Hallo dames &heren?, Ik moet het echt even kwijt. Misschien kunnen jullie mij vertellen wat jullie zouden doen in mijn toestand. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 4 was, ben nu bijna 19, dus al een hele poos. Beide hebben ze al 13 jaar een nieuwe partner. Laat ik nou met die van mijn vader niet zo blij zijn, magoed, dat ik zijn keuze toen geweest. Mijn stiefmoeder komt uit de toenmalige DDR. Toen ik nog 'klein' was, vond ik haar heel aardig enzo, tot ik ging puberen en zelf een beetje mensenkennis kreeg. Een jaar of 3 geleden is ze geopereerd voor de 8e keer. Na die operatie heeft ze letterlyk tegen mij gezegt; "vanaf nu denk ik alleen nog aan mezelf en aan niemand anders." & dat doet ze zeker! al had ze het ook op een andere manier kunnen zeggen vind ik. Een poosje geleden zijn mijn zusje en ik bij mijn moeder uit huis gegaan. Ik woon op mezelf en mijn zusje dus bij mijn vader. Ze staat op de wachtlijst voor kamertraining. Nu is het zo, dat mijn stiefmoeder haar wegwilt hebben. Dit heeft ze ook letterlyk tegen haar gezegt. Ga maarterug naar je moeder riep ze, terwijl ze weet dat dit niet kan. Ze vind dat mijn zusje haar en papa uit elkaar drijft. Mijn moeder heeft de kinderbijslag van okt. nogvan mijn zusje gekregen. Tiffany heeft eendeel van mama gehad, niet alles, omdat mama terug moet betalen. Dit snapt Tina niet, ze vind, dat mama haar alles moet geven, want ze wil zelf geen geld aan Tiffany uitgeven. Als ze daarwoont, moet er ook voor gezorgt worden dus kost Tiffany ook geld. Dat is logisch. Daar komt htvolgende nog bij: Mijn vader heeft MS, vandaag heeft hij te horen gekregen dat hij het aan zijn hart heeft, medicijnen erbij en je kent het wel. Hij kan geen druktes aan. De dochter van Tina, is zwanger, bijna uitgerekend. Nu eis zevan haar, dat de baby elke dag daar komt, omdat het haar kleinkind is. Mijn vader heeft dus tegen haar gezegtdat hij dat niet aankan. Hij is 41 en slaapt iedere middag al. Ze vind dat papa zich aanstelt en het moet maar want het is haar kleinkind. Terwijl ik daar niet mag komen omdat ze ht te druk vind als ik daar ben! :x Door haarheb ik nauwelijks contact met mijn vader en k heb r echt genoeg van. Wil er morgn naar toe gaan om haar eens even te vertellen hoe ik er over denk, maar bn bang dat ik er dan helemaal niet meer mag komen en mijn vader helemaal niet meer zie. Iemand tips, advies? sorry voor het lange verhaal, maar moest er even uit... Liefs, Ashley.
Hey meis, je hoeft geen srry te zeggen voor je lange verhaal..!!! Wat een nare situatie zeg. Als je zusje er woont is t logisch idd dat er een bijdrage is (ligt eraan hoe oud ze is vind ik) maar als je zusje te jong is kan ze er niet veel aan doen..Jammer dat het woord stiefmoeder letterlijk is bij jullie en dat ze dus erg veranderd is. T is fijn dat jij op jezelf woont en niet met haar in 1 huis, maar wel sneu voor je zusje Hoop dat zij ook snel wat krijgt! T is jou vader en ik ben van mening dat je hem mag opzoeken wanneer jij dit wilt, zolang hij dit ook wilt natuurlijk en aankan vanwege t ziekzijn. Jij en je vader kunnen dit onderling afspreken en bespreken wat hij fijn vind. Zij is dan wel zijn levenspartner maar jij bent zijn vlees en bloed en deins aub niet terug vanwege een stiefmoeder, want als je vader er ooit niet meer zou zijn krijg je hier spijt van. Ik wens je vader natuurlijk heeeel erg veel beterschap en mogen god hem nog velen jaren gunnen bij jullie! Wees niet bang dat je je vader helemaal niet mag zien, ik zou gewoon gaan en alle mogelijke manieren proberen t contact wel te behouden hoe dwars zij ook zal gaan doen. Vertel haar idd is een x goed hoe je erover denkt en dat je door haar niet t contact met je vader zult laten verwateren, dan ziet ze je sterke kant en loopt ze maybe voortaan nie zo meer over jou en je zusje heen. Weet er natuurlijk niet t fijne van hoe t allemaal is en gaat, maar hopelijk komt alles goed voor jou en natuurlijk je zusje! Succes meid en niet opgeven he! Je hebt maar 1 vader
Bedankt voor je reactie! Opgeven doe ik zeker niet! Mijn zusje is nu 2wkn 17 en hard op zoek naar werk.Ze woont nu 2 maandjes bij mijn vader dus logischdat ze nog geen werk heeft. Maar ze zoekt er wel voor en de wil is erook. Dat er niet zoveel werk is, is een ander verhaal. Mijn vaders wil om mij te blijven zien is er ook zeer zeker. Het enige probleemis dat als ik daar ben, dat k gewoon weggekeken word door stiefmoeder. Ze zegt ook geen woord als ik er ben. Mijn vader hier laten komen is ook lastig want, ik moet 2 trappen op voor ikop mijn kamer ben. Doormijn vaders ziekte is traplopen voor hem niet echt een optie. Het is zoo lastig op het moment...
My god wat een ingewikkelde situatie! Wat ik zou doen als ik in jouw schoenen stond, was zeker niet mijn mening te gaan geven om de boel maar niet te laten escaleren. Je schrijft al, het is de keus van je vader en heb je daar vrede mee? Je kunt in dit soort situaties aankloppen bij instanties, wellicht helpt het om te praten met bijvoorbeeld een maatschappelijk werkster. Ik zou dat in jouw geval zeker doen!
Vrijdagmorgen moet ik naar maatschappelyk werk via school. Ik zal 't hier idd eens aankaarten. Had ik nog niet aan gedacht eerlyk gezegd, dankjewel!
jeetje meis wat een rot situatie maar weet niet wat je moet doen ik wens je veel sterkte en ik hoop dat je er snel uit komt
Is het niet mogelijk dat je zusje bij jou in komt? En dat ze geen werk kan vinden... er zijn altijd callcenterbaantjes zodat ze in ieder geval tijdelijk een baan heeft die geld oplevert! gaan jullie beide nog naar school? En verder zou ik met je vader gaan praten en niet met je stiefmoeder, je moet je vader vertellen hoe je je voelt en dan beide met je stiefmoeder praten.
pff dat zou echt geen situatie voor mij zijn! ik zou niet "praten" met die stiefmoeder, ik zou gewoon zeggen dat ze der eigen ni zo druk moest maken en dat ik gewoon op visite kwam wanneer ik dat wou (en wanneer je vader dat wil!) het is nog altijd wel je vader en zij heeft het recht niet om deze bloedband te verbreken! wat betreft de baby in huis... ik zou zeggen dat ze maar bij die dochter thuis moet oppassen of haar vragen of ze de gezondheid van haar man niet belangrijk vind? en je zus.. kan ze idd niet tijdelijk bij jou komen wonen? ik vind het eigenlijk beetje stom van die vergoeding... wat kost 1 mondje meer nu aan geld? ik zou daar nooit een vergoeding voor vragen, zeker niet als het mijn eigen kind zou zijn... ik zou wel duidelijk zijn tegen je stiefmoeder dat ze der niet zo moet bemoeien! want anders blijft ze bezig. en dat wegkijken zou al helemaal niets voor mij zijn... ik zou op zo'n moment vragen wat der probleem is... of een opmerking geven van doen je ogen nog niet pijn van dat geloer... of iets zeggen van denk je nu dat ik sneller weg ga als jij me heel de tijd zit aan te gapen? ik zou expres wat vaker langsgaan en wat langer blijven alleen al om der te pesten (ben heel gemeen hoor!)
maar heeft je zusje dan nog geen leerplicht, omdat ze 17 jaar, ik lees namelijk dat ze werk zoekt? of heeft ze al een diploma? succes met alles, en hoop dat ze snel werk heeft gevonden
Nou werkelijk waar, dat hoefde mijn stiefmoeder niet te zijn. Als zij zich zo arrogant en belachelijk gemeen gedroeg tegenover mijn vader,zusje en alle anderen met wie ik WEL een bloedband heb en zij niet....Ik had haar helemaal tot op de grond afgebrand! Tuurlijk snap ik dat het je vader is en je het rustig voor hem wilt houden ivm zn hart en MS maar komop zeg, je zegt zelf dat hij het ook niet altijd met haar eens is. En je bent nog altijd vrij om voor jezelf op te komen!
Mijn zusje zit fulltime op school & ik doe dit jaar heroriëntatie. 2 uurtjes in de week maar. Mijn zusje kan niet bij mij komen wonen, omdat mijn zusje niet wil praten over dingen die er zijn gebeurt in het verleden. Ze zit hier heel erg mee, maar laat dat aan niemand merken, alleen aan mij. Als we elkaar nu zien, ben ik haar pispaaltje al & als we elkaar dan 24uur per dag zien, word het helemaal een ramp. Daarbij moet jeugdzorg dan eerst van die onderzoekjes doen of ik wel voor mijn zusje kan zorgen. Tegen de tijddat dat geregeld is, heeft ze wss al een kamer op kamertraining. Ik ga vrijdag ochtend eerst naar MW en leg het daar op tafel. Vanuit daar ga ik door naar mn vaders huis. Kijken of het wat oplevert...
Hey, Wat een vervelende situatie! Hoe is de relatie tussen je vader en je stiefmoeder? Als zij namelijk vindt dat hij zich aanstelt, heeft ze werkelijk geen idee waar ze het over heeft en krijg ik het gevoel dat ze weinig betrokken is bij je vader. Ik heb zelf MS en weet dus wat de ziekte inhoudt (al verloopt hij bij iedereen anders). Maar ik heb ook heel weinig energie en moet deze echt goed verdelen, omdat ik anders in de problemen kom. Iets heel simpels als een verjaardag kan ervoor zorgen dat ik erna 3 dagen 'slecht' ben. Dus grenzen aangeven is heel erg belangrijk voor mij en ook voor je vader. Daarbij heb je wel mensen om je heen nodig die je steunen en helpen en geen mensen die ervoor zorgen dat je veel te ver over je grenzen gaat met alle gevolgen van dien. Ik hoop dat je vader zijn grenzen duidelijk kan aangeven en dat hij daarin standvastig genoeg kan zijn naar je stiefmoeder, eventueel met wat hulp van jou, want de situatie nu is echt een MS-trigger en met zijn andere gezondheidsklachten kan hij een MS-achteruitgang echt niet gebruiken (nooit eigenlijk..) Wat de rest betreft; jullie zijn je vaders dochters! Heeft hij ook niet een stem in hoe vaak hij jullie ziet en of zijn eigen dochter bij hem kan komen wonen. Alles in goed overleg natuurlijk, maar het kan natuurlijk niet zo zijn dat je stiefmoeder jullie relatie bepaalt! Ik heb dus niet echt antwoorden voor je, maar ik hoop dat je toch iets met mijn verhaal kan.. Heel veel sterkte