Dus je eigen kind komt ziek thuis, je ziet hem/haar sowieso amper, en je stuurt hem/haar weer terug omdat hij/zij ziek is? Welke boodschap geef je dan? ‘Kom maar weer als je beter bent, nu willen we je niet!’ Leuk...
EN studieschuld Ik ga verder niet meer in het topic reageren... ik kan er met mijn verstand niet bij hoe sommige reageren. Ik hoop dat ik nooit uit elkaar ga met mijn partner, maar mocht het wel zo zijn ( ik heb immers geen glazen bol ) dan hoop ik dat mijn kind never nooit niet van die types als hierboven als stiefmoeder krijgt. Met jullie kern gezin.. je bent dan gewoon EEN gezin. Namelijk een SAMENGESTELD gezien waarin iedereen gelijkwaardig behandeld dient te woorden, omdat dat gewoon zo hoort, vind ik!
Onvoorwaardelijk zorgen voor een kind geldt alleen als je een rol hebt in het kerngezin. Als je toevallig net in het samengestelde gezin valt, heb je gewoon dikke pech. Afijn, nu stop ik echt met reageren hierin.
Ik ben er echt verdrietig van. Ik begrijp heel goed dat je bv van de ex verwacht dat ze zoiets meldt, dat ze naar de huisarts gaat etc; logisch! Maar een eigen kind is geen visite die je even afzegt. Gelukkig is mijn schoonmoeder een extreem lieve, zorgzame stiefmoeder en zie ik dus hoe het óók kan!
jaha alleen 2 gezinnen in 2 huizen is echt iets anders dan 2 gezinnen in 1 huis... ik heb geen eigen referentiekader maar als ik me voorstel hoe dit voor een stiefkind moet voelen breekt mn hart. papa heeft een nieuw kerngezin met zn nieuwe vriendin.. mama heeft een nieuw kerngezin met haar nieuwe vlam... en de kinderen...?? ach ja die hebben 2 kámers en 2 vakánties hoera
Je stelt het je verkeerd voor dus helaas... Als je geen eigen referentiekader hebt dan weet je dus vaak niet hoe het voelt voor anderen die het wel hebben (uitzonderingen daar gelaten zoals ik hier heb gemerkt) Dat bedoelde ik met; loop eerst eens in de schoenen van een ander.
Nee, het is zeker niet mijn toekomstbeeld. Maar ik ben wel van mening dat als je JA zegt op een man met kinderen je ook volmondig JA moet zeggen tegen zijn kinderen. Het blijft een keus...toch?
Als het geschreven is door een stiefcoach en op de site van het NRC staat dan ga ik er wel vanuit dat die uitspraak enige waarde bevat ja. Op websites en in blogs van stiefcoaches wordt hetzelfde gezegd.
Ze heeft geen referentie kader maar ze heeft verdorie we gelijk. Kerngezin? Wat een kut woord (excusez le mot). Zo sneu voor die kinderen en ik heb dat referentiekader wel en geloof me het voelt ook alsof je niet welkom bent.
Oh... En het feit dat de moeder in dit geval er bedenkelijke acties op nahoudt hoeft natuurlijk niet te betekenen dat de vader z'n handen eraf moet trekken just to make a point.
Ik heb dat referentiekader wel. Van beide kanten overigens: als stiefkind én als stiefouder. En ik kan je verzekeren dat een samengesteld gezin écht niet als een kerngezin voelt. Nu is dat natuurlijk ook alleen maar mijn persoonlijke ervaring, maar het is een feit dat de meeste stieffamilie elkaar niet meer ziet na een scheiding, ook al hebben ze jaren met elkaar in 1 huis gewoond. Leden van een kerngezin blijven in vrijwel alle gevallen ook na een scheiding close contact houden.
Ik zou als ex even contact hebben opgenomen en overlegd hebben met mijn ex-partner. Als hij het belangrijk zou vinden wat het precies is, dan zou ik als ik tijd had naar de huisarts gaan en als ik geen tijd had, aangeven dat hij met kind naar de huisarts kan. Eigenlijk is dat nog onafhankelijk van de vraag of de nieuwe partner zwanger is. Maar ik ga niet elke keer als mijn kind vlekjes heeft naar de huisarts. Die goede man ziet me aankomen. Ik snap jou trouwens heel goed, in jouw situatie zou ik zeker ook even chagrijnig zijn dat er niet eerder overleg was geweest. Dan had je man met kind naar de reguliere huisarts gegaan ipv de hap en had iedereen een stuk minder stress gehad.
http://www.nieuwgezin.info/?page_id=223 Hier, gaat specifiek over de valkuilen van een NSG en zegt ook klip en klaar dat het geen kerngezin is of wordt.
Ooooooh! Natuurlijk!! Het staat op die site en een een stiefcoach zegt het dus dan neem je het klakkeloos over. Volgens mij ben je er zelf bij en ben jij diegene die bepaald wie er in het kerngezin ( ook nog noooooit van gehoord van dit woors, k*t woord, echt! ) hoort en wie niet he, niet een of ander artikel of lijstje waaraan je moet voldoen om toegelaten te worden. Reageer toch weer, omdat ik echt boos kan worden om dit soort kwesties! Arme kindjes.
ik ben niet degene die het heeft over kerngezinnen.. ik vind het vreselijk klinken en ook vreselijk exclusief (als in uitsluitend, er niet bij horend) voor stiefkinderen. elk kind wil toch ergens bij horen.. en als zowel je vader als je moeder een nieuw "kerngezin" maakt waar hoor jij dan nog bij? wat is het kerngezin voor het stiefkind? neemt niet weg dat ik begrijp dat het moeilijk is en dat het anders kan voelen dan een eigen kind maar ik ben het helemaal met @Ballon eens dat het een eigen keuze is. niks cadeaukinderen maar keuze.
Het gaat mij ook niet om wel/niet kerngezin, maar vooral om de kilheid die ik eerder las. Een ziek stiefkind ‘stagneerde’ plannen van zijn/haar vader met z’n nieuwe vrouw. Echt joh, kan het nog killer? En meisjesdroom is uit elkaar gespat door stiefkinderen. Doe even normaal! Kwak de verantwoordelijkheid over je levensgeluk eens even níet op het bord van een kind dat hier nooooit om heeft gevraagd. Is het makkelijk om stiefouder te zijn? Nee, natuurlijk niet! Móet je evenveel van je stiefkinderen houden als van je eigen kinderen? Nee, zoiets kun je niet afdwingen. Maar je kan wél gewoon normaal doen, en nádenken. Een ziek kind stagneert niks, want zo werkt dat gewoon niet. Als mijn kind ziek is, ga ik toch ook niet jammeren dat ik andere plannen had? M’n kind heeft zorg nodig!
Maar het kerngezin van jouw stiefkinderen is jouw partner met zijn ex. Dat jij minder houdt van je stiefkinderen dan van eigen kinderen vind ik echt niet vreemd. Maar voor jouw partner geldt dat toch niet? Dus wil hij toch voor zijn zieke kind zorgen ipv een uitje met zijn andere kind? En daar heb ik moeite mee. Dat jij even denkt, potverdikkie daar gaat mijn fijne dag, snap ik prima. Maar daarna denk je toch, wat fijn dat mijn lieve man zo goed voor zijn kind zorgt, dat zegt iets over de liefde die hij voor zijn kinderen heeft! Desnoods belt je man nog even met zijn ex om te overleggen, als hij denkt dat het beter gaat als moeder voor het kindje zorgt, maar boos de ex bellen en eisen dat je kind wordt opgehaald, dat snap ik oprecht niet.
ik zie trouwens in mn omgeving wel 2 gezinnen waarbij de kinderen uit een situatie van verwaarlozing komen en met een stiefouder een warm liefdevol nieuw kerngezin vormen. dat kan dus wel het is ook niet dat ik iets tegen stiefouders heb.. wel tegen de kilte die ik hier lees.
Waar ben ik zelf bij? Die tekst is niet van mij hoor. En niet "een" stiefcoach zegt het, ze zeggen het vrijwel allemaal. En dat tegen mensen door wie ze ingehuurd worden omdat die mensen dolgraag het samengestelde gezin willen laten slagen. Verder denk ik dat je het niet zo persoonlijk zou moeten aantrekken, je bent een volwassen vrouw en zit hier denk ik omdat je zelf ook een of meerdere kinderen hebt. Dan weet je toch dat dat gevoel voor hen nooit geeevenaard kan worden door het gevoel voor het kind van een ander?