Bedankt dames! Ik vertelde gisteravond aan een vriendin nog dat dit topic mij echt wel helpt te relativeren en ook wel een beetje "gedeelde smart" is. Diezelfde vriendin appte mij gisteren direct voor een EHBV sessie; eerste hulp bij verkering uit. We zijn de stad in gegaan, wat gedronken, gegeten en gepraat. Ik kende hem dus al bijna drie jaar, waarvan de eerste 2,5 vooral op en af waren qua contact. Toen hij dus die bos rozen op mijn verjaardag stuurde met de mededeling dat hij een l.l was geweest enzo, was ik heel terughoudend. Tot juni heb ik de boot afgehouden, maar kon ik er ook niet omheen dat we elkaar gewoon leuk vonden enzo en dus gingen we ervoor. En dat ging goed. Maar sinds een week of drie voelde ik toch wat knagen. Hij had wederom steeds minder tijd voor me, deed ook geen moeite voor een tegenvoorstel en ondernam ook niet echt actie nadat mijn dochter ook bij het bezoek was geweest. Bewust voor gekozen, omdat de vader van mijn dochter de bezoekregeling ineens heeft aangepast van 14 nachten per maand naar 2 per maand (ander verhaal... eikel). En ik dacht; dan weet zij wie het is en maakt het afspreken straks wat makkelijker. Maar zeker niet met de intentie om ook meteen met zijn drietjes af te spreken. Ik dacht ook dat het na drie jaar wel een keer kon. Zeker naar haar toe wil ik op een bepaald moment gewoon kunnen vertellen dat mama een vriendje heeft. Maar goed, dat alles bij elkaar merkte ik dat het weet terug leek te gaan naar het begin; een vent die niet weet wat ie wil en vervolgens zich verschuilt achter het hebben van geen tijd, want hij moet nog heel veel in en om het huis doen en zijn ouders helpen en de paarden en en en… Dat zette mij aan het denken; wil ik dit voor mezelf? En hoe moet dat straks, in de toekomst? Als het nu al moeite kost om wat tijd en aandacht om de week in het weekend te krijgen om wat leuks te gaan doen? De druppel was wel toen ik woensdag appte met de vraag hoe en wt op donderdag. Dat was onze vaste avond. Hij stuurde terug als in "oh, is het morgen donderdag? Ik heb al met mijn zus afgesproken" Toen ben ik maar gaan bellen en heb ik alles maar uitgesproken en ja, toen kwam het; hij begon zijn aandacht naar mij toe te verliezen en het verliefde gevoel was weg. Toch raar; waarom zoek je mij dan telkens op in die drie jaar? Ja, omdat we elkaar leuk vinden. Maar telkens als ik te dichtbij kom, is hij foetsie en trekt hij zich terug. En ik weet inmiddels ook wel waardoor dat komt, maar hij ziet dat niet zo en is ook niet bereid er iets mee te doen. En dat verdien ik dus niet. Klaar. En dus conclusie; we stoppen er nu mee. Het is niet wat ik mezelf gun. Neemt niet weg dat ik baal van het feit dat het niet is gelukt. Ik ga een profiel aanmaken op E-matching. Ik heb besloten niet op te geven zeg maar. Ik sta open voor, maar ik kom ze ook niet zomaar tegen natuurlijk. Wat een gedoe.
Mijn man en ik hebben elkaar gevonden via relatie planet. We zijn nu bijna 10 jaar verder, 4 jaar getrouwd en 1 dochter. Is geen tinder maar wel online elkaar gevonden. Het kan dus wel
Zo herkenbaar helaas. Mijn vorige relatie heb ik via paiq leren kennen. Gaandeweg drong het steeds meer tot mij door dat hij mij niet op nummer 1 kon of wilde zetten. Ik heb er heel veel verdriet van gehad. Maar uiteindelijk ook voor mezelf besloten dat ik beter verdiende. Daarna kon ik het ook beter loslaten en kiezen voor mezelf. Ik heb mijn huidige vriend ontmoet via Parship.
Zwijmelfilms scheppen zeer zeker geen realistisch beeld. Neemt niet weg dat het heerlijk is. Fles wijn mee chips mee zakdoekjes en jezelf even de allerzieligste te vinden... dag erna kom je erachter ongesteld geworden te zijn En jezelf weer een schop onder je kont te geven. Merk wel heel erg dat wat er met mijn ex is gebeurt mij niet in de koude kleren is gaan zitten. Vandaag is het een jaar geleden dat alle ellende begonnen is. Op de een of andere manier valt het me zo zwaar
Dat is toch ook heel begrijpelijk. Bij een scheiding hoort ook een rouwproces. En soms vliegt het je net wat harder aan. Gun jezelf ook de ruimte om het te verwerken. Zet er geen tijdslimiet op. Elke keer zet je een stapje om weer wat sterker te worden
Dat ken ik, zo heb ik veeels te lang gewacht op een man die geen tijd had. Noooit tijd! En ik ken hem al echt heel lang (klasgenootjes lagere school). De eerste keer was superleuk en gezellig, gezoend enzo, de tweede keer zou hij in de avond komen, maar hij kwam maar niet. Dus ik heb hem uiteindelijk maar geappt waar hij bleef en bleek dat ie naar Duitsland moest??? Later zag ik op foto's bij vrienden van hem dat hij gewoon op de Parade zat. Dus ja, ik denk daar ga ik echt niet op wachten en rot maar op! Maar ik vond hem zo leuk dat ik toch doorgezet heb, Hij is in 1 jaar 3 keer langs geweest haha, Daarna zat ie steeds overal en nergens in het buitenland. Die gast heeft zooooo'n bindingsangst en ik vind hem nog steeds gewoon leuk, het trekt toch aan op de 1 of andere manier maar het blijft een moeilijk geval. Maar ga er echt niet op zitten wachten verder hoor, dit wordt toch niets en ik hoef echt geen relatie te hebben ofzo, maar ja, wel leuk als iemand ook laat zien dat hij een beetje moeite voor mij wil doen en die moeite vanuit hem is 0,0!
Dit gedrag herken ik heel erg van mn ex. En daarmee heb ik zo lang aangemodderd tot er ook nog eens een kind kwam wat het allemaal alleen maar moeilijker heeft gemaakt. Nu zat er bij hem een totaal andere reden achter. Het doet nu even pijn maar hou je bij je beslissing. Mannen die op deze manier met je omgaan zijn hoofdpijn. Die zijn überhaupt geen relatiemateriaal. Het was voor mij toen wel, een keer en nooit weer zo’n relatie. En zeker niet opgeven. Heb het hier al eens eerder gezegd maar als het goed zit voel je dat wel en maak je je niet te druk. Dan kunnen er wel dingen zijn waarbij je water bij de wijn moet doen maar dat levert geen frustraties op, dat doe je gewoon voor elkaar. En wat een lieve vriendin dat ze je gelijk meegenomen heeft de stad in voor wat leuke afleiding.
Het is maar goed dat er vrouwen zoals wij bestaan. Anders gingen Ben en Jerry's, Kleenex en alle chocoladefabrikanten failliet
Hier ook 1 of ander raar exemplaar "aan de haak geslagen". Gewoon leuk contact gehad over koetjes en kalfjes. Moest een avondje even weg en gezegd dat ik dus niet kon reageren. Kreeg ik ineens allemaal berichtjes of ik niet een date had . En of ik foto's kon maken wat ik aan het doen was.. En dat hij voelde dat ik zijn meisje ging worden... Echt de berichtjes bleven maar binnen komen. Ik vond het vrij obsessief en heb maar vriendelijk bedankt. Op zulke wanhopige figuren zit ik niet te wachten...
Jeetje wat zijn mannen toch raar zeg. Ik heb die van ‘mij’ gewoon een app gestuurd dat ik het idee heb dat hij het niet meer wil. En dat ik heus begrijp als hij druk is en dat zijn leven niet om mij draait. Maar dat ik het heel raar vind dat ik geen antwoord krijg als ik vraag wanneer hij weer kan afspreken terwijl hij degene was die zei van wanneer kan ik je weer zien etc. en ik mijn tijd niet wil verspillen. Ben heel benieuwd wat ik terug krijg en of ik uberhaupt antwoord krijg. Ik ga ga geen dagen wachten tot hij het weet. Want zeggen deze week lukt niet maar volgend weekend oid is ook een antwoord. En vanavond ga ik gewoon weer swipen.
@Evanesco he ik had ook een leuke vent bij de zwemles gezien! Hij keek de hele tijd stiekem, week erna weer! Ik dacht hmm misschien een leuke man, issie gescheiden ofzo. Zie ik hem zaterdag met een vrouw en zijn kinderen op de markt lopen. Heb ik weer