Kan iemand mij misschien uitleggen hoe t in zn werk gaat met straatkrantverkopers? Er staat namelijk vaak een meisje bij de supermarkt waar ik altijd kom. Ze ziet er goed uit, nette kleding en soms een beetje opgemaakt, ook altijd vriendelijk tegen iedereen. Ik heb haar 1 keertje 2 euro gegeven zonder een krantje te kopen, maar ik heb geen zin om elke keer wat te geven. Is dit slecht? Vaak schaam ik me ook dat ik niks geef of geen krantje koop, maar heb ook niet t idee dat ze veel vangt op n dag. Ook vraag ik me dan af waarom die supermarkt haar dan geen baantje aanbiedt als bijvoorbeeld vakkenvuller, dat lijkt me toch beter dan die krantjes proberen te verkopen. Weet iemand dit?
zover ik weet wordt de straatkrant verkocht door daklozen door een of andere vereniging, dacht ik hoor...dus niet vanuit de supermarkt zelf.
Ik weet dat de straatkrant door daklozen wordt verkocht hihihi..maar ze staat dus toevallig altijd bij de ingang van de supermarkt. Dus vandaar dat ik me dan afvroeg waarom die supermarkt haar dan geen baantje aanbiedt. Misschien is mn vraag iets onduidelijk geweest, maar hoop dat je begrijpt wat ik bedoel hihi
Wat ik heb begrepen is dat het ex- daklozen zijn die max 1 jaar het krantje mogen verkopen om in elk geval wat inkomen te hebben. Ze moeten zelf het krantje kopen (voor inkoopprijs) en daarna iets duurder doorverkopen.
Tja, ik zou me niet zo schuldig voelen hoor, als je geen krantje koopt. En de supermarkt biedt waarschijnlijk geen baantje aan, omdat het nogal een gedoe vaak is met administratie van iemand die geen woonadres heeft. Of ze hebben er gewoon geen zin in. Anders zou die vrouw toch zelf ook als ze graag zou willen kunnen solliciteren, bij de supermarkt hebben ze altijd wel diverse baantjes. En bovendien, als ze haar een baantje aanbieden, staat waarschijnlijk de volgende dag weer een andere straatkrantenverkoper voor de deur. Ik vind die krantjes ook nergens over gaan, staat niets boeiends in. Wel eens gekocht, maar ik geef nog liever gewoon iets, dan dat ik zo'n krantje koop.
Die in Utrecht die bij Hoog-Catharijne onder aan de roltrap staat, verkoopt die krantjes al 8 jaar ofzo.
Ik koop nooit een straatkrant en geef ook nooit geld. Ik heb volgens mij last van smetvrees, want als ik alleen al die straatkrantverkoper zie hier in Amersfoort, wil ik er met een boog omheen lopen. Iegh, dan ook nog een krant kopen waar hij aan heeft gezeten? Nee dankjewel! Ik heb een beetje een dubbel gevoel over daklozen hier in Nederland. Misschien ben ik wel heel naïef hoor, maar zover ik weet is Nederland een verzorgingsstaat en heeft iedere burger recht op een inkomen of uitkering. En daarvan kan je echt wel ergens wonen, denk ik dan. Daarom ben ik niet zo van het helpen van daklozen en bedelaars. Ik krijg de kriebels van dat soort mensen. Ja, natuurlijk begrijp ik dat er vast hele goede redenen zijn voor hun situatie, maar toch..
die met die lange haren en dat spijkerjasje lieniej asielzoekers kunnen ook die krantjes verkopen. ik weet niet wat de regeling is en hoelang het mag. maar als je de krantjes zelf niet interresant vind kan je beter gewoon geld geven, want zij moeten zelf ook een (x)bedrag betalen om die krantjes te kopen (voordat ze ze verkopen). nee tuurlijk is het niet erg als je niet altijd geld wilt geven. dat moet je doen omdat je het zelf wilt, niet omdat het van je verwacht word. en waarom ze voor de supermarkt staan, dat heeft niks met de supermarkt zelf te maken. daar lopen altijd mensen langs, die geld bij zich hebben. strategisch een goede plek. ook onder roltrappen (in utrecht begint de zwerver je al met over halen als je bovenaan de roltrap staat, hij heeft dan zo'n 10 sec. om op je in te praten ) als je ze wilt helpen, kan je beter (vind ik) iets kopen voor ze wat ze echt kunnen gebruiken ipv geld. bijvoorbeeld een lekker broodje, sokken of zeep. en wat ozgul zegt over een uitkering: ja dat is een beetje naief. als je een uitkering wilt aanvragen moet je wel pen en papier en een postzegel hebben. vaak hebben zwervers zoveel schulden opgebouwt dat het ze nooit meer lukt om dat af te betalen, dus liever maar anoniem blijven. een uitkering aanvragen gaat dan ook niet meer. ohja ozgul, voor een uitkering moet je een vast adres hebben...
Goed hier iemand die werkt met deze doelgroep en tevens zijn wij verkooppunt voor de straatkrant Volgens mij is het per regio anders geregeld. Bij ons kunnen de mensen de krant inkopen voor inkoopprijs, dat is 1 euro per krantje en ze verkopen voor 1,50. Ze mogen onbeperkt inkopen en er zit ook geen tijd aan gebonden. Ze moeten alleen leven van een uitkering of geen inkomen hebben. Geen inkomen hebben is in nederland wel mogelijk maar dat is dan alleen maar omdat de persoon in kwestie geen uitkering kan of wil aanvragen. Met kunnen bedoel ik dat ze een beperking hebben en het dus voor ze geregeld moet worden. Iedereen heeft recht op een uitkering. Geen adres betekend niet dat je geen uitkering kunt krijgen want in nederland heb je centrum gemeenten en daar is altijd een instantie of de gemeente zelf die postadressen bieden waarmee ze alsnog een uitkering kunnen aanvragen. Mensen die zeggen te weinig inkomen te hebben om iets te huren hebben vaak schulden en kiezen er voor om niet onder budgetbeheer te gaan. Er valt vaak genoeg te regelen. En op je vraag terug te komen, ik koop nooit een krant want ik weet niet wat de persoon gaat doen met het geld hij/zij krijgt. Dan kun je inderdaad zoals eerder genoemd iets te eten of drinken aanbieden. (dan nog hebben ze hier zelf wel geld voor)
bij onze supermarkt staat ook altijd iemand met de krantjes aan de ene kant van de schuif deur en tegen over hem zit iemand op een harmonica ofzo te spelen met een mandje voor hem om geld in te doen. ik geef ook nooit wat dan ben ik zelf arm als ik elke keer wat moet geven als ik er langs kom.
ik denk dat je zelf moet beslissen of je zo'n krantje wilt kopen of niet. en als je het al doet, hoeft het echt niet elke keer dat je bij die bewuste supermarkt komt. maar het is absoluut niet zo dat een uitkering even 1,2,3 geregeld is. ik werk met o.a daklozen en ze worden vh kastje naar de muur gestuurd en krijgen ook niet zomaar een postadres.
hoe raad je het zo hihi. vind het ook niet erg om een keertje een krantje te kopen maar vind het soms ook een beetje opgedongen worden. in het centrum staan ze ook bij bijv de hema en doen ze de deur voor je open als je met de kinderwagen aan komt en duwen ze het krantje zo onder je neus. ik ken zelf ook iemand die met die krantjes staan stond er van te kijken toen ik d'r voor het eerst zag en ze draaide zich ook heel snel om. soms weet je niet hoe iemand zo snel zo ver kan komen zeg maar.
Dat is bij ons dan wel even anders want als men zich aan de regels en eisen houd dan is een uitkering zo geregeld! Wij zijn een instantie die postadressen geeft en ik moet zeggen als je hem niet krijgt dan is daar zeker een reden voor.
Ik koop geen straatkranten meer. In de stad waar ik woon kun je geen 10 minuten rustig lopen of je wordt alweer besprongen door een straatkrantverkoper (bijna letterlijk, want één van die verkopers is ontzettend agressief en scheldt je helemaal de huid vol als je gewoon netjes bedankt) ik word er eigenlijk ontzettend moe van, ik zie al jarenlang dezelfden staan en dan denk ik: waarmee help ik die mensen dan als ze er na 5 jaar nog staan? Het verhaal van Babsie is mij bekend, en ik weet dat heel veel mensen ervoor kiezen om op deze manier te leven. Flientje
ik kan er niks aan doen maar ik heb een hekel aan bedelaars. bij onze supermarkt staat een dikke straatkrantverkoper en vaak ook nog een valse-accordeon-spelende zigeuner. Ik doe maar net of ik ze niet zie. Heb altijd het idee: ga toch een baan zoeken! Die dikke straatkrant verkoper heeft heel lang onder de poster "vakkenvullers gezocht" gestaan... hij had zo een echte baan kunnen vragen in plaats van zijn hand ophouden
Nou, Loopy, da's ook wel erg kort door de bocht.... Bedelaars zijn het zeker niet, want ze werken toch voor hun geld? Meer dan de helft van dakloze mensen zijn schizofreen. Deze mensen zijn dus ziek. Ze kunnen er dus niet altijd wat aan doen dat ze dakloos zijn. Ik geef zeker niet altijd en blij word ik er ook niet altijd van, maar ze vallen me niet lastig. Ik zeg ze gewoon iedere keer gedag of ik glimlach naar ze. Kleine moeite.
tja jij vind het misschien kort door de bocht, maar ik voel het nou eenmaal zo. ik vind met een krant staan wachten tot iemand je een aalmoes geeft geen werken. en er zijn best veel daklozen die niks aan hun dakloze status WILLEN doen. (zie eerdere posts)