Trots opmezelf

Zo weer een klein tijdje geleden maar ik wil hier even zetten over hoe t nu gaat met mij/de biologische vader...En dat ik daar toch trots op ben op mezelf. (dit komt van een blog op een andere site van mezelf de blog ervoor had ik de twijfel of ik wel of niet contact met hem moest hebben enz)

De vorige keer ging over t contact met de biologische vader wel of niet doen... Dit is iets wat ik niet heb geforceerd, maar gister is hij dan toch eindelijk een keer bij ons thuis komen praten, in de ochtend vroeg hij al of we thuis waren dat hij graag wou langskomen om een bloemetje te brengen voor mij en mijn moeder. Hij is toen in de avond is hij gekomen. Waarom zou ik het niet toe laten hem te laten komen, uiteindelijk moest er gewoon heel wat nodig gepraat worden/uitgepraat worden en dingen duidelijk gemaakt worden. Toch was het wel een hele stap voor mezelf, maar heb me er toe gezet hem te laten komen, dit omdat ik toch altijd wel gevoeld heb/merk/stiekem ook weet dat wat er gebeurd is afgelopen maanden lag heus niet allemaal aan hem... Er was gewoon een visuose circkel waar we in zaten, die heb ik een tijdje doorbroken om t contact van hem af te laten komen en niet van mij en dat t vanuit hem moest komen. Dit omdat ik hem ook wel ken in goede momenten, maar ook in minder goede momenten. Maar tjah die heeft iedereen en daar ben ik er een van dat ik moment heb laten zien dat ik goed bezig was en momenten dat ik mezelf niet in de hand had(naar hem toe) Hormonen zijn denk ik weel grote factor ook in dit hele alles hoor,dan verander je toch een beetje,ben niet altijd mezelf geweest en hij ook,dat weet ik.
Gister is ook echt de eerste keer geweest dat hij ook dingen toegaf over zichzelf, dat hij inderdaad ook fouten heeft gemaakt,dat hij t ook moeilijk heeft gehad( wat ik ook wel weet,geloof) want tjah die ex van hem dat is eigenlijk een grootste schakel van onrust geweest, omdat zij borderline heeft en hij eigenlijk niemand teleur wou stellen maar uiteindelijk wel deed. Want tjah tijdens de zwangerschap zijn inderdaad dingen gebeurd die niet konden, zowel door hem ook door mij hoor, ik had sterk moeten zijn en als die ex van hem tegen mij praatte had ik daar gewoon niet op in moeten gaan, door hoe zij is. Dat was voor hem ook frustrerend omdat hij toch wel vak vroeg of ik dat niet wou doen en dat dat onrust stookt.... Gelukkig ben ik wel vaak tot t besef gekomen dat neit alles alleen aan hem lag maar ook aan mij, ben zwanger, meer prikkelbaar dan anders, en heb ook dingen gedaan die ik neit had moeten doen. Gelukkig dat hij nu dus ook over zichzelf praattte. Dat hij heus ook financieel wil bijstaan, maar dat hij t zelf ook moeilijk had en krap bij kas had( tjah hij is artiest,model,acteur, verdiend ook niet heel veel,vandaar dat hij ook id domme reclame van de kfc mee moet doen) en dat hij liever uitzich zelf iets wou doen dan dat ik het op een toch wel dwingende manier vroeg als ik iets nodig had, als ik geen geld voor de kinderwagen krijg dan krijg je de kleine niet te zien.,Dat hij ook instemt met wat ik en hoe ik het wil doen als straks de kleine is, over dat ik de kleine voorlopig niet alleen met hem wil(komende jaren) of in elk geval nu niet wil,omdat toch wel een deel vertrouwen terug moet komen, dat ik daar de tijd voor nodig heb. Het is fijn dat hij toch mee gaat met niet het kind erkennen omdat ik dat nu niet wil en niet aankon nog, en ik ook geen juridisch gezeik wil ook al gaat het goed, vind het belangrijk dat t gewoon buiten erkenning eerst goed gaat komende jaren, hij wil en zal wel gewoon financieel bijstaan, ik geloof ook wel dat hij dat doet,dat wil hij nu ook meer gaan doen. Ok eerst zien dan geloven, maar in het prille begin van de zwangerschap en eigenlijk de eerste 2/3 mnd heeft hij mij ook heus gesteund. Ook niet altijd maar soms ook wel, gingen er ook veel dingen fout maar ook door mij....
Alles van afgelopen tijd heeft aan ons beide gelegen. Waarom alles alleen op hem afstuiten terwijl ik donders goed weet dat dingen ook aan mij hebben gelegen hoe dingen zijn gelopen. T is een opstappeling geweest van dingen..En die heb ik doorbroken...En daarom is er gewoon weer goed gepraat gister. Ik voelde me ook eigenlijk wel weer op mijn gemak, t was eigenlijk ook wel weer zoals t was zoals we altijd omgingen met elkaar in de zin van gewoon vriendschap en niet meer,want meer wil ik niet,verwacht ik niet en hoop ik niet op. Maar wel dat we gewoon voor de kleine als gewoon vrienden weer verder kunnen. Want daar voel ik me al met al wel t beste bij,zoals t was, ipv die wrok,die haat naar iemand, terwijl dat niet nodig is omdat dingen aan ons beide hebben gelegen en vooral aan die ex,die tussen ons heeft zitten stoken...Om ook maar gewoon vrienden te kunnen zijn. En aangezien Hij ook bang is geweest, en t beste wil voor zijn andere dochtertje tjah zijn dingen ook gewoon gegaan zoals ze gaan....dingen kun je niet terug draaien, maar dingen kun je wel veranderen door zelf actie te ondernemen, of sterk in je schoenen te staan,wat ik heel erg doe.
En daarom ben ik heel trots op mezelf, dat er gister gepraat is, hij heeft de kleine ook gevoeld en de kamer gezien, en hij is toch heel trots op mij, hij vind de kamer heel mooi en prachtig en hij heeft ook sorry gezegd voor afgelopen tijd. Die brok die wrok die ik voor hem heb,is ook een stuk weg... ook omdat ik me realiseer dat ik hem idd soms wel een beetje forseerde of voor t blok zette,maar andersom deed hij dat soms ook.... maar dat komt omdat t voor beide geen makkelijke situatie is geweest natuurlijk. We wouden t beste voor elkaar en met elkaar maar daardoor deden we elkaar juist pijn en verdriet... Daarom vind ik het ook belangrijk dat ik nu deze blog schrijf, want hoe eerlijk ik in die andere blogs ben geweest,ik was vooral hem slecht aan het praatten en dat is niet goed geweest,omdat ik ook zijn goede kanten ken, dingen die hij niet goed deed deed hij ook omdat het eigenlijk een stoere kerel lijkt maar met een klein hartje... En dat hij soms door de bomen het bos ook niet meer zag door hoe we beide naar elkaar deden. Dat is nu doorbroken door het goede gesprek van gister...En ben ook blij voor de kleine, dat nu haar moeder en vader normaal met elkaar kunnen praten, dat t gewoon eigenlijk weer gaat zoals t altijd ging...Dat er dingen zijn besproken waar we het beide mee eens zijn, voor nu maar ook voor straks als de kleine er is. Dat het zo lang heeft geduurd nu dat hij hier is gekomen, is omdat hij t ook moeilijk vond hier te komen, de confrontatie aan te gaan met t feit dat we elkaar pijn hebben gedaan. Tevens was het gewoon in het huis met mijn ouders er bij hoor.... T is nu uitgepraat, gelukkig.... En kan weer opgelucht adem halen dat de strijd van afgelopen maanden(3mnd ongeveer) dat t nu weer wel goed kan gaan en ook zal gaan,daar zal ik zelf voor zorgen en hij ook. En hij zal me ook gewoon steunen, heeft hij gister al laten blijken en laten merken...want hij is ook een gevoelig persoon,en gevoelige personen doen vaak ook zichzelf pijn,omdat ze dingen niet in de hand hebben of hun gevoel en hun denk wijze en dingen die ze zeggen en doen niet over komen met wat er vanuit het gevoel komt...T gevoel is er wel maar t verstand is soms weg( heb ik zelf ook last van), Ik en hij lijk ook wat dat betreft meer opelkaar dan mensen denken...dat botst soms gewoon...
Heb ik met mijn zusje precies het zelfde... Ik en mijn zusje botst ook omdat we weer te anders zijn, (ook zij is toevallig schorpioen-ik boogschutter, Br. de vader is ook schorpioen) Ik kijk ook daar wel eens na want ook dat is een deel van je karakter op een bepaalde manier..Want de schorpioen heeft zijn angel zijn gif die hij gebruikt en wat doet de boogschutter die gebruikt zijn pijltjes en zijn boog...
Heb nu wel genoeg geschreven, misschien beetje dingen dubbel enz,maar dat komt door wie ik ben soms beetje chaotisch haha....
</B></B></B></B></B></I>

 

Heb tevens afgelopen dagen/week echt geleerd om ook te gaan zelf reflecteren, Eerst naar mezelf te kijken,voor ik dingen alleen naar andere afschuif, dat deed ik wel eens eerst naar mezelf kijken...maar Als ik nu een gesprek begin over iets wat niet goed gegaan is over afgelopen tijd bvb in een ruzie begin ik ook eerst over mezelf wat ik fout gedaan heb,wat ik beter had kunnen aanpakken, hoe het beter was geweest en hoe het nu weer beter kan gaan. Heb gemerkt dat dat communicatie makkelijker maakt in sommige gesprekken, of bij gespreks onderwerpen/als er bijvoorbeeld een ruzietje is voor gevallen. Maar ook de kleine dingen. Heb geleerd om uit te spreken om ook te zeggen tegen me zelf en hard op te spreken dat ik ook trots ben dus op mezelf, maar dat ik ook niet trots ben op bepaalde dingen die ik gedaan heb,gezegd heb, of hoe bepaalde dingen waren/zijn gelopen. Maar dat ik ook trots ben op die persoon en ook de dingen waar ik minder trots op ben wat die persoon heeft gedaan,zodat hij/zij daar ook van leert. Want leren in het leven is een van de belangrijkste aspecten van wat een mens doet in zijn leven. Sommige leren wel van fouten, sommige werken er wel aan en sommige leren er niet van en gaan bijvoorbeeld weer de fout in. Of dat per definitie slecht is,in sommige gevallen niet, dan kun je daar weer een keer op terug kijken, en de vraag stellen waarom ging het nu weer niet goed maar wat ging beter, en hoe kan t nu helemaal goed gaan.

Ben er nu dus ook trots op dat ik zo ben gaan denken en zo ook ga doen. Ben wel minder trots op andere dingen die afgelopen tijd zijn gebeurd. Dat ik dus vooral alles afschoof,naar de vader vd kleine.. zal ook aan de hormonen hebben gelegen, maar ben wel gaan inzien dat er ook dingen waren die ik heb gedaan waarom het zo gelopen is en dat ik daar dus niet trots op ben... is niet per definitie slecht want ik heb er wel van geleerd. En de vader vd kleine gelukkig ook hoop ik, hij had t in elk geval wel uitgesproken eindelijk... Praat nu wel over dat ik trots ben en minder trots ben op dingen die gebeurd zijn...Wil vanaf nu dus alle negatieve dingen achter me laten en verder gaan met de positieve dingen.

Maar zijn er hier moeders/alleen staande moeders, alleen zijn id zwangerschap, waar zijn jullie trots op,minder trots op... Soms is dat fijn om het ergens neer te zetten als je je in een periode rot voelt omdat je denkt dat alles niet lukt, dat alles fout gaat,dat alles aan jou ligt of aan de ander. Er kan dan soms een last van je schouders vallen wat bij mij dus nu het geval is geweest.

 

Nou... weer een ubdate dan maar.... Bijdeze ik ga hem geen kansen meer geven. Dacht dat na t laatste gesprek dat t wel goed zou gaan, ik hem zeggen je kan naar de echo komen (deze avond 6 uur) Hij zegt dat hij zich zal laten zien voor de kleine, maar doet t nu toch weer niet. Paar dagen geleden kwam hij dat hij niet wist of hij kan komen. Hij had ineens afspraak om 4 uur ergens, toen was het maandag, ga morgen kijken kijken of ik die afspraak kan verzetten. Gister ik laat om half 5 iets weten en vandaag 3 uur, jah ik kan niet komen,ik kom de dvd wel keer kijken,nou dat hoeft van mij niet meer, dat zal toch niet gebeuren. ..Laat t weer afweten dit keer voor de 3d echo. Hij wist het ruim van te voren.

Dit zijn stukjes uit ons gesprek, waarbij ik misschien wel kattig reageer, maar ik probeer duidelijk te zijn, hoe hij doet,hij beseft echt niet dat ik hem al zo veel kansen heb gegevn afgelopen maanden, zoals dat hij bij 20weken echo met zijn ex binnen kwam, zoals dat hij voor dat ene goede gesprek al meer dan handje vol had afgezegd(want hij zou komen praten elke keer) en dat ik alleen ons maar probeer te beschermen waarom ik zo praat tegen hem.Moet ik dan snappen dat hij een gesprek om 4 uur heeft gemaakt voor werk, hij had t ook eerder kunnen doen,eerder kunnen afzeggen of wat ook,terwijl hij weet dat het de echo was,( hij begon met dat hij niet kon komen) T is echt niet zo zeer de hormonen, ik heb mijn best gedaan afgelopen maanden,voor hem naar de kleine meid toe... maar moet ik nu weer wachten tot begin juli? Hou zou kijken of hij dan evt geld kon overmaken zodat ik nog spullen kon halen, jah 1mnd voor de bevalling,en dan weet ik zeker nu dat dat toch niet gebeurd. Ik ga en wil dat niet meer verwachten dat hij dat doet. Ik wil t gewoon niet,voor ons 2...Als hij zo doet tegen mij,of met mij gepraat heeft, dan reageer ik dat altijd af op andere,de mensen van wie ik echt hou,die wel echt om mij en de kleine geven, ik krijg alleen 70 euro per maand zorg toeslag,waar ik t van moet doen,moet mijn vader,opa,oma andere familie vragen om kleinigheidjes voor spullen, dat weet hij allemaal, en komt hij met ik kijk wel of ik geld kan over maken in juli( had hem maar 100 euro gevraagd voor wat spullen,al begin deze maand) Ik was trots op het gesprek wat we gehad hadden,ben ik nog dat ik dat toen gedaan heb, Weet nu niet of ik trots moet zijn, maar denk wel dat ik het ben,dat ik vanaf nu dus echt de definitieve knoop heb doorgehakt... T is gewoon beter als er geen contact meer is. Hij denkt alleen aanzich zelf, zijn ex/vriendin, en dat andere dochtertje ook prima toch. Ik red me wel,wij redden ons wel...Bij het opvang huis waar ik straks ga,zeggen ze ook je moet aan jezelf en de kleine denken, en geven mij groot gelijk als ik geen contact meer met hem wil,omwille van onze best wil,bescherming. En dan t enige wat hij zegt is ben er voor haar als ze er is... dat is echt te laat, na al die kansen. Tevens heb ik dus mijn liefde in afrika nog die zo praat over de kleine meid( de laatste 2 berichten van hem even hier gezet) :

p - is just the only thing i want for u not to strees up your sellf; n think of some of n savi let her come whith no stress of me n u to her: thinks will work out so baby u n i all redy no that i will be ther same day coz sinss i foud u i didint now we will go that far so i relly need u more than ever love u sweety,
p- Hay hapo sawa!now i can n at list have a smaill a cross ma face need to be there whith u as well: hay any time baby u want to coz am tyea some of whiting to have savi on both of hands me n u-: hay wuld u just do me a fevor n strech yuor haed give savi a kiis 4or me plic pliz tell her i do love i allways thinking of her evry time i see u on your fhoto miss u so so much i need u now now baby xxx for u n savi xxxxxxxx love u.

Dit is het gesprek tussen mij en bio-vader

sarientje3: Ook best. Maar ga dan niks van mij verwachten... mijn verwachtingen na jou toe zijn 0
sarientje3: Waarom red je het niet?
Br: Ik wacht wel tot ze er is met dat kattige gedrag

Br: Je weet dat ik een gesprek heb!! Ik red t niet
- sarientje3: Jah je zou ook pas half 5 iets sturen en t is pas 6 uur... jij wist ook al eerder dat de echo was.. - sarientje3: Dus waarom had je dan niet eerder gebeld voor dat gesprek of wat dan ook.. - Br: Ik ben er voor S. als ze er is - sarientje3: Nou van mij hoeft dat ook niet eigenlijk.... beetje te laat...- sarientje3: Ik ben er voor haar en dat is genoeg... - Br: Wat jij wilt met je grote mond- sarientje3: Dat geloof en vertrouwen in Jou is weg... en echt ik weet gewoon niet wat ik van je moet denken elke keer als dr iets is met of voor haar dan krabbelde je weg en nu weer... - sarientje3: Als je echt om haar gaf had je eerder moeite moeten doen.. - Br: Ik doe wat ik kan - Br: Meer kan ik niet!! - sarientje3: Nou dat heb ik in tijden niet gezien...- sarientje3: Meer wil je niet doen... Br: Veel succes ik zie de dvd wel toch??!!- sarientje3: Alleen x met bos bloemen komen om vervolgens weer in je zelfde gedrag te vallen...- sarientje3: Ik weet niet of je die dvd zal zien...- Br: Sarina we zijn geen man en vrouw - Br: Je trekt op die manier aan me - sarientje3: Klopt maart iik ben tenminste wel echt moeder voor savira- sarientje3: ik trek niet op die manier aan je.. maar ik vind dat je de rol van haar vader zo niet eens waard ben..- Br: Ze is er nog niet.- sarientje3: Elke keer terug trekken op belangrijke momenten en mij aan mijn lot over laten... Jah Jah... dat kan wel.. je denkt alleen aan haar id zin van was ze er maar niet geweest- Br: Ik ben een vader als je me de kans geeft als ze er is meer vraag ik niet!!- sarientje3: Ik ga jou niet dan pas kans geven....- sarientje3: En je geld hoef ik ook niet...red mezelf wel...- Br: Je gedraagt je als een puber - sarientje3: Je hoort t dan mar van je ouders... denk dat 8 juli ook niet erg leuk gaat worden dat etentje... - sarientje3: Ik gedraagt me niet als puber ik gedraagt me als moeder en jij gedraagt je weer als een niets nut - Br: Je manipuleert - sarientje3: Ik manipuleeer niet.. - Br: Zo hoort t niet- Bryan: Als ik niet kan ben je gelijk vervelend- sarientje3: Jij manipulereerd en laat alles afweten.. ik maak duidelijk wat ik.vind- sarientje3: En hoe het hoord... ja je had gewoon kunnen komen je had ook die afspraak niet kunnen maken of had eerder af kunnen zeggen.- Br: Als ik niet ga kan ik niet werken- sarientje3: Ik probeerde mijn best te doen na Jou toe voor haar maar nee denk dat ik dat niet meer moet doe...- Br: Mss snap je t nu beter infantiel mens - sarientje3: Tjah je had gewoon anders moeten proberen...als je eerder had gebeld want dat zul je niet gedaan.hebben want dat zou je.doen - sarientje3: Dan had je gewoon kunnen vragen of t eerder kon of dag later van wegen de echo voor je dochter...dan gaan ze echt niet moeilijk doen - Br: Succes!! - sarientje3: Je lijkt me zusje wel die durft ook niks- sarientje3: Jah...en toch geloof iik niet wat je zegt - sarientje3: Ik kan Jou beter alleen succes verder wensen met d en lea... zie je ooit wel bij je ouders en daar zal het bij ophouden.. - sarientje3: Ik ga ver afstand van je nemen...jij bent slechte invloed op mij en de kleine.. sarientje3: Want tjah afspraken maken kun je blijkbaar niet of moeite doen voor haar...je denkt alleen aan jezelf dus blijf dat vooral doen. En laat ons vanaf vandaag merg rust. Ik hou op met praten... ga ik niet doen ook meer. Ga je niet maand in maand uit kans geven niet meer... je heb nu je laatste lans verspild.

 

Ps, wat denken jullie? Doe ik er goed aan?

Zeker aan de gene die evt ook dat vorige topic hebben gelezen over wel/geen erkenning... Dat is ondertussen al paar maanden geleden dat ik dat toen heb geopend,is ondertussen ook gesloten.

Mijn gevoel en verstand zeggen dat k er goed aan doe? 8 juli heb ik met mijn ouders wel nog een diner bij zijn ouders,hij zal wsl ook komen,dat maakt me niet uit, misschien wel goed,als dat bij zijn ouders is, dan kunnen die er ook waar ik bij ben evt iets van zeggen tegen hem, en zien wel hoe dat gaat. Ik zal wel gewoon duidelijk zijn, dat ik echt zo veel mogelijk afstand van hem wil hebben, met de ouders van hem prima, die hebben ook t recht hun kleinkind te leren kennen en andersom, hun staan ook niet achter zijn keuzes. Maar dat om ook met hun te praten, want hun doet t ook zeer,de situatie,en zeker hoe hij doet...elke keer als hun ook hoop krijgen,gebeurd er weer iets..dit weten ze nu niet hoe t nu weer gelopen is,na dat gesprek.

 

Bij deze dus mijn trots, mijn meisje... was zo mooie ervaring die 3d echo van vandaag... En erg prettig met mijn ouders en zusje er bij..( zonder hem) Heb echt kunnen genieten,zo veel meer nog als met de 20 weken echo... Voorzover ik kan zien lijkt ze mijn neusje te hebben...

 

Thanks dames... en vd bwijs brengen zal ik niet meer doen. Ben idd helemaal klaar met hem. Was ik al maar had m toch even kans gegeven na dat laatste gesprek...wel ergens met gedachte hij is toch niet veranderd. T brengt me nu ook Zhou veel meer rust..nu hij t nu al zo deed. Heb gelukkig alles op papier ook van eerdere gesprekken enz. Voor t geval dat hij alsnog ooit om erkenning gaat praten. Gelukkig heb ik ook dat op papier dat hij zelf zegt de kleine niet te erkennen maar afspraken wil... maar ach afspraken maken kan hij dus niet. Wordt met de dag trotser op mij en mijn meid...en gelukkig heeft ze hier veel andere die wel van haar hoouden en een niet biologische papa die ondanks alles toch zo veel van haar houd...die niet eens nu bij ons kan komen hoe hard hij zijn best doet.