Sinds mijn man en ik vorig jaar op huizen jacht zijn gegaan is zijn er diepe scheuren in de relatie tussen mij en mijn schoonouders gekomen. Sinds dag 1 (van onze relatie) hebben zij zich namelijk overal mee bemoeid. Maar omdat ze gelukkig 100+ kilometers van ons vandaag wonen heb ik me er altijd wel los van kunnen maken. door ademen, lief lachen en hopen dat het snel voorbij is. Maar toen we dus voor een koop huis gingen waren ze er ALTIJD bij! Bij elke bezichtiging en als het niet naar schoonpa's zin was, ging het dus ook niet door. Gelukkig vonden we vrij snel (dec 2013) ons droomhuis, waar ze niet genoeg op aan te merken hadden om het af te keuren. Helaas werd het toen alleen maar erger. Ineens werd er bij ons geslapen, zodat ze mee konden "helpen" en als ik er geen stokje voor had gestoken was er ook bepaald wat er op de vloer en muren kwam. Het kamertje van mijn zoontje werd in 4 dagen!!!!!!!! behangen (en het is een normaal kinderkamertje) Maar ik klaag niet, was dankbaar dat ze mijn man en mij wilde helpen. Ondertussen sliepen ze bijna elke week wel een nacht hier en vaak belde ze ineens op "we rijden nu aan" en stonden dan om 22.30 met slaapspul voor de deur. En als we dan niet in huis hadden was zij wilde hebben werd er nog gemopperd ook. Daarnaast wenst schoonpa ook nog op zijn wenken bediend te worden. Brood hoeft hij toch niet zelf te smeren? Of van tafel te pakken... Afijn, na ons huwelijk dooide het gelukkig een beetje in en we kregen weer een beetje adem en routine. Ik begon zelfs weer een beetje vertrouwen te krijgen dat het goed zou komen. Tot afgelopen week, toen er s avond gebeld werd. Als kerstcadeau kregen de kinderen een behoorlijk bedrag. Super natuurlijk, ons huis kan dat zeker gebruiken. Wat er overigens ook bij gezegd werd. Wel voor het huis niet voor ons kind. Meteen maakte we plannen, de keuken!!!! a 40 jaar oud, die zouden we daarvan kunnen doen. De volgende dag meteen keuken kijken, wat hadden we een plezier. We hadden zelfs al wat inspiratie opgedaan en waren serieus allebei zo blij. En toen, weer een dag later ging de telefoon om 17u. Eten in ons mond, maar goed. Ik voelde de bui wel hangen hoor en aan het gezicht van mijn man zag ik dat onze plannen in duigen vielen. Nee, dat geld was niet voor een keuken! Hun bepalen waar het geld aan uit gegeven wordt. Overigens werd er om half zes snel opgehangen want het eten was klaar???? Als het aan mij had gelegen had ik het geld direct terug gestort. Ik ben zo woest, ontdaan en eigenlijk ook flabbergasted. Maar vooral ben ik heel verdrietig. Ik snap echt niet wat hun bezield om ons zo te willen controleren, ons leven zo te bepalen en mijn grootste angst is dat ik bij ons bezoek a.s zaterdag ontplof. Ik weet zeker dat ze erover gaan beginnen en ik weet zeker dat schoonpa me gaan provoceren. En hoewel ik een behoorlijke zelfbeheersing heb, heb ik 1 heel groot probleem. Ik kan totaal niet tegen autoritair gedrag, dan gaan mijn haren recht overeind staan en ga ik direct in de defensie. En iets in mij zegt dat, dat precies is wat zij willen. Maar er is toch ook geen haar op mijn hoofd die eraan denkt dat ik mijn zoontjes eerste "echte" Sinterklaas feest ga missen. EDIT: Er zijn nog veel meer kleine voorvalletjes geweest waardoor dit allemaal heel erg zwaar valt. Maar ik heb bewust gekozen om niet alles te vermelden zodat het geen chaotisch lang verhaal wordt. Zijn hier meer mensen die last hebben van bemoeizuchtige en manipulerende schoonouders? En hoe gaan jullie daarmee om zonder je relatie onder druk te zetten??
Wat HUN bezield om jullie zo te controleren?? Wat JULLIE bezield dat jullie dit al zo lang toestaan!!
Nou ja het zijn wel de ouders van mijn man en de opa en oma van ons zoontje, dus het is niet zo gemakkelijk als jou antwoord.
Als eerste: Wat een schoonouders zeg. Daar zou ik ook heel veel moeite mee hebben. Wat zegt je man hiervan? Maar dan vraag ik me toch af: waarom zouden jullie die keuken niet gewoon alsnog kopen? Komt er dan ruzie van?
Heb je het geld al? Dit is niet iets wat jij moet oplossen, maar je man. Zolang hij ja en amen zegt, kun jij roepen wat je wilt. Overigens flikte mijn oma haar schoondochter (mijn moeder) ook zulke dingen, het huwelijk van mijn ouders is gestrand toen ik 5 was.
Tja, ik ben heel simpel wat dat betreft, zodra een cadeau uit handen is, is het van de ander en heb je er niets meer over te zeggen. Als ik bijvoorbeeld mn broer geld voor boodschappen geef en hij koopt bier is dat zijn keuze, dan had ik maar boodschappen moeten kopen voor hem. Waarom zegt je man er niets van? Als hij dat wel doet en er wordt alsnog niet geluisterd dan zou ik de gezamenlijke bom gewoon laten barsten. En dat geld, niet terug geven, staat op jullie rekening en is nu van jullie om uit te geven aan wat je wilt (al gaan jullie ervan op vakantie, dat zou niet uit moeten maken).
Hoe welkom het geld ook is, ik zou het niet aannemen. Het geeft hen namelijk macht, want zij beslissen wat ermee gebeurt. Maak jezelf niet afhankelijk door geld aan te nemen.
Mijn man vind het vreselijk maar het zijn nu eenmaal zijn ouders. Hij houd zielsveel van hun en mist hun ook super omdat we zover weg wonen. Daarnaast zijn ze vreselijk manipulatief naar hem toe (altijd al geweest) dus het is een hele moeilijke situatie. Ik wil absoluut mijn mam niet tegen zijn ouders zetten, zo zit ik niet in elkaar. Zoals we het nu hebben besproken, zetten we het geld opzij en sparen we zelf door totdat we genoeg hebben voor de keuken. hun geld blijft dan op de spaarbank staan.
Zo makkelijk vind ik het eigenlijk wel. Het mogen dan wel de ouders van je man zijn en tuurlijk moeten jullie ze respecteren, maar er zijn grenzen hoor. Kom op jij en je man moeten wat ruggengraat krijgen, jullie zijn volwassen, kom op zeg. Je moet heel duidelijk jullie grenzen stellen, en dat kan en mag best. Willen zij bepalen wat er met het geld gebeurd, prima dan stoort je het weer terug. Meteen een goede boodschap naar hun toe. Jullie moeten echt wat harder worden hoor. Jullie laten echt over jullie heen lopen.
Niet te geloven! Wat een mensen. Maar vertelden jullie steeds wanneer er een bezichtiging was dan, anders konden ze dat niet weten toch? Echt afstand proberen te houden! En zeggen dat je het heel lief vind van dat geld maar dat jullie daar een bestemming voor zoeken (in huis) en anders houden ze het maar.
Ondertussen is mijn zoontje wakker dus kan niet meer zo uitgebreid reageren. Alvast bedankt voor jullie reacties en tips en ik zal vanavond antwoord geven op de vragen die er nog gesteld zijn.
Duidelijk maken dat jullie geen kleine kinderen van ze zijn, maar volwassenen met een eigen gezin. Praten heeft denk ik weinig zin, sommige mensen zijn gewoon zo en worden alleen maar zuurder als jullie je grenzen gaan aangeven. Geld niet aannemen als je er niet zelf wat mee mag doen, hoe verleidelijk het ook is om aan te nemen. Rot zeg, knap dat je dit volhoudt. Laat je man het woord maar doen. Zij zijn dominant, maar je man laat toe dat hij zich als een klein kind laat behandelen, lijkt me tijd dat HIJ daar wat aan gaat doen. Sterkte!
het mogen dan je man zijn ouders zijn en jullie zoon zijn opa en oma maar dit mogen jullie niet pikken en het geld wat ze jullie hebben gegeven is nu van jullie dus bepalen jullie wat je ermee gaat kopen eens gegeven is gegeven
Voor mij is dit helemaal niet zo simpel, anders had ik er ook geen topic aan gewijd. Familie is in mijn ogen het meest waardevolle wat een mens heeft. Mijn man is door deze mensen opgevoed, gevormd en is dus zo bepalend opgegroeid. Hij kent niet anders en voor hem is dit normaal. Pas toen wij 5 jaar geleden een relatie kregen leerde hij een andere manier van familie zijn kennen en hij is in die 5 jaar al ontzettend veranderd. Juist omdat ik heel sterk in mijn schoenen sta trek ik dit al al die tijd en blijf ik trouw aan mijn man! Blijf ik hem steunen no matter what! En dat zal ik ongeacht deze situatie blijven doen. Ons huwelijk is goed, we zijn gelukkig en hij is een super vader. En het is mij echt niet waard om dat op het spel te zetten door hem tegenover zijn ouders neer te zetten om geld! Dat zijn ouders macht over hem hebben is duidelijk maar daar moet hij zelf van losbreken, wanneer hij het zelf inziet. Ik vraag hier juist om tips hoe ik het beste met hun om kan gaan, want voor mij is een bom laten barsten juist geen oplossing.
ik denk dat er maar 1 oplossing is dan, praten praten praten... vertel ze wat jij/jullie dwars zit en dat jullie zelf ook beslissingen kunnen maken. jullie zijn volwassen mensen, een gezin, jullie kunnen neem ik aan heel goed je eigen keuzes maken. en misschien meer voor jullie zelf houden en niet alles tegen ze vertellen. gewoon zelf gaan klussen. neem aan dat jullie vertelt hebben wanneer welke huizen jullie gingen bezoeken anders konden ze het niet weten. familie is heel kostbaar en je kan ze niet missen maar als het zo doorgaat barst wel de bom en dan zeg en doe je dingen die je niet wilt doen...
Helemaal eens met Aszz! Hallo, het is jullie leven en niet dat van je schoonouders. Mijn schoonouders waren/zijn net zo, maar die mogelijkheid geef ik ze gewoon niet. We kregen ook een keer een leuk bedragje van ze, dat wilden we gebruiken voor een auto. Er zaten wel een aantal voorwaarden aan, geen stationwagen, geen zwarte en geen ford. Hadden we nu net een zwarte ford focus station op het ook. Die we dus ook hebben gekocht. Meteeen gezegd, je geeft het geld aan ons, dus wij bepalen wat we ermee doen, zo niet, dan mag je het houden. Binnen bepaalde lijnen wil ik dan best luisteren, maar het is ons leven.
Ik denk dat je moet zorgen dat je elke keer goed samen bespreekt wat je gaat doen en ook doorspreekt wat je gaat doen als je schoonouders dit doen, of dat... situaties voor proberen te zijn dus. Verder zou ik het geld terugstorten. Als jullie over een tijd zelf de keuken bij elkaar gespaard hebben, geloven schoonouders nooit dat het niet van hun geld is, als jullie dat nog steeds hebben tegen die tijd. Of het houden maar dan gewoon NU die keuken kopen. Maar dan moet je wel duidelijk grenzen kunnen stellen, (je man dus eigenlijk).