Prachtig gedicht. beide hoor, maar zou t inderdaad op de eerste houden. woorden in zo'n verdriet zijn er niet en ik spreek uit ervaring dat een kaart krijgen enkel al heel fijn is. juist dat mensen aan je denken doet zo goed...
Het kaartje ligt al een tijdje te wachten op woorden.... die er niet zijn. We zijn er stil van. We wensen jullie ontzettend veel kracht en liefde om dit immens verlies een plek te geven. Gestuurd bij vroeggeboorte, waarna het kindje is overleden. * * * Alles waar je echt van houdt, zal je liefde blijven geven. Ook al is het niet gebleven, of geworden wat je wou, het blijft altijd een deel van jou, en een stukje van je leven! Gestuurd bij miskraam. Jouw eigen tekst is mooi en recht uit het hart!
Ik weet inmiddels wat er is gebeurd. Ze heeft weeen gekregen, maar deze waren zeer pijnlijk. De VK heeft voorgestelt de bevalling verder in het ziekenhuis te doen zodat pijnbestrijding een optie was. Alles verliep gewoon normaal en goed. In het ZH is ze aan de gtscan gelegt (met draadje op baarmoedermond en hoofdje kleine) Alles zag er prima uit en de kleine hield zich goed. Na verloop van tijd moest ze plassen is is ze van de ctgscan afgehaald. Na een uur is ze daar weer terug aan gelegt en brak de hel los. Het bleek dat de toevoer (via navelstreng) van de moeder naar het kind nog prima was, alleen de kleine gaf geen reactie meer. Ondanks dat ze nog maar 6 cm ontsluiting had heeft ze het kind eruit moeten persen. Dit is gegaan met behulp van allerlei tangen. de kleine is geboren en meteen meegenomen. Achteraf blijkt dat hij in het uur dat ze niet aan de apparatuur lag minimaal 20 minuten zonder zuurstof heeft gezeten. Uit onderzoek bleek dat alleen nog een gedeelte van de hersenstam in tact was, maar verder was er helemaal geen hersenactiviteit. Hij heeft dus geen enkele kans gehad. Met de moeder ging het verre van goed. door het snelle halen en de tangen is er van binnen van alles kapot. Door ernstige interne bloedingen had ze het zelf bijna ook niet gehaald. Het is nog niet bekend of ze ooit nog kinderen kan krijgen. Ik ben er zo onwijs kapot van, hoe kom je hier ooit overheen. Je gaat met een gezond kind in je buik het ziekenhuis in en hebt het idee dat alles goed gaat en je gaat met een overleden kindje naar huis, was er zelf bijna niet meer geweest en weet dat je zeer waarschijnlijk nooit meer kinderen kan krijgen. Dit is gewoon te veel om te kunnen dragen!
@sybje: dat was ook het eerste dat ik dacht. Ze zijn nu precies aan het uitzoeken hoe het zit. Zij en haar man zijn allebei advocaat en willen de onderste steen boven! Ik laat me in het ziekenhuis iig nooit meer afkoppelen van de ctg, plas wel in bed als ik moet.
nou inderdaad vind het ook vreemd dat ze dr niet op bed lieten plassen en raar dat ze pas na min 1 uur ctg weer aansloten .......
Raar zeg allemaal en zo verschikkelijk! Ik heb bij beide jongens ook aan de ctg gelegen, maar geen denken aan dat die dingen losgekoppeld werden. Ik had een po op een stoel naast het bed en daar moest ik dan op plassen. EN dan met allerlei tangen ed lijkt me nu ook niet handig. eerder zou ik denken aan een spoedkz. ruggeprik en zo is zo gezet. o arme mensen, hoe kom je dit te boven. Het verdriet en gemis om je kind kom je nooit te boven, hiervan spreek ik uit ervaring net als het falen vd artsen. ik weet ook verder niets te zeggen, alleen dat ik hoop dat ze samen blijven praten en dat de bnnenste schade toch nog mee lijkt te vallen en dat er toch nog brusjes mogen komen in de toekomst!