Hoi, Ik heb me een poos geleden aangemeld als stamceldonor, nou ben ik op zoek naar ervaringsverhalen van vrouwen die ook donor zijn en die ook al daadwerkelijk hebben mogen donoren. Alvast bedankt voor jullie reacties.
wij zijn allebei donor, maar nog nooit opgeroepen. geloof dat de kans dat je een opgeroepen wordt ook redelijk klein is.
Ik ben ook donor maar nog niet opgeroepen. De kans dat je opgeroepen wordt 's 1 op 10.000. Ben ook wel benieuwd naar ervaringen.
Volgens mij sta ik al 10 jaar geregistreerd, nog nooit opgeroepen... Ik ben ook wel benieuwd, ken alleen de verhalen uit de stamcel nieuwsbrief, weet niet of dit helemaal zo gaat.
Geen oproep maar wel een verhaal. Een dapper held die hetzelfde heeft gedaan als jou heeft het leven van onze zoon gered. Onze zoon werd met 6 weken gediagnoseerd met een zeer zeldzame agresieve vorm van leukemie waarbij chemo geen optie voor genezing was. Stamceltransplantatie was zijn enigste kan op overleving. Inmiddels is hij een stoere bink van 4,5 en ik denk echt dagelijks aan hoe dankbaar ik de donor ben (ps als je je recent hebt aangemeld heb je de folder met foto van mijn man en zoon op de voorzijde ontvangen )
Wauw!!! Ik ben ook aangemeld als donor en ik heb navelstrengbloed gedoneerd om deze reden. Veel geluk en liefde voor jullie
Wauw! Ik ben al jaren donor, besef dat de kans dat ik ooit opgeroepen wordt klein is, maar dit is de reden.
Oh dat wist ik niet, dat die kans zo klein is. Ik weet wel dat het bij orgaandonatie ook 1 op 10.000 is, maar van stamceldonatie had ik eigenlijk geen beeld.
Bedankt voor je verhaal; dit is de reden waarom ik me heb aangemeld. En idd, je man en zoontje liggen hier nog op tafel! Helemaal te gek vind ik dat!
Hier ook donor. Had mij eind Dec 2014 aangemeld en kreeg vorig jaar Juni al bericht dat er een match was. Of ik alsnog wilde doneren. Moest toen veel buisjes bloed laten prikken (oh heb er echt een hekel aan! Maar graag voor over) Dat bloed werd helemaal onderzocht en kreeg daar in oktober bericht over. Ze hadden iemand die was op dat moment geschikter maar ze vroegen wel of ik 2e keus kon blijven dat als die persoon uitviel ik dan kon doneren. Ik ben verder dan dat niet meer gekomen maar achteraf goed ook want was die maand zelf ook erg ziek geworden en tijdelijk verlamd. Hoe dan ook alleen al door het verhaal van Sidmick doe ik graag wanneer het mag en kan doneren
Ik overweeg het ook al een tijdje.Zo'n verhaal als van Sidmick is waar je het voor doet. Zelf krijg ik alleen al zweethanden als ik lees wat het inhoudt..gewoon bloed doneren durf ik al niet, dus moet me er nog overheen zetten. Natuurlijk is iemands leven redden belangrijker dan de angst voor het gebeuren zelf, maar die knop moet ik nog omzetten. Kan je ook te weten komen naar wie je donatie gaat? En als je nog kinderen wil kan het dan ook?
Je komt niet te weten waar je donatie heen gaat. Als je nog kinderen wilt kan het, geen probleem. Tegenwoordig hoeven ze niet per se beenmerg uit je rug te halen maar kunnen ze het schijnbaar in de meeste gevallen (70%) doordat je een tijdje medicijnen slikt en dan kan het met een bloeddonatie.
Beenmerg wordt niet uit je rug gehaald, maar uit het bekken aan de achterkant. Als ik er aan denk, voel ik het al weer...
Bij patienten doen ze het helaas niet onder narcose... Of je na een punctie pijn hebt of er last van hebt, verschilt per persoon. Je moet het wel rustig aan doen de rest van de dag.
Tegenwoordig kunnen ze in.bijna alle gevallen stamcellen gewoon uit je bloed halen, hoeft dan niet perse uit je beenmerg. Je krijgt nooit te horen naar wie het gaat en als ontvanger krijg je nooit te horen van wie het komt