Hoi medemama's Hoe deden jullie het toen je kindje ging staan? Merel heeft het 3 dagen geleden ontdekt en nu wil ze de hele dag en overal staan! Ik heb oren, ogen en handen te kort.... Bleven jullie continu bij je kindje? Of lieten jullie ze ook gewoon vallen? Ik ben heel bang dat ze hard valt en blijf dus de hele tijd bij haar om haar te kunnen opvangen. Ze is al een keer hard gevallen, maar het is een doorzetter en gaat gewoon door . Ze kan het, dus doet ze het. Overal, bij de bank, de stoelen, de voordeur, de box en niet overal licht een kleed om de "klap" op te vangen Ben ik nu te overbezorgd, moet ik haar zelf haar gang laten gaan, of bleven jullie ook dicht in de buurt van je kindje de eerste tijd van het lopen?
Ik heb me daar ook veel zorgen over gemaakt ik hield Daan echt wel veel meer in de gaten maar dat kan helaas niet altijd. Als ze valt en ze is wat suffig, misselijk, overgeven dan moet je de huisarts bellen. 1 advies vallen en stoten creme van VSM doet wonderen hihi hier zijn er al heel wat tubes doorheen gegaan
In het begin vond ik dat ook heel akelig en probeerde ik ook overal bij te zijn zodat hij niet zou vallen... Maar soms kan het gewoon niet anders. Toen hij steeds beter begon te staan en minder viel kon ik hem meer loslaten en liet ik hem "gewoon vallen" (tenzij ik in de buurt was en het zag gebeuren). Joris is ook al heel vaak gevallen. Probeer hem nog steeds op te vangen, met gevolg, elk stootje (vaak het kleinste stootje) huilen zodat ik hem oppak. Nu heb ik dat een paar dagen genegeerd en nu huilt hij alleen nog als hij zich heel hard stoot (komt gelukkig nog maar heel weinig voor!)
Onze zoon staat ook nog niet zo lang. Ik laat hem zelf zijn gang gaan en alleen als hij zich heel erg bezeerd dan pak ik hem op. Ik laat hem dus gewoon vallen, goh wat klinkt dat onaardig
Ik herken het ook, Bleven jullie continu bij je kindje? Of lieten jullie ze ook gewoon vallen? Ja Felicity staat al een poosje maar toch is het nog steeds oppassen ,ligt eraan waar ze staat ,want soms staat ze ook bij de hoek punt van de salon tafel ,en als ze dan geen echte houvast meer heeft , omdat ze bij een hoekpunt staat dan kan ze best wel eens een smak maken....maar ik probeer wel vertrouwen in haar te hebben , en als ze geduldig doet dan zet ze zich ook mooi af zonder te vallen! De laatste paar dagen doet ze het zo goed dat ik gewoon weet dat het niets ernstigs meer zal zijn , mocht ze toch eens weer vallen en laat ik gewoon haar gang gaan!
Nu blijf ik dus continu bij haar, zodat ik bij een erge val kan opvangen, maar ik probeer haar wel te laten vallen, want het moet niet zo worden dat ze bij elk valletje opgepakt wil worden. Maar echt ik hou soms mijn hart vast. Ik weet dat kindjes groot worden met vallen en opstaan, maar als zij valt is het net of ik het zelf voel . Net nu ze de eerste dagen staat blijf ik veel bij haar en wil dat steeds meer gaan afbouwen. Ik hoef me maar om te draaien en ze staat alweer. Is het niet zo dat als het nieuwtje van het staan af is, dat ze dan minder gaan staan? Hoe ging dat bij jullie? Eenmaal staan is altijd staan? Of als het nieuwe eraf is gaan ze dan ook lekker zitten te spelen?
In het begin bleef ik er eigenlijk ook continue bij. Maar dat werd al snel onmogelijk. Ik laat Vigo nu meestal zijn gang gaan. Vallen en opstaan hoort er nu eenmaal bij. Ik ben ook van mening dat als hij zelf zo de dingen ondervind, dat hij ook situaties leert inschatten.
je moet gewoon naar je eigen gevoel luisteren.. de ene keer blijf ik goed bij haar en vang ik haar op want dan merk ik dat ze gewoon wankel is of moe en als ik merk dat ze lekker gaat dan laat ik haar wat meer... zelf heb ik haar niet laten vallen rond 8-10 maand want vond haar gewoon nog te jong maar nu is ze een stuk stabieler en loopt ook al beetjes... nu ze weet dat vallen zeer doet durft ze niet zo goed meer maar eerst liep ze hele afstanden hahaha
goh herkenbaar zeg. Dano wil niets anders dan staan. hij ziet dan de afstandsbediening op de bank pakt dat met beide handen vast en vergeet even dat hij zich vast moet houden en plof daar ligt hij. hij is toch al een aantal keer flink hard op zijn hoofd gevallen. maarja even gillen troosten en dat was goed. dus ik blijf er nu zoveel mogelijk echt dichtbij.
als ik niet in de buurt was zette ik hem in de box, nog trouwens, dan kan hij niet hard vallen en als ik in de buurt was tja dan liet ik m maar vallen, en als hij echt hard valt, gaat ie wel huilen en dan troost ik m. lopen doet ie nog niet los, maar ja dan zal ie nog wel vaker vallen....
Hier was het eenmaal staan, bijna altijd staan en daarna proberen te lopen Sinds hij voor het eerst is gaan staan was hij meestal de hele tijd ermee bezig - staan, vallen, staan, vallen. Het word steeds minder dat ze vallen, en onbewust ben je er dadelijk ook minder mee bezig
Ik laat Luca gewoon zijn gang gaan. Ik let natuurlijk wel een beetje op dat hij zich niet gevaarlijk pijn kan doen, maar als hij iets wil uitproberen dan laat ik hem gewoon gaan. Vanmorgen wilde hij zelf van zijn loopwagentje afkruipen. Ik zag dat het fout zou gaan, maar heb het hem zelf uitlaten zoeken. Gevolg...boem op zijn billetjes..een paar traantjes en weer verder klimmen Zo kan hij zelf leren wat wel en wat niet kan.
Laura gaat nu beginnen met lopen! Gelukkig valt ze eigenlijk altijd op haar kont! Ik had het moeilijker toen ze ging kruipen en constant op haar hoofdje rolde! Nu laat ik haar haar gang gaan! En vallen hoort erbij!
in het begin bleef ik constant bij haar staan maar als ze nu valt zakt ze door haar knieen en beland op haar kont dus nu hoef ik er niet meer constant achter te staan.
dévana kan sinds een goeie week ook staan. in het begin bleef ik ook bij haar,maar nu staat ze al een stuk steviger,en laat ik haar gewoon haar gang gaan. ze wil ook niks anders dan staan,en als je haar dan weer neerzet als ze moe wordt,gaat ze toch weer staan. nu weet ze gelukkig zelf al hoe ze weer moet gaan zitten,maar dat was hier dus een probleem,ze kon wel gaan staan,maar niet meer terug gaan zitten. maar in het begin is het idd best wel eng om je kindje zo te zien staan.