustrerend.....pffff... ik moest ook even ''mijn ei kwijt'' (leuke woordspeling).... wens je veel succes!
Lieve flippo, heel veel sterkte en een dikke knuffel van deze kant! Hoop dat het bezoek in het ziekenhuis je vanmorgen heeft gebracht waar jullie je in kunnen vinden. Liefs!
Ik kan me heel goed voorstellen dat je verdrieting bent dat het niet lukt... Dat hebben wij ook heel vaak gehad! Wil je een hele dikke knuffel geven!! Heel veel sterkte...Hopelijk ben je gauw zwanger
meis het is gewoon oneerlijk soms vooral als mensen dan een abortus doen, maar geef de hoop niet op. jullie zijn sterk en zo knap dat je dan nog niet aan het klagen bent vind ik hoor. veel liefs
he meid hoe waren de uitslagen vandaag? ik snap je heel erg goed hoor meid. bij ons heeft het in totaal 2 jaar geduurd en iedereen werd om ons maar zwanger. er waren zelfs meiden bij die al zwanger waren van hun tweede intussen en ik nog niet 1 mooi klein wezentje mocht krijgen. meid heel veel sterkte met alles. en ik hoop snel voor jullie op een wondertje! dikke knuffel
Wat is dat balen he?! Als iets wat blijkbaar heel vanzelfsprekend kan zijn, zo lang gaat duren. Bij ons lijkt alles tot nu toe helemaal goed te zijn, zaad, echo's, HSG en alle overige bloedprikkerij. Maar blijkbaar heeft mijn vriend zaadjes zonder richtinggevoel en ik heb eitjes die iedere keer verstoppertje spelen ofzo. Gelukkig ben ik nog wel iedere keer oprecht blij voor vriendinnen die de ene maand vertellen met de pil te stoppen en binnen twee tot drie maanden daarna groot nieuws hebben. Hun kind zou ik toch niet willen, ik wil er een van ons!!!! Wel vind ik het irritant als ze gaan vragen wanneer ik nou eens begin... Succes en dikke knuffel, hoop voor ons allemaal op positief nieuws voor het einde van het jaar! Groetjes Pina
Wat zeg je dat mooi! En @ flippo: ik kan t mij ook zo goed voorstellen. Soms dan kun je er goed mee omgaan en dan weer ben je zo teleurgesteld. Ook wij verliezen de hoop soms hoor, ik kan mij helemaal niet meer voorstellen dat ik trots in het kraambed lig... Sterkte hoor en k ben ook benieuwd hoe de uitslagen waren!
Ik kan het me heel goed voorstellen dat je er af en toe %$^$$ van wordt....wij zijn hier nu 17 rondes bezig (sinds juni 09), maar ik kan sinds mijn missed abortion echt niet meer blij zijn voor een ander. Het is heel erg, ik weet het en ik probeer het ook te onderdrukken, maar dat lukt gewoon niet altijd. We hebben 2 bevriende stellen die in een "wip" tegelijkertijd met ons zwanger waren en op mijn werk ook 2 collega's die dat ook waren. Daar gaat natuurlijk alles goed gelijk, bla bla bla.... En dan de vraag krijgen op een kinderverjaardag of het bij ons ook niet kriebelt....???? Janken, tranen met tuiten omdat ik net die dag weer ongi was geworden.... Ik vind het heel knap van jullie dat je al zo lang bezig bent. Echt bewondering voor! Ik hoop dat jullie heel snel een eigen wondertje kunnen koesteren!
@All: Gisteren zijn we dus in het ziekenhuis geweest voor alle uitslagen!!! Nou hier komen ze... COLA-screening: niets uit gekomen, de cyclussen die ik heb gehad die langer dan 38 dagen waren mag ik niet mee rekenen, dat zijn kansloze cyclussen geweest namelijk, de cyclus van de cycte en operatie ook niet meerekenen, en dan al met al hebben we pas 6 echte kansen gehad, niet echt veel dus. Maar omdat mijn cyclus nu genormaliseerd lijkt hoef ik deze ronde alleen progesteron te prikken om te zien of mn LF normaal is. Als deze ook normaal is mogen we tot mei volgend jaar weg blijven. De rest.... Het zaad van mijn man: Wonder boven wonder was het helemaal goed! 68mlj/ml zaadjes met een beweeglijkheid van 60%! Wel zitten er voor 95% antistoffen in waardoor het kan klonteren, maar ondanks die antistoffen hebben we alsnog een VCM van 66 miljoen! En dat is meer dan genoeg (een eind boven gemiddelde) om zwanger te raken! Helemaal gelukkig dus! Dat de vorige 2 van de 3 uitslagen slecht waren is te weiten aan de antistoffen, het duurd te lang voor het onderzocht kan worden, duss voordat het in het ziekenhuis is, waardoor het geen eerlijke uitslag meer is. In het echie zijn de zaadjes ook binnen 5 minuten op hen plek Dus al met al, alleen maar goede uitslagen ben er echt helemaal gelukig mee! Geen clomid meer (tenzij mn progesteron niet goed is natuurlijk maar daar ga ik niet van uit) en geen IUI. Wij vinden het zelf erg fijn dat de natuurlijke weg nog een kans krijgt en onze gyn het allemaal positief in ziet! Eindelijk goed nieuws na al dat slechte nieuws wat we hebben gehad Ik voel me nu eventjes iets minder verdrietig zoals je wel begrijpt Meiden die gereageerd hebben tot nu toe... thnx voor de lieve woorden, het lijkt allemaal zo vanzelfsprekend voor een hoop mensen, maar o het kan zo onvanzelfsprekend zijn... Ik hoop dat voor ons allemaal een mooi klein wondertje weg gelegd is waar we mooi van kunnen gaan genieten in de toekomst!
Wat fijn zeg dat alles er zo goed uit ziet! Hopelijk de laatste uitslag ook zodat je hopelijk op de natuurlijke manier zwanger kan worden!