Alleen maar goed dat die helmpjes er zijn dus.En een flink resultaat in een paar maanden,super.Niet voor niks dus zo te lezen.
juud: fijn dat de therapie je helpt! en soms moet je dingen inderdaad veranderen. vaak laten we de dingen zoals ze zijn omdat het vertrouwd is en ach, waarom dan veranderen, dat is toch maar lastig. nadenken over hoe je het anders wilt zodat het voor jou werkt is heel goed! en eigen atelier, schrijven: klinkt goed
Ik wil me hier ook wel aanmelden , maar ben geen thuisblijfmama , werk ong 20 uur ,maar zou wel heel graag thuisblijfmama willen zijn ,maar meneer de hypotheek is zooooooooooooooooooooooooo vervelend .. Ff in het kort , ben Marjon ben 35 jr , heb 3 kindjes Thijme van bijna 6 , Tara (zie album)van 4 en Marit van bijna 7 maanden ....
Och Juud jij hebt het dus ook niet makkelijk meid! Hoop dat je veel aan je therapie hebt en dat je snel weer wat lekkerder in je vel zit, ik ken het wel een beetje, heb een erge burn out gehad en zat er toen ook behoorlijk doorheen! Lees en schrijf ondertussen maar lekker mee want hier kan je je ei ook kwijt hoor, dikke knuffel voor jouw! Meiden ik ga nu ff met Chloé de kou in, tot snelllie
@ iedereen: jeetje wat een drukte! Kan het niet allemaal bijhouden hoor, doe mijn best @ palmie: wat goed dat jullie voor een helmpje hebben gekozen voor Chloé! En super dat het resultaat heeft natuurlijk! Lucas had ook een voorkeurshouding (met 3,5 wk. zaten we bij de fysio) en gelukkig hebben we het kunnen voorkomen. Maar als het nodig was geweest, was er hier ook één gekomen hoor! Fijn ook dat afgelopen nacht redelijk is verlopen en dat je Chloé in haar bedje hebt kunnen troosten! @ duchess: je faalt zeker niet meid! Je bent gewoon op zoek naar balans. Je leven staat op zn kop door de veranderingen die een kindje met zich meebrengen en dan is het niet raar dat je er doorheen zit! Zoals al gezegd: het belangrijkste is dat jij overeind blijft, anders heeft je kleine ook weinig aan jou! Is het dan nodig dat je haar even wegbrengt, dan doe je dat. Ik heb in de periode dat Lucas 3-6 mnd. was, ook regelmatig gedacht: 'waar ben ik aan begonnen, kan ik dit wel, wil ik dit wel?' Hulp zoeken is dan zeker goed hoor! @ juud: fijn dat jouw therapie je helpt! ik hoop echt dat je een mooie balans kunt vinden tussen thuiswerk en 'thuiszorg', zeg maar... @ thuis werken: ik vind dat altijd zo knap, hoe doen mama's dat toch? Ik heb er 's avonds echt de puf niet meer voor om nog achter de coputer te kruipen om te werken en overdag is mijn zoontje téveel wakker en vraagt teveel aandacht (lees: zet gewoon de pc uit als ik bezig ben ). Werken jullie dan ook terwijl je kleine om je heen scharrelt? en kun je je dan voldoende concentreren?
Over thuiswerk: Ik werk op dit moment natuurlijk nog niet thuis, maar zit in onderwijs en doe (deed, want ziek thuis...) af en toe iets thuis (meeste op school, want heb daar eigen bureau). Ik doe dat niet 's avonds, want dan heb ik geen puf en ik heb recht op vrije tijd. Maar mijn kindjes zijn al wat groter, en die spelen gerust een half uurtje zoet samen of ze brengen me soms een 'taartje' en 'koffie' om dan weer samen iets anders te doen. Of ik zet 3 filmpjes van Bob de Bouwer aan. Is weer half uurtje werk.... Maar goed, als ik dus echt serieus wil gaan thuiswerken, dan gaat oudste al naar school en wil ik jongste nog ochtenden naar KDV doen (zit ze nu ook en het bevalt haar goed.) Als KDV niet meer betaalbaar blijkt, ga ik iig denken over psz. Ze geniet iig echt van het samen spelen en de projectjes daar.
Dank je Palmie! Bij mij komt er sinds de geboorte van de kids gewoon heel veel oud zeer naar boven uit mijn eigen kindertijd. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 20 was, maar de spanningen en ruzies waren voelbaar en merkbaar al sinds ik me kan heugen. Ik moet dus ook op zoek naar een nieuwe balans in mijn gevoelens naar mijn familie. Maar ook mijn automatische gedachten en handelen worden beinvloed door mijn ervaringen. Gelukkig begrijp ik het nu, en kan ik langzaamaan leren hoe het ook anders kan. Ik moet zeggen dat de hulp en steun van manlief en zijn ouders ontzettend helpt.... Als je daar ook voor zou moeten vechten. Manlief staat iig ook achter een nieuwe aanpak van de combi werk en zorg...
Ik heb nu geen tijd om alles bij te lezen, maar leuk topic. Ik ben 14 jaar geleden gestopt met werken toen onze oudste geboren werd en daar ben ik nog steeds blij mee.
@ SYTYCD: vond het wel spannend, maar qua dansniveau minder dan vorige week! Ik ben wel blij met de vier dansers voor de finale!! @ juud: jeetje, dat is idd pittig! Kan me voorstellen dat oud zeer naar boven komt als je zelf kindjes krijgt. Fijn dat je man zo goed met je meedenkt en meeleeft! @ thuiswerken: ja, het scheelt natuurlijk wel als je kindjes iets ouder zijn, dat is ook zo. En zeker als je kids straks naar school/KDV/PSZ zijn, heb je natuurlijk echt wat uurtjes je handen vrij. @ kosten PSZ: ik vind eigenlijk de PSZ best wel duur, ligt dat aan mij? Wij zijn straks bijna 90 euro kwijt per maand voor 2 ochtenden per week. Minder dan een KDV denk ik, maar toch, best een smak geld, of niet? @ twijfel: wat leuk dat je al zo lang TBM bent en natuurlijk dat het nog steeds goed bevalt! welkom hier
Jaaaaa, hahaha, wat grappig zeg, dat jij ze ook kent. Ze vonden het heel leuk bij K3. Marleen moest even wennen aan het massale, maar toen ze eenmaal gewend was, ging ze meedoen. Gisteren hebben we ze huilend mee moeten nemen. Ze was het nog lang niet zat bij Mirthe. Wel leuk hoor, hoe die meiden een klik hebben samen. Over 2 weken gaan we met elkaar een midweek naar centerparcs.
goeiemorgen, zo moest helemaal een paar pagina's bijlezen! sam heeft vannacht goed geslapen alleen om 3 uur moest ik hem even troosten en toen sliep ie weer lekker tot 8 uur. vanmiddag gaan we kijken naar een nieuwe bank!
HAha, het gaat hier wel erg hard. Iedereen thuis zeker? Welkom nieuwe meiden. Falen, als je het niet ziet zitten, hoor ik steeds meer moeders over. Jammer, dat ze het zo voelen. Ik vind dat er in deze tijd, erg veel druk op de schouders van de moeders wordt gelegd. Ze moeten voor de kinderen zorgen, ze moeten ook nog eens leuk en gezellig zijn voor hun husband, ze moeten vooral hun sociale contacten niet kwijtraken, dus goede vriendin zijn, ze moeten werken, anders hoor je er niet bij ofwel voor de hypotheek, ze moeten ook nog voor het huishouden zorgen. Ik vind het niet gek, dat je er weleen doorheen zit. Ons leven wordt volkomen op z'n kop gezet, zodra er kinderen komen en dat valt niet altijd mee. Ik vind dat we maar een van dat schuldgevoel af moeten, al je ziet wat we allemaal wel doen. Er is er eentje wakker, ga weer moederen.
Ik zal maar niet zeggen wat ik nu kwijt ben aan het KDV... Ik was net aan het googlen naar PSZ in dorp hier en ik schrok (positief) van het verschil aan kosten... Maar goed, de faciliteiten zijn wel wat minder, als het gaat om tijd en mogelijkheden.... Wij moeten eerst de financiën eens onder de loep nemen...
@Stroopie, ik ben het met je eens dat we van het schuldgevoel af moeten, maar soms wordt het schuldgevoel ingegeven door je eigen opvoeding en niet door de maatschappij. En daar werk ik dus nu hard aan. Misschien moeten alle dames die worstelen met zaken eens kijken welke waarden en normen ze van thuis hebben meegekregen. Hoe de prestatiedruk was, de voorwaardelijkheden, etc... Als je daar van los bent (komt) wordt het allemaal een stuk makkelijker, denk ik. Dan durf je echt weer voor jezelf te kiezen. Iets wat ik nu dus ga doen!
@ stroopie: ben het ook helemaal met je eens dat we van het schuldgevoel afmoeten. Ik denk dat het heel persoonlijk is waar dat door veroorzaakt wordt. Bij mij is het een stukje door de maatschappij, maar ook een stuk door mijn eigen karakter. Ik ben heel perfectionistisch ingesteld. Dat is deels de reden dat ik thuis ben als mama. Ik heb zoiets van: "als ik iets doe, doe ik het voor de volle 100%" En voor mijn gevoel kon dat niet samen met werk. Dat perfectionisme zorgt er ook voor dat ik altijd DENK dat anderen heel veel van mij verwachten. Altijd een vrolijke, geduldige en lieve mama, altijd een vriendelijke en natuurlijk sexy () echtgenote die het huishouden altijd op orde heeft en nooit zeurt, altijd beschikbaar en een geconcentreerd luisterend oor zijn voor vriendinnen (schort het nog wel eens aan, helaas) en dan ook nog eens mezelf (eh... wie?). Tja... dan gaat het vanzelf ergens mis, zeg maar... Maar idd, de maatschappij werkt niet echt mee! Ik heb nog altijd een beetje het gevoel dat ik niet als volledig wordt gezien omdat ik niet werk, erg jammer!
@mamamarije: dat je het volhoudt! Ik zeg het ietsje met een knipoog, maar tegelijk: het is de reden dat ik thuiszit... Maar goed, ik werkte er dus wel bij en was gewoon doodop en knapte, waardoor ik wel aan mezelf móést werken. Maar wat jij beschrijft, dat voel en doe ik. En daarom ging het goed mis. Pas je op, perfectionistje?
En dit vind ik zo idioot! In de jaren 50 mochten vrouwen niet eens werken. Als je in het onderwijs zat en je ging trouwen, dan kreeg je ontslag! En dan nu weer dit.... Waar zijn we eigenlijk mee bezig? Laat ieder doen wat ie zelf wil en waar ie gelukkig van wordt! SO!
Pfff moest flink weer wat terug lezen, @ Juud, heb respect voor je hoe jij je zelf onder de loep hebt genomen! Depressief zijn is niet niks, en heel goed dat je er veel over praat en dat je veel steun hebt van je mannetje, en schoonouders. Fijn om te lezen dat het weer berg opwaarts gaat. ik herken veel in je verhaal en ben ook depri geweest rond mijn 22ste 23ste, en ben er zelf ook weer uit gekomen, door veel steun van mijn man en zijn ouders. @ Mamamarije, Doe rustig aan he? Het hoeft niet allemaal perfect te zijn, laat je niet gek maken door deze maatschappij. Blijf jezelf, en we zijn tenslotte ook maar mensen en fouten maken mag gewoon hoor, daar leren we van. @ Stroopie, Je hebt heel mooi verwoord hoe de druk op ons wordt gelegd. In deze tijd zijn wij mensen bang om aan elkaar toe te geven als het allemaal wat minder gaat, met werk, financien etc. We proberen soms tot wanhoop het allemaal maar te verbergen, vooral voor je buren collega's en famillie en zelfs ook naar onze partners en kinderen . We blijven er maar mee rond lopen in onze koppie's en die maken overuren, want je hebt het gevoel dat je bij niemand terecht kunt omdat je denkt, wat moet een ander toch met mijn/onze problemen...Maar we moeten hier mee ophouden en je hart lekker luchten en dingen loslaten en proberen minder perfectionistisch te zijn.... @ palmie, fijn om te lezen dat je meissie minder overstuur is @ werk, KDV. Ik pik straks als Renske zo rond 6 a 8 maand weer mijn vrijwillegers werk weer op, gewoon omdat mijn werk mijn hobby is/was. Heb er inderdaad over zitten nadenken om Renske 2 ochtenden naar een opvang te doen zodat ik iedere wek nog kan helpen op het asiel waar ik werk. Maar het is toch wel erg prijzig dus we doe het niet. Mijn man werk in ploegen en ga dus aangepast op zijn diensen helpen
@ juud, goed hoor dat je eraan toe geeft. Ik heb het bij mijn zus van dichtbij meegemaakt hoe het gaat als je er te lang mee rondloopt. Zij kreeg een pnd na de 2e en kon amper nog voor haar 2 lieve meisjes zorgen . Je hoort het echt zo vaak en ik denk dat de druk daar idd de grote boosdoener van is! Je mag niet toegeven dat het zwaar is en we moeten alles hebben. Het materialisme is niet bij te houden, meerdere auto's, groot huis, veel vakanties, alles moet groot en dan vergeten we onszelf weleens! Even een practisch vraagje ; mijn meisje is nu bijna uit de reiswagen gegroeid (is een flinkerd) dus zal ik haar in de wandelwagen doen, maar wat moet ze dan aan met dit weer? Is zo'n voetenzak die hoog sluit met een winterjasje, sjaaltje en handschoentjes genoeg of moet ze zo'n skipakje aan? Ja, ben na het "koud hebben" insident opeens overal over aan het twijfelen @tukker; werk jij op het asiel? Dierenasiel? Dat zou ik nou straks ook weleens vrijwillig willen gaan doen. Wij hebben een asielhondje en is ook zo'n lieverd . Werd na 9 jaar zomaar weggedaan arm beestje!