Hier ook een succesverhaal. Na 4 jaar zelf proberen eens naar de arts gegaan. Alle onderzoeken gehad. In eerste instantie slecht zaad van mijn man. Man is toen na wat googlen op internet begonnen met foliumzuur en selenium zink. 3 maand later was zaad goed. Ik moest nog baarmoederfoto, maar bleek ineens spontaan zwanger! Toen waren we 5 jaar bezig. Helemaal in de wolken. Helaas bij de 7 weken echo geen vruchtje zichtbaar en aangezien mijn hcg flink hoog was lag ik 's avonds nog op de ok wegens verdenking bbz. Echter was het geen bbz. We hebben een poosje tussen hoop en vrees geleefd omdat hcg steeg, daalde, steeg. UIteindelijk is er een vruchtje via de normale weg uitgekomen, maar waar het gezeten heeft is een raadsel gebleven. Na tig echo's nooit gezien in de baarmoeder. Na 3 maand toch de baarmoederfoto, geen afwijkingen. Weer 3 later maand, 2 dagen voor een intake voor iui zwanger! Helaas missed abortion en een curretage volgde. Toen moesten we weer een jaar zelf proberen, maar dat wilde ik niet, dus mocht na half jaar weer komen. Toen dus iui. 1e iui mislukt. Kleine folikel van 15 mm maar wel eisprong. 2e iui, folikel groeide traag, toen was ie weg, dag later toch weer niet weg, weer dag later wilden ze de behandeling afbreken omdat de folikel niet goed zichtbaar was en ik mogelijk een eisprong had gehad. HIer niet mee akkoord gegaan, had nl geen eisprong gehad (ik gebruikte ook ovulatietesten) Mocht dus toch diezelfde dag nog spuiten en volgende dag zat folikel er weer! Weer maar een kleintje. Bloedprikken, eisprong in aantocht en weer dag later inseminatie. Avond voor inseminatie pregnyl moeten spuiten (niet om de eisprong, maar voor extra zetje, want eisprong had ik al bijna) 2 week later mocht ik testen. 3 dagen voor nod licht positief. 2 dagen voor nog positiever maar bruinverlies. Op nod positief, nog bruinverlies. na 2 week stopte bruinverlies. Inmiddels tig keer getest, echt zwanger! 1e echo met 7 weken. Helaas zei de nurse practioner, er is niks te zien.... Ik barste in tranen uit. Ze haalde er een ivf arts bij en BINGO! Ze had meteen een mooi vruchtje met kloppend hartje in beeld! Nog harder huilen! Zover waren we nog nooit gekomen. Na de 9 weken echo naar verloskundige en einde ziekenhuistraject. Heerlijk! Dus na 6 jaar, 2 jaar mmm, 2 miskramen gaat het tot nu toe goed met de kleine druktemaker in mijn lijf. Een vriendin van me is na 6 iui, 8 icsi, 6 kid, uiteindelijk spontaan zwanger geraakt nadat bleek dat schildklier niet goed werkte. Bevallen van een gezonde zoon! 2 succesverhalen er bij. Meiden houd moed, hoe moeilijk het ook soms lijkt.
Op nachten zoals deze, als ik om half 3 ´s nachts dus slapeloos beneden zit op internet te zoeken naar iets wat ik daar helemaal niet op kan vinden, doet dit topic mij zo enorm goed. Ik lees het regelmatig opnieuw. Dus namens mij aan alle vrouwen die iets hebben geschreven: BEDANKT voor jullie mooie en moedige verhalen die een mens hoop geven
Oke, dan nog maar een succes verhaal. Jan. 2006 met de pil gestopt. jan 2007 doorverwezen naar de gyn en dus net zoals iedereen de gebruikelijke onderzoeken gehad, zaadtest, HSG en kijkoperatie eileiders. Zaad van vriend was prima maar ik heb verklevingen in mijn eileiders, rechts is redelijk doorgankelijk en links zat helemaal dicht. We zijn toen het IUI traject ingegaan met 100 mg Clomid en Pregnyl. Ik heb dus maar 1 keer in de twee maanden een IUI gehad omdat als het eitje links groeide we geen IUI deden ivm het dicht zitten van de eilieder. Afspraak gemaakt dat we na de 3e IUI (6 maanden bezig) een vervolg afspraak zouden hebben met de gyn. Zo gezged zo gedaan. Woensdag 9 april 2008 hadden we dat gesprek en de gyn wilde ons doorsturen voor IVF. Aan het einde van het gesprek wilde hij toch nog even een inwendige echo doen (ik zat op dag 11 in mijn cyclus en had clomid geslikt, je weet maar nooit toch ) en wat bleek groeide er weer een eitje aan de rechterkant. De gyn wilde deze kans niet voorbij laten gaan en ik mocht de volgende avond meteen een pregnyl spuit halen en zaterdag 12 april hebben we dus de vierde IUI gehad. En je raad het al.............die was RAAK. 30 april hebben we getest en ik bleek zwanger. Ik geloofde niet meer in de verhalen dat vlak voordat je je IVF in gaat het gaat het raak zou kunnen zijn of dat als je er maar niet meer mee bezig bent of op vakantie gaat. Jullie kennen die verhalen vast maar ook in ons geval was het wel zo. Na een zorgeloze zwangerschap en een bevalling van 4 uurtjes is op 26 december 2008 (een kerstkindje) is onze zoon Luca geboren, een geweldige jongen die ons leven compleet maakt. Veel liefs Nataly
Wat leuk dat je vraagt naar succesverhalen en daar hoop uit put. Ik voel me zelf altijd enigszins bezwaard tegenover alle meiden hier die nog in de MMM zitten, maar voel me nog altijd niet thuis tussen alle blije zwangeren die zomaar snel zwanger werden, dus keer ik altijd weer terug naar het vruchtbaarheidsbehandelingen forum, ook om tijdens ons traject opgedane forumvriendinnetjes te blijven ondersteunen. Maar als een succesverhaal je een beetje hoopvoller kan stemmen, dan deel ik het graag! In september 2005 begonnen, maar werd niet zwanger. Was toen 32 jaar. In januari 2007 bleek dat mijn lief te weinig zaadcellen had, maar wel van goede kwaliteit. We gingen de MMM in. Al gauw bleek bij samenlevingstesten dat ik een te lage pH had van cervixslijm: er kwam geen enkele zaadcel door. Bovendien bleek tijdens een HSG dat ik een afgesloten eileider had. We kregen te horen dat we met deze 3 factoren slechts 15% kans per jaar hadden om natuurlijk zwanger te worden. Na een kijkoperatie en doorspuiten van eileiders werd ik wonder boven wonder zwanger in sept 2007. 10 mooi weken volgden met maar liefst 5 echo's. Telkens kloppend hartje en alles goed. Tot het mis ging, bij de laatste echo bleek het hartje net gestopt met kloppen. Ik ging kapot. Na een paar maanden kwamen we in februari 2008 eindelijk in aanmerking voor IUI. Ik had er een hard hoofd in vanwege die afgesloten eileider en het feit dat we telkens maar 1 a 2 miljoen zaadcellen hadden. Volgens de gyn genoeg, maar ik had zo mijn twijfels. Bovendien zat het follikeltje meestal aan de verkeerde kant van de afgesloten eileider. Na 4 IUI's werd ik behoorlijk depressief. Eindelijk kwam het verlossende woord: we stonden op de wachtlijst voor IVF. Nog 4 maanden wachten. In aug 2008 begonnen we met IVF. Ik was hoopvol, optimistisch en uitgerust. Toch rekende ik erop dat het nog lang zou duren. Er bleken 2 goede embryo's te zijn en die werden alletwee teruggeplaatst. 8 dagen na tp had ik al een licht positieve test. Een week volgde van te vroege thuistesten en spanning, maar ik wist het al zeker! Na die week was ik bang dat het weer mis was gegaan, maar de bloedtest gaf een hoog HCG aan. Tot week 12 ben ik vreselijk bang geweest, maar het ging goed! En niet zomaar goed: ze waren alletwee ingenesteld en bleven alletwee bij me! Nu ben ik 22 weken zwanger van een tweeling, waarschijnlijk 2 meisjes en super super gelukkig. Als de kindjes komen ben ik 36 en dus heel wat jaartjes verder, ik kan gerust zeggen 3 heel ongelukkige jaren, maar ik weet dat sommigen het nog moeilijker hebben en ik ben een geluksvogel dat de 1e IVF meteen is gelukt. Ik wens iedereen die dit leest hetzelfde geluk toe en sterkte met de onzekerheid, angsten en verdriet. Je kunt wel willen zeggen: de aanhouder wint, maar dat is niet altijd zo. Toch, meestal komt het op den duur goed! Geef de moed niet op. Veel succes aan allen.
Heel erg bedankt voor deze mooie verhalen. Ik zit nog niet zo diep in de MMM, maar omdat we al sinds oktober 2005 een kinderwens hebben, slaat de uitputting en moedeloosheid soms behoorlijk toe. Dus meer verhalen zijn welkom!
Even moeilijk maar wil toch mijn succes met jullie delen. Moeilijk omdat ik nu weer in de MMM zit voor een 2de en het zeker niet zo makkelijk gaat als de vorige keer. Maar dat was ook een MMM wondertje! Ik had slechte cycli. Dat was de reden dat ik vroeger de pil ben gaan slikken. Soms maanden niet dan 3 weken achter elkaar en doodziek etc. Toen ik stopte met de pil (feb 2005) had ik al zo'n voorgevoel. En ja hoor mijn cycli waren soms over de 80 dagen. Bij de ha (okt 2005) zaad getest uitslag: slecht. Door naar de gyn. Daar testen, tempen en opnieuw zaadonderzoek. Bleek weer niet goed maar wel zagen ze witte bloedcellen in het zaad wat duid op een infectie. 3 maanden later was het zaad onder gemiddeld maar wel prima in orde! Inmiddels waren alle testjes afgerond en mijn cyclus afgebroken met medicatie en mocht ik starten met Clomid 50 mg. 1ste ronde was 37 dagen en niet zwanger. Bij de 2de ronde voelde ik dag 14 een zeer pijnlijke eisprong en bleek ik op dag 29 hardstikke zwanger! Mijn prachtige zoon is vorige week 2 jaar geworden. Nu hoop ik op nog een wonder. Jammer genoeg hebben 7 rondes Clomid dit niet gebracht en ben ik vandaag begonnen met puregon spuiten. Dit topic helpt me weer even hopen. Dus misschien heeft iemand anders iets aan mijn verhaal!
Hey, Om iedereen een hart onder de riem te steken wil ik mijn verhaal ook wel delen. december 2004 gestopt met de pil, na niet ongesteld te zijn geworden voor 7 maanden naar het ziekenhuis doorverwezen. Echo gehad bloedonderzoek, conclusie PCOS. Gynaecoloog wou me niet helpen, was te dik, zei me glashard...val maar 40 kilo af en probeer het dan nog maar een half jaar en dan zie ik je dan wel terug als het niet gelukt is. Ik was het daar niet mee eens en kwam via de site freya bij een arts in opleiding terecht die een studie deed over Chlomid gebruik bij vrouwen met overgewicht. Daar 3 cycli gedaan, 50 mg - 100 mg, geen reactie....150 mg jaaah ei...pregnyl gespoten...helaas niets geworden. Ondertussen nog zaadonderzoeken gehad en HSG allemaal goed! Daarna gynae hier gebeld, toch maar weer terug omdat arts in opleiding 2,5 uur reizen van ons af zat. Brak me beetje op 3 keer per week daar naartoe. Gynae hier zei me ja je word nu toch al geholpen vooruit dan maar. Schreef me recept voor 3 maanden Chlomid 150 mg uit. En een vervolg recept, hoefde niet ter controle te komen. Dat 3 maanden genomen, in de derde maand afgesproken met ventje dat ik zou stoppe even...hormonen waren te veel. was oververmoeid en had zo een last van bijwerkingen...maar hoefde niet meer! was overtijd en test sloeg meteen uit! was zwanger! Dit was dus 18 maanden terug...in totaal bijna 2 jaar in de MMM bezig geweest...het onderzoeken en afwachten duurd allemaal zeer lang..... Na een moeilijke zwangerschap : 9 maanden spugen. Heel erg moe, minder werken. En humeurwisselingen zo erg dat een pre natale depressie werd geopperd door Huisarts. werd ons meisje geboren. 7 pond en 54 cm en helemaal gezond! Bevalling duurde bijna 24 uur, moest bijna keizersnede, maar op de OK had ik ineens volledige ontsluiting van 4 naar 10 cm en was ons meisje ineens ingedaald.....in tijd van half uur. En had ik persweeen...dus geen ruggenprik tegen de pijn maar persen zodat ik mijn meisje kon zien... Ben nog steeds zielsgelukkig met haar en we hopen snel een broerjte of zusje te kunnen maken! Helaas zal dat niet zonder de MMM gaan, maar heb er het volste vertrouwen in?! Heel veel succes iedereen die het nodig heeft en dat jullie allemaal maar een gezond beebje of beebjes mogen krijgen. Groetjes, Miranda
Hoi allemaal, Mijn verhaal is niet zo indrukwekkend als sommige anderen hier maar toch, succes is succes ;o) Wij zijn zwanger na bijna 2,5 jaar proberen. Eerste 4 maanden na stoppen met de pil gebeurde er niks. Naar dokter en kuurtje gekregen om cyclus op te wekken. De 8 maanden daarna heb ik een paar menstruaties gehad maar zeer onregelmatig (tot 70 dagen aan toe). Toen we een jaar gestopt waren met de pil naar de gyn gegaan. Daar bleek dat ik geen normale cyclus van mezelf heb. Clomid gekregen. Vriend bleek een verminderde zaadkwaliteit te hebben (ongeveer 40% van wat normaal is) dus het zat allemaal niet mee. Als door een wondertje werd ik in mijn 3e ronde Clomid zwanger maar helaas kreeg ik een miskraam met 7 weken. Verder gegaan met Clomid, 10 maanden na miskraam nog steeds niks. Inmiddels weer een zaadonderzoek gedaan en nu nog slechter dan de 1e keer. We kregen te horen dat de kans dat het op de natuurlijke manier zou lukken (met onze achtergrond) te klein was om verder te proberen en dus zouden we beginnen met de 1e IUI. We hadden alle spullen in huis en waren en helemaal klaar voor! Die laatste maand stond ons hoofd niet naar sex, had wel ovutesten gedaan en op de dag van de 2e positieve ovutest hebben we elkaar aangekeken en gezegd: nou, toch deze maand nog 1 laatste poging dan? Haha, was erg grappig, we hebben alles tegen de "regels" in gedaan. 1x in de maand sex, ik bovenop, gelijk opgestaan erna... en zie nu mijn banner. We zaten te wachten op mijn ongi om de 1e IUI in gang te zetten en die kwam niet. Soms krijg je cadeautjes van de natuur! Ik geloof er overigens niet in dat het nu gelukt is omdat we er niet zo mee bezig waren of wat dan ook. Ik was er elke dag mee bezig! We hebben gewoon een wondertje gekregen. Meiden, ik hoop dat al deze verhalen jullie hoop geven en dat jullie snel zelf je verhaal hierbij mogen zetten! Knuffel Cindy
Ik vind het geweldig om jullie succesverhalen te lezen Geeft gelijk weer goede hoop vind ik. Dus meiden vertel vertel maar lekker verder
Hier ook nog een succesverhaal! We zijn in november 2004 gestopt met de pil, ik had er nogal last van en we wilden graag een kindje.... duss... daar gingen we. Al vrij snel kreeg ik last van onregelmatige bloedingen, soms was ik eens per twee weken ongesteld. Ik naar de dokter, zij verwees me gelukkig meteen door naar een gyn. In april 2005 is bij mij dan ook PCO geconstateerd en eigenlijk werden we vrijwel meteen geconfronteerd met een keuze... zeer waarschijnlijk zou het voor ons geen 'normale' bevruchting worden. Best zuur om dat zo te horen! Het goede nieuws was echter dat ik toch met enige regelmaat een goede cyclus mét eisprong had, dus de gyn vond dat we het eigenlijk nog zes maanden een kans moesten geven. Op zich stonden we daar wel voor open, we gingen trouwen in oktober 2005 en in januari 2006 beiden op uitzending naar Afghanistan. We besloten het op de natuurlijke manier te proberen en pas na de uitzending (mocht het niet gelukt zijn) weer terug te gaan naar het ziekenhuis. Uiteindelijk zaten we in mei 2006 weer bij de gyn. Deze wilde eerst een HSG doen om te kijken of ik geen verklevingen had. De HSG zag er prima uit en wederom werden we drie maanden naar huis gestuurd, we moesten het weer proberen, want na een HSG is er kennelijk meer kans op een zwangerschap. Uiteindelijk gebeurde er ook na die drie maanden niets, maar vanwege drukte in het ziekenhuis konden we pas begin oktober weer terug. In diezelfde maand zou ik beginnen met Clomid om te kijken hoe dat aansloeg. Ik heb in totaal tot juli 2007 Clomid gebruikt in het eind in combinatie met pregnyl. Omdat wij het allemaal zo lang vonden duren en de laatste cyclussen telkens zover uiteenliepen begon de gyn te twijfelen aan de werkzaamheid van het middel. Waarschijnlijk deed het zijn werk niet goed meer en zijn we dus in augustus begonnen met puregon (50) icm pregnyl. Helaas konden we toen nog maar twee pogingen wagen, aangezien mijn man wederom op uitzending moest. In februari 2008 zijn we dus weer verder gegaan met puregon en pregnyl om mijn eisprong op te wekken en om mijn luteale fase te verlengen (deze bleek tijdens de eerste twee pogingen met puregon aan de korte kant te zijn) moest een week na de eisprong weer pregnyl spuiten. Eindelijk dik drie jaar na de diagnose PCO bleek ik in juni 2008 zwanger te zijn van een tweeling. Wij helemaal blij, maar helaas eindigde deze zwangerschap na 5,5 week in een miskraam. We waren super verdrietig en hoopten vurig dat dit niet die ene gelukstreffer was. De gyn gaf aan een maand rust en daarna weer verder met puregon en pregnyl. Zo gezegd, zo gedaan en mijn hele koelkast lag weer vol met medicijnen. voorlopig zou het wel niet lukken, hadden we ons bedacht. In juli dan ook vurig gehoopt maar niet op gerekend, maar het onverwachte gebeurde en kijk naar mijn banner. Ik was en ben nog steeds zwanger en het gaat super goed. Het gedichtje op onze kaart zal dan ook luiden: "vier jaar hebben wij moeten wachten op jouw ogen en jouw lach Nu is eindelijk de dag gekomen dat jij voor altijd bij papa en mama blijven mag" Sorry dames, het is een heel verhaal geworden, maar we zijn dan ook enorm trots dat wij nu eindelijk vier jaar na de diagnose papa en mama worden! Liefs en veel succes, Daan
Maandag 21 januari 2008 uitleg clomid behandeling ivm PCOS Maandag 19 januari 2009 20w echo alles helemaal goed In mei 2007 besloten we er voor te gaan. Ik was in december 2006 al gestopt met de pil en werd steeds een beetje ongesteld, maar hoe ironisch toen we er samen voor gingen werd ik nooit meer ongesteld. In dec 2007 bij de gyn belandt en zij kwam tot de diagnose PCOS. In verband met de feestdagen en ziekte van personeel kon ik pas 21 jan uitleg krijgen over de behandeling. Ik heb 4 clomid behandelingen gehad 2x 50mg, 1x 100mg en 1x 150mg. Ik kreeg er een cyclus mee, maar hij werd steeds langer en de clomid tastte mijn bmslv aan. Ik was minimaal ongesteld. Toen mocht ik zelf kiezen iui met hormonen of een LEO-behandeling (kijkoperatie waarbij het teveel aan actieve eitjes met een laser wordt aangestipt) Ik koos voor het laatste omdat ik met mijn werk niet om de zoveel dagen naar het zh kon. 15 juli ging ik onder het mes. Het viel me echt alles mee. De operatie was geslaagd bij nacontrole bleek dat mijn ei net gesprongen was en eind augustus testte ik positief, maar helaas een vmk. Maar het goede nieuws de datum van mijn miskraam is dag 1 van mijn huidige zwangerschap!
Fijn dat jullie je verhaal hier hebben neergezet! Doet me erg goed! Mijn verhaal komt hier ook OOIT te staan...
ben blij jullie verhalen te lezen zeker in de dagen dat ik denk; misschien gaat het bij ons ook wel nooit lukken. Ook al zijn we pas met poging 1 begonnen hoor maar soms voel ik me gewoon zo moedeloos.. maar dan lees je dit en dan denk ik: de wonderen zijn dus toch de wereld nog niet uit! xxx
Ik hoop dat er nog meer mensen hun verhaal komen/kunnen doen hier vind het geweldig om allemaal te lezen.
Nou ok, ff kort dan.. Gestopt met pil eind 2007. Echtgenoot eind 2007 hersteloperatie na stellerisatie gehad. (periode tussen stellerisatie en hersteloperatie was 5 jaar) Bijna een jaar geoefend maar geen resultaat Slechte zaadkwaliteit, lui zaad ect. Bij mij alles ok. Cyclus prima. Begin juni 2008 naar ZH geweest voor 1e IUI poging. En ja hoor, bij de 1e poging ben ik zwanger geraakt. De IUI heeft plaatsgevonden mbv mijn eigen cyclus. Geen pregnyl of andere hormonen gebruikt. Op dit moment ben ik bijna 39 weken zwanger en hoop gauw te mogen bevallen van ons knulletje
Hier dan ook een verkort succesverhaaltje na bijna een jaar proberen naar de ha geweest, die heeft ons doorgestuurd en onderzoeken gedaan (zowel bij mij als bij hem) bij mij alles goed, bij hem nagenoeg alles fout wat er maar fout kan zijn. een 2e inleverafspraak gemaakt, ook hier weer een uitslag waar je niet blij van wordt. 3e en tevens laatste inlevering van en uitslag van onderzoek ook om te huilen. Kortgezegd zou het op de natuurlijke manier niet lukken en zou het een wonder zijn als ik met zijn zaad spontaan zwanger zou raken, toen zijn we doorgestuurd naar de fertiliteitsafdeling in het umc. Daar zouden de mogelijkheden besproken worden voor iui en vanaf wanneer we hiermee zouden kunnen beginnen e.d.wonder boven wonder is ons dat gelukkig bespaard gebleven en ben ik diezelfde maand nog op de natuurlijke manier zwanger geworden dus meiden. al is de hoop nog zo laag, ze noemen ze niet voor niets kleine wondertjes die we op de wereld zetten wonderen bestaan dus wel degelijk