Hallo Allemaal, Ben aan het rond neuzen en lees veel over de blijdschap van vele vrouwen die zwanger zijn en zware teleurstelling als dat niet mocht blijken. Ik sta nog helemaal in het begin stadium. Heb me verdiept in hoe kan ik zo goed mogelijk voorbereiden op een zwangerschap en wat moeten we allemaal doen om het zo goed mogelijk te doen. Gestart met de foliumzuur, van het weekend ongesteld geworden en dus zal rond 15 juni mijn ovulatie zijn. Vind het allemaal vreselijk spannend. We hebben niet zo spetterend liefdes leven dus zullen we echt er iets aan moeten. Misschien wordt het nog wel wat met ons . Vreemd zal het zijn om altijd op te letten niet zwanger te worden nu opeens proberen zwanger te worden. We gaan rustig aan beginnen het kleine mensje mag komen, als het wil. Alleen de spannede vragen: zal ik al in 1x zwanger zijn? We kennen van beide het uiterste in onze vriendenkring. Hoe zal de zwangerschap verlopen? Zal het kindje helemaal gezond zijn? En voorral doe ik het allemaal goed om een gezond kindje te krijgen? Gelukkig lees ik hier dat er veel vrouwen met mij deze zorgen hebben. Zijn er nog meer vrouwen die rustig gaan beginnen? Met de instelling wanneer het wil mag het komen maar het heeft geen haast.
Heey Rican, Heb net onderstaand neer gezet... Heey meiden, Hier iemand van ook uit 82! Waar zal ik beginnen...long story dus ik zal de korte versie doen. September 2 jaar terug mijn spiraaltje laten verwijderen. Mijn vriend en ik hadden nog niet de wens om zwanger te worden en wilden nog wachten. Uiteindelijk vorig jaar september besloten om voor kinderen te gaan. De beslissing om voor kinderen te gaan vondt ik enorm eng en hij ook. Desondanks wisten we wel dat wij het wilden. Iom met een specialist gaf deze aan...als je het nooit doet...weet je ook niet wat het is. Klinkt vreemd...maar wel realistisch. Uiteindelijk vorig jaar september besloten om voor kinderen te gaan. In het begin hield ik mij niet bezig met het hele zwangerschapsverhaal en alles er omheen. Ik moet ook eerlijk bekennen ik ben niet een standaard moedertypje. Echter de laatste maanden ben ik er wel mee bezig. Daarbij komt ook....telkens...nu nog niet??? wanneer wel?? De afgelopen 2 maanden ben ik zelfs erg geemotioneerd geweest dat ik het nog niet was. Desondanks blijf ik het eng/ spannend vinden. Herkent iemand dit? Mijn cyclus verschilt nogal van 28 tot 32 dagen. Ik kon er geen peil op trekken. Mogelijkerwijs dat dit een restant was van mijn burn-out periode. In ieder geval weigerde ik een ovulatietest of te gaan temparaturen. Het moest van mij natuurlijk gebeuren. Van het weekend had ik zo'n voorgevoel....zal het dan toch? Normaal had ik al wat 'klachtjes' gehad.....van het weekend stond ik onder de douche en had ik enorm het gevoel dat ik in verwachting was van een zoontje......vannacht zelfs gedroomd over een zoontje.....tis niet dat ik zo'n vrouw ben die hier normaal over droomt ofzo...ik ben alles behalve een echte moeder. Maar al deze dingen geven mijn zo'n voorgevoel....ik heb besloten om daarom maar een test te doen. Vandaag of morgen moet ik ongesteld worden. Echter kon ik het niet laten....de test van Etos gedaan... wat blijkt een vaag-resultaat. Ik heb al gespeurd op internet en het blijkt dat deze test zowieso vaag is. Dus morgen maar even een CB-test halen. De test is vaag gezien het verschijnen van een vaag blauw streepjes. Mijn manlief heb ik nog niets verteld en ik wacht even tot morgen....maar ik wilde zo graag mijn verhaal kwijt..... Morgen dus maar opnieuw....1-tje doen... Zoals je leest ben ik eerst een jaar gestopt met het spiraaltje en stoppen met roken ook nog. Pas vorig jaar september hebben mijn vriend en ik de beslissing genomen....ondanks dat ik het doodeng vond. Nu 8 maanden verder en vindt het nog steeds eng/ spannend maar desondanks ben ik het wachten ook zat. Ben benieuwd naar je verhaal....
hoi hoi ik wou je even succes wensen met het rustig aan doen zou je het echt kunnen is heel knap ik denk dat heel veel vrouwen beginnen met ach het komt wel waneer die komt maar als je eenmaal begint zit je echt de dagen te tellen elke keer weer.heb zelf 2 kinderen een van 4 en een van 9 bij de grootste was ik zwanger maar verwachte het niet maar bij de kleine 3 maanden maar om gedaan en dat leek een eeuw nu is dit me 2 de ronde en wij begonnen ook met het mag komen waneer het komt want ben ook niet zo oud word 27 maar nu tel ik alweer de dagen wat ik helemaal niet wou doen en letten op alles wat je lichaam doet.
Ik herken jou verhaal duidelijk in dat van mij alleen sta ik nog in het begin. Wil ook zo veel mogelijk zo natuurlijk mogelijk. Dus het blijft vreselijk spannend. Ik realiseer me ook goed dat een kindje een grote verandering is in het leven en ook voor het leven. Ik denk dat dat het spannendste is. Ik ga over 2 weekjes mijn/ons verhaal starten. Ik hoop dat dat van jou al snel een roze wolk brengt.
Hallo Dilara1, met een klein lachje op mijn lippen, weet ik ook wel beter, kon ik niet wachten tot ik ongesteld zou worden maar toch wil ik proberen en afwachten wat er komt. Ik heb de obsessie gezien bij mijn collega, de teleurstelling dat er maand na maand voorbij ging en de gebrokenheid toen het mis ging, dat wil ik mezelf niet aandoen. (Collega heeft nu een lief klein dochtertje) Toch hoop ik dat ik het kan.
toen wij begonnen voor een kindje hadden wij ook de instelling we zien wel hoe t loopt,ik kan je zeggen de 1 en 2 maand vond ik ongi worden niet erg de 3 en 4 al vervelend bij maand 5 en 6 erg en inmiddels vind ik t verschrikkelijk moet dan ook echt huilen en ben heel de dag van slag,hoop voor je dat t vol kan houden maar als je iets zo graag wil is t moeilijk om er zo nuchter mee om te blijven gaan is mijn ervaring,ik dacht ook van mezelf dat ik niet zo`n mama mama zou zijn nou inmiddels is niks anders waar als ik kleintjes op bezoek krijg en ervoor moet zorgen ben ik een echte mama en dat vind ik helemaal niet erg,dat geeft aan dat ik er nu echt klaar voor ben en dat we de juiste keuze hebben gemaakt om voor een kindje te gaan. succes
Beste Sem frummel, Ik begrijp je heel goed. Iets willen en niet kunnen krijgen. Ik merk het bij mezelf al, als ik nu zo`n kleintje zie denk ik wat schattig en moet zelfs lachen. nog niet heel lang geleden vond ik kinder maar vervelende wezens. nooit gedacht dat mijn baarmoeder kon gaan roepen. Blijkbaar kan dat zo hard zijn dat het niet meer uitstaanbaar is. Gaat ik dan echt zo`n rottijd tegemoet?
hoi, wij zijn vorige maand gestopt met de pil en werd toen gewoon ongesteld. nu is dit de 2e ronde en ik hbe volgende mijn ovulatie. eg spannend, we hopen natuurlijk dat het lukt gelijk maar dat is afwachten.
haha kinderen vervelende wezens,dat vond ik ook altijd heb ook heel me leven geroepen nooit geen kinderen te willen en toen opeens was t gevoel daar en kan nu niet wachten tot t eindelijk zo ver is haha rottijd wil ik t niet noemen maar t is wel vervelend haha sterkte en succes