Mijn jongste is 2 maanden en de oudste 2 1/2 jaar en ik ben op......ik voel me zo zwakkeling dat ik t niet trek! De kraamtijd en de week erna heb ik echt genoten. Dat was bij de oudste wel anders, dat was een huilbaby en ik was er lichamelijk slecht aan toe. Dus heerlijk zou je zeggen. Helaas die week erna kreeg de jongste het RS virus en heb ik een week met hem dag en nacht in t ziekenhuis gezeten. Dit terwijl ik 2 weken na de bevalling nog niet helemaal opgeknapt was natuurlijk. Hierna was mijn man nog 1 week vrij ( hij had net voor de bevalling een nieuwe baan gekregen) en toen moest ik het 4 dagen alleen doen met 2 kinderen. De oudste was in eerste instantie heel lief voor zijn broertje maar natuurlijk probeert hij ook uit. Maar ondertussen nadat hij ook flink ziek is geweest ( keelonsteking en ooronsteking) is hij erg aan het peuteren. ALLES is nee, en hij gilt en huilt om alles als er iets niet mag. Ook luistert hij momenteel slecht. Nu begrijp ik dat het ook meespeeld dat er een broertje is geboren, hij moet ook wennen nog aan t verdelen van de aandacht. De jongste heeft veel last van reflux maar is verder een heerlijke baby. Helaas geniet ik dus niet.......ik ben moe en voel me helemaal niet blij. Soms zou ik alleen maar willen gillen en huilen en de deur achter mij dicht trekken en iedereen ( icl mijn man) in zijn sop gaar laten koken. Voel me zo zwak...maar de momenten dat de oudste gilt en huilt en de jongste tegelijk dan huilt omdat hij krampjes heeft of honger zijn er erg veel. En 4 dagen full time alleen thuis is toch wel veel. In de toekomst wil ik wel meer gaan werken maar op dit moment is die optie er niet door verschillende redenen.... Ik weet ook niet wat ik met dit topic wil bereiken, misschien is er herkeniing en tips? Ik baal zo dat ik ook deze keer niet kan genieten ookal ben ik lichamelijk nu wel weer opgeknapt en heb ik geen huilbaby. Ik bedoel ik moet dit toch gewoon kunnen, alle moeders doen t toch? Ben normaal geen labiel persoon ofzo
Sja, ik herken het absoluut, maar heb ook een chronisch aandoening waardoor m'n energie veel sneller op is al bij een ander.
Ik heb dus CVS. Ik krijg behandelingen bij een vermoeidheidscentrum om bewust te worden van mijn kunnen en niet kunnen. Als ik thuis ben, slaap ik als de tweeling op bed ligt s middags en als de oudste naar school is. De andere dagen (di., woe, do) werk ik. Ik moet dan ieder uur 10 min rust houden en mij afzonderen en na 4 en als ik thuis ben, ga ik altijd een half uurtje liggen.
Ach meis hoe herkenbaar! Helaas is het niet altijd een roze wolk he? Kun je, als je hiervoor openstaat!, de kindjes niet een weekendje uit logeren doen? Zodat je zelf eens bij kunt tanken? Zie het niet als teken van zwakte hoor! Ben je mal! Ook de elastiekjes van moeders rekken soms iets te ver uit. 2 of 3 kindjes, het is zwaar voor ieder op zn eigen manier! Hou voor jezelf wel je gevoel in de gaten, bij mij mondde het uit in ppd. ga iets voor jezelf doen, sporten, vriendinnen, sluit je op in de slaapkamer oid. Meis je bent echt niet de enige hoor! Alleen wordt er niet zo veel over gepraat. Ik zou ze soms ook wel eens even niet willen hebben of ben ik t ook wel eens beu heel normaal! Sterkte meid!
Meid, je bent echt geen zwakkeling! Het is gewoon sowieso zwaar, een peuter en een jonge baby, en dan ook nog het RS virus, een zieke peuter én zelf ME. Echt heel knap dat je het toch allemaal doet! Kun je misschien familie/vrienden om hulp vragen zodat je af en toe even kan rusten?
Natuurlijk ben je geen zwakkeling. Voor ons was het eerste jaar met 2 kinderen enorm zwaar. Mijn vriend heeft dat nog meer zo ervaren dan ik. Vooral doordat we met jongste een jaar lang onderbroken nachten hebben gehad (en doordat ik in mijn zw.verlof in een conflict met werkgever ben gekomen en uiteindelijk mijn baan ben kwijtgeraakt, dat hakte er enorm in). Het is altijd goed om lichamelijke oorzaken van extreme vermoeidheid na te gaan (schildklier, vit. B12 geloof ik, hb - je huisarts kan bloedonderzoek laten doen). En als daar niks te vinden is, dan heb je het gewoon zwaar door de omstandigheden. Met de tijd wordt dat beter, heus. Ja, andere moeders doen het ook. Maar er zijn er best veel die daarbij op hun tandvlees lopen, en dat niet overal en altijd willen laten merken. Let wel op dat je af en toe tijd voor jezelf hebt, waarin je even niets voor een ander hoeft te doen. Dat heb je ook nodig. Er is vast wel iemand die dan een (paar) uur voor je kinderen wil zorgen. Je man, je (schoon)ouders, een vriend of vriendin, buren. Wees niet te eigenwijs om daarom te vragen als niemand het je aanbiedt. Dan kun je er daarna weer even tegen. Sterkte! En veel mooie momenten voor jezelf gewenst (en natuurlijk ook met je kinderen en je man, maar je bent niet alleen maar moeder en echtgenote)
Nee, je bent zeker niet de enige. Hier ook baby met RS virus toen hij 3 weken was. Inclusief 2 weken op de intensive care en kantje boord. Daarna flink ingestort. Opeens thuis met 2 kids( verschil van 20 maanden). Vond het erg zwaar. Je hebt door zh periode toch je hertsteltijd gemist. Dus zwak ben je zeker niet. Wat is het ergste vond was dat mensen reageren met: 'en nu genieten' toen baby uit zh was, alsof alles over was. het was goed bedoeld, maar ja. Ik draaide gewoon bijna door. Alles was teveel en kon huilen niet aanhoren. Gaat nu stuk beter door voor zover mogelijk rust te pakken door ff tijd voor jezelf te hebben. Mij heeft sporten goed geholpen. Succes en geef het de tijd. Het is sowieso zwaar, maar daar hoor je niemand over hoor.
Je bent niet zwak,we hebben allemaal van die dagen.Soms ben ik het ook zat,en dan is het ook niet leuk meer,maar gelukkig breken er ook mooie dagen aan en voel je je weer intens gelukkig met je kindjes. Dus kop op dame,morgen weer een dag.
Heel herkenbaar...... Hier een dochter van 2 maanden en een zoon van bijna 3. Een hele fijne kraamweek gehad (ondanks dat zoonlief ontzettend dwars was...) maar toen moest ik het zelf gaan doen...Vriendlief kon geen vrij, dus stond ik er vanaf het begin alleen voor. Onze zoon begon aan zijn peuterpuberteit en dat was erg zwaar! Wat een monster af en toe. Ik herkende m'n lieve kleine jongen niet meer...... Vond het ook zo vervelend dat hij toch vaak de aandacht weer kreeg en onze dochter dan maar in de box lag. Dat irriteerde me ook... Na alle feestdagen is onze zoon nu weer wat rustiger. Heb ook tips en adviezen aan de wijkverpleegkundige gevraagd en ze is hier ook op huisbezoek geweest. Voelde me namelijk op een gegeven moment zo'n ontaarde moeder. Het gaat nu beter. Helaas moest ik afgelopen week weer beginnen met werken en merk een kleine terugslag. Ben erg moe en onze zoon moet nu weer erg wennen aan de nieuwe situatie. Maar goed, probeer zoveel mogelijk m'n slaap te pakken en probeer zo geduldig mogelijk te zijn! Sterkte meid!
Ik denk dat er een behoorlijke druk op de moeders ligt om na de bevalling op die roze wolk te klimmen en alsmaar te gaan genieten. En bij een eerste kind kan dat ook een heel eind, je kunt je volledig richten op dat ene kind, dat is de enige verplichting. jij hebt nu 2 kinderen die een mama nodig hebben, en vaak is dat gewoon zwaar werken. Je hoeft niet te genieten als ze beide huilen, dan is het schouders eronder en oplossen, genieten doe je als ze lekker rustig zijn en lachen/ brabbelen/ spelen. samenvattend: vaak werkt het het beste om je verwachtingen aan te passen.
Dank jullie wel voor de reacties!! Door omstandigheden wat later met reageren. Maar iig fijn...nou ja niet voor diegene natuurlijk maar fijn dat ik niet de enige ben. Ik werk door de ME dus niet....ben grotendeels afgekeurd. Jucade; wat knap 3 dagen werken met CVS? Maar ben je nog niet zo lang ziek omdat je bij dat centrum bent? Ik heb ook veel gedaan...maar weet ondertussen dat dat soort dingen helaas niet werken. Ja om t niet erger te maken.... Ik heb zelf een goede behandeling met medicatie gehad bij van meerendonk. Maar 100 % genezen nog steeds niet. Het is idd voor mijn gevoel ook zo dat ik doordat de jongste met 12 dagen oud in t ziekenhuis kwam ik ook al na 12 dagen herstelt "moest" zijn. Ik geen bv dus ik moest daar bij hem zijn.....en daarna bij terugkomst ging ik gewoon door...... Die roze wolk...ik heb hem deze keer wel ff mogen ervaren in de kraamtijd...de vorige keer bij de oudste was t een grote zwarte wolk en achteraf had ik ook een PND of zat er heel dicht tegenaan. Ben nu ook bang die kant op te gaan..omdat t gewoon ff te veel is... Zou graag ook wat meer gaan werken maar dat is dus erg zoeken, met wat ik kan en dan ook nog een baan zoeken. Maar aan de andere kant...dit zo 4 fulltime 4 dagen is al meer dan een baan me zou kosten denk ik.... Vriendinnen in de buurt heb ik weinig, we wonen hier pas 3 jaar en die ik dan heb zijn ook druk dus dat blijft bij 1 keer ind e 2 maanden ofzo afspreken... Ik ga iig proberen mijn schoonouders vaker om hulp te vragen....de baby wil nog niet uit een flesje drinken dus die kan niet weg nog. Maar dat hoeft ook niet..alleen met hem heb ik best veel rust eigenlijk haha
adi dat klinkt trouwens wel hard en negatief. Natuurlijk hoef je niet heel de tijd te genieten......dat is logisch... en die schoiuders eronder...ik doe niets anders...maar mijn schouders zijn een btje doorgezakt lijkt t
Mijn eerste is 19 maanden en mijn tweede is 3 weken nu. Het is op allerlij vlakken gewoon zwaar. Ik heb verder niet dezelfde gevoelens als jij maar kan het me wel indenken dat het je teveel word! Je bent echt geen zwakkeling hoor. Zoals anderen al zeggen je hoefd niet elke seconde te genieten en vergeet vooral jezelf ook niet he. Neem afentoe echt even een momentje voor jezelf als je man thuis is of als iemand even wil opassen ofzo.
Oh! Zo herkenbaar dit! Als ze allebei tegelijk mijn aandacht vragen dmv huilen, vind ik dat echt ontzettend lastig! Mijn vriend heeft alleen zijn 2 dagen verlof gehad, daarna is ie weer gewoon gaan werken. Hij draait ploegendiensten, dus ik sta er tijdens 'spitsuren' (opstaan, eten, badderen, naar bed brengen) vaak alleen voor.. Soms heb ik ook het idee er even helemaal doorheen te zitten..en dan heb ik (gelukkig) geen ziekenhuisopnames of belemmering door eigen zok zijn voor mijn kiezen gehad..maar ik vind het af en toe ook ontzettend zwaar.. Over 2 weken moet ik weer werken..ik werk in het onderwijs, ben docente op het vmbo..pittige baan en zou het voor geen goud willen missen, maar ben wel een beetje bang voor hoe het dadelijk allemaal moet.. Vriendlief is vrij veeleisend.. Wil een vrouw die er verzorgd uitziet, liefst 3x in de week (of meer) seks wil, het huis moet er spik en span uitzien...pffff...en ik maar zorgen, zorgen, zorgen..(we kunnen er wel goedover praten hoor, maar soms denk ik gewoon.."jeetje man!!") Ook het feit dat je weer totaal ritmeloos bent, vind ik erg moeilijk..het leven met alleen de oudste was net weer lekker makkelijk.. De baby schopt dit dan weer in beetje in de war.. Ik zou ze never nooit willen missen hoor! Jeetje, wat houd ik veel van mijn meiden..maar soms..ja soms voel ik me ook gewoon een beetje op.. Deste meer genieten van die lachjes, brabbeltjes, de zorgzame grote zus, de grappige uitspraken, de dikke knuffels en kussen..en dat maar in gedachten houden wanneer ze weer eens die gruwelijke peuterpuber uithangt.. Maar zwak? Neuh! Echt niet hoor!!
pff anna......en aan die "eisen" van je man kan je ook voldoen/ Haha....dat die van mij nog bij me is...ik moet nodig naar de kapper...pas nog lang niet in mn oude kleren en seks....dat hebben we ook nog niet gehad sinds de bevalling...( erg he)
Nee, ik kan niet aan al die eisen voldoen..vooral niet aan de seks-eis..daar heb ik gewoonweg geen puf meer voor! Hij moet het dan ook maar gewoon doen met 1 à 2 keer per week. Opmaken en me fatsoenlijk aankleden doe ik wel elke dag.. Huishouden probeer ik zo goed als kan bij te houden..dus nee, ik kan niet altijd voldoen aan zijn eisen.. Moeilijke balans soms, tussen mamma, minnares, partner, vriendin en och ja..ikzelf!